พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จะแหล็๋ดจะแหล้ | จแหัลฯดจแห้ลฯ | [จะแหล็ดจะแหล้] | ก.ว.จัดจ้าน,รุนแรง มักใช้กับแดดหรือรสเผ็ด เป็นต้น เช่น แดดฮ้อนจะแหล๘+ดจะแหล้ - แดดร้อนมากเหลือเกิน; แจ้แหล้,แจดแหลดแจ้แหล้,สะแหลดสะแหล้,แส้แหล้ ก็ว่า |
ผะหยาหลึ๋ก | ผๆยฯาหึลฯก,ระฯบยฯาหึลฯก | [ผยาหลึก,ประยาหลึก] | ก.สมองทึบ,เรียนรู้ได้ช้า,ความจำไม่ดี; ผะหยาปึ๋ก,หัวปึ๋ก ก็ว่า |
หล่ง | ห่฿ลฯง | [หล่ง] | น.ตอน,บริเวณ,ย่าน,ละแวก,ที่ราบระหว่างภูเขา,ระยะทางตามความกว้างหรือยาวจากที่หนึ่งไปยังที่อีกแห่งหนึ่ง; โหล่ง ก็ว่า |
นอนเล้อนอนเลิด | นอฯรเลิ้อฯนอฯรเลิดฯ | [นอนเล้อนอนเลิด] | ก.นอนเหยียดยาวด้วยท่าทางขี้เกียจ |
แป๋งหน้างอ | แปลฯงห้นฯางํอฯ | [แปลงหน้างอ] | ดู...แป๋งหน้าก๊อกง็อก |
แม่เลขคูณ | แม่เลขฯคูณ | [แม่เลขคูณ] | น.แม่ สูตรคูณ - สูตรในการคูณเลข |
แว่นแยง | แว่นฯแยงฯ | [แว่นแยง] | น.กระจกเงา; แว่นแยงเงา ก็ว่า |
จิ๋กพะเจ้า | จิกฯระฯพเจั้า | [จิกพระเจ้า] | น.เกตุมาลา - พระรัศมีที่เปล่งอยู่เหนือพระเศียรของพระพุทธรูป; จิ๋กโมฬี ก็ว่า |
ขี้ฮังแก | ขี้รังฯแค | [ขี้รังแค] | น.ขี้รังแค - ขุยหนังศีรษะที่เกิดจากผิวหนังแห้ง แพ้เครื่องสำอาง หรือมี้ชื้อรา เป็นต้น |
ต๋าติ๊พย์ | ตาทิพ์ยฯ | [ตาทิพย์] | น.ตาทิพย์ -ตาวิเศษ มองเห็นในสิ่งที่คนปกติมองไม่เห็น |