พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| คอแลน | ฅํอฯแลนฯ | [ฅอแลน] | น.ลิ้นจี่ป่า - ไม้ยืนต้นสกุลเดียวกันกับเงาะ ดู...บ่าคอแลน |
| ใส่เอา | ไส่´า | [ใส่เอา] | ก.การเสียผีหรือใส่ผีที่ฝ่ายชายถูกปรับไหมจากฝ่ายหญิงในฐานผิดประเพณี เมื่อฝ่ายชายเสียผีแล้วฝ่ายหญิงยินยอมที่จะร่วมชีวิตเป็นสามีภรรยากัน. ถ้าใส่บ่เอา หมายถึงเมื่อเสียผี แล้วฝ่ายหญิงไม่รับฝ่ายชายเป็นสามี |
| เป๋วปากถ้ำ | เปลฯวฯปากฯถ้ำ | [เปลวปากถ้ำ] | น.ปล่องถ้ำ |
| เผ่นผอง | เผ่นฯผอฯง | [เผ่นผอง] | ก.บินขึ้นไป |
| ปึ๊ง | พึ้งฯ | [พึ้ง] | ก๑.โหม,กระหน่ำ,พัด,กระโชก,กระชาก อย่าง ลมปึ้ง - ลมกระโชก; ก๒. ลุแก่อารมณ์,โกรธจัด,ใจเตลิด |
| กวดข้อสอบ | กวฯดขํอฯสอฯบ | [กวดข้อสอบ] | ก.ตรวจกระดาษคำตอบ |
| แอ้ | แอ้ | [แอ้] | ว.เล็ก,น้อย; มักเรียกเด็กเล็กว่า น้องแอ้,ลูกแอ้ |
| บ่เสี้ยง | บส้ยฯง | [บ่เสี้ยง] | ว.ไม่หมด, ยังเหลือ อยู่,ยังมีอยู่; บ่หม๋ด ก็ว่า |
| หู | หู | [หู] | น๑.อวัยวะของคนและสัตว์ มีไว้ฟังเสียง; น๒.ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก; น๓.เรียกส่วนที่ใช้ฟังเสียงของเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์ว่า หู |
| เหือด | เหิอฯด | [เหือด] | ก.เหือด - แห้ง,หมดลง,ค่อยหายไป |