พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
เรียน 10 คำใหม่
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| ก็๋อกน้ำหมาก | กัอฯกนาฯหมฯากฯ | [ก็อกน้ำหมาก] | น.กระโถน,กระป๋อง หรือกะลาที่ใช้บ้วนน้ำหมาก; ก๋อกหมาก ก็ว่า |
| ป้อกปิ๊ก | พอฯกพิกฯ | [พอกพิก] | ก.กลับคืน,กลับไปที่เดิม |
| หน้าเต่อ | ห้นฯาเทิ้อฯ | [หน้าเต้อ] | น.ด้านหน้า เข่น หน้าจอบ เป็นต้น |
| ซะนาน | ซะนานฯ | [ซะนาน] | ว.ชำนาญ; จ๊ะนาน,สะนาน ก็ว่า |
| ไซ้ | ไซ้ | [ไซ้] | ก.คัด,เลือก,เลือกเพาะที่ต้องการ,เอาออก,ตัดออก เช่น ไซ้ผั๋ก - เลือกเอาเฉพาะส่วนที่ดีๆ ของผักเพื่อใช้ปรุงอาหาร, ไซ้เหา - ค้นหา กำจัด ตัวเหาที่เกาะบนศีรษะออก |
| จ๋น | จ฿นฯ | [จน] | ก.หมดทางต่อสู้,หมดทางหนี ว.ขาดแคลน,ขัดสน,ฝืดเคือง,ลำบาก สัน.จนกระทั่ง,ให้ เช่น เฮียนจ๋นจ๋บ - เรียนจนกระทั่งจบ, กิ๋นจ๋นอิ่ม - กินให้อิ่ม |
| ลูก | ลูก | [ลูก] | น๑.ลูก - คือผู้มีกำเนิดจากพ่อและแม่; ในถิ่นล้านนามีการลำดับญาติ คือ ลูก หลาน เหลน หลีด หลี้: หลาน- ลูกของลูก, เหลน - ลูกของหลาน, หลีด - ลูกของเหลน, หลี้ - ลูกของหลีด น๒.ผู้ได้รับการเลี้ยงดูจากผู้อื่นในฐานะลูก น๓.เรียกสิ่งที่มีลักษณะกลมหรือค่อนข้างกลม เช่น ลูกชิ้น ลูกแก้ว น๔.เรียกสิ่งที่เป็นส่วนประกอบย่อยของสิ่งอื่น เช่น ลูกก..ญแจ; ดู...โหลน |
| ปั๋กเสา | ปักฯเสัา | [ปักเสา] | ก.ยกเสาตั้งขึ้นแล้วฝัง |
| จ่าก๋อง | จ่ากลฯอฯง | [จ่ากลอง] | น.ข้าวเหนียวนึ่งตำหรือบดละเอียดผสมขี้เถ้า(จากการเผาใบลานหรือฟางข้าว) ใช้ติดถ่วงหน้ากลอง เพื่อตีให้เกิดเสียงดังตามที่ต้องการ,ผู้รักษาดูแลกลองประจำวัด |
| แก๋นต๋ำ | แกนฯตำ | [แกนตำ] | ดู...แก๋นคก |