พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
เรียน 10 คำใหม่
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| หยอม | หยฯม | [หยอม] | ว.บอบบาง,ผอม |
| ขี้หมาก | ขี้หมฯากฯ | [ขี้หมาก] | น.ชานหมาก - กากของหมากที่เคี้ยวแล้ว |
| บ้อนในออก | บ้อฯรในออฯก | [บ้อนในออก] | ก๑.อาการที่ใช้ลิ้นแยกเอาเมล็ดในผลไม้ออกจากเนื้อเพื่อกิน เช่น น้อยหน่า,ละมุด เป็นต้น; บ้อนแบ้น ก็ว่า ก๒.ใช้นิ้วมือ หรืออุปกรณ์ชนิดอื่น ควักหรือแคะเอาสิ่งที่อยู่ภายใน อย่างเม็ดในผลไม้ออก แคะเม็ดลำไย เม็ดขนุน เม็ดมะปราง |
| ฮีบ | รีปฯ | [รีบ] | น.รีบ - ด่วน,ไม่รอช้า,เร่ง,เร็ว; ฟั่ง ก็ว่า |
| หญ้าเล็บมืน | ห้ยฯาเลัปฯมืนฯ | [หย้าเล็บมืน] | ดู...หย้าลับมืน |
| อยฺากน้ำ | อยฯากฯนาฯ | [อฺยฺากน้ำ] | ก.กระหายน้ำ |
| บุ๋กลอ | บุกรํอฯ | [บุกรอ] | น.บุกรอ - บุกชนิดหนึ่งต้นสีลาย |
| มุยโบ๋ะหลัว | มุโบ฿ะห฿ลฯวฯ | [มุยโบะหลัว] | น.ขวานผ่าฟืน - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''มุยโบ๋ะหลัว''; ขวานผ่าฟืน หรือ มุยโบ๋ะหลัว เป็น ''มุยแม่'' หรือขวานที่ไม่มีหงอน ไม่มีง่ามถอนตะปู ตัวขวานมีลักษณะเป็นลิ่ม ส่วนที่เป็นคมกว้าง ตัวขวานยาว และมีด้ามยาวประมาณ 90 ซ.ม. ซึ่งยาวกว่าขวานที่ใช้งานทั่วไป นอกจากจะใช้ผ่าฟืน(โบ๋ะหลัว) แล้วยังเหมาะกับงานหนักๆ เช่น ตัดไม้ ฟันกิ่งไม้ สับตอไม้ ผ่าไม้ โค่นต้นไม้ เป็นต้น |
| กิ๋นตุ๊จ๋ก | กินฯทุจ฿กฯ | [กินทุจก] | น.เรียกพระสงฆ์นักเทศน์ธรรมมหาชาติที่มีความชำนาญในกัณฑ์ชูชก. (จังหวัดน่านใช้ ''ตี้นั่ง-ที่นั่ง'' เช่น ตี้นั่งมัทรี ตี้นั่งตุ๊จ๋ก เป็นต้น) |
| ก๋กๆกากๆ | ก฿กฯๆกากฯๆ | [กกๆกากๆ] | ว.เสียงดังก..กๆ กักๆ |