ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แบหงาย | แบหงฯายฯ | [แบหงาย] | ดู...แบแถ่นแบ่น |
เสี้ยงถ้าน | ส้ยฯงถ้านฯ | [เสี้ยงถ้าน] | ว.เป็นที่สุด,ถึงที่สุด,ถึงขนาด |
แห้ว | แห้วฯ | [แห้ว] | น.ชื่อไม้ล้มลุกมีหัว ขึ้นตามที่ชื้นแฉะ หัวกินได้: ล้านนาใช้ "หนิ้ว" (ยืม-แห้ว); ดู...หนิ้ว ว.ซวด,ผิดหวัง,พลาด,หมดโอกาส |
เม่น | เม่นฯ | [เม่น] | ว.เห็นได้ชัดเจนจากพื้นหรือกลุ่มเดียวกัน |
อุ่นใจ๋อ็๋อกหน็๋อก | อุ่รไจอัอฯกหันฯอฯก | [อุ่นใจอ็อกหน็อก] | ว.มีความมั่นใจ,อุ่นอกอุ่นใจ |
เซิ่ง | เซิ่งฯ | [เซิ่ง] | ว.ซึ่ง เช่นในมหาชาติภาคพายัพฉบับสร้อยสังกร กัณฑ์ก..มารว่า เมื่อพระเวสสันดรไม่เห็นกัณหาก..มารี ซึ่งหนีไปหลบซ่อนอยู่ จึงถามพระชาลีๆ ตอบพร้อมกับร้องไห้ว่า "...เมื่อนั้น เจ้าชาลีแก่นไท้ เยียะร้องไห้ ก็เยียะเจี๋ยรจ๋า ว่าเมื่อภัยมาถูกต้อง แก่สัตว์ผู้ข้องเซิ่งโลกีย์ กลั๋วพราหมณ์ตี๋และข้า ย่อมอว่ายหน้าหนีไป บ่มีไผใดไปเป๋นคู่ ลี้ไปอยู่ไกล๋ต๋า เหตุนั้นกัณหาน้องข้า ไปลี้อยู่ตางใด ก็บ่รู้ได้แล พ่อเฮย..." |
หลัวเผาผี | ห฿ลฯวฯเผัาผี | [หลัวเผาผี] | น.ท่อนฟืนที่ใช้เผาศพ ประเพณีของชาวล้านนาแต่โบราณนั้น ชาวบ้านจะนำฟืนมาคนละท่อนสองท่อนกองรวมกันที่เชิงตะกอน |
สะดุ้งสะเด็น | สดุ้งสเดนฯ | [สะดุ้งสะเด็น] | ก.สะดุ้ง,สะดุ้งสุดตัว |
บึ๋ด | บึดฯ | [บึด] | ก.สักครู่,ชั่วครู่,ชั่วขณะ |
ขี้หยฺ้าน | ขี้อยฯานฯ | [ขี้อฺยฺ้าน] | ...ดู ขี้แข๋ะ |