ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ยาง(ออกเสียงขึ้นจมูก) | ยางฯ | [ยาง] | น๑.กะเหรี่ยง/ปกาเกอะญอ - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''ยาง''; กะเหรี่ยง/ปกาเกอะญอ หรือ ยาง เป็นชาวเขากลุ่มใหญ่ที่สุด อาศัยอยู่หนาแน่นในบริเวณพื้นที่ป่าทางทิศตะวันตกของประเทศไทยบริเวณชายแดนไทย-เมียนมาร์ กระจายอยู่ในพื้นที่ต่างๆ ครอบคลุม 18 จังหวัด คือ 7 จังหวัดในภาคตะวันตก ได้แก่ ประจวบคีรีขันธ์ เพชรบุรี ราชบุรี นครปฐม กาญจนบุรี สุพรรณบุรี อุทัยธานี และภาคเหนือ 11 จังหวัด ประกอบด้วย กำแพงเพชร สุโขทัย ตาก แพร่ น่าน ลำปาง ลำพูน เชียงใหม่ พะเยา และเชียงราย; รวมประชากรทั้งหมดในปี พ.ศ. 2560 ใน 1,930 กลุ่มบ้าน 125,673 หลังคาเรือน จำนวน 549,395 คน (รายงานโครงการสำรวจข้อมูลชุมชนกะเหรี่ยง โดยเครือข่ายกลุ่มเกษตรกรภาคเหนือ:- กะเหรี่ยง/ปกาเกอะญอ มีชื่อเรียกหลากหลาย โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ใกล้ชิดอย่างชาวไทใหญ่และไทยวน (คนเมืองในล้านนา) มักจะเรียกว่า ''ยาง'' ประกอบด้วย ''ยางขาว'' ใช้เรียกกะเหรี่ยงสกอร์และกะเหรี่ยงโปว์, ''ยางเผือก'' ไม่ทราบที่มา, ''ยางเปียง'' เป็นคำที่หมู่คนชาวเหนือ(ชาวล้านนา)เรียก โดยคำว่า ''เปียง'' ภาษาล้านนาแปลว่า ''ที่ราบ'' ดังนั้น ยางเปียง จึงหมายถึงกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่ตามบริเวณที่ราบ; ยางกะเลอ เรียกกะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่บริเวณป่า เนินเขา หรือชายเขา; ''ยางป่า'' เรียกกะเหรี่ยงในหมู่ชาวไทย; กะหร่าง คนไทยในประจวบคีรีขันธ์ใช้เรียกกะเหรี่ยงทุกกลุ่ม; ''บามาคะยิน-Bama Kayin'' กะเหรี่ยงพม่า; ''ตาเลงคะยิน-TaLiang Kayin'' กะเหรี่ยงมอญ; ''กะเรง'' เป็นคำเรียกกะเหรี่ยงสะกอร์ในหมู่ชาวมอญ; น๒.นกยาง - นกชนิดหนึ่ง ปากแหลม ขายาว มีทั้งชนิดสีขาว สีเขียว สีน้ำตาล สีดำชอบหากินตามทุ่งนาชายน้ำ กินปลา แมลง สัตว์น้ำขนาดเล็ก ถ้าเขียน อฺยฺาง หมายถึงกาวหรือยางเหนียวหรือผลิตผลจากยางพารา; ดู...ยาง |
สะหนงขงขวาย | ส฿นฯๆงข฿งฯขวฯายฯ | [สนงขงขวาย] | ดู...ขงขวาย |
ป๋าหลิม | ปลฯาหิลฯม | [ปลาหลิม] | น.ปลาช่อน คำเมืองเรียก ''ป๋าหลิม'' - เป็นชื่อปลาน้ำจืด ลำตัวทรงกระบอกเรียวยาว ครีบหลังและครีบก้นยาว ครีบอกใหญ่ ส่วนท้ายแบนข้างเล็กน้อย ลำตัวคล้ำอมเขียวหรือน้ำตาลอ่อน ท้องสีขาว มีเกล็ดในแนวเส้นข้างลำตัว ๕๒-๕๗ เกล็ด มีลายดำพาดเฉียง ๖-๗ ลาย นิยมใช้ทำปลาเค็ม (ป๋าบ้วง) |
ยึ่ง | ยึ่งฯ | [ยึ่ง] | ว.คงอยู่,คงที่,ไม่ลดลง; เช่น น้ำยึ่ง น้ำคงอยู่ |
เดือดบ้านนันเมือง | เดิอฯอนัเมิอฯง | [เดือดบ้านนันเมือง] | ก.ส่งเสียงอึกทึกเต็มบ้านเต็มเมือง |
ผะหยาปึ๋ก | ผๆยฯาปึกฯ,ระฯบยฯาปึกฯ | [ผยาปึก,ประยาปึก] | ดู...ผะหยาหลึ๋ก |
โก่ง | โก่฿งฯ | [โก่ง] | ก.ทำให้โค้ง ว.โค้ง; ก่ง ก็ว่า |
หยฺ่อง | อยฯอฯง | [อฺยฺ่อง] | น.หย่อง - อุปกรณ์ที่มีสองขางอโค้งตรงกลาง เพื่อใช้ขาทั้งสองเสียบลงไปในสิ่งที่ต้องการยึดให้แน่น เช่น หย่องผม หย่องสายไฟฟ้า เป็นต้น ก.ย่อง - เดินใช้ปลายเท้าจรดลงเบาๆ เพื่อแอบมิให้ผู้อื่นรู้เห็น |
ห..่ | หี่ | [ห..่] | ก.หรี่,ซ่อนเร้น,ปกคลุม,ปิดบัง,ลดช่องว่าง |
ไฝ่เอื้อ | ไฝ่เอิ้อฯอ | [ไฝ่เอื้อ] | ก.ต้องการ,ปรารถนา,รัก,ชอบ (มักเล็งไปในทางชู้สาว) |