พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หมื่นเวียก | หื่มฯรวยฯก | [หมื่นเวียก] | น.เจ้าหน้าที่ผู้เกณฑ์แรงงาน |
ร-ระ ออกเสียง หละ | ร | ร | ร (ระ) "ระหน้อย" เทียบตัว "ร" เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น และตัวสะกดใน "แม่กน" แทนตัว น (นะ) ในกรณีที่ตัวสะกดตามหลังด้านขวาของพยัญชนะต้น และออกเสียงเป็น "ละ" เมื่อเป็นคำที่ยืมมาจากภาษาอื่นหรือคำที่เป็นชื่อเฉพาะ และมีการออกเสียงเป็น "หละ" บ้าง ซึ่งมีไม่มาก ตามปกติคำที่เป็นภาษาล้านนาหรือภาษาไทยดั้งเดิมนั้น ร (ระ) ออกเสียง เป็น ฮ (ฮะ) เช่น เรา รัก เรียน ออกเสียงเป็น เฮา ฮัก เฮียน |
จิ๋ต๋าบ่พับ | จิตาบํระฯพัปฯ,-ภัปฯ | [จิตาบ่พรับ,-ภับ] | สำ.จิ้มตาไม่กระพริบ - ไม่มีความรู้สึก,ไม่รับรู้สิ่งใดๆ |
ว่านมีดยับ | ว่าฯนฯมีดฯยัปฯ | [ว่านมีดยับ] | น.ว่านหางช้าง - ไม้ล้มลุก เหง้ามีลักษณะเป็นไหลสั้น ใบเป็นแผ่นคล้ายพัดหรือขนปลายหางช้าง |
เตียน | ทยฯร | [เทียน] | น๑.เทียน - เครื่องตามไฟที่ใช้ขี้ผึ้งหรือไขสัตว์ เช่นไขปลาวาฬเป็นเชื้อเพลิง มีไส้อยู่ตรงกลางสำหรับจุด น๒.ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจำพวกหนึ่ง มีขนาดเล็ก รสเผ็ดน้อยๆ ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุกหลายชนิด เช่น เทียน แกลบ เทียนขาว เตียนดำ เป็นต้น ว.ราบเรียบ,ราบเสมอกัน,โล่ง,ไม่รก |
เจิ๋ง | เจิงฯ | [เจิง] | น.คุ้ม,ราชวัง,เรือนหลวง ว.ยิ่งใหญ่ |
ขอดสะต๊ก | ขอฯดสท฿กฯ | [ขอดสะทก] | น.เงื่อนกระตุก - ปมที่ผูกไว้เมื่อกระตุกสามารถหลุดได้ |
สะวึดสะวื่อ | สวึดฯสวื่ | [สะวึดสะวื่อ] | ก.อาการกระแทกกระทั้นอย่างไม่พอใจ |
ส้อมดอก | ส้อฯมดอฯก | [ส้อมดอก] | น.เสียบดอกไม้ให้เป็นช่อ |
เบินเผ้อเล้อ | เบินฯเผิ้อฯเลิ้อฯ | [เบินเผ้อเล้อ] | ว.บานเบอะ; บานเผ้อเล้อ ก็ว่า |