น.ผ้าที่ขึงคร่อมบนเมรุ หรือสถานที่เผาศพของพระภิกษุ (ปกติเป็นผ้าจีวรของผู้มรณภาพ) มีไม้ไผ่เป็นเสารองรับทั้งสี่มุม
ผ้าพิดาน (ผ้าพิดานฯ)