พจนานุกรมภาษาล้านนา-ไทย ฉบับมรดกล้านนา
เวอร์ชัน 2, ม.ค. 65 โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ต๋ำฮายา | ตำราอยฯา | [ตำราอฺยฺา] | ดู...ต่ำฮายา |
เมือะ | เมิอฯะ | [เมือะ] | ดู...เมืยะ |
คนเถ้าคนเถิบ | ฅ฿นฯเถั้าฅ฿นฯเถิปฯ | [ฅนเถ้าฅนเถิบ] | น.ผู้เฒ่าผู้แก่,ผู้สูงอายุ |
ฝีละอาก | ฝีละอากฯ | [ฝีละอาก] | น.คุดทะราด - โรคติดต่อชนิดหนึ่งเป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลทำให้เกิดแผลอื่นจำพวกเดียวกันพุออกไปอีก |
หูตู้บ | หูทูบ | [หูทูบ] | ว.เชื่ออย่างสนิทใจ,ถูกชักจูงจนเห็นคล้อยตาม |
หนุนโก๋น | หนฯรโก฿นฯ | [หนุนโกน] | ก.นำขอนไม้มาหนุนกระท่อมให้สูงขึ้น |
แก่บ่าดอกบ่าดาย | แก่บ่าฯดอฯกบ่าฯดายฯ | [แก่บ่าดอกบ่าดาย] | ว.แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน |
อู้ป้อดอู้แป้ด | อู้ปัอฯดแปัดฯ | [อู้ป็อดแป็ด] | ก.พูดกระท่อนกระแท่น,พูดไม่ต่อเนื่อง; อู้ป๋อดอู้แป๋ด ก็ว่า |
เฝือนา | เฝิอฯอนาฯ | [เฝือนา] | ก.อาการที่ใช้ควายหรือวัวเทียมคราดแล้วชักไปเพื่อให้ขี้ไถในนาแตกร่วนซุยเพื่อปลูกข้าว |
หยฺุ๋กยฺา | อยฯกอยฯา | [อฺยฺุกอฺยฺา] | น.(ปาก) หยูกยา - ยาแก้โรคชนิดต่างๆ,ยารักษาโรค: ''หยูกยา'' เป็นภาษาปาก เป็นคำซ้อนชนิดหนึ่ง ที่ใช้อักษรตัวเดียวกัน สร้างคำโดยนำเอาคำที่มีความหมายคู่กัน หรือใกล้เคียงกันมาซ้อนกัน; หยูกยา ก็ว่า |