พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
เรียน 10 คำใหม่
| ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
|---|---|---|---|
| กำฟู่แหลวแล็ด | คำฯฟู่แหลฯวฯแลัดฯ | [คำฟู่แหลวแล็ด] | น.คำพูดที่คมคายว่องไวไม่ติดขัด; กำอู้แหลวแล็ด ก็ว่า |
| หมุย | หุย | [หมุย] | น.เส้นฝอยอย่างพู่หรือหนวด |
| สีบ่าตันดิ๋บ | สีบ่าฯทันฯดิปฯ | [สีบ่าทันดิบ] | ว.สีคมขำ; สีตุ๊เจ้าไค่สิ๋ก,สีมอย,สีมอยอ๊อดฮ้อด ก็ว่า |
| กะโหล้ง | กะโห้฿ลฯง | [กะโหล้ง] | น.กะลา/กะโหลก ภาษาถิ่นเหนือ(คำเมือง)เรียก ''กะโหล้ง''; กะลา - เปลือกแข็งที่หุ้มเนื้อในของผลไม้บางชนิด เช่น กะลามะพร้าว กะลาตาล; กะโหลก - กระดูกที่เป็นโครงร่างสำคัญของมนุษย์ สัตว์บางชนิด รวมทั้งสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังทุกชนิด เรียกว่า ''กะโหลกศีรษะ'' มีหน้าที่ปกป้องสมองซึ่งเป็นศูนย์กลางของระบบประสาท รวมทั้งเป็นโครงร่างที่ค้ำจุนอวัยวะรับสัมผัสต่างๆ ทั้งตา หู จมูก และลิ้น |
| ก้ายแกน | ค่าฯยฯแคนฯ | [ค่ายแคน] | ก.เบื่อหน่าย,ระอาเหลือเกิน; เบื่อหน่ายก้ายแกน - เบื่อหน่ายเป็นที่สุด,สุดจะระอา |
| สีต๋าย | สีตายฯ | [สีตาย] | ว.สีซีด |
| หมี่ | หี่มฯ | [หมี่] | น๑.ชื่ออาหารที่ทำด้วยเส้นขนมจีน ผัดผสมเครื่องปรุง; เข้าหมี่ ก็ว่า น๒.หัวหอมหรือกระเทียมที่เจียวแล้ว ใช้โรยหน้าเพื่อปรุงและแต่งอาหาร น๓.ชื่อพรรณไม้ต้นชนิดหนึ่ง ใบคล้ายใบเต็ง ผลกลมเป็นพวง มีเมือก รากใช้ทำยา นิยมใช้ใบต้มผสมผลมะกรูดเพื่อเป็นยาสระผม น๔.เรียกแป้งที่ทำเป็นเส้นแล้วตากแห้งว่า แป้งหมี่ ก๑.ประดับประดา,ตกแต่ง,ทำให้ดีขึ้น ก๒.จุม ซัก หมัก หรือล้างเฉพาะจุดที่เปื้อน เช่น หมี่สิ้น - ซักผ้าซิ่นเฉพาะจุดที่เปื้อน |
| ฮ้าวติ๋ดกั๋น | ร้าวฯติดฯกันฯ | [ร้าวติดกัน] | ก.มัดหรือทำให้ติดกันอย่างแน่นสนิท |
| เป๋นใจ๋ | เปนฯไจ | [เปนใจ] | ก.เข้าข้างกัน,สมคบกัน,สมรู้ด้วย |
| ตี้หนี้ | ที่หี้นฯ | [ที่หนี้] | น.ที่นี่,ตรงนี้ |