พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.พลูคาว ภาษาไทยภาคเหนือเรียก ''ผั๋กคาวตอง''; พลูคาว หรือ คาวตอง - เป็นไม้ล้มลุก เป็นพืชผักสมุนไพร ที่มีสรรพคุณและประโยชน์มากมาย ลำต้นกลม สีเขียว รากแตกออกตามข้อ ใบเดี่ยวออกเรียงสลับ กว้าง ๔-๖ ซม. ยาว ๖-๑๐ ซม. โคนใบเว้ารูปหัวใจ ปลายใบเรียวแหลม ดอกออกเป็นช่อที่ปลายยอด สีขาวออกเหลือง มีกลิ่นคาวทั้งต้น รสฉุน ทั้งต้นสด ต้นแห้ง ราก ใบ ดอก น้ำมันระเหย มีสรรพคุณทางยา มีผู้จดทะเบียนลิขสิทธิ์ยาหรือเครื่องสำอางที่ทำจากผักคาวตองแล้วหลายชนิด ใบและยอดเป็นผักใช้รับประทานสด เช่น กินกับลาบสด ลาบดิบ เป็นต้น; ผั๋กเข้าตอง ก็ว่า
ผั๋กคาวตอง (ผักฯฅาวฯทอฯง)