พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ดู...ต๋าเหิน
น.มหาหงส์/ดอกมหาหงส์/ว่านมหาหงส์ - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''ต๋าเหิน''; มหาหงส์ หรือ ต๋าเหิน เป็นไม้หัวล้มลุกตระกูลขิง ข่า ขมิ้น เหง้าอยู่ใต้ดิน ส่วนที่เห็นเป็นต้นที่จริงแล้วเป็นกาบใบที่เวียนซ้อนอยู่หลายๆชั้น ใบรูปหอก ขอบใบเรียบปลายแหลม โคนมน ยาว 20-40 ซ.ม. กว้าง 4-8 ซ.ม. ก้านใบกลม แข็ง และสั้น ออกดอกเป็นช่อที่ปลายยอด ดอกมี 4 กลีบ มีทั้งสีขาว ขาวแกมเหลือง ส้มอ่อน ออกดอกตลอดปี มีกลิ่นหอม; ต๊ายเหิน,ต๋ายเหิน ก็ว่า
ต๋ายเหิน (ตายฯเหินฯ)