พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บัน | บันฯ | [บัน] | น.หน้าจั่ว - ใช้แก่จั่วของปราสาท วิหาร และโบสถ์ เรียกว่า "หน้าบัน" |
ลองจาม | ลอฯงชามฯ | [ลองชาม] | ก.ประลอง - ทดสอบความสามารถในการต่อสู้ |
เสือขี้ปุ๋ม | เสิอฯอขี้ปุม | [เสือขี้ปุม] | น.เสือปลา - เสือที่ชอบหากินตามแหล่งน้ำนิ่ง หรือไหลช้า จับสัตว์น้ำและสัตว์เล็กๆ เป็นอาหาร มีพื้นลำตัวสีเทา มีเส้นและจุดสีดำพาดตามแนวยาวทั่วลำตัว หัวโต ลำตัวอ้วนหนา; เสือแผ้ว ก็ว่า |
แม่หละอ่อน | แม่หลฯะอ่อฯร | [แม่หละอ่อน] | ดู...แม่ละอ่อน |
ฮ่วมกิ๋นฮ่วมตาน | ร่วฯมกินฯร่วฯมทาฯนฯ | [ร่วมกินร่วมทาน] | ก.ร่วมทำบุญและร่วมฉลองด้วยกัน |
หนังว้อง | หันฯงว้อฯง | [หนังว้อง] | ดู...ยางว้อง |
สีหมากสุ๋ก | สีหมฯากฯสุก | [สีหมากสุก] | น.สีส้ม,สีแสด |
หม่อน | ห่มฯอฯร | [หม่อน] | น๑.ทวด (พ่อหรือแม่ของ ปู่ ย่า ตา ยาย); ดู...ป้อหม่อน,แม่หม่อน น๒.ชื่อต้นไม้ที่ใช้ใบเลี้ยงตัวไหม ว.ฝ้า,มัว,หม่นหมอง,ไม่สดใสเท่าเดิม |
เอื้องกางก๋บ | เอิ้อฯงคาฯงฯก฿ปฯ | [เอื้องคางกบ] | น.รองเท้านารี |
กุ๋ด | กุด | [กุด] | น.เรียกชะนี ว่า อี่กุ๋ด ว.ขาด,ด้วน กุ๋ด ส่วนมากหมายถึงอวัยวะขาด เช่น มือกุ๋ด- มือขาด,ตี๋นกุ๋ด -- เท้าขาด,ผีหัวกุ๋ด - ผีหัวขาด; ส่วน ด้วนใช้กับสิ่งที่ไม่มีวิญญาณ เช่น กู่กุ๋ด - เจดีย์ยอดด้วน,ต๋าลยอดกุ๋ด - ตาลยอดด้วน |