พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.คนทา - ไม้พุ่ม มักขึ้นในป่าโปร่ง มีหนามทั่วต้น ใบคล้ายมะขวิดแต่เขื่องกว่า ดอกขาว ผงกลมแป้นขนาดราวหัวแม่มือทุกส่วนมีรสขม ใช้ทำยาได้ ก.ฟอง ผุดขึ้นอาจเนื่องความร้อนหรือความดันก็ได้ อย่างอาการของน้ำก่อนที่จะเดือด
น.เรียกปลาหลดว่า ป๋าจี้ ก๑.ใช้อาวุธขู่เข็ญบังคับให้ทำตาม ก๒.ต่อย (ใช้กับสัตว์ที่มีเหล็กไน อย่าง ผึ้ง ต่อ แตน แมงป่อง); เผิ้งจี้- ผึ้งต่อย, ต่อจี้ - ต่อต่อย
จี้ (จี้)