พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ก๊องแกบ | ค้อฯงแกลฯปฯฯ,-แกลฯบ | [ค้องแกลบ] | น๑.มะกา - ไม้พุ่มยืนต้น ใบรีรูปไข่ มีรสขมและขื่น ใช้ทำยาได้ น๒.เถาวัลย์เหล็ก,รางแดง - ไม้ เถาเนื้อแข็ง ใช้ทำยาได้ |
คาหอม | ฅาหอฯม | [ฅาหอม] | ดู...จั๋กไฅหอม |
หนุน | หนฯร | [หนุน] | น.เรียกขนุนว่า บ่าหนุน ก.รองให้สูงขึ้น,เพิ่มเติม |
เมอะ | เมิอฯะ | [เมิอะ] | ก.พิงกัน,อิงกัน,เอนอิง,แนบเบียดให้ชิด เช่น นั่งเมอะกั๋น-นั่งพิงกัน; เติก,เติกเสิ้ง ก็ว่า. ว.ลักษณะของวัตถุที่เหลวข้นอย่างขี้ควาย เมอะมะ ก็ว่า;ถ้าข้นไม่มากอย่างนมข้น เรียก แมะ |
ก่ำปอส้ม | กําพํอฯส้฿มฯ | [ก่ำพอส้ม] | ว.อมเปรี้ยวอมหวาน (ออกทางรสเปรี้ยวมากกว่ารสหวาน); ก๋ำปอส้ม ก็ว่า |
ผุยบ่านาว | ผุบ่าฯนาฯวฯ | [ผุยบ่านาว] | ก.ทิ้งมะนาว, โยนมะนาว - ทิ้งทาน ใช้เหรียญกษาปณ์สอดในลูกมะนาวโปรยให้ทาน; หงบ่านาว ก็ว่า |
ขั๋ดขิน | ขัดฯขินฯ | [ขัดขิน] | ก.ขัดขืน,ไม่ยอมทำตามคำสั่ง,ไม่ตกลงใจกัน,ขัดข้อง,ขาดแคลน, ขัดขีน ก็ว่า |
ดินดาก | ดิดากฯ | [ดินดาก] | น.ดินดาน - ดินที่มีเนื้อเนียนละเอียดจับกันเป็นก้อนเหนียวๆ เป็นชั้นอยู่ใต้ผิวดินน้ำซึมผ่านได้ยาก ไม่เหมาะแก่การเพาะปลูก นิยมใช้ในการแบบหุ่น ปั้นภาชนะ ทำอิฐ เป็นต้น |
หยิ๋บมือ | หิยฯบมื | [หยิบมือ] | ก.เย็บผ้าด้วยมือ |
ไม้ปีก | ไม้ปีลฯก | [ไม้ปลีก] | น.ไม้แผ่นนอกสุดที่ติดกับเปลือกไม้ ที่ได้จากการผ่าหรือเลื่อย |