พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ซุ้ยๆ | ซุ้ๆ | [ซุ้ยๆ] | ว.เอื่อยๆ,แผ่วเบา; ...ใช้กับลม เช่น ลมพัดเย็นซุ้ยๆ - ลมพัดเอื่อยๆเย็นสบาย |
ยฺาส๋ะ | อยฯาสะ | [อฺยฺาสะ] | ดู...ยาซะ,ยาถุ๋ |
ทองกวาว | ทอฯงควฯาฯวฯ | [ทองควาว] | น.ทองกวาว ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''กว๋าว''; ดู...กว๋าว |
หงอก | หงฯอฯก | [หงอก] | น.ผมสีขาว หรือผมที่เปลี่ยนสีไปจากเดิม |
พะเจ้าเก้าตื้อ | ระฯพเจั้าเกั้าตื้ | [พระเจ้าเก้าตื้อ] | น.พระเจ้าเก้าตื้อ - พระพุทธรูปทองสำริดขนาดใหญ่ พระเมืองแก้ว กษัตริย์องค์ที่ ๑๔ แห่งราชวงศ์มังราย โปรดให้สร้าง พ.ศ.๒๐๔๗ พระโอษฐ์ของพระพุทธรูปองค์นี้ทรงแย้มเล็กน้อยราวกับหญิงสาวแรกรุ่น แย้มยิ้มอย่างอ่อนหวาน เสมือนหนึ่งทรงประทานพรให้ทุกคนคลายจากร้อน มีสติและทรงให้มีสรรพสิ่งมิ่งมงคล เนื่องจากองค์พระมีขนาดใหญ่ ใช้ทองสำริดมากถึงเก้าตื้อ จึงหล่อเป็นจำนวน ๘ ชิ้นมาต่อกัน และได้อาราธนาอัญเชิญมาประดิษฐาน ณ วัดบุปผาราม (ปัจจุบัน : วัดสวนดอก พระอารามหลวง) อ.เมือง จ.เชียงใหม่ เมื่อ พ.ศ.๒๐๕๒ |
ดุน | ดุร | [ดุน] | ก.ทำให้เคลื่อนหรือยื่นไปข้างหน้าด้วยแรงดัน |
จ๊ะแล/จ๊ะและ | ช¦ | [ชะแล] | เช่นนั้นแหละ - คำลงท้ายสำหรับจบความในแต่ละตอน เป็นเสมือนการบอกการจบย่อหน้าของการบันทึกในใบลาน; จ๊ะและ ก็ว่า |
สุ๋ก | สุก | [สุก] | น.ละบอง -เม็ดตุ่มที่เกิดขึ้นตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรืออักเสบ; ตุ่มสุ๋ก ก็ว่า ก.สุก - ถึงระยะที่ใช้การได้แล้ว เช่น ข้าวสุก แกงสุก ผลไม้สุก |
ตึ๋ดบวก | ตึดฯบวฯก | [ตึดบวก] | ก.กั้นแอ่งน้ำ ดู...บวก |
บ้านจ้อง | บ้าฯนฯช่อฯง | [บ้านช่อง] | น.เรือน,ที่อยู่อาศัย |