พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
โป้งน่อง | โป้฿งฯน่อฯง | [โป้งน่อง] | น.ปลีน่อง - กล้ามเนื้อบริเวณน่องของคนซึ่งมีรูปคล้ายหัวปลี |
เสียงใย | สยฯงไย | [เสียงใย] | ว.เสียงแหลมใส กังวาน; เสียงหิ่งเสียงใย ก็ว่า |
กู | คู | [คู] | ส.สรรพนามบุรุษที่ ๑ ใช้แทนผู้พูดที่เป็นหญิง เป็นคำไม่ค่อยสุภาพนิยม มักใช้กับเพื่อนสนิท เช่น ของกู ลูกกู ถ้าเป็นชายใช้ ฮา เช่น ของฮา ลูกฮา |
ไป่ต๊นเต๊า | ไป่ท้฿นฯเทั้าฯ | [ไป่ท้นเท้า] | ว.มีมากมายจนนับไม่ถ้วน |
แสงแก้ว | แสงฯแก้วฯ | [แสงแก้ว] | น.แก้วมณี; แก้วแสง ก็ว่า |
ดั๋ก | ดักฯ | [ดัก] | ก.เงียบ,ไม่พูด,ไม่ส่งเสียง |
ดังบืด | ดังฯบืดฯ | [ดังบืด] | น.จมูกบานและเชิดขึ้น |
ตี๋น | ตีนฯ | [ตีน] | น.เท้า - อวัยวะส่วนล่างสุดสำหรับยืนหรือเดินของคนและสัตว์, ส่วนล่างสุดของสิ่งบางอย่าง เช่น ตี๋นสิ้น - ชายผ้าซิ่น,ชื่อปลาชนิดหนึ่ง อาศัยอยู่ตามป่าชายเลนใช้คีบยึดเกาะและปีนป่ายต่างตีน เรียกป๋าตี๋น - ปลาตีน |
สิงโต | สิงฯโท | [สิงโท] | น๑.สิงโต - ชื่อสัตว์ขนาดใหญ่พอๆกับเสือโคร่ง เป็นสัตว์คนละชนิดกับสิงห์, สิงโต เป็นสัตว์มีกระดูกสันหลัง เลี้ยงลูกด้วยนม พื้นลำตัวสีน้ำตาล ไม่มีลาย ตัวผู้เมื่อโตเต็มวัยจะมีขนสร้อยคอยาว ขนปลายหางเป็นพู่ ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่า จริงๆแล้วสิงโตตัวเมียถือว่าเป็นเจ้าป่าที่แท้จริง เพราะตัวเมียจะเป็นฝ่ายออกล่าเหยื่อ ทำหน้าที่หาอาหารให้กับฝูง ส่วนตัวผู้มีหน้าที่ผสมพันธุ์อย่างเดียวเพียงเท่านั้น มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกาและประเทศอินเดีย ; น๒.ชื่อปลาทะเล มีสีต่างๆสวยงาม มีหลายชนิด |
ผั๋กกะปืน | ผักฯกพืนฯ | [ผักกะพืน] | น.ผักกะปืน เป็นอีกชื่อหนึ่งของ ''ผั๋กก๋ำปืน''; ดู...ผั๋กก๋ำปืน |