ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ่าถั่วดิน | บ่าฯถ฿วฯดินฯ | [บ่าถั่วดิน] | น.ถั่วลิสง - มีฝักเป็นพวงอยู่ใต้ดิน ฝักกลมยาวและหนา ภายในมีเมล็ด ๑-๔ เมล็ดเรียงเป็นแถว |
ห นำ ง เป็น หงฯ ออกเสียง หง๋ะ | หงฯ (หง๋ะ) หรือ ห นำ ง เป็นตัวแรกในจำนวน ๖ ตัวของพยัญชนะ ห นำ คือ หง หน หม หย หล หว (หงฯ หนฯ หมฯ หยฯ หลฯ หวฯ)ให้มีเสียงสูง เป็น หงฯ (หง๋ะ) เพื่อให้ผันได้ครบทั้ง ๖ ระดับเสียง ได้แก่ สามัญ เอก โท ตรีเพี้ยน (ครึ่งโทครึ่งตรี) ตรี จัตวา (ระดับเสียง ครึ่งโทครึ่งตรี หรือ ตรีเพี้ยน มีใช้เฉพาะล้านนา) ในพจนานุกรมนี้ คำที่ออกเสียง ตรีเพี้ยน ช่อง "ออกเสียง" จะพิมพ์เป็นตัวเอน เช่น กิ๋นเข้า, ขี้เหมี้ยง, เหงี่ยงหล้างหง้าง | ||
เบ็๋ดจ่อม | เบัดฯจ่อฯม | [เบ็ดจ่อม] | ดู...เบ๋ดควิด |
ถะปัง | ระฯตพังฯ,ถพังฯ | [ตระพัง,ถะพัง] | น.สระน้ำที่คนขุดขึ้น |
ขะก..๋น | ระฯกกู,ระฯกกูล,ขกูล | [กระก..ล,ขะก..ล] | น.ตระก..ล,โคตร,เชื้อสายญาติ,เครือญาติ; กะก..๋น,ถะก..๋น,ผะก..๋น ก็ว่า |
แต่งดา | แต่งฯดา | [แต่งดา] | ก.จัดเตรียมสิ่งของหรืออุปกรณ์ให้พร้อม; แต่งห้าง,ห้างดา ก็ว่า |
หลาน | หลฯานฯ | [หลาน] | น.ลูกของลูก,ลูกของพี่หรือน้อง,เด็กในรุ่นเดียวกับหลาน; ดู...ลูก |
บ๋ด | บ฿ดฯ | [บด] | ก.บด - ให้แตก,แหลก หรือละเอียดเป็นผงด้วยแรงกดทับไปมา เช่น บดยา ว.มืดครื้ม มีเมฆบังมิให้แสงอาทิตย์ส่องลงมากระทบ |
ต๋อนกิ่งไม้ | ตอฯร | [ตอนกิ่งไม้] | ก.รานกิ่งไม้ |
เป๋นด้องเป๋นผอม | เปนฯด้อฯงเปนฯผอฯม | [เปนด้องเปนผอม] | ว.ผอมแห้งแรงน้อย,อดอยากผอมโซ |