พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ขี้เม่าไฟ | ขี้เมัาไฟ | [ขี้เม่าไฟ] | น.เขม่าไฟ - ละอองดำที่เกิดขึ้นจากควันไฟ ดินปืน หรือการเผาไหม้เชื้อเพลิงอย่างไม่สมบูรณ์ |
ไอ่ฮ่ากิ๋น | ไอ่ฮ่ากินฯ | [ไอ่ฮ่ากิน] | น.คำแช่งด่า ขอให้ห่าลงกิน |
ลดก้า | ล฿ดฯค่าฯ | [ลดค่า] | ก.ลดราคา; ย่อมก้า,หล๋ดก้า ก็ว่า |
ก่ายง้อน | ก่ายฯง้อฯร | [ก่ายง้อน] | ก.นอนขาไขว่ห้าง |
หวาว | หวฯาวฯ | [หวาว] | ก.หวาม,รู้สึกวาบหวิว อย่างยืนอยู่บนตึกสูงๆ |
ง่อม | ง่อฯม | [ง่อม] | ว.หงอยเหงา - ซึมเซาเพราะเปล่าเปลี่ยว,ไม่กระปรี้กระเปล่า; ง่อมงัน ก็ว่า |
โอ้ | โอ้ | [โอ้] | ว.ใหญ่,เสียงใหญ่,เสียงทุ้ม |
หนป่า | ห฿นฯป่า | [หนป่า] | น.อรัญวาสี - พระสงฆ์ที่อยู่ในเขตนอกเมือง หรืออยู่ป่า เป็นฝ่ายวิปัสสนาธุระ คือมุ่งการเจริญวิปัสสนา บำเพ็ญกรรมฐาน |
แผ่ | แผ่ | [แผ่] | ก.คลี่ออก,กระจายออก,ทำให้แบนราบหรือกว้างขวางกว่าเดิม |
ตะหลา | ตหลฯา | [ตะหลา] | ดู...กะหลา |