พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ฮ้อง | ร้อฯง | [ร้อง] | ก.ร้อง - เปล่งเสียงดัง,เรียก,ตะโกน,ออกเสียงดัง เช่น ฟ้าฮ้อง - ฟ้าร้อง,ฮ้องเพง - ร้องเพลง |
ต๋าต้อ | ตาตํอฯ | [ตาต้อ] | น.ตาต้อ - ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้,โรคตาที่ทำให้มองเห็นไม่ชัด |
บัวลิสุ๋ทธิ์ | บ฿วฯริสุทิ์ธฯ | [บัวริสุทธิ์] | ว.บริสุทธิ์ - ว๑.แท้,ไม่มีอะไรเจือปน,ล้วนๆ เช่น ทองคำบริสุทธิ์ น้ำดื่มบริสุทธิ์ ว๒.ปราศจากมลทิน,ปราศจากความผิด เช่น ผู้บริสุทธิ์ ว๓.หมดจด,ไม่มีตำหนิ เช่น เพชรบริสุทธิ์ ว๔.เรียกสาวพรหมจารีว่า สาวบริสุทธิ์ |
เถ๋อะ | เถิอฯะ | [เถอะ] | ว.เปิก,ถลอก; เถิก ก็ว่า |
เฮือหางแมงป่อง | เริอฯอหางฯแมงฯป่อฯง | [เรือหางแมงป่อง] | น.เรือหางแมงป่อง - ภาษาถิ่นล้านนาเรียกว่า ''เฮือหางแมงป่อง''; ดู...หางแมงป่อง |
พะ - พะ | พ | [พ] | พ (พะ) เป็นอักษรต่ำ เทียบตัว "พ" ออกเสียงเป็น ป๊ะ มีพื้นเสียงเท่ากับอักษร "ป" ในภาษาไทย ใช้เป็นพยัญชนะต้น ตัวสะกด และตัวตามในแม่กบ ในภาษาบาลี สันสกฤต ถ้าใช้อักษร พ - พ เมื่อมี ระวง ระฯ กำกับอยู่จะออกเสียง พะ เท่ากับ พ ในภาษาไทย |
จ้าง | จ้างฯ | [จ้าง] | ก.จ้าง - ให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยให้ค่าตอบแทนเป็นเงินหรือสิ่งของ เป็นต้น |
สุ๋บเกิบ | สุบเกิปฯ,สุเกิปฯ | [สุบเกิบ] | ก.ใส่รองเท้า |
ตุ้ยปีดีงาม | ตุ้พีดีงามฯ | [ตุ้ยพีดีงาม] | ว.อ้วนท้วน,อ้วนพี; ตุ้ยลุ้ย,ตุ้ยอุ้ยลุ้ย ก็ว่า |
เหน็๋ดใน | เหันฯดไน | [เหน็ดใน] | สำ.คมในฝัก - ภายนอกดูนิ่งสงบเสงี่ยม แต่เมื่อพูดหรือกระทำสิ่งใดออกมา จึงรู้ว่ามีความรู้ความสามารถสูง |