พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา

โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
หน่อบั้งหนฯอฯบั้งฯ[หน่อบั้ง]น.หน่อไม้ไผ่ที่แก่แล้วที่กินได้คือส่วนยังอ่อนที่อยู่เหนือข้อขึ้นไป
หน่อบุ่นหนฯอฯบุ่ร[หน่อบุ่น]น.หน่อไม้ไผ่ที่งอก ออกมาจากเหง้าใต้ดิน มีลักษณะตรงและ ขนาดโตกว่า หน่อต๋า
หน่อปุ๊ทธังก..รหนฯอฯพุทัธฯงกฯร[หน่อพุทธังก..ร]น.พระโพธิสัตว์ - ผู้ที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
หน่อมันหนฯอฯมันฯ[หน่อมัน]น.หน่อไม้ไผ่ที่แช่ในน้ำที่มีเปลือกหอย นิยมต้มกินกับน้ำพริกดำ
หน่อไม้ฝะหลั่งหนฯอฯไม้ระฯฝั่งฯ[หน่อไม้ฝรั่ง]น.หน่อไม้ฝรั่ง - พรรณไม้พุ่มเตี้ย จากต่างประเทศ ลำต้นโปร่ง ใบเล็กยาวแหลม หน่ออ่อนกินได้ (อ.อัสพาระกัส - asparagus)
หน่อยำหนฯอฯยำ[หน่อยำ]น.หน่อไม้ไผ่ต้มสุกจักเป็นเส้น ตัดให้ยาวประมาณ ๑.๕-๒ นิ้ว คลุกเคล้าด้วยน้ำพริกเครื่องปรุงที่มี น้ำปู๋ เป็นส่วนผสม โรยด้วย ใบขิงหั่นฝอย; ยำหน่อ ก็ว่า
หน่อส้มหนฯอฯส฿มฯ[หน่อส้ม]น.หน่อไม้ดอง - หน่อไม้ฝานเป็นชิ้นบางๆ แช่ในน้ำเกลือ หรือน้ำข้าวมวกเพื่อให้มีรสเปรี้ยว
หน่อส้มสุ๋กหนฯอฯส฿มฯสุก[หน่อส้มสุก]น.หน่อไม้ไร่ต้ม จักเป็นเส้นเคล้าข้าวสุก กระเทียม เกลือ หมักไว้ ๑ คืน
หน่อเหน้าหนฯอฯเหั้นฯา[หน่อเหน้า]น.คนหนุ่มสาว
หน่อเหมยหนฯอฯเหิมฯ[หน่อเหมย]น.หน่อไม้ไผ่ที่ออกปลายฤดูฝน ขนาดจะเล็กกว่าที่ออกตามปรกติในฤดูฝน ไม่นิยมรับประทานเพราะไม่อร่อย