พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.กล้วยหอม ภาษาถิ่นเหนือเรียกว่า ''ก้วยค้าว''; - เป็นพืชผลไม้สมุนไพรล้มลุก มีหลายพันธุ์ ขึ้นเป็นกอ มีลักษณะกลมๆ มีกาบเปลือกหุ้มล้อมรอบ ผิวลื่นเรียบ สีขาวขุ่นปนเขียว มีหน่อเหง้างอกโผล่ขึ้นมาจากดิน, ใบเดี่ยวแบบขนานเรียก ''ใบตอง'' ใบอ่อนสีเขียวอ่อน มีก้านใบอยู่ตรงกลาง ใบแบนยาวใหญ่ สีเขียวสด, ดอกเป็นช่อเป็นเครือยาว มีปลีออกที่ปลายยอด ปลายรีสีแดงม่วง, บนเครือมีหวีเรียงซ้อนกันอยู่ มีดอกยาวรีเรียงอยู่ในหวีคล้ายพัด ต่อมาจะเติบโตเป็นผล, ผลกลมๆ ทรงรียาวใหญ่ ผลอ่อนเปลือกสีเขียว เมื่อสุกเปลือกสีเหลือง ข้างในมีเนื้อสีขาวเหลือง เนื้อนุ่ม รสชาติหวานหอม, เมล็ดกลมเล็กๆ สีดำ แข็ง อยู่ในเนื้อกล้วย บางพันธุ์ไม่มีเมล็ด: กล้วยหอม มีสรรพคุณเป็นยา ใช้รักษาโรคได้หลายอย่าง นำมารับประทานเป็นผลไม้ นำมาประกอบอาหาร ของหวาน ได้หลากหลาย
ก้วยค้าว (ก้ลฯวฯยฯฅ้าวฯ)