| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| ไฟเยน | ไฟเอยฯนฯ | [ไฟเอฺยฺน] | น.การเล่นแกล้งกันโดยใช้ก้านไม้ขีดไฟที่ดับแล้วไปสอดไว้ง่ามเท้า(หรือส่วนอื่นของร่างกาย)แล้วจุดไฟ เมื่อไฟลามไปถึงเนื้อจะสะดุ้งเพราะความร้อน |
| ต๋กขะป้า | ต฿กฯขพ่า | [ตกขะพ่า] | ดู...ต๋กก๊ะป้า |
| ผีคู | ผีระฯคู | [ผีครู] | น.วิญญาณของครู - ครูที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง เป็นเทพเจ้าหรือเทวดา หรือบางทีอาจเป็นครูที่เสียชีวิตไปจากโลกนี้แล้ว ถูกเรียกแตกต่างกันไปในแต่ละแขนงวิชา เช่น ครูช่าง ครูหมอ ครูฟ้อน ครูเชิง ครูดาบ ฯลฯ โดยทั้งหมดรวมหมายถึงผู้มีความรู้วิชาความรู้พิเศษ สอนวิชาชีพต่างๆ ที่แปลกไปจากวิถีชีวิตปกติของผู้คน |
| แหลวและแหลวแลว่น | แหลฯวฯและแหลฯวฯแล่วฯร | [แหลวและแหลวแลว่น] | ว.พินาศป่นปี้,แหลกลานไม่มีชิ้นดี; แหลวแหลว๋ะแหลวแลว่น ก็ว่า |
| ถอก | ถอฯก | [ถอก] | ก.เท - ทำให้ตกหรือไหลออกเช่น ถอกกระโถน - เทกระโถน,ถอกน้ำ - เทน้ำ ถ้าเททีละน้อย(ใช้กับน้ำ)เรียก ฮิน-ริน เช่น ฮินน้ำชา - รินน้ำชา,ฮินน้ำหยาด - รินน้ำหยาด |
| สวั๋กเขี้ยว | สัวฯกข้ยฯว | [สวักเขี้ยว] | ก.จิ้มฟัน |
| ก๋องต๋กเส้ง | กลฯอฯงต฿กฯเส้งฯ | [กลองตกเส้ง] | ดู...ก๋องแอว |
| เบิ่ง | เบิ่งฯ | [เบิ่ง] | ว.แผ่นบางๆ ขนาดโตพอประมาณ เช่นใบตองที่แม่ค้าใช้ห่อผักหรือห่อดอกไม้; ถ้าแผ่นเล็กใช้ บ่าง เช่น ใบตองที่ใช้ห่อขนมเทียน ก.มองเหม่อ - มองอย่างตาลอย,จ้องดูอย่างเต็มตา |
| ผั๋กหนอก | ผักฯหนฯอฯก | [ผักหนอก] | น.บัวบก หรือ ใบบัวบก ภาษาถิ่นเหนือเรียกว่า ''ผั๋กหนอก''; บัวบก หรือ ผั๋กหนอก - ไม้ล้มลุกอายุหายปี ลำต้นทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน ขึ้นตามที่ลุ่มชื้นแฉะ มีลักษณะเป็นข้อปล้อง ด้านล่างของข้อมีรากแขนงแทงลึกลงดิน, ใบ เป็นใบเดี่ยวออกบริเวณข้อ ทรงกลมสีเขียวอ่อน ขนาด 2-4 ซ.ม. ขอบใบหยักเป็นคลื่น โคนใบเว้า, ดอก ออกเป็นช่อที่ซอกใบ กลีบดอกสีขาว, ผล กลมแบน สีเขียวหรือม่วงน้ำตาล: ใบและต้นกินเป็นผักสด ใช้เป็นเครื่องปรุงอาหาร ใช้ทำเป็นเครื่องดื่ม ''น้ำใบบัวบก'' และใช้ทำยา เป็นต้น |
| จุ๋กเซา | จุกเซัา | [จุกเซา] | ก.หงอยเหงา |