พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แควน | แฅวฯร | [แฅวน] | ว.น่าจะ,คงจะ,มาก,ยิ่ง,เพิ่มขึ้น,ดีขึ้น เช่น ยังแฅวน - ค่อยยังชั่ว,ดีขึ้น; แวน ก็ว่า |
หละกัง | หลฯะคังฯ | [หละคัง] | น.ระฆัง - เครื่องตีอย่างหนึ่ง รูปร่างคล้ายกระดิ่งขนาดใหญ่ ด้านบนมีหูสำหรับแขวน มักทำด้วยทองเหลือง ใช้ตีให้เกิดเสียงเป็นอาณัติสัญญาณ เช่น ตีระฆังบอกเวลาทำวัตรสวดมนต์ (ขนาดเล็กเรียก เดง) |
เข้าป้อด | เขั้าพอฯด | [เข้าพอด] | ก.เข้าอยู่ในรูอย่างกบจำศีล |
เซาะว่าหากิ๋น | โซอฯะว่าฯหากินฯ | [เซาะว่าหากิน] | ดู...เซาะกิ๋นเซาะว่า |
ปุ๊น | พุ้ร | [พุ้น] | ว.โน่น,โน้น,ทางโน้น,ที่โน่น,ไกลออกไป; ปู๊น ก็ว่า |
ต่อละต่อฅว่าง | ตํอฯละตํอฯข้วฯางฯ | [ต่อละต่อฅว่าง] | ก.ต่อราคาแบบถูกๆโดยไม่ประสงค์ที่จะซื้อจริง |
หินคง | หินฯฅ฿งฯ | [หินฅง] | น.หินเนื้อละเอียดสีดำ มักได้จากแม่น้ำคงหรือแม่น้ำสาละวิน ใช้ฝนตรวจสอบดูเนื้อทอง |
นอนขว้ำ | นอฯรขํวฯา | [นอนขว้ำ] | ก.นอนคว่ำ - นอนเอาด้านหน้าลง |
ไม้ขอ | ไม้ขํอฯ | [ไม้ขอ] | น.ไม้ตะขอ - ไม้ที่มีปลายงอใช้เกี่ยวสิ่งของ; ไม้ขอเก๊าะ ก็ว่า |
หลิ่ว | หิ่ลฯวฯ | [หลิ่ว] | ว.เดี่ยว,หนึ่ง เช่น หลิ่วตา |