ล (ละ) "ระหลวง" เทียบตัว "ล" เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น และใช้เป็นตัวกล้ำ ห้อยอยู่ด้านล่างของพยัญชนะต้น ตามปกติจะใช้ "ล" เต็มตัว ไม่ใช้หางละ -  เช่น"ก้ลฯา-กล้าม" และใช้เป็นตัวสะกดใน "แม่กน" โดยใช้ หางละ -  แทนตัว ล-ล เช่น ตำบ฿-ตำบล สำหรับบางคำที่โบราณนิยมเขียน เช่น ปี-ปลี ควรเขียน ปีลฯ เช่น ปีลฯตาลฯฯ-ปลีตาล

ใช้เป็นตัวกล้ำ ห้อยอยู่ด้านล่างของพยัญชนะต้น และใช้เป็นตัวสะกดใน "แม่กน"ใช้เป็นตัวกล้ำ ห้อยอยู่ด้านล่างของพยัญชนะต้น และใช้เป็นตัวสะกดใน "แม่กน"