พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว๑.เหวอะหวะ - มีรอยฉีก หรือเป็นแผลขนาดใหญ่: โดนแตงเป๋นแผลโหวกหวาก-ถูกแทงเป็นแผลเหวอะหวะ; โหว๋ะ,โหว๋ะโหวก ก็ว่า. ว๒.กะรุ่งกะริ่ง - ขาดวิ่นเป็นริ้วๆ,ขาดห้อยรุงรุง: นุ่งเสื้อปุ๋ดโหวกหวาก-ใส่เสื้อขาดกะรุ่งกะริ่ง.
โหวกหวาก (โห่วฯกหวฯากฯ)