พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เจ้าฟ้า | เจั้าฟ้า | [เจ้าฟ้า] | น.โอรสของกษัตริย์,ตำแหน่งเจ้าผู้ครองเมือง (ของไทใหญ่,ไทขึน) เช่น เจ้าฟ้าพรหมลือ แห่งนครเชียงตุง |
เหล้นอี่ผปุ้น | เห้ลฯรอี่พุ่ร | [เหล้นอี่พุ่น] | ก.เล่นทอยกอง |
เกือก | เกิอฯก | [เกือก] | ดู... เกิบ |
บาย | บาฯยฯ | [บาย] | ก.จับ,จับต้อง,ฉวยเอา,ลูบหยิบ |
ก๋องโอกโหยก | กอฯงโอ฿กฯโห฿ยฯก | [กองโอกโหยก] | ว.ลักษณะสิ่งของที่วางรวมกันเป็นกองสุมขนาดใหญ่; ก๋องโหยก,ก๋องโอ้ะโยะ,ก๋องโอ้ะโยะโอกโหยก ก็ว่า |
ซะหน้า | ซะห้นฯา | [ซะหน้า] | ก.ประจาน,เปิดโปง,แดกหน้า |
ดาบ | ดาปฯ | [ดาบ] | น.มีดยาวปลายแหลม |
ย่างเวย | ย่างฯเวิยฯ | [ย่างเวิย] | ก.เดินเร็ว |
สุ่นโข่ | สุ่รโข่ | [สุ่นโข่] | ก.แทรก หรือแอบอยู่ในกองหยากเหยื้อ |
เปิบกั๊น | เปิบฯฯคั้นฯ | [เปิบคั้น] | ก.กระโจนเข้าปลุกปล้ำ,กระโจนเข้าทำร้าย |