น.สะเดา ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''สะเลียม''; สะเดา หรือ สะเลียม - ไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูง 20-25 เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มหนาทึบตลอดปี เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา หรือเทาปนดำ แตกเป็นร่องตื้นๆ ตามยาว ยอดอ่อนสีน้ำตาลแดง ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ออกเรียงสลับรูปใบหอก ขอบใบจักเป็นฟันเลื่อย เรียบ สีเขียวเป็นมัน ดอกออกเป็นช่อที่ปลายกิ่งขณะแตกใบอ่อน สีขาวนวล ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้ และใช้ทำยาได้