พจนานุกรมภาษา ล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา

พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา

โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนา	อักษรล้านนา	เทียบอักษรไทย	ความหมาย
โจ้โหว้	โจ้โห้วฯ	[โจ้โหว้]	ว.ลักษณะรูหรือหลุมขนาดใหญ่ลึกและแคบ เช่น เป๋นฮูโจ้โหว้ - เป็นรูลึก,เป๋นหลุมโจ้โหว้ - เป็นหลุมลึกขนาดใหญ่; จิ้วหวิ้ว ก็ว่า
แอ่วปอยหน้อย	แอ่วฯพอฯยฯห้นฯอฯย	[แอ่วพอยหน้อย]	ก.เที่ยวงานบรรพชาอุปสมบท
เหล้นเมียเปิ้น	เห้ลฯรเมยฯเพิ่นฯ	[เหล้นเมียเพิ่น]	ก.เป็นชู้กับเมียเขา
จ๋ำข้า	จำข้า	[จำข้า]	ก.สั่งให้ฆ่า
ก๊าม่วนขายหมาน	ค้าฯม่วฯรขายฯหมฯานฯ	[ค้าม่วนขายหมาน]	ก.ซื้อง่ายขายคล่อง; ก๊าแม่น ขายหมาน ก็ว่า
ปัง	พังฯ	[พัง]	น.เรียกช้างตัวเมียว่า จ๊างปัง - ช้างพัง ก.พัง,ทรุดลง,ถล่มลง,ทะลาย
คนเมือง	ฅ฿นฯล้านฯนาฯ	[ฅนเมือง]	น.คนเมือง -ชาวล้านนาโดยกำเนิด พูดภาษาล้านนาได้ คนที่อยู่ในดินแดนหรือถิ่นล้านนา เช่นชาวไทยภูเขา ก็จะเรียกชื่อตามเผ่า เช่นมูเซอร์ ลวะ ยาง อีก้อ เป็นต้น
แว่กอย	แว่คอฯยฯ	[แว่คอย]	ก.แวะดู; แว่ผ่อ ก็ว่า
หล๋วก	ห฿ลฯวฯก	[หล็วก]	ว.คมคาย,ฉลาด,ทันคน,รอบรู้,หลักแหลม
เอาใจ๋	´าไจ	[เอาใจ]	ก.คอยปฏิบัติให้ถูกใจ