พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.หอยเบี้ย - หอยทะเลฝาเดียวเปลือกหนาแน่น ผิวเป็นมัน ช่องปากยาวแคบไปสุดทางปลายทั้งสองข้างของเปลือก ขอบปากทั้งสองด้านเป็นหยักไม่มีฝาปิด มีหลายชนิด เปลือกหอยเบี้ยบางชนิดคนโบราณใช้เป็นเงินตราสำหรับซื้อขาย
หอยเบี้ย (หอฯยฯเบ้ยฯ)