พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ตาว | ทาฯวฯ | [ทาว] | ก.กวน,คน,ช้อนขึ้นหรือตักขึ้นจากน้ำ |
วอนแวน | วอฯรแวนฯ | [วอนแวน] | ว.เรียกเวลาโพล้เพล้ใกล้พลบค่ำ หรือยามเข้าไต้เข้าไฟว่าต๋าวันวอนแวน,ยามวอนแวน;สะลุ้ม ก็ว่า |
บ่าผาบ | บ่าฯผาปฯ | [บ่าผาบ] | น.ฝักแค - สายชนวนทำด้วยกระดาษห่อดินปืนทำเป็นสายยาวๆ ใช้เป็นล่ามจุดบอกไฟ หรือเป็นชนวนจุดไฟในงานเผาศพ เป็นต้น เรียก จิ๋บ่าผาบ |
ย่างเวย | ย่างฯเวิยฯ | [ย่างเวิย] | ก.เดินเร็ว |
สะหล่าแป๋งบ้าน | ส่ๆลฯาแปลฯงบ้าฯนฯ | [สล่าแปลงบ้าน] | น.ผู้ชำนาญการสร้างบ้าน |
ดม | ด฿มฯ | [ดม] | ก.ดม - ใช้จมูกสูดกลิ่น,สูดเอากลิ่น ก๒.อาการแสดงความรักต่อเด็กหรือคนรัก |
ก้อก | คอฯก | [คอก] | ก.ผสมพันธุ์ เช่น เอาหมูไปก้อก - เอาหมูไปผสมพันธุ์ |
เหลือเปิ้นเหลือต้าน | เหิลฯอฯอเพิ่นฯเหิลฯอฯอท่าฯนฯ | [เหลือเพิ่นเหลือท่าน] | ว.เกินกว่าคนอื่น |
ถ่อม | ถ่อฯม | [ถ่อม] | ก.อ่อนน้อม,คล้อยตาม,ติดตาม |
ฮูดเน่า | รูดเนั่าฯ | [รูดเน่า] | ก.กิน (ปาก) เป็นคำไม่สุภาพ มักใช้เป็นคำด่า หรือพูดในขณะที่โกรธ เช่น ฮูดเน่าหื้อหม๋ด - กินให้หมด เป็นต้น |