พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว.มาก,มากมาย,อย่างยิ่ง; ใช้ "นัก" เป็นพื้น เช่น จะไปอู้นัก-อย่าพูดมาก,วอกนัก-โกหกมาก: ส่วนที่แปลว่าชำนาญหรือเก่งในทางชั่ว มักใช้ "ขี้" เช่น ขี้โส้-นักโทษ,ขี้เหล้น-นักการพนัน: และใช้ "นัก/ผู้" ในหมายความว่า เก่ง/ชำนาญการ เช่น นักอู้-นักพูด,นักบิน-ผู้มีความสามารถบังคับอากาศยาน
นัก (นักฯ)