พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ออกบ้าน | ออฯกบ้าฯนฯ | [ออกบ้าน] | ก.ออกจากบ้าน |
วืน | วืนฯ | [วืน] | ดู...วึน |
ป๋อง | ปอฯง | [ปอง] | ก.มุ่งปรารถนา,พยายาม,หาทาง; สัน.หากว่า,แม่นว่า |
สั่นถาบๆ | สั่นฯถาปฯๆ | [สั่นถาบๆ] | ก.สั่นเทาเพราะความกลัว |
เข้าเก่า | เขั้าเกั่า | [เข้าเก่า] | น.ข้าวเก่า - ข้าวที่เก็บไว้ค้างปี |
สีหม้อห้อม | สีหํมฯอฯห้อฯม | [สีหม้อห้อม] | น.สีน้ำเงินอมดำ,สีฟ้าอมดำ |
ห่า | ห่า | [ห่า] | น.ครั้ง,คราว,หน,เรียกจำนวนน้ำฝนที่ตกมาคราวหนึ่งๆ; ห่าฝน ก็ว่า; ก.อ้าปากแล้ว พ่นลมหายใจออกมา |
คูเถ้า | ระฯคูเถั้า | [ครูเถ้า] | น.ครูเฒ่า - ครูผู้อาวุโส หรือครูที่เป็นที่พึ่งพิงของครูรุ่นปัจจุบัน ในการให้คำแนะนำเกี่ยวกับองค์ความรู้ในศิลปวิทยาแขนงนั้นๆ คอยชี้ถูกชี้ผิด ซึ่งส่งผลให้ ครูปลาย หรือ ครูปัจจุบัน มีจิต สำนึกและมีความระมัดระวังในการรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีเก่าแก่ดั้งเดิมเอาไว้ |
สั๋กเขี้ยว | สักฯเข้วฯ | [สักเขี้ยว] | ก.จิ้มฟัน; สฺวั๋กเข้ว ก็ว่า |
ก๋อ | กํอฯ | [กอ] | น๑.กลุ่มของต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน,เชื้อสาย,เผ่าพันธุ์; น๒.เรียกสัตว์ที่เกิดมาในครอกเดียวกันและเป็นเพศเดียว(ทั้งครอก) เช่น หมาก๋อ; น๓.เรียก ''สระ ออ'' ในภาษาล้านนาว่า ''ไม้ก๋อ'' เมื่อใช้ผสมกับพยัญชนะแล้ว ออกเสียง ''ออ'' เช่น ผ่อลอ คอต๋อ ส้อหล้อ |