พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
มะม่วงแก้ว | มะม่วฯงแก้วฯ | [มะม่วงแก้ว] | น.มะม่วงแก้ว ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''บ่าม่วงแก้ว''; - มะม่วงที่มีเนื้อ แน่น กรอบ นิยมใช้แปรรูปเป็นมะม่วงดอง; ดู...บ่าม่วงแก้ว |
แคว้ง | แฅ้วฯง | [แฅว้ง] | น.มะเขือพวง - ไม้พุ่ม ผลกลมผิวเรียบ สีเขียวแก่ ออกเป็นพวง กินได้; บ่าแฅว้งกูลวา ก็ว่า |
ก้านง่าน | ค่าฯนฯง่านฯ | [ค่านง่าน] | ว.คำเสริมท้ายคำว่า ก๋อง แสดงลักษณะของสิ่งที่เป็นกองสุมกันขึ้นไปจนสูง เช่น เข้าเปือกก๋องก้านง่าน - ข้าวเปลือกกองพะเนิน |
ยานใจ๋ | ยานฯไจ | [ยานใจ] | ว.เชื่องช้า,ไม่กระฉับกระเฉง |
หน้าเซอะหน้าง่าว | ห้นฯาเซิอฯะห้นฯาง่าวฯ | [หน้าเซอะหน้าง่าว] | ดู...หน้าเซอะ |
ฟั่งล้ำบ่ดีเอา | ฟั่งฯลาบํดี´า | [ฟั่งล้ำบ่ดีเอา] | ดู...ฟั่งได้บ่ดีเอา |
เหม็นขึ่น | เหัมฯรขึ่นฯ | [เหม็นขึ่น] | ว.มีกลิ่นแรง,กลิ่นฉุนฉุยไปไกล |
หว้องๆ | ห้วฯอฯงๆ | [หว้องๆ] | ว.หายลับไป,เสียงดังอย่างเสียงยุงบิน |
แผผวน | แผผวฯร,แระฯบระฯบวฯร | [แผผวน,แปรปรวน] | ก.แปรปรวน - เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา |
ห นำ ล เป็น หลฯ | หลฯ (หล๋ะ) หรือ ห นำ ล เป็นตัวที่ ๕ ในจำนวน ๖ ตัวของพยัญชนะ ห นำ คือ หง หน หม หย หล หว (หงฯ หนฯ หมฯ หยฯฯ หลฯ หวฯ) ให้มีเสียงสูง เป็น หลฯ (หล๋ะ) เพื่อให้ผันได้ครบทั้ง ๖ ระดับเสียง ได้แก่ สามัญ เอก โท ตรีเพี้ยน (ครึ่งโทครึ่งตรี) ตรี จัตวา (ระดับเสียง ครึ่งโทครึ่งตรี หรือ ตรีเพี้ยน มีใช้เฉพาะล้านนา) ในพจนานุกรมนี้ คำที่ออกเสียง ตรีเพี้ยน ช่อง "เทียบเสียงล้านนา" จะพิมพ์เป็นตัวเอนผันด้วยวรรณยุกต์โท เช่น หล้า หล้อง เหล้น เป็นต้น |