น.กะลา/กะโหลก ภาษาถิ่นเหนือ(คำเมือง)เรียก ''กะโหล้ง''; กะลา - เปลือกแข็งที่หุ้มเนื้อในของผลไม้บางชนิด เช่น กะลามะพร้าว กะลาตาล; กะโหลก - กระดูกที่เป็นโครงร่างสำคัญของมนุษย์ สัตว์บางชนิด รวมทั้งสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังทุกชนิด เรียกว่า ''กะโหลกศีรษะ'' มีหน้าที่ปกป้องสมองซึ่งเป็นศูนย์กลางของระบบประสาท รวมทั้งเป็นโครงร่างที่ค้ำจุนอวัยวะรับสัมผัสต่างๆ ทั้งตา หู จมูก และลิ้น