พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ้วม | บ้วฯม | [บ้วม] | ก.บุบ,ยุบลงเพียงเล็กน้อย เช่น ขันน้ำบ้วม - ขันน้ำบุบไปนิดหนึ่ง; ถ้าบุบหรือยุบลงมาก เรียก บูบ; เช่น รถจนจ๋นบูบ - รถชนจนบุบไปตั้งเยอะ. บุ้ม ก็ว่า. ถ้ายุบจนแบนหนือเกือบจะแบนใช้แบบ เช่น รถทับหมาแบบ - รถทับสุนัขจนแบนแต๊ดแต๋ |
ฮกจ๊าง | ร฿กฯช้างฯ | [รกช้าง] | น.กะทกรกหรือเสาวรส -ไม้เถามีมือเกาะ ใบป้อม มี ๓ หยัก ดอกสีขาว ผลกลม เมื่อสุกมีหลายสีขึ้นอยู่กับพันธุ์ นิยมใช้คั้นเป็นเครื่องดื่ม |
หล้า | ห้ลฯา | [หล้า] | ว.ท้าย,สุดท้าย,ทีหลัง; ลูกหล้า - ลูกคนสุดท้อง |
กิ๋นขัน | กินฯขันฯ | [กินขัน] | ก.เล่นการพนัน |
สันมุย | สันฯมุ | [สันมุย] | น.สันขวาน - ส่วนหนาของขวานที่อยู่ตรงข้ามกับคม มี 2 อย่าง คือ สันหงอน มีง่ามสำหรับถอนตะปู และสันที่ไม่มีหงอน ไม่มีง่าม |
เหม็นส้มเหม็นบูด | เหัมฯรส้฿มฯเหัมฯรบูด | [เหม็นส้มเหม็นบูด] | ว.กลิ่นเปรี้ยวกลิ่นบูดเพราะการหมักหมม |
ไม้ขอน | ไม้ขอฯร | [ไม้ขอน] | น.ท่อนไม้ใหญ่ที่ยังไม่ได้เกลาให้เป็นรูปเช่น ท่อนซุง, ท่อนไม้ที่แห้ง หรือผุพังนอนอยู่กับพื้น; ขอน,ขอนไม้ ก็ว่า |
แดดขี้ฝน | แดดฯขี้ฝ฿นฯ | [แดดขี้ฝน] | น.แดด หลังฝนซึ่งมักจะร้อนอบอ้าว |
ดีใบ้ดีบอด | ดีไบ้ดีบอฯด | [ดีใบ้ดีบอด] | ว.ดีมากๆ,ดีเยี่ยม |
กันจ้อง | คันฯฯจ้อฯง | [คันจ้อง] | น.คันร่ม |