พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
อนทะลาย | อ฿นฯระฯทาฯยฯ | [อนทราย] | ว.อันตราย - เหตุที่อาจทำให้รับบาดเจ็บหรือถึงแก่ความตาย |
หลืม | หืลฯม | [หลืม] | ดู...หลึม |
หี่หุ้ม | หี่หุ้ม | [หี่หุ้ม] | ก.ซ่อนเร้น,ปิดบัง |
แกมไว้ | แคมฯไว้ | [แคมไว้] | ก.ประคองไว้ |
ยอด | ยอฯด | [ยอด] | ว.ที่สุดของสิ่งนั้น เช่นยอดคน ยอดดอย ยอดเจดีย์ |
แก่เหมือง | แก่เหิมฯอฯง | [แก่เหมือง] | น.หัวหน้าเหมืองฝาย |
คึ | ฅึ | [ฅึ] | ว.สวยงาม,สง่างาม,ภูมิฐาน,ยิ่งใหญ่,ผึ่งผาย เช่น หย้องฅึ--แต่งตัวสง่า,แต่งตัวโก้เข้าที; แห่ฅึ - มโหฬาร,แห่ครึกครื้น; ฟู่ฅึ- พูดสูง,พูดเหนือเมฆ; เยียะฅึ - ทำโก้,ทำสง่า, ผึ่งผาย |
หลามก๊าง | หลฯามฯค้าฯงฯ | [หลามค้าง] | ว.ลักษณะของไม้เถาที่แผ่ลามไปเต็มค้าง |
หุ่ง | หุ่ง | [หุ่ง] | น.ละหุ่ง - ไชื่อไม้พุ่มกึ่งยืนต้น มียางใส ทุกส่วนเป็นพิษ น้ำมันที่หีบจากเมล็ดใช้เป็นเชื้อเพลิงและหล่อลื่นได้; ดู...บ่าหุ่ง |
ดอกแก | ดอฯกแค | [ดอกแค] | น.ดอกแค คล้ายดอกเพกา แต่กลีบดอกบางกว่า และมีรสขมน้อยกว่าดอกเพกา กินได้ ถ้าใช้ห่อหมูสับคลุกเครื่องปรุงรส แล้วนำไปปิ้งหรือนึ่งให้สุก เรียก ดอกแกอั่วจิ๊น |