พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไม้จ๋ำป๋าลาว | ไม้จำปาลาวฯ | [ไม้จำปาลาว] | น.ลั่นทม/ลีลาวดี - ไม้ต้นมีหลายชนิด อีกชื่อหนึ่งคือลีลาวดีเพื่อเลี่ยงความหมายระทมที่กระทบกับความรู้สึก; ดอกมีหลายสี เช่น ขาว เหลือง ชมพู แดง ส้ม หรือหลายสีในดอกเดียว มีกลิ่นหอม เป็นดอกไม้ประดับที่ออกดอกสวยงามตลอดปี; ไม้จุ๋มป๋าลาว ก็ว่า |
ถะหนั๋ด | ระฯตัๆนฯด,ถัๆนฯด | [ตระหนัด,ถนัด] | ก.ถนัด - เชี่ยวชาญ,ชำนาญ,สันทัด เช่น เขาถนัดทางด้านการกีฬามาก ว.สะดวก เช่น ไม่มีรถจะไปไหนก็ไม่สะดวก, ชัดเจน,แม่นยำ เช่น มองไม่ถนัด |
ด่าป๊อง | ด่าพ้อฯง | [ด่าพ้อง] | ก.ดุด่าเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง |
โธ้ง | โธ้฿งฯ | [โธ้ง] | ดู...โท้ง |
หมอป่า | หํมฯอฯป่า | [หมอป่า] | น.นายพราน - ผู้มีอาชีพล่าสัตว์,ผู้มีความชำนาญป่า |
สี่ต๋น | สี่ต฿นฯ | [สี่ตน] | น.สี่รูป,จตุรวรรค (คำเรียกพระสงฆ์จำนวน ๔ รูป) |
นกโพระดก | น฿กฯโพระด฿กฯ | [นกโพระดก] | น.นกโพระดก ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''นกกู่ต้น''; ดู...นกกู่ต้น |
สาบกิ่น | สาปฯกิ่ลฯร | [สาบกลิ่น] | ก.ได้รับกลิ่น |
จ๋ดเหล้า | จ฿ดฯเหั้ลฯา | [จดเหล้า] | ก.ดื่มสุรา |
ขี้อ่วย | ขี้อ่วฯยฯ | [ขี้อ่วย] | ก.อุจจาระไม่เป็นที่เป็นทาง ว.ใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย เช่นจ่ายอ่วย - จ่ายเงินแบบไม่ประหยัด |