พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ่าหน้อแหน้ | บ่าฯหํนฯอฯแห้นฯ | [บ่าหน้อแหน้] | น.น้อยหน่า ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''บ่าหน้อแหน้''; น้อยหน่า หรือ บ่าหน้อแหน้ - ไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 3-5 เมตร ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปใบหอกแกมขอบขนาน ดอกเดี่ยว ออกตามกิ่ง กลีบสีน้ำตาลอมขาว กลิ่นหอม ผล ทรงกลมเปลือกหนานูนเป็นตาๆ สีเขียวอมเหลือง เนื้อในสีขาวหนานุ่มชุ่มน้ำ รสชาติหวาน ภายในมีเมล็ดสีดำมันจำนวนมาก: น้อยหน่า มีสรรพคุณทางยาหลายอย่าง ใชัรับประทานเป็นผลไม้ ใช้ทำเป็นเครื่องดื่มต่างๆ ได้ ; บ่าหน้อยแหน้,หน้อแหน้,หน้อยแหน้,บ่าแหน้ ก็ว่า |
ต้นไม้แงะ | ต้฿นฯไม้แงะ | [ต้นไม้แงะ] | น.ต้นเต็ง - ไม้ต้น ไม้วงศ์เดียวกับไม้ยาง ไม้รัง เป็นไม้เนื้อแข็งนิยมใช้ในการก่อสร้าง |
บี่ | บี่ | [บี่] | ก.คลี่ออก,เบะออก,เปิดออก |
โส้ยแส้ง | โส้฿ยฯแส้งฯ | [โส้ยแส้ง] | ดู...ส้วยแส้ง |
แหย่งแหย๋ะ | แอยฯงฯแอยฯะ | [แอฺยฺ่งแอฺยฺะ] | ก.เขย่ง - ยกส้นเท้าให้สูงขึ้น เพื่อเดินหรือหยิบสิ่งของ |
ซุ้มซิ้ม | ซุ้มซิ้มฯ | [ซุ้มซิ้ม] | ว.โพล้เพล้ - เวลาจวนจะมืดหรือจวนจะสว่างที่พอจะมองอะไรเห็นอยู่บ้าง เรียก มืดซุ้มซิ้ม; สะลุ้มซุ้มซิ้ม ก็ว่า |
อำลา | อำอวฯม | [อำอวม] | ว.(โบ) ที่ปิดบังความจริงไว้ ใช้แก่กิริยาพูด; อวมอำ ก็ว่า. |
สิ๋ | สิ | [สิ] | ก.สอย - ใช้ไม้ส้าวกระทุ้งเอาผลไม้ ดอกไม้ เป็นต้นในที่สูงเอื้อมไม่ถึงให้ร่วงลงมา; ถ้า ไม้ส้าวนั้นมีง่ามบิดให้หลุดร่วงเรียก แหม้น. ดู ไม้ส้าว ประกอบ |
ผ่อ | ผํอฯ | [ผ่อ] | ก.ดู,มอง,ดูแล |
ป๋ด | ป฿ลฯด | [ปลด] | ก.ปลด; ดู...ป๋ง |