พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หัวตั๊บ | ห฿วฯทัปฯ | [หัวทับ] | น.แม่ทัพ,ผู้นำกองทัพ; หัวเสิ๋ก ก็ว่า |
ผั๋ดมนแกว๊ด | ผัดฯม฿นฯแค้วฯด | [ผัดมนแคว้ด] | ก.หมุนรอบ(ตัวเอง)อย่างเร็ว เช่น ลูกข่าง เป็นต้น; ผั๋ดมนจ้นๆ ก็ว่า |
หน้าเหลื้อม | ห้นฯาเหิ้ลฯอฯม | [หน้าเหลื้อม] | ก.หน้าทะเล้น,หน้าเป็น; หน้าลอกต๋าเหลื้อม, หน้าเหลื้อมต๋าลอก ก็ว่า |
โสก | โส฿กฯ | [โสก] | น.โศก - ความเดือดร้อนใจ,ความทุกข์,ความเศร้า; โสกเส้า ก็ว่า |
ล่ำงับ | ลํางัปฯ | [ล่ำงับ] | ก.ระงับ - ยับยั้งไว้,ทำให้สงบ เช่น ล่ำงับใจ๋ - ทำใจให้สงบ |
เคือะๆ | เฅิอฯะๆ | [เฅือะๆ] | ว.คำเสริมท้ายคำอื่น แสดงความเข้ม เช่น หน้าแดงเฅือะๆ |
จ่า | จ่า | [จ่า] | น.ส่วนนำ,ส่วนหน้า,ส่วนหุ้ม,ผู้บังคับบัญชา,ผู้ดูแลสิ่งใดสิ่งหนึ่ง น๒.ยศทหารตำรวจชั้นประทวน เป็นหัวหน้านายสิบอีกชั้นหนึ่ง น๓.เรียกปูที่อยู่ตามห้วยว่า ปู๋จ่า ก.นาบลง หรือทาบลงด้วยของร้อน (ใช้กับของร้อนที่มีขนาดเล็กกว่าสิ่งที่ต้องการนาบ ถ้าของร้อนที่ใช้นาบโตกว่า เรียก จ่อ) |
บอย | บอฯยฯ | [บอย] | ก.ทยอย - อาการที่เคลื่อนย้าย สิ่งของไปทีละน้อย,รับเอาผลประ โยชน์ ไปทีละน้อย |
สัมปั๋ตติ๋ (บาลี) | สมบฯฯติตฯ | [สัมปัตติ] | น.สมบัติ - ความถึงพร้อมด้วยทรัพย์สินเงินทองเครื่องอุปโภคบริโภค ข้าทาสบริวาร |
เป๋นหูเป๋นต๋า | เปนฯหูเปนฯตา | [เปนหูเปนตา] | ว.ช่วยสดับรับฟังและดูแลแทน |