พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เก๊ากิ๋น | เคั้าฯฯกินฯ | [เค้ากิน] | ก.ออกหากินในเวลากลางคืน |
ปากปึ๋ก | ปากฯปึกฯ | [ปากปึก] | ก.ปากหนัก |
เหล้นเมียเปิ้น | เห้ลฯรเมยฯเพิ่นฯ | [เหล้นเมียเพิ่น] | ก.เป็นชู้กับเมียเขา |
หนึ๋กๆ | หึนฯกๆ | [หนึกๆ] | ว.ลักษณะสิ่งของที่นุ่มหยุ่น มักใช้ตามหลังคำว่า เหนียว เป็น เหนียวหนึ๋กๆ อย่างซากหมากฝรั่ง; หนุ๋กๆ,หนุ้งๆ ก็ว่า |
ผีป๋กกะโหล้ง | ผีป฿กฯกโห้฿ลฯง | [ผีปกกะโหล้ง] | น.ผีป่าผีดง - ว่ากันว่ามีผมยาวคลุมหน้า อยู่ตามป่า |
ปํ้าไม้ | ปํลฯาไม้ | [ปล้ำไม้] | ก.ตัดไม้,โค่นไม้ |
ข่มฝีข่มสาน | ข่฿มฯฝีข่฿มฯสานฯ | [ข่มฝีข่มสาน] | น.ใช้อำนาจอาคมทำให้ฝีหรือก้อนเนื้องอกยุบไป |
ปู้ | ปู้ | [ปู้] | ว.ทู่/เยิน อย่างเอาเหล็กสะกัดหินหรือกระแทกหิน ปลายทู่ไป แต่เหล็กยังมีอยู่; แต่ถ้าใช้หรือกระทำแล้วทำให้สึกไป หรือหมดไปอย่างดินสอที่เขียนแล้วหมดไป เรียก หุ้น |
สะดือดง | สดืด฿งฯ | [สะดือดง] | น.กลางดง (ชื่อต้นไม้) ว.กลางป่า,ป่าทึบ |
หง้อม | ห้งฯอฯม | [หง้อม] | ก๑.งุ้มลง,ม้วนเพราะความอาย; ค้อม,ง้ำ อย่างปากนกแก้ว; ง้ม,หง้ม ก็ว่า |