พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ตึงจายตึงยิง | ทึงฯชายฯทึงฯยิงฯ | [ทึงชายทึงยิง] | น.ทั้งชายและหญิง |
บ่มี | บมี,บีมฯ | [บ่มี] | ว.ไม่มี,หมด; บ่หมี ก็ว่า |
ดูกค่อ | ดูกฅํอฯ | [ดูกฅ่อ] | น.กระดูกข้อ - ท่อนกระดูกที่มีปมข้อทั้งสองด้าน |
บ่านอยอ้ม | บ่าฯนอฯยฯอ้฿มฯ | [บ่านอยอ้ม] | น.บวบหอม - ไม้เถาเลื้อย เถาแข็งและเหนียวคล้ายถั่วพู เป็นผักพื้นบ้าน ผลทรงกระบอกกลมเรียวยาว สีเขียว มีลายเส้นสีเขียวเข้มตามยาว รสชาติหวานกรอบ ผลแก่มีเส้นใยคล้ายร่างแหเหนียว สีน้าตาล ใช้ขัดถูร่างกาย หรือใช้ทำความสะอาดล้างภาชนะแทนฟองน้ำได้ นิยมนำผลอ่อนไปประกอบอาหารจำพวกแกงต่างๆ เช่นแกงเลียง แกงหน่อไม้ เป็นต้น สำหรับใบ ดอก เส้นใย ผล เมล็ด มีสรรพคุณทางยามากมายหลายขนาน; บ่าบวบ ก็ว่า |
น้องนุ่งซุ่งซอง | น้อฯงนุ่งซุ่งซอฯง | [น้องนุ่งซุ่งซอง] | ดู...น้องๆ |
นกจิ๋บ | น฿กฯจิปฯ | [นกจิบ] | น.นกกระจิบ - นกขนาดเล็ก ปากเล็กบาง ขายาวเรียว ชอบกระดกหางขึ้นลง และกระโดดไปมาตลอดเวลา ทำรังอยู่ด้วยกันเป็นคู่ หากินตามกิ่งไม้ มีหลายชนิด |
ฟาย | ฟายฯ | [ฟาย] | น.เรียกไม้ที่ใช้พุ้ยให้เรือแล่นว่า ไม้ฟาย ก.พุ้ย เช่น พายเรือ, กวาด,ตัก,เช็ด เช่น เอามือฟายน้ำตา, สังเวย เช่น สังเวยครูในฐานะเทพเพื่อเชิญมาสถิตในการแสดงโขน เป็นต้น |
แตงยา | แทงฯอยฯา | [แทงอฺยฺา] | ก.ฉีดยา - เอาเข็มฉีดยาเข้าร่างกายเพื่อรักษาโรค |
ปั๋นอี้ | ปันฯอี้ | [ปันอี้] | น.เป็นดั่งนี้,ขนาดนี้,เท่านี้,เดี๋ยวนี้,เวลานี้; ป่านอี้,ป๋านอี้ ก็ว่า |
ลายอำ | ลายฯอำ | [ลายอำ] | น.ชื่อวิธีการสานโดยใช้ไม้บง หรือไม้ซางทั้งลำ ผ่าเป็นซี่ๆ แบะให้แบนแล้วนำมาขัดไขว้กันเป็นแผ่นใหญ่ นิยมใช้ทำเป็นฝาเรือน |