พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.(บ,ส)ภิกขุณี/ภิกษุณี - หญิงผู้ได้อุปสมบทแล้ว,พระผู้หญิงในพระพุทธศาสนา ต้องรักษาสิกขาบท (ถือศีล) ๓๑๑ ข้อ พระมหาปชาบดีโคตมี ธิดาของพระเจ้าอัญชนะแห่งโกลิยวงศ์ เป็นพระคินี (น้อง) ของพระนางสิริมหามายา เมื่อพระมหามายาสิ้นพระชนม์แล้ว พระเจ้าสุทโธทนะได้ให้พระนางปชาบดีซึ่งเป็นพระมาตุจฉา (น้า) เป็นพระมารดาเลี้ยงของเจ้าชายสิทธัตถะ พระนางได้ออกบวชเป็นพระภิกษุณีรูปแรก ซึ่งเกิดขึ้นในพรรษาที่ ๕ แห่งการบำเพ็ญพุทธกิจ
ภิกขุ๋ณี/ภิกษุ๋ณี (ภิกขฯณี,ภิกษฯณี)