พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น๑.หินขนาดใหญ่ที่เขา น๒.เรียก ภูเขาสูงด้านที่มีแผ่นหินขนาดใหญ่ตั้งชันว่า หน้าผา (หิน - หมายถึงหินก้อนเล็กตามธรรมชาติ)
ว.ผา - เป็นคำที่ออกเสียงของพยัญชนะตัวที่ ๒ ในวรรค ป๋ะ (ป ผ พ ภ ม [zr4,) เมื่อ ป [ตามด้วยร i เป็น ปร ![ ให้ออกเสียง ผ z เช่น ปรากฏ ![ษd์ๆ ออกเสียงเป็นผาก๋ฏ zkdๆnฝปราถนา ![ษ5qนkออกเสียงเป็น ผาถะนา zk5qนkเป็นต้น
ผา (ระฯบาฯ)