พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หนังก๋ง | หันฯงก฿งฯ | [หนังกง] | น.แถบยางที่ใช้ทำหนังสติ๊ก |
เมอะ | เมิอฯะ | [เมิอะ] | ก.พิงกัน,อิงกัน,เอนอิง,แนบเบียดให้ชิด เช่น นั่งเมอะกั๋น-นั่งพิงกัน; เติก,เติกเสิ้ง ก็ว่า. ว.ลักษณะของวัตถุที่เหลวข้นอย่างขี้ควาย เมอะมะ ก็ว่า;ถ้าข้นไม่มากอย่างนมข้น เรียก แมะ |
เอาหน้าเอาต๋า | ´าห้นฯา´าตา | [เอาหน้าเอาตา] | ดู...เอาหน้า |
ไม้แหล๋ด | ไม้แหัลฯด | [ไม้แหล็ด] | ดู...ไม้ผั๋ด |
มืดฟ้ามัวดิน | มืดฯฟ้าม฿วฯดิ | [มืดฟ้ามัวดิน] | ว.มากมายจนนับไม่ถ้วน |
ตึ๋ดฮูดัง | ตึดฯรูดังฯ | [ตึดรูดัง] | ก.ปิดจมูก |
วุด | วุด | [วุด] | ก.โผล่ขึ้น,ยกขึ้น เช่น วุดแขนแป้นมือ - โบกไม้โบกมือ |
โละๆ | โล฿ะๆ | [โละๆ] | ว.ลักษณะความเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง หรือมีเสียงอันเกิดจากความเคลื่อนไหวนั้น |
อยฺ่างอั้น | อยฯางฯอั้นฯ | [อฺยฺ่างอั้น] | ว.อย่างนั้น,วิธีนั้น,แบบนั้น,ชนิดนั้น |
บ่าแต๋งซั้ง | บ่าฯแตงฯซั้งฯ | [บ่าแตงซั้ง] | น.แตงกวา/แตงร้าน ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าแต๋งซั้ง'' - แตงกวา หรือ บ่าแต๋งซั้ง เป็นพืชล้มลุก ลำต้นเป็นเถาเลื้อย มีลักษณะเป็นเหลี่ยม สีเขียวอ่อน มีขนขึ้นปกคลุมทั่ว มีมือเกาะ นิยมปลูกเพื่อใช้ผลเป็นอาหาร สามารถนำไปปรุงอาหารได้หลายชนิด เช่น แกงจืด ผัด แตงกวายัดไส้ กินกับน้ำพริก หรืออาจแปรรูปเป็นแตงกวาดอง |