พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว.ซึ่ง เช่นในมหาชาติภาคพายัพฉบับสร้อยสังกร กัณฑ์กุมารว่า เมื่อพระเวสสันดรไม่เห็นกัณหากุมารี ซึ่งหนีไปหลบซ่อนอยู่ จึงถามพระชาลีๆ ตอบพร้อมกับร้องไห้ว่า "...เมื่อนั้น เจ้าชาลีแก่นไท้ เยียะร้องไห้ ก็เยียะเจี๋ยรจ๋า ว่าเมื่อภัยมาถูกต้อง แก่สัตว์ผู้ข้องเซิ่งโลกีย์ กลั๋วพราหมณ์ตี๋และข้า ย่อมอว่ายหน้าหนีไป บ่มีไผใดไปเป๋นคู่ ลี้ไปอยู่ไกล๋ต๋า เหตุนั้นกัณหาน้องข้า ไปลี้อยู่ตางใด ก็บ่รู้ได้แล พ่อเฮย..."
เซิ่ง (เซิ่งฯ)