พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ดังแป้บ | ดังฯแพบฯฯ | [ดังแพบ] | ก.จมูกแฟบ,จมูกไม่มีดั้ง |
คนสึ่งตึง | ฅ฿นฯสึ่งฯทึงฯ | [ฅนสึ่งทึง] | น.คนไม่เต็มเต็ง |
บ่าเขือฮืน | บ่าฯเขิอฯอฮืนฯ | [บ่าเขือฮืน] | น.บ่าเขือฮืน - เป็นอีกชื่อหนึ่งที่ชาวเหนือ (คนเมือง) บางท้องที่เรียก ''มะเขือขื่น'' ว่า ''บ่าเขือฮืน'' แต่ส่วนใหญ่เรียก ''บ่าเขือแจ้''; ดู...บ่าเขือแจ้ |
ห่าแก้ว | ห่าแก้วฯ | [ห่าแก้ว] | ดู...ฝนห่าแก้ว |
กินข้าวเช้า | กินฯข้าวฯเชั้า | [กินข้าวเช้า] | น.กินข้าวเช้า ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''กิ๋นเข้างาย''; ดู...กิ๋นเข้างาย |
หน่อต้ม | หนฯอฯต฿มฯ | [หน่อต้ม] | น.หน่อไม้ไผ่ที่สุกด้วยการต้ม |
เข้าฝัน | เขั้าฝันฯ | [เข้าฝัน] | ก.นิมิตฝัน - มาบันดาลให้ฝันเห็น |
เต | เท | [เท] | ก.รื้อ,ถอน,ทำลาย,เปลี่ยนแปลง,เปิดออก, |
สิ๋กข์ | สิก์ขฯ | [สิกข์] | น.ศิษย์ - ผู้ศึกษาเล่าเรียน หรืออยู่ในความดูแลของครู; ลูกสิ๋ก ก็ว่า ก.สึก - ลาสิกขาบท. พระภิกษุ หรือสามเณร ในสมัยโบราณจะลาสิกขาบทในเวลาเช้ามืด และต้องออกประตูวัดทิศที่เป็นมงคล เชื่อว่าจะเป็นมงคลแก่ชีวิต |
โหวก | โห่วฯกหวฯากฯ | [โหวก] | ว.มีรอยแตก หรือเป็นรูฉีกขาดขนาดใหญ่ |