พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เดียวก่อน | ดยฯวก่อฯร | [เดียวก่อน] | ว.รอประเดี๋ยว |
หอบอุ้ม | หอฯบอุ้ม | [หอบอุ้ม] | ก.โอบอุ้ม |
ส่างลอง(ไทใหญ่) | ส่างฯลอฯง | [ส่างลอง] | น.นาคของชาวไทใหญ่ที่กำลังจะเข้าพิธีบวช โดยมากมักจะเป็นเด็กแต่งกายแบบเจ้าชาย |
เอาขี้ข้างเข้าถู | ´าขี้ข้างฯเขั้าถู | [เอาขี้ข้างเข้าถู] | สำ.ดึงดันเอาชนะให้ได้ |
ย่ำฟากหวิ๋ดต๋ง | ยาฝากฯหิวฯดต฿งฯ | [ย่ำฟากหวิดตง] | สำ.ไม่พอกินพอใช้,ไม่มีที่พึ่ง,ไม่ประสบความสำเร็จในการงาน |
เลาะและ | โลอฯะและ | [เลาะและ] | ดู...เหล๋าะแหล๋ะ |
ขะโยมฮาด | ขโย฿มฯฮาดฯ | [ขะโยมฮาด] | ดู...ขะโยมเคิ้น |
วาย | วาฯยฯ | [วาย] | ก.ค่อยสิ้นไปตามคราวหรือกำหนดเวลา |
เฮือง | เฮิอฯง | [เฮือง] | ว.เฮือง - สุกก่อนห่าม (ใช้กับผลไม้) ภาษาถิ่นเหนือ(คำเมือง) เรียกผลไม้ที่สุกก่อนห่ามว่า ''เฮือง'' บางท้องถิ่นเรียก ''เฮียง'' เช่น มะม่วง โดยธรรมชาติก่อนจะสุกจะต้องแก่ได้ที่ หรือแก่จัดจนขึ้นนวลที่ผิว หรือ ''เข้าไคล'' มีเมล็ดแข็ง ภาษาเหนือเรียก ''เข้าค้าว'' แต่ถ้า ''เฮือง'' หมายถึงยังไม่เข้าไคล หรือยังไม่เข้าค้าว เปลือกจะมีลักษณะสีออกเหลืองเหี่ยวๆ รสเปรี้ยว ไม่มีรสหวานชวนรับประทาน เพราะธรรมดาผลไม้ต้องห่ามก่อนสุก; ดู...บ่าม่วงเฮือง |
ต๋ายเหิน | ตายฯเหินฯ | [ตายเหิน] | ดู...ต๋าเหิน |