พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ดั่งว่า | ดั่งฯว่าฯ | [ดั่งว่า] | ว.หากว่า,แม้นว่า |
อุ๊บปุ้บ | อุบพุบ | [อุ๊บพุบ] | ว.ลักษณะของใหญ่คว่ำอยู่; ถ้าของเล็กเรียก อ้อบป้อบ |
คัวฮอม | ระฯค฿วฯรอฯม | [ครัวรอม] | น.ของที่ญาติพี่น้องนำมาร่วมทำบุญ,ของช่วยทำบุญ สำ.ได้สิ่งของ หรือสมบัติที่จะต้องสืบ หรือรับมรดกมากกว่าผู้อื่น |
ปากแซ่ม | ปากฯแซ่มฯ | [ปากแซ่ม] | ก.จู้จี้ขี้บ่น,บ่นไม่เลิกง่ายๆ |
หางป๋าไม | หางฯปลฯฯาไม | [หางปลาไม] | น.หางปลากระเบน - ภาษาถิ่นล้านนาเรียกว่า ''หางป๋าไม''; หางปลากระเบน หรือ หางป๋าไม เป็นอวัยวะสำคัญของปลากระเบน มีลักษณะเรียวยาวแข็งเหมือนแส้ บางชนิดยาวประมาณ 2 เท่าของลำตัว โคนหางมีเงี่ยงแหลมคมมีรอยหยักเป็นฟันเลื่อย 2 อัน ที่ใช้เป็นอาวุธทิ่มแทงศัตรู มีต่อมพิษอยู่ใกล้กับโคนหาง ซึ่งจะปล่อยพิษออกทางเงี่ยงได้ ผู้ที่ถูกแทงอาจมีบาดแผลลึกเป็นจุด หรือแผลฉีกขาด พิษเข้าสู่ร่างกาย มีอาการปวดบริเวณอย่างรุนแรงมาก; ดู...ป๋าไม |
แก้วลอดฟ้า | แก้วฯลอฯดฟ้า | [แก้วลอดฟ้า] | สำ.เรียกผู้ที่ผ่านอุปสรรคมาได้อย่างหวุดหวิด,ผู้ที่รอดพ้นจากอันตรายได้อย่างไม่น่าเชื่อ เช่น คนที่รอดตายจากการที่เกิดอุบัติเหตุรถชนอย่างร้ายแรง หน้าเละ แขนขาหัก เป็นต้น |
โย่ง | โย่฿งฯ | [โย่ง] | ดู...ย่ง |
แหนมบ่ไป | แหนฯมบไพ | [แหนมบ่ไพ] | ก.ยังไม่ไป,อุตส่าห์ไม่ไป |
กาน | คาฯนฯ | [คาน] | น.ไม้คาน - ไม้ยาวสำหรับหาบหรือหามสิ่งของต่างๆ |
ดอยคำ | ดอฯฅำ | [ดอยฅำ] | น.ข้าวเปลือกที่นำมากองรวมกันเพื่อถวายในพิธีตานเข้าใหม่-ถวายข้าวใหม่ |