พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ขี้แข้ | ขี้แข้ | [ขี้แข้] | น.ขี้เปียก-คราบไขที่ติดอยู่ปลายอวัยวะเพศชาย; ขี้ไขควย,ขี้ควย ก็ว่า |
ปั๊ดซ่องปั๊ดแซ่ง | พัดฯซ่อฯงพัดแซ่งฯ | [พัดซ่องพัดแซ่ง] | ว.กระย่องกระแย่ง; เช่น เตียวปั๊ดซ่องปั๊ดแซ่ง - เดินกระย่องกระแย่ง |
ใบ | ไบ | [ใบ] | น๑.ใบ - ส่วนของพืชทำหน้าที่สังเคราะห์อาหาร น๒.ธนบัตร เช่น ใบสิ๋บ ใบร้อย ใบปัน ก.นุ่ง,ห่ม,คลุม; มักใช้คู่กับ บิง เป็น บิงใบ |
ออบ | ออฯบ,ออฯบฯฯ | [ออบ] | น.บริเวณช่องแคบที่มีน้ำไหลแรง อย่าง ออบหลวง อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ |
ลูกจิ๊นงัว | ลูกชิ้นฯง฿วฯ | [ลูกชิ้นงัว] | น.ลูกชิ้นวัว - ลูกชิ้นที่ทำจากเนื้อวัว |
ขี้จ๋ก | ขี้จ฿กฯ | [ขี้จก] | น.ขโมย,นักล้วง |
จ๊กก๊ก | ช฿กฯค฿กฯ | [ชกคก] | ว๑.ใช้ขยายคำที่อยู่ข้างหน้าให้รู้ว่ามีขนาดค่อนข้างใหญ่ที่งอชู หรือ ยกสูง เช่น สูงจ๊กก๊ก ว๒.นั่งจ๊กก๊ก - กริยาที่คนนั่งเจ่าจุกเหงาหงอย; นั่งก๊กงก ก็ว่า. คำพังเพย: นั่งจ๊กก๊กเหมือนครกบ่ต๋ำ บ่ปากสั๋กกำถามก็บ่อู้ - นั่งเจ่าจุกอยู่เหมือนครกที่ไม่มีใครตำ แม้มีใครมาถามก็ยังไม่ยอมพูดสักคำ |
ว่าอั้น | ว่าฯอั้นฯ | [ว่าอั้น] | ก.พูดเช่นนั้น,กล่าวเช่นนั้น เช่น เขาว่าอั้น - เขาพูดเช่นนั้น |
เป๋นเก๊า | เปนฯเคั้าฯ | [ปนเค้า] | น.เป็นหัวหน้า,เป็นประธาน; เป๋นแก่ ก็ว่า |
เสานาง | เสัานาฯงฯ | [เสานาง] | น.เสาโท - เสาที่ยกคู่กับเสามงคล |