พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ดินควบ | ดิฅวฯบ | [ดินฅวบ] | น.กระเบื้องที่ใช้ครอบสันหลังคา; ดินกูบ ก็ว่า |
ก่ำปอง | กําพอฯง | [ก่ำพอง] | น๑.ราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน ลักษณะเป็นซี่ไม้กลมหรือเหลี่ยม น๒.ไม้พุ่มขนาดเล็ก ดอกสีเหลือง |
แขนศอก | แขนฯสอฯก | [แขนสอก] | น.ข้อศอก - ส่วนของแขนด้านตรงข้ามข้อพับ เวลาพับแขนจะเห็นศอกแหลมชัดเจน |
หน้าเซอะ | ห้นฯาเซิอฯะ | [หน้าเซอะ] | ว.หน้าโง่,ไม่ฉลาด; หน้าง่าว,หน้าเซอะหน้าง่าว ก็ว่า |
อว้า | อ้วฯา | [อว้า] | น.อุจจาระ |
จ้าน | จ้านฯ | [จ้าน] | ก.เบื่อหน่าย,แยก,แบ่งออก,ทำให้ขาดจากกัน เช่น การทำโดยใช้คุณไสยเพื่อให้คนที่รักกันอยู่ หรือผัวเมียต้องเลิกร้างกัน เรียกว่า ผ่าจ้าน |
หิ้น | หิ้นฯ | [หิ้น] | ก๑.หมดความอดทน ใช้แก่จิตใจความนึกคิด เรียกใจ๋หิ้น ก๒.ตัดหมด,ตัดจนเกรียน ว.กร่อนไปเกือบหมด,เกรียน,สั้น เช่น ตั๋ดผมหิ้น - ตัดผมจนสั้นเกรียน; กิ้น,เหี้ยน ก็ว่า. ถ้าของใหญ่ใช้ หุ้น |
บัวกวั๊ก | บ฿วฯคัวฯก,บ฿วฯฅัวฯก | [บัวควัก,บัวฅวัก] | น.ผักตบไทย - ไม้ล้มลุกน้ำ ขึ้นตามท้องนาที่แฉะและน้ำนิ่ง ดอกสีน้ำเงิน ยอดอ่อนและดอกกินได้ |
อวดหลั๋วก | อวฯดหัลฯวฯก | [อวดหลัวก] | ก.แสดงตนว่ามีความรู้หลักแหลมมาก; อวดฮู้อวดหลั๋วก ก็ว่า |