พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.น้ำเต้า ภาษาถิ่นเหนือ(คำเมือง) เรียก ''บ่าน้ำ''; น้ำเต้า หรือ บ่าน้ำ - เป็นไม้เถาเลื้อยล้มลุกจำพวกเดียวกับฟักแฟง ใบทรง 3 เหลี่ยม ขอบหยัก สาก มีขนอ่อนปกคลุม ดอกออกตามซอกใบและใกล้ยอด สีขาว ผลลักษณะคล้ายขวด มีรูปทรงหลายแบบ เช่น น้ำเต้าทรงเซียน ผลแห้งใช้ทำเครื่องประดับ ในอดีตนิยมใช้ใส่น้ำเดินทางเข้าหาของตามป่า ทรงลูกแพร์ ทรงกระบอก รูปแป้น ทรงกลม มีขนสั้นๆปกคลุม ผลอ่อนมีเมล็ดสีขาว แบนยาวรี ผลแก่เปลือกเกลี้ยง หนาและแน่น เมล็ดเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อน ผลอ่อนใช้ประกอบอาหารได้หลายชนิด เช่น แกง ผัด หรือต้มจิ้มน้ำพริก เมล็ดแก่นำไปสกัดน้ำมัน หรือทำเป็นอาหารประเภทขบเคี้ยวก็ได้
บ่าน้ำ (บ่าฯนาฯ)