พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เหล้าภาษี | เหั้ลฯาภาษี | [เหล้าภาษี] | น.เหล้าโรง,เหล้าที่เสียภาษีแล้ว |
ขอจ๊ก | ขํอฯช฿กฯ | [ขอชก] | น.จอบ; ดู...ขอบ๋ก |
บ่าเหม้า | บ่าฯเหั้มฯา | [บ่าเหม้า] | น.หมากเม่า - ไม้ยืนต้น อยู่ในป่าตามธรรมชาติ มีหลายชนิด เช่น เหม้าขน เหม้าจ๊าง เหม้าสาย เป็นต้น ยอดอ่อนมีรสเปรี้ยว ใช้ชูรสอาหาร เช่นแกงเห็ดเผาะ ผลกลมเป็นพวงมีสีเขียวอ่อน รสเปรี้ยว ผลแก่สีแดง ถ้าแก่จัดสีม่วงอมดำ รสหวานอมเปรี้ยว ใช้ทำน้ำดื่ม |
เยียะบ่ลุก | เยยฯะบํลุก | [เยียะบ่ลุก] | ก.ทำไม่สำเร็จ |
บ่ผ๋ด | บผ฿ดฯ | [บ่ผด] | ก.ไม่ทะลุ,ไม่โผล่,ไม่ปรากฏ,ไม่สำเร็จ |
เสาใจ๋บ้าน | ฯเสัาไจบ้าฯนฯ | [เสาใจบ้าน] | น.เสาที่เป็นศูนย์กลางของบ้านเมือง ซึ่งอาจไม่อยู่ตรงกลางของบ้านหรือเมืองก็ได้; เสาหลั๋กบ้านหลั๋กเมือง ก็ว่า |
หล่อเบ้า | หํลฯอฯเบั้าฯ | [หล่อเบ้า] | ก.หล่อมาจากแม่พิมพ์ |
คนเอ๋อ | ฅ฿นฯเอิอฯ | [ฅนเอ๋อ] | น.คนใบ้ - คนที่ไม่สามารถจะพูดเป็นถ้อยคำที่คนทั่วๆไปเข้าใจได้,คนสติไม่สมประกอบ |
แวดล้อม | แวดฯล้อฯม | [แวดล้อม] | ก.ห้อมล้อม - แวดล้อม ล้อมรอบ โอบล้อม เช่น ฝูงชนห้อมล้อมดูการเล่นมายากล |
ก่อง | ก่อฯง | [ก่อง] | ว.โค้ง,โก่ง เช่น คนเถ้าหลังก่อง - คนแก่หลังโกง ก.ดึงลง,โน้มลง |