พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หม่นหม้อมหมองคะนิง | ห฿มฯรห้มฯอฯมหมฯอฯงระฯคนิงฯ | [หม่นหม้อมหมองคระนิง] | ว.ได้แต่คิดถึงจนซึมเซา |
หย่อมไหญ่ | ห่ยฯมไห่ยฯ | [หย่อมไหย่] | ว.กองใหญ่,กลุ่มใหญ่,หมู่ใหญ่; หยุ่ม ก็ว่า |
ถะปัง | ระฯตพังฯ,ถพังฯ | [ตระพัง,ถะพัง] | น.สระน้ำที่คนขุดขึ้น |
งะ | งะ | [งะ] | ก.แตก,แยกออกจากกัน; ยะ,หง๋ะ,หว๋ะก็ว่า |
บ่าหลูบบูบบาบ | บ่าฯหลฯบบูบาฯปฯ | [บ่าหลูบบูบบาบ] | ว.ไม่ละเอียด |
ตองแดง | ทอฯงแดงฯ | [ทองแดง] | น.โลหะธาตุเป็นของแข็ง เป็นตัวนำไฟฟ้าและความร้อนได้ดี นิยมใช้ทำสายไฟฟ้า |
แกว (ว สะกด) | แควฯ | [แคว] | น๑.เรียกไตว่า บ่าแกว น๒.เรียกชาวเวียดนามว่า แกว |
ถาน | ถานฯ | [ถาน] | น.ส้วม(ใช้กับพระภิกษุสามเณร); เว็จ ก็ว่า เช่น พระไปถาน - พระเข้าส้วม |
เหยือง | เหิยฯง | [เหยือง] | น.เรียกหมามุ่ยว่า หมาเหยือง ก.รังเกียจ,ขยะแขยง ว.น่ารังเกียจ,น่าขยะแขยง |