พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ต๋าฝั่ง | ตาฝั่งฯ | [ตาฝั่ง] | น.ตลิ่ง,ฝั่งน้ำ |
ผดร้อน | ผ฿ดฯร้อฯร | [ผดร้อน] | น.ผดร้อน - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''ตุ่มเหื่อ''; ดู...ตุ่มเหื่อ |
ย่อยๆแยมๆ | ย่อฯยฯๆแยมฯๆ | [ย่อยๆแยมๆ] | ว.ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน |
หญ้าหนิ้วหมู | ห้ยฯาหิ้นฯวหู | [หย้าหนิ้วหมู] | น.แห้วหมู - ไม้ล้มลุกมีหัว ใบแคบเรียวสีเขียวเข้ม หัวใต้ดินรูปกระสวย สีน้ำตาลดำ มีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้; บ่าหนิ้วหมู ก็ว่า |
หิมหมะปาน | หิมมฯพานฯ | [หิมมพาน] | น๑.หิมพานต์ - ชื่อป่าในนิยาย ตั้งอยู่บนเขาหิมพานต์ อยู่ทางทิศเหนือของประเทศอินเดีย (บัดนี้เรียกภูเขาหิมาลัย อยู่ในเขตประเทศเนปาล); ป่าที่อยู่รอบบริเวณภูเขานี้ เรียก ป่าหิมพานต์ และเรียกสัตว์ที่อยู่ในป่านี้ว่า สัตว์หิมพานต์ น๒.หิมพานต์ - ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ ของมหาเวสสันดรชาดก |
เกี้ยด | คยฯด | [เคียด] | ก.โกรธ,เคือง,โมโห,ไม่พอใจ |
คนน้ำโต๋ะ | ฅ฿นฯ¢โต฿ะ | [ฅนน้ำโตะ] | น.คนบ้ายอ, คนบ้ายุ - คนที่ชอบให้ผู้อื่นยอ ชอบให้ผู้อื่นยกย่อง ชอบให้คนอื่นสรรเสริญตัว, คนที่หลงคำที่เขายกยอปอปั้น; คนน้ำสุ่ย ก็ว่า |
ไอ่ปันต๋าย | ไอ่พัลฯฯรตายฯ | [ไอ่พลันตาย] | น.คำด่า - ไอ้พลันตาย; ไอ่ฮ่าปันต๋าย ก็ว่า |
ก๋วยสะหลาก | กวฯยฯสๆลฯากฯ | [กวยสลาก] | น.ภาชนะ หรือตะกร้าที่บรรจุเครื่องไทยทานในงานทำบุญสลากภัต |
เป๋วปากถ้ำ | เปลฯวฯปากฯถ้ำ | [เปลวปากถ้ำ] | น.ปล่องถ้ำ |