พจนานุกรมภาษาล้านนา-ไทย ฉบับมรดกล้านนา
เวอร์ชัน 2, ม.ค. 65 โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ซะปาย | ซะพายฯ | [ซะพาย] | ก.สะพาย; สะปาย ก็ว่า |
เนิ้ง | เนิ้งฯ | [เนิ้ง] | ว.เอน,เอียง |
ม้านแดด | ม้านฯแดดฯ | [ม้านแดด] | ว.ผิวเกรียมเพราะถูกแดดเผา |
จ้อฟ้า | ชํอฯฟ้า | [ช่อฟ้า] | น.แผ่นไม้ หรือ ซีเมนต์ หรือโลหะ ลักษณะเป็นรูปนาคชูหัวลงด้านล่าง ส่วนหางบรรจบกันบนยอดหลังคา ติดอยู่บริเวณหน้าบันของวิหารหรือโบสถ์ เป็นต้น |
เยี่ยวแตก | ย่ยฯว | [เยี่ยวแตก] | ก.กลั้นปัสสาวะไม่อยู่เพราะกลัวหรือตกใจมาก;เยี่ยวแตกเยี่ยวแต๋น ก็ว่า |
ก้วยกะลิอ่อง | ก้ลฯวฯยฯกลิอ่อฯง | [กล้วยกะลิอ่ออง] | ดู...ก้วยใต้ |
แก๋งกะด้าง | แกงฯระฯกด้างฯ | [แกงกระด้าง] | น.แกงที่ได้จากการต้มเนื้อหมู เครื่องในหมู หูหมู ให้เปื่อย ทิ้งไว้ในที่เย็นเช่นในตู้เย็น หรืออากาศในหน้าหนาว เพื่อให้น้ำแกงเป็นวุ้น โรยด้วยใบผักชี; แก๋งเกิ้ม ก็ว่า |
สีจุ้ม | สีชุ่ม | [สีชุ่ม] | ว.ท่าทางอิ่มเอิบ; สีจุ้มอึกมึก ก็ว่า |
ลอกเจ๋อะเห๋อะ | ลอฯกเจิอฯะเหิอฯะ | [ลอกเจอะเหอะ] | ว.ลักษณะของสิ่งใหญ่มีสีซีด หรือไม่น่าดูโผล่ยื่นออกมา |
ผ่อน | ผ่อฯร | [ผ่อน] | ว.หย่อนลง,ลดลง,คลายความตึง |