น.นักบุญ,ผู้มีบุญ - เป็นความหมายเชิงยกย่องนักบวชที่มีคุณสมบัติพิเศษ เป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงาม เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เช่น ครูบาศรีวิชัย ต๋นบุญแห่งล้านนาไทย