พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.ต้นเหียง - ไม้ยืนต้นขนาดกลางผลัดใบ สูงประมาณ ๘-๒๘ เมตร ลำต้นเปลาตรงแตกกิ่งก้านน้อยเรือนยอดเล็ก เปลือกลำต้นหนาสีน้ำตาลหรือเทา แตกเป็นสะเก็ดหนาและเป็นร่องลึกตามยาว ใบเป็นใบเดี่ยว กว้าง ๑๐-๑๘, ยาว ๑๕-๓๐ เซนติเมตร เนื้อไม้เป็นสีแดงอ่อนถึงสีน้ำตาลปนแดง ตามกิ่งอ่อนและใบมีขนสีขาวปกคลุม ดอกสีชมพูอ่อน รวมกันเป็นช่อสั้นๆ แบบช่อกระจุกตามง่ามใบและปลายกิ่ง เรียงตัวหลวมๆ เป็นช่อห้อยลง ขณะที่ดอกร่วงลงจะหมุนสวยงามมาก
ไม้เหียง (ไม้หยฯง)