พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ต๊าตี๋ลูกกุย | ท้าฯตีลูกคุ | [ท้าตีลูกคุย] | ดู...ต๊าตี๋ |
หั้นหน้อยหนี้หน้อย | หั้นฯห้นฯอฯยฯหี้นฯห้นฯอฯยฯ | [หั้นหน้อยหนี้หน้อย] | ดู...หั้นน่อยหนี้น่อย |
หวิ๋ดไปหน้อย | หิวฯดไพห้นฯอฯย | [หวิดไพหน้อย] | ว.เกือบจะครบ,เกือบจะพอ,จวนเจียน,เฉียด |
สิ้นต๋าบ่านาว | สิ้นฯตาบ่าฯนาฯวฯ | [สิ้นตาบ่านาว] | น.ผ้าซิ่นลายเหลืองสลับดำ |
แอ่วสาว | แอ่วฯสาวฯ | [แอ่วสาว] | ก.การไปเที่ยวหาผู้หญิงสาว - หลังจากกิ๋นเข้าแลง (รับประทานอาหารมื้อเย็น) แล้วพวกสาวๆ จะ "อยู่นอก" คือบริเวณภายนอกห้องนอนที่เรียกว่า "เติ๋น" จุดตะเกียงน้ำมันก๊าดหรือเทียนทำงานเล็กๆ น้อยๆ เช่น เย็บผ้า ปั่นด้าย เพื่อรอหนุ่ม หรือคนรักในหมู่บ้านเดียวกัน หรือต่างบ้าน มาเยี่ยมเยียนพูดคุย ที่เรียกว่า "เต๊าะสาว" ถือว่าเป็นประเพณีการหาคู่ครองอย่างหนึ่งของชาวล้านนาโบราณ; ดู...เติ๋น,เต๊าะสาว,อยู่นอก. |
ก๋งดีดฝ้าย | ก฿งฯดีดฯฝ้ายฯ | [กงดีดฝ้าย] | ก.เครื่องยิงฝ้ายให้แตกกระจายขึ้นปุย ด้ามทำด้วยไม้ไผ่โค้งยาวประมาณ ๖๐ ซ.ม.ใช้สายป่านเส้นโตขึงหัวท้ายสำหรับดึงดีด; ก๋งยิงฝ้าย ก็ว่า |
ฝนอ่อย | ฝ฿นฯอ่อฯยฯ | [ฝนอ่อย] | น.ฝนเริ่มตกปรอยๆ |
จิ๊น | ชิ้นฯ | [ชิ้น] | น.เนื้อ - ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป เช่น จิ๊นคน-เนื้อคน,จิ๊นหละอ่อน-เนื้อเด็ก,จิ๊นควาย-เนื้อควาย,จิ๊นหมา-เนื้อสุนัข; จิ๊นไก่จิ๊นควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แก๋งอ่อมจิ๊นไก่-แกงอ่อมเนื้อไก่,ลาบจิ๊นควาย-ลาบเนื้อควาย เป็นต้น |
บุก ออกเสียง บุ๋ก | บุก | [บุก] | น.บุก - ภาษาถิ่นเหนือหรือคำเมือง ออกเสียง ''บุ๋ก'': ดู...บุ๋ก |
โวยวาย | โว฿ยฯวาฯยฯ | [โวยวาย] | ก.ส่งเสียงร้องเอะอะ |