พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
กล้วยงาช้าง | ก้ลฯวฯยงาช้างฯ | [กล้วยงาช้าง] | น.กล้วยงาช้าง ภาษาถิ่นเหนือหรือคำเมือง เรียก ''ก้วยงาจ๊าง''; ดู...ก้วยงาจ๊าง |
ต๋ายขำตี้ | ตายฯขำที่ | [ตายขำที่] | ดู...ต๋ายกาตี้ |
ฟาย | ฟายฯ | [ฟาย] | น.เรียกไม้ที่ใช้พุ้ยให้เรือแล่นว่า ไม้ฟาย ก.พุ้ย เช่น พายเรือ, กวาด,ตัก,เช็ด เช่น เอามือฟายน้ำตา, สังเวย เช่น สังเวยครูในฐานะเทพเพื่อเชิญมาสถิตในการแสดงโขน เป็นต้น |
ต๋นบุญ | ต฿นฯบุญ | [ตนบุญ] | น.นักบุญ,ผู้มีบุญ - เป็นความหมายเชิงยกย่องนักบวชที่มีคุณสมบัติพิเศษ เป็นผู้มีศีลาจารวัตรที่งดงาม เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เช่น ครูบาศรีวิชัย ต๋นบุญแห่งล้านนาไทย |
เหยื่อ | เหิ่ยฯอ | [เหยื่อ] | น.เหยื่อ - อาหารสัตว์ เช่น เหยื่อนก,อาหารที่ใช้ล่อให้สัตว์มาติดกับ เช่น เหยื่อตกปลา,เครื่องล่อ เช่น ใช้เงินเป็นเหยื่อ,ตัวรับเคราะห์ เช่นเหยื่อสงคราม |
ต้าด | ทาฯดฯ | [ทาด] | ก.แตะ,สัมผัสด้วยของร้อนหรือสิ่งที่ทำให้เกิดความแสบร้อนระคายเคือง; จาด ก็ว่า |
กีบ | กีลฯปฯฯ,กีลฯบ,กีลฯบ์ | [กลีบ] | น.กลีบ,ซีก |
ไซ | ไซ | [ไซ] | น๑.ลอบ - อุปกรณ์จับปลาทำด้วยไม้ไผ่สาน รูปทรงกระบอก มีงาปิด น๒.งูไซ น๓.หญ้าไซ |
แก๋น | แกนฯ | [แกน] | น.วัตถุแข็งที่อยู่ข้างในของสิ่งอื่นสำหรับยึดให้อยู่ เช่น แกนผลไม้, วัตถุแข็งที่มีสิ่งอื่นหุ้ม เช่น แกนเสา ว.อับโชค,ขัดลาภ,ไม่มีโชค เช่น วันนี้แก๋นจ่อมเบ๘+ดบ่ได้ป๋าเลย - วันนี้ไม่มีโชคตกปลาไม่ได้เลย |
จั๋กแต๋นหนวดยาว | จักฯแตนฯหนฯวฯฯดยาวฯ | [จักแตนหนวดยาว] | ดู...หมานี |