พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
เรียน 10 คำใหม่
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| เฮี่ย | เร่ยฯ | [เรี่ย] | เรี่ย - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''เฮี่ย''; เรี่ย หรือ เฮี่ย หมายถึง: ว.เรี่ยราด - กระจัดกระจาย,เกลื่อนกลาด,กระจายไปอย่างเลอะเทอะ,กระจายอย่างไม่มีระเบียบ เช่น เยี่ยวเฮี่ย(ปัสสาวะเรี่ยราด เลอะเทอะไม่เป็นที่เป็นทาง); ก.ทอดทิ้ง - ทิ้งขว้าง ไม่ใส่ใจ ละเลย ไม่เอาธุระ ไม่นำพา เช่น ไข่เฮี่ย (ปาก) - ทำผู้หญิงท้องแล้วทอดทิ้ง ไม่ใส่ใจ ไม่เลี้ยงดู เป็นต้น |
| พะหยืฺด | ระฯพอยฯดฯ | [พระอฺยืฺด] | น.พระเหล็กไหล ว่ากันว่าเมื่อจุดเทียนลนจะขยายตัวได้ให้เห็นอย่างชัดเจน |
| ปู๋นงืด | ปูรงืดฯ | [ปูนงืด] | ว.น่าอัศจรรย์ |
| หลายเยื่องหลายข้อ | หลฯายฯเยิ่อฯงหลฯายฯขํอฯ | [หลายเยื่องหลายข้อ] | ว.หลายสิ่งหลายอย่าง |
| กวั๋งเมา | กัวฯงเมัา | [กวังเมา] | ก.มัวเมา,คลั่งไคล้ใหลหลง |
| ขี้ลู่ | ขี้ลู่ | [ขี้ลู่] | ก.แย่ง - ชิงเอาไป,ฉวยเอาไป,ยื้อเอาไป เช่น ลู่เอาของเหล้น-ชิงเอาของเล่น |
| จิ๋ง | จิงฯ | [จิง] | น.เรียกไม้หรือไม้เนื้อแข็งว่า ไม้จิ๋ง; เรียกน้ำเย็นสำหรับดื่มว่า น้ำจิ๋ง; เรียกเขียดชนิดหนึ่งว่า เขียดจิ๋ง ว.แท้,บริสุทธิ์ เช่น ใจ๋จิ๋ง-ใจจริง,ใจซื่อ,ใจบริสุทธิ์; น้ำจิ๋ง-น้ำบริสุทธิ์,น้ำสะอาด |
| เป๋นเวียกเป๋นก๋าร | เปนฯวยฯกเปนฯการฯ | [เปนเวียกเปนการ] | ว.วุ่นวาย,ต้องรับภาระโดยไม่จำเป็น |
| หัวหม๋ด | ห฿วฯห฿มฯด | [หัวหมด] | น.หัวโล้น - หัวที่โกนผมหมด,คำที่ฆราวาสมักเรียกพระภิกษุสามเณรที่ประพฤติผิดพระธรรมวินัย หรือไม่ดำรงตนอยู่ในสมณวิสัย |
| ป๊นเจ้น | พ้฿นฯเช่นฯ | [พ้นเช่น] | ว.หมดกำหนด,หมดอายุ,มากเกินไป |