พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เฮี่ยหายยฺายหยฺาด | เร่ยฯหายฯอยฯายฯอยฯาดฯ | [เรี่ยหายอฺยฺายอฺยฺาด] | ว.กระจุยกระจาย |
ปิ๊กป้อก | พิกฯพอฯก | [พิกพอก] | ก.กลับคืน |
เจ๋าะเข๋าะ | โจอฯะโขอฯะ | [เจาะเขาะ] | ว.ลักษณะของที่เป็นกองเล็กหรือเตี้ย |
มดน้ำอ้อย | ม฿ดฯนาฯอ้อฯยฯ | [มดน้ำอ้อย] | น.มดตะลาน |
ไม้เข้าหลาม | ไม้เขั้าหลฯา | [ไม้เข้าหลาม] | น.ไม้ไผ่ชนิดหนึ่ง คล้าย "ไม้เฮี้ย" เนื้อไม้บาง ปล้องยาว เยื่อสีขาวเหนียว น้ำหนักเบา นิยมใช้เป็นกระบอกข้าวหลาม |
โหล้ | โห้ลฯ | [โหล้] | ว.โต,ใหญ่ |
แป๊ตั๋ว | แพ้ต฿วฯ | [แพ้ตัว] | ว.เอาตัวรอดได้ |
ดูด | ดูด | [ดูด] | ก.สูบด้วยปาก หรือสูบด้วยกำลัง เช่น ดูดมูลี-สูบบุหรี่, ดูดซาย-ดูดทราย ว.กระชับ,ไม่คลอนแคลน |
วอดมุด | วอฯดมุด | [วอดมุด] | ก.ดับสนิท - ลักษณะ ของไฟที่ดับมอดจนหมด,หายไป,สูญไป เช่น ฝีหรือผื่นคันหายไป |
เจิง | เชิงฯ | [เชิง] | น๑.ขั้นเชิง - ศิลปการต่อสู้ของล้านนาที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นเป็นแบบอย่าง โดยรวบรวมจากประสบการณ์ แตกแขนงกลยุทธ์โดยพิสดารออกไป แล้วถ่ายทอดศิลปะดังกล่าวสืบต่อกันมา จนกลายเป็นเอกลักษณ์อย่างต่อเนื่องชื่อการฟ้อนรำประกอบการตบไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย มักใช้ประกอบก่อนการฟ้อนดาบ เรียกว่าฟ้อนเจิง หรือ ต๋บบ่าผาบ ก.กระบวน,ชั้นเชิง,แง่งอน,ท่าที,เล่ห์เหลี่ยม,อุบาย |