พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| กว่าหลัง | ก่วฯาหัลฯง | [กว่าหลัง] | ว.ไปข้างหลัง |
| ป้อเลี้ยง | พํอฯล้ยฯง | [พ่อเลี้ยง] | น.ผู้ชายที่มีฐานะดี,ผู้ชายที่ร่ำรวย,นายทุน,คหบดี |
| ป๋ก | ป฿กฯ | [ปก] | น.ชื่อนก: นกตีทอง - นกโพระดกพันธุ์หนึ่ง ตัวเขียว คอและแก้มเหลือง อกและหน้าผากแดง เป็นนกโพระดกขนาดเล็กที่สุด ชอบอยู่บนต้นไม้สูง กินลูกไม้ เช่นลูกไทร เสียงร้องดังต๊งๆ หรือป๊กๆ เหมือนเสียงคนตีทอง ก๑.กลบ,ปิด,บัง,แผ่ออกคลุมเบื้องบน;เช่น เอาดินป๋ก - เอาดินกลบ,ผ้าป๋กหัว - ผ้าคลุมหัว ก๒.ยกขึ้น,ตั้งขึ้น;เช่น ป๋กเสาเอก - ยกเสาเอก เป็นต้น |
| ออกฮา | ออฯกรา | [ออกรา] | ก.ขึ้นรา,มีเชื้อราขึ้น |
| หนังสือ | หันฯงสื | [หนังสือ] | น.เอกสารที่เขียนขึ้นเพื่อการสื่อสาร หรือการเรียน เป็นต้น |
| เต๋าไฟ | เตัาไฟ | [เตาไฟ] | น.โรงครัว - ที่ปรุงอาหาร; ป่าเฮ่วเจ็ดแสน,เฮือนไฟ,เฮือนหน้อย,โฮงไฟ,โฮงห้าง ก็ว่า |
| โหนก | โห฿นฯก | [โหนก] | ว.นูนยื่นออกมามากว่าปกติ เช่น หน้าผากโหนก; ดู...หนอก |
| ตองหาว | ทอฯงหาวฯ | [ทองหาว] | ดู...ทองเหลือง |
| นีดสิว | นีดฯสิวฯ | [นีดสิว] | ก.บีบหัวสิว |
| ปวงดอก | พวฯงดอฯก | [พวงดอก] | น.ดอกไม้ที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม; ปวั๊ะดอก ก็ว่า |