น.เรียกด้านสั้นที่คู่กับด้านยาวว่า ด้านกว้าง ว.ไม่แคบ เช่น ใจกว้าง ห้องกว้าง,ขยายออกไป เช่น แผ่กว้าง
กว้าง (ก้วฯางฯ)