พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เลื่อนอน | เลิ่อฯอนอฯร | [เลื่อนอน] | ก.อาการที่เลื่อยหรือผ่าไม้ โดยวางไม้บนร้านสูงระดับอก สองคนยืนอยู่คนละข้าง ชักใบเลื่อยสลับกัน |
ผะหยาม่อ | ผๆยฯามํอฯ,ระฯบยฯามํอฯ | [ผยาม่อ,ประยาม่อ] | ก.สมองดี,เรียนรู้ได้ไว,เรียนเก่ง; หัวม่อ ก็ว่า |
สุ๋ดซ้อย | สุดซ้อฯยฯ | [สุดซ้อย] | ว.ทีหลังเพื่อน,สุดท้าย |
เชียงตุง | ชยฯงตุง | [เชียงตุง] | น.เชียงตุง - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''เจียงตุ๋ง''; ดู...เจียงตุ๋ง |
หนิ้วหมู | หิ้นฯวฯฯหู | [หนิ้วหมู] | น.แห้วหมู - พืชล้มลุกมีหัว หัวมีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้ |
ไม้ฮวก | ไม้รวฯก | [ไม้รวก] | น.ไม้ไผ่รวก - ลำปล้อง สั้น เล็ก เนื้อหนาเหนียวและตรง นิยมใช้ทำไม้ส้าว รั้ว ราวตากผ้า เป็นต้น มี ๒ ชนิด ได้แก่ ไม้ฮวกดำ และ ไม้ฮวกแดง |
ก่ำปอ | กําพํอฯ | [ก่ำพอ] | ว.พอดี,พอประมาณ,ปานกลาง,ครึ่งเปรี้ยวครึ่งหวาน; ใช้กับรสอาหารและผลไม้ เช่น บ่าผางก่ำปอ - มะปรางมีรสอมเปรี้ยวอมหวาน; ก๋ำปอ ก็ว่า |
นก | น฿กฯ | [นก] | น.สัตว์ปีกมีกระดูกสันหลัง เลือดอุ่น มีบางชนิดบินไม่ได้ มี ๒ เท้า ๒ ปีก มีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว |
ไว้จีวิต | ไว้ชีวิตฯ | [ไว้ชีวิต] | กไม่ทำลายชีวิต,ปล่อยห้มีชีวิตอยู่ต่อไป เช่น ไว้ชีวิตนักโทษประหาร |
มักไม | มักฯไมค์ | [มักไมค์] | สำ.(ปาก) คำใช้เรียกผู้ที่ชอบพูดออกทางเครื่องขยายเสียง เห็นไมโครโฟนเป็นไม่ได้ พูดมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ขอให้ได้พูด; ไมค์ก๊าน ก็ว่า |