พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ปากเจ็๋บ | ปากฯเจัปฯ | [ปากเจ็บ] | ก.พูดอย่างเจ็บแสบ,พูดไม่เข้าหูคน |
กะหล๋ก | กะห฿ลฯก | [กะหลก] | น.เกราะ - เครื่องตีส่งสัญญาณ ทำด้วยไม้ไผ่ (บง,ซาง) หรือไม้เนื้อแข็ง เจาะเป็นโพรงข้างใน ใช้ไม้ตีให้เกิดเสียงดัง; ก่งโละ ก็ว่า |
บ่าถั่วเน่าห่อ | บ่าฯถ฿วฯเนาฯหํอฯ | [บ่าถั่วเน่าห่อ] | ดู...บ่าถั่วเน่าเมอะ |
จ้อแฮ | ชํอฯแร | [ช่อแร] | น๑.ช่อที่ทำด้วยผ้าไหม |
ก้องถ๋บ | ก้ลฯอฯงถ฿ปฯ | [กล้องถบ] | น.ฉับโผง - เครื่องเล่นของเด็ก ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่เล็กๆ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๑.๕ ซ.ม. ยาวประมาณ ๑ ฟุต มีแกนกระทุ้ง ใช้ก้อนกระดาษเปียก หรือก้อนใบไม้ดิบ หรือผลไม้เช่นเมล็ดผักปลังขนาดพอดีกับรูเป็นกระสุน เมื่อดันแกนกระทุ้งทำให้กระสุนระเบิดออกไปมีเสียงดัง;ก้องถ็๋อบ,ก้องต็๋อบ,บอกต็๋อบ,บอกถ๋บ ก็ว่า |
ตี้จั้ง | ที่จั้งฯ | [ที่จั้ง] | น.ที่พึ่ง,ที่พัก |
ไฮ | ไร | [ไร] | น๑.ไร - แมลงขนาดเล็ก เล็กเท่าหัวเข็มหมุดหรือเล็กกว่า มีหลายชนิด ชนิดดูดกินเลือดสัตว์ เช่นไรไก่, ชนิดทำลายพืช เช่นไรแดง เป็นต้น; น๒.เรียกต้นไทร ว่าต้นไฮ หรือ ต้นไม้ไฮ น๓.ส่วย; ดู...ส่วย |
กะหลุ๋กกะหลิ๋ก | กะหุลฯกกะหิลฯก | [กะหลุกกะหลิก] | ว.ขลุกขลุ่ย - ง่วนอยู่,คลุกคลีอยู่ |
ปํ้าเก๊า | ปํลฯา | [ปล้ำ] | ก๑.ปล้ำ - โค่น,ทำให้ล้มลง ก๒.กอดรัดทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน เช่น ปล้ำผู้หญิง |
ป๋ะป๊บ | ปพ฿ปฯ | [ปะพบ] | ก.พบปะ - เจอและวิสาสะด้วยความสนิทสนม |