พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ปอกแค่ง | ปลฯอฯกแฅ่งฯ | [ปลอกแฅ่ง] | น.กำไลเท้า; ขอแฅ่ง,ขะแป่ง,ปอบแฅ่ง ก็ว่า |
ฟาย | ฟายฯ | [ฟาย] | น.เรียกไม้ที่ใช้พุ้ยให้เรือแล่นว่า ไม้ฟาย ก.พุ้ย เช่น พายเรือ, กวาด,ตัก,เช็ด เช่น เอามือฟายน้ำตา, สังเวย เช่น สังเวยครูในฐานะเทพเพื่อเชิญมาสถิตในการแสดงโขน เป็นต้น |
หัวเหน่า | ห฿วฯเหั่นฯา | [หัวเหน่า] | น.ส่วนของร่างกายใต้ท้องน้อยลงไปบนอวัยวะเพศ |
หน้าลอกต๋าเหลื้อม | ห้นฯาลอฯกตาเหิ้ลฯอฯม | [หน้าลอกตาเหลื้อม] | ดู...หน้าเหลื้อม |
หญ้าสะลาบหน้อย | ห้ยฯาสลาปฯห้นฯอฯย | [หย้าสะลาบหน้อย] | น.กกกลม; หย้าสะแล็บ ก็ว่า |
จี้หวี้ | จี้หี้วฯ | [จี้หวี้] | ว.ลักษณะรูหรือหลุมที่เล็กมาก เช่น ฮูจี้หวี้ - รูขนาดเล็กมาก; ดู...จ้อหว้อ ประกอบ |
สิ้นลวด | สิ้นฯลวฯด | [สิ้นลวด] | น.ผ้าซิ่นที่ทอเป็นผืนเดียวตลอดไม่มีผ้าอื่นมาต่อ |
ซอกซอนหา | ซอฯกซอฯรหา | [ซอกซอนหา] | ก.แสวงหาทุกแห่ง |
ม่วนแต๊ม่วนว่า | ม่วฯรแท้ม่วฯรว่าฯ | [ม่วนแท้ม่วนว่า] | ดู...ม่วนขะหนาด |
บ่ดาย | บดายฯ | [บ่ดาย] | ว.เปล่า,เท่านั้น; เช่น กิ๋นเข้าบ่ดาย - กินข้าวเปล่าไม่มีอาหาร |