พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว.ลักษณะสิ่งที่ยื่นออกหรือบานออกจนน่าเกลียด เช่น ปากบืน ผื้อหลื้อ - ริมฝีปากบานมาก;ถ้าบานและแบะออกบ้าง อย่างดอกไม้บาน เรียก บาน เผ้อเหล้อ; ถ้าบานแบะแฉ่ง อย่างดอกไม้บานเต็มที่เริ่มโรย เรียก บานแผ้แหล้
ผื้อหลื้อ (ผื้หื้ลฯ)