พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
อาลัว | อาล฿วฯ | [อาลัว] | น.อาสะใภ้; อาไป๊,อายิง ก็ว่า: บางท้องถิ่นว่า ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายชาย มักปรากฏเฉพาะ อาลัว ที่หมายถึงญาติของฝ่ายชายผู้มีศักดิ์เป็นอา; ดู...อายิง,ลัว. |
เสี้ยงลึ้ง | ส้ยฯงลึ้งฯ | [เสี้ยงลึ้ง] | ว.หมด,ไม่มีเหลือ; เสี้ยงหล๋ะเสี้ยงลึ้ง,หม๋ดลึ้ง,หม๋ดหล๋ะหม๋ดลึ้ง ก็ว่า |
ผืด | ผืดฯ | [ผืด] | ว.พรืด - ดารดาษ,ดาษไป,มีจำนวนหรือปริมาณมาก เช่น คนแอ่วงานเต๋มผืด - คนเที่ยวงานเยอะแยะเต็มไปหมดเลย,มดต๋อมเข้าหนมดำผืด - มดตอมขนม เต็มพรืด |
เหีย | เหยฯ | [เหีย] | ว.เสีย - คำเสริมท้ายคำกริยาหรือวิเศษณ์ เพื่อเน้นเชิงบังคับให้เสร็จสิ้น เช่น กิ๋นเข้าเหีย-กินข้าวเสียนะ ไปเหีย-ไปให้พ้น เป็นต้น |
ฟ้อนดาบ | ฟ้อฯรดาบฯฯ | [ฟ้อนดาบ] | ก.การฟ้อนโดยใช้ดาบประกอบ |
ใส่เวียกใส่ก๋าร | ไส่วยฯกไส่การฯ | [ใส่เวียกใส่การ] | ดู...ใส่เวียก |
งมๆ ซวามๆ | ง฿มฯๆ ซวฯามฯๆ | [งมๆ ซวามๆ] | ก.คลำหาของ,คลำเปะปะไปมา |
หีบแก๋ง | หีปฯแกงฯ | [หีบแกง] | ก.ซดน้ำแกง |
ม้าสะเปา | ม้าสพัา | [ม้าสะเพา] | น.ม้าแคระ |
ดงป่าไม้ | ด฿งฯป่าไม้ | [ดงป่าไม้] | น.ป่าที่มีต้นไม้ขึ้นหนาแน่น |