พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เจ็๋บต๊องต๋างแม่มาน | เจัปฯ | [เจ็บท้องตางแม่มาน] | สำ.เอาเรื่องของผู้อื่นมาเป็นเรื่องของตน,เดือดร้อนแทนผู้อื่นทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตน |
เดื่อป่อง | เดิอฯอป่ลฯอฯง | [เดื่อปล่อง] | น.มะเดื่อปล้อง - มะเดื่อชนิดที่มีใบรูปรี แผ่นใบสากคาย ผลเล็กสีเขียวเป็นมัน ผลอ่อนกินได้; บ่าเดื่อป่อง ก็ว่า |
โป๋ย | โป฿ยฯ | [โปย] | ก.เปลือย,เปลือยกายล่อนจ้อน; เรียกคนที่เปลือยกายว่า ผีโป๋ย |
เก๊ากิ๋น | เคั้าฯฯกินฯ | [เค้ากิน] | ก.ออกหากินในเวลากลางคืน |
ยุบ | ยุบ,ยุ | [ยุบ] | ก.ยอบลง,ทรุดลง,ลดลง,เลิก,เมา |
เบ่น | เบ่นฯ | [เบ่น] | ก.เบน - เฉ,เบี่ยง,เห หรือหันเหไปข้างใดข้างหนึ่ง,หันหน้าไป,เอี้ยว; บิ่น ก็ว่า |
ม้ำปาก | มาปากฯ | [ม้ำปาก] | ก.เม้มปาก |
หมั้นแก่น | หั้มฯรแก่นฯ | [หมั้นแก่น] | น.แน่นหนา,มั่นคง,รัดกุม; หมั้นขัน ก็ว่า |
ข่วงแก้วตังสาม | ข่วฯงแก้วฯทังฯสามฯ | [ข่วงแก้วทังสาม] | น.ลานวิหาร/บริเวณวิหาร/บริเวณภายในวัด |
ฮื่ย | ฮื่ยฯ | [ฮื่ย] | อ.คำที่เปล่งออกมาเพื่อให้ไป หรือให้เดินต่อไป (ใช้กับวัวควาย) อย่างที่ใช้ตอนไถนาหรือเทียมเกวียน; เฮ่ย ก็ว่า: ใช้คู่กับ หย่อ เพื่อสั่งให้หยุด. |