| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| ดังแซ้ง | ดังฯแซ้งฯ | [ดังแซ้ง] | น.จมูกยื่นและแหลม; ดังแซว้ง ก็ว่า |
| ไอ่ฮ่าปั๋ก | ไอ่ฮ่าปักฯ | [ไอ่ฮ่าปัก] | น.คำแช่งด่า ขอให้ถูกสิ่งแหลมคมเช่น มีด หอก ดาบ มาทิ่มแทงให้ได้รับอันตราย |
| ห..เหล็๋ก | หีเหัลฯก | [ห..เหล็ก] | ว.คำที่มักใช้เรียกผู้หญิงที่สำส่อนทางเพศ หรือเปลี่ยนผู้ชายบ่อยๆ ว่า อี่ห..เหล็๋ก |
| ซอน | ซอฯร | [ซอน] | ก.ซ่อมแซม แทรก,ปน,เสริม เช่น ซอนหลังคา ต๋ดซอนขี้ ไห้ซอนไค่หัว |
| โว่ๆ | โว่ๆ | [โว่ๆ] | ว.ลักษณะที่เคลื่อนไหวหรือลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟลุกโว่ๆ - ไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็ว; ดู...วึดๆ |
| สุ๋ดซ้อย | สุดซ้อฯยฯ | [สุดซ้อย] | ว.ทีหลังเพื่อน,สุดท้าย |
| ขี้หย้อง | ขี้อยฯอฯง | [ขี้อฺยฺ้อง] | ว.ชอบแต่งตัวให้สวย,สำรวย |
| มะ - มะ | ม | [ม] | ม (มะ) เป็นอักษรต่ำ เทียบตัว "ม" ออกเสียงเป็น มะ มีพื้นเสียงเท่ากับอักษร "ม" ในภาษาไทย ใช้เป็นพยัญชนะต้น ตัวสะกด และตัวตามในแม่กม ในภาษาบาลี สันสกฤต: ม - ม ผันได้ ๓ ระดับเสียง ใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์ได้เพียง ๒ ตัว คือวรรณยุกต์ เอก และ โท เช่น มา ม่า ม้า อีก ๓ ระดับเสียง หมา หม่า หม้า จัดไว้ในหมวด ห นำ ม (หม๋ะ-หมฯ) เมื่อจัดรวมเข้าด้วยกันก็ออกเสียงได้ครบ ๖ ระดับเสียงคือ มา หม่า ม่า หม้า ม้า หมา - มา ห่มฯา ม่า ห้ฯมฯา ม้า หมฯา |
| จิ๊นปิ้ง | ชิ้นฯปิ้งฯ | [ชิ้นปิ้ง] | น.เนื้อที่ปิ้งสุกแล้ว,เนื้อหมูทอด |
| สุ๋ | สุ | [สุ] | ก.ครูด,เซาะ,แซะ,ทำให้เป็นร่องหรือรอยถาก |