น๑.เศษของใบเมี่ยงที่คายออกมาหลังจากการอมหรือเคี้ยว น๒.สนิม - ส่วนของผิวโลหะที่เกิดการ ผุกร่อนปรากฏเป็นสีน้ำตาลแดง เนื่องจากทำปฏิกิริยาทางเคมีกับน้ำและอากาศ เช่น มีดขี้เหมี้ยง - มีดเป็นสนิม ว.หมดสภาพหรือเสื่อมคุณค่า เช่น ปี๊บขี้เหมี้ยง - ปีบที่ชำรุดเสื่อมสภาพใช้การไม่ ได้,มุยขี้เหมี้ยง - ขวานทื่อสนิมติดเกรอะ สำ.หมดคุณค่า ไร้ราคา,ไร้ประโยชน์ ไม่เป็นที่เชื่อถือ เช่น คนถูกด่าว่า ไอ่ขี้เหมี้ยง หรือ อี่ขี้เหมี้ยง แสดงว่าผู้นั้นถูกเหยียดหยามว่าเป็นคนไม่มีค่า ไม่มีเกียรติ ไม่มีน้ำยา เชื่อถือไม่ได้เปรียบดังสนิมที่ใครๆก็ไม่ต้องการ