พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ลูกจิ๊นป๋า | ลูกชิ้นฯปลฯา | [ลูกชิ้นปลา] | น.ลูกชิ้นปลา - ลูกชิ้นที่ทำจากเนื้อปลา |
ป๋าบ้วง | ปลฯาบ้วฯง | [ปลาบ้วง] | น.ปลาเค็ม - ปลาช่อนหรือปลาชะโด ตัดหัวทิ้ง ขอดเกล็ดแร่เป็นริ้วบ่วง หมักเกลือแล้วตากแห้ง |
ดอกฝิ่น | ดอฯกฝิ่นฯ | [ดอกฝิ่น] | น.ดอกฝิ่น - มีหลายสี ปลูกตามภูเขาที่มีอากาศเย็น; ดู...ฝิ่น |
กาบโปกหมาก | กาปฯโป฿กฯหมฯากฯ | [กาบโปกหมาก] | น.กาบหมาก |
แตงไทย | แตงฯไทยฯ | [แตงไทย] | น.แตงไทย ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าแต๋งลาย''; ดู...บ่าแต๋งลาย |
คังคาก | ฅังฯฅากฯ | [ฅังฅาก] | น.คางคก - สัตว์สี่เท้าสะเทินน้ำสะเทินบก คล้ายกบแต่ขาสั้นกว่า ผิวหนังเป็นตุ่มขรุขระ นิ้วตีนหน้าไม่มีแผ่นพังผืดยึด; ฅางฅาก,ฅ้างฅาก,ฅั้งฅาก ก็ว่า |
จาย | ชายฯ | [ชาย] | น.ผู้ชาย - คนที่มีเพศตรงข้ามกับผู้หญิง; ป้อจาย ก็ว่า; เรียกลูกเขยว่า ลูกจาย; เรียกน้องเขยว่า น้องจาย |
ฮ่า | ร่า | [ฮ่า] | น.ห่า - โรคระบาด อย่างอหิวาตกโรค เป็นต้น สมัยโบราณเมื่อระบาด ทำให้มีคนล้มตายมาก เรียกว่า ต๋ายฮ่า - ตายห่า |
หลึ่งหมูหลึ่งหมา | หึ่ลฯงหูหึ่ลฯงหมฯา | [หลึ่งหมูหลึ่งหมา] | ว.ดื้อด้าน,ไม่ทำตามคำสั่ง,ไม่ฟังคำสั่งสอน |
นกเหยีฺ่ยว | น฿กฯอยฯ่ยฯวฯฯ,น฿กฯอยฯ่ยฯว | [นกเอฺยฺี่ยว] | น.นกเหยี่ยว ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''นกแหลว''; ดู...นกแหลว |