พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ค่ำสะลุ้ม | ฅําสลุ้ม | [ฅ่ำสะลุ้ม] | ก.เวลาโพล้เพล้ พระอาทิตย์จวนจะตกดิน |
เศรษฐี | เสฏีพฯฯ | [เสฏฐี] | น.เศรษฐี - คนมั่งมี,คนรวย; คนมี ก็ว่า |
ต้นเสี้ยวดอกขาว | ต้฿นฯส้ยฯวดอฯกขาวฯ | [ต้นเสี้ยวดอกขาว] | น.ต้นกาหลง ไม้ยืนต้นดอกสีขาวหรือขาวอมม่วง ออกดอกหลังใบร่วง |
ป้าดก๊อง | พาท์ยฯค้อฯง | [พาทย์ค้อง] | น๑.ฆ้องวง; น๒.วงปี่พาทย์ - เครื่องประโคมที่มีปี่มอญ, ฆ้องวง,ระนาด,กลอง |
ไล่ซ่ำ | ไล่ซํา | [ไล่ซ่ำ] | ว.ขับไล่,ติดตามไปเพื่อกระทำร้าย |
กำอู้บ่าวอู้สาว | คำฯอู้บ่าฯวฯอู้สาวฯ | [คำอู้บ่าวอู้สาว] | น.คำโวหารที่หนุ่มสาวใช้โต้ตอบพรอดรักกัน |
แก้ว | แก้วฯ | [แก้ว] | น๖.เรียกสิ่งที่เคารพนับถือ หรือสิ่งที่มีค่า สิ่งที่น่ารัก สิ่งที่ทะนุถนอม เช่น แก้วแก่นต๋า - ลูกรัก, แขกแก้ว - แขกผู้มีเกียรติ, เวียงแก้ว - พระนิพพาน เป็นต้น |
ยฺาเมือง | อยฯาเมิอฯง | [อฺยฺาเมือง] | น.สมุนไพรแบบพื้นเมือง ที่นำมาใช้เป็นยารักษาโรค มีหลายรูปแบบ เช่น ยาต้ม ยาฝน ยาโฮม ยาสัก ยาดอง ยาสูบ ยาผง ยาเม็ด ยาทา ยาจู้ เป็นต้น |
ดอกจุ๋มป๋าลาว | ดอฯกจุมปาลาวฯ | [ดอกจุมปาลาว] | ดู...ดอกจ๋ำป๋าลาว |
หมู่ | หู่ | [หมู่] | น๑.เรียกตำรวจ ทหารบก ที่มียศเป็นนายสิบ และทหารเรือ ทหารอากาศ ที่มียศเป็นจ่า ว่าผู้หมู่ น๒.เรียกเพื่อนฝูงมิตรสนิทว่า เจ้าหมู่ น๓.กลุ่ม,พวก,หมวด |