พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
น้ำต๋าเตียน | นาฯตาทยฯร | [น้ำตาเทียน] | น.น้ำตาเทียน - ขี้ผึ้งซึ่งละลายไหลออกจากเทียนเวลาจุด |
ไปเซาะไปหา | ไพโซอฯะไพหา | [ไพเซาะไพหา] | ก.ไปเสาะหา |
คนหมั่น | ฅ฿นฯหั่มฯร | [ฅนหมั่น] | น.คนขยัน |
วาง | วาฯงฯ | [วาง] | ก๑.กริยาที่แสดงถึงการกระทำที่ใช้ความรุนแรง หรือเคลื่อนไหวโดยรวดเร็ว เช่น ตี เตะ ทุบ โขก สับ ฟาด ฟัน ก๒.ทำให้พ้นมือ, ไม่ยุ่งเกี่ยว เช่น วางสิ่งของ,วางธุระ |
บ่าดินจี่ | บ่าฯดิจี่ | [บ่าดินจี่] | ดู...บ่าดินกี่ |
ภู่ | ภู่ | [ภู่] | น.แมลงภู่ - แมลงหลายชนิด รูปร่างลักษณะคล้ายผึ้ง แต่ขนปกคลุมลำตัวเป็นแฉก ไม่เป็นขนเดี่ยวๆ ปลายลิ้นแหลม ไม่มีถุงเก็บเกสรดอกไม้ที่ขาหลัง สร้างรังอยู่ในเนื้อไม้ หรือต้นพืชที่ตายแล้ว: ล้านนาเรียก แมงปู้ (ยืม-แมลงภู่) |
นึ | นึ | [นึ] | ก.ถูกใส่,สัมผัส,แตะ เช่น เอาแก้มนึแก้ม - เอาแก้มแตะแก้ม, เอาแขนไปนึสี - เอา แขนไปถูกสี; หนึ๋ ก็ว่า |
ดอกเอื้อง | ดอฯกเอิ้อฯง | [ดอกเอื้อง] | น.กล้วยไม้ - พืชใบเลี้ยงเดี่ยวหลายชนิดหลายสกุล ลักษณะต้น ใบ ดอก ช่อดอก แตกต่างกันไปตามพันธุ์ มีทั้งชนิดที่ขึ้นตามพื้นดินเรียกรวมว่า "กล้วยไม้ดิน" ชนิดที่ขึ้นบนก้อนหินหรือต้นไม้เรียกรวมว่า "กล้วยไม้อากาศ" ภาคเหนือเรียกว่า "เอื้อง" |
กัน | คันฯ | [กัน] | น.ที่จับ,ที่ถือ เช่น กันจ้อง - คันร่ม |
กิ๋นเหีย | กินฯเหยฯ | [กินเหีย] | ก.กินสิ (บอกให้กิน) |