| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| โจ้โหว้ | โจ้โห้วฯ | [โจ้โหว้] | ว.ลักษณะรูหรือหลุมขนาดใหญ่ลึกและแคบ เช่น เป๋นฮูโจ้โหว้ - เป็นรูลึก,เป๋นหลุมโจ้โหว้ - เป็นหลุมลึกขนาดใหญ่; จิ้วหวิ้ว ก็ว่า |
| แอ่วปอยหน้อย | แอ่วฯพอฯยฯห้นฯอฯย | [แอ่วพอยหน้อย] | ก.เที่ยวงานบรรพชาอุปสมบท |
| เหล้นเมียเปิ้น | เห้ลฯรเมยฯเพิ่นฯ | [เหล้นเมียเพิ่น] | ก.เป็นชู้กับเมียเขา |
| จ๋ำข้า | จำข้า | [จำข้า] | ก.สั่งให้ฆ่า |
| ก๊าม่วนขายหมาน | ค้าฯม่วฯรขายฯหมฯานฯ | [ค้าม่วนขายหมาน] | ก.ซื้อง่ายขายคล่อง; ก๊าแม่น ขายหมาน ก็ว่า |
| ปัง | พังฯ | [พัง] | น.เรียกช้างตัวเมียว่า จ๊างปัง - ช้างพัง ก.พัง,ทรุดลง,ถล่มลง,ทะลาย |
| คนเมือง | ฅ฿นฯล้านฯนาฯ | [ฅนเมือง] | น.คนเมือง -ชาวล้านนาโดยกำเนิด พูดภาษาล้านนาได้ คนที่อยู่ในดินแดนหรือถิ่นล้านนา เช่นชาวไทยภูเขา ก็จะเรียกชื่อตามเผ่า เช่นมูเซอร์ ลวะ ยาง อีก้อ เป็นต้น |
| แว่กอย | แว่คอฯยฯ | [แว่คอย] | ก.แวะดู; แว่ผ่อ ก็ว่า |
| หล๋วก | ห฿ลฯวฯก | [หล็วก] | ว.คมคาย,ฉลาด,ทันคน,รอบรู้,หลักแหลม |
| เอาใจ๋ | ´าไจ | [เอาใจ] | ก.คอยปฏิบัติให้ถูกใจ |