พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ยำหนัง | ยำหันฯง | [ยำหนัง] | น.หนังวัวหรือควายที่ต้มเปื่อยแล้ว ขูดเป็นชิ้นบางๆ หรือหั่นเป็นแท่งสี่เหลี่ยมเล็ก ยาวประมาณ ๑.๕ - ๒ นิ้ว คลุกกับเครื่องปรุง; หนังยำ,หนังฮอ ก็ว่า |
เบ๋ดตอย | เบัดฯทอฯยฯ | [เบ็ดทอย] | ดู...เบ๋ดควิด |
ขาโค๊ะ | ขาโฅ฿ะ | [ขาโฅ๊ะ] | ว.ขาเขยก |
ดินดาก | ดิดากฯ | [ดินดาก] | น.ดินดาน - ดินที่มีเนื้อเนียนละเอียดจับกันเป็นก้อนเหนียวๆ เป็นชั้นอยู่ใต้ผิวดินน้ำซึมผ่านได้ยาก ไม่เหมาะแก่การเพาะปลูก นิยมใช้ในการแบบหุ่น ปั้นภาชนะ ทำอิฐ เป็นต้น |
พะเวสสันดร | ระฯพเวสสฯันดฯอฯร | [พระเวสสันดร] | น.พระเวสสันดร - พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ เป็นพระชาติสุดท้ายก่อนที่จะได้ตรัสรู้ธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในปริยายหมายถึงผู้มีใจกว้างขวาง ชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด มีอะไรให้เขาหมด ดังปรากฏใน ''มหาเวสสันดรชาดก'' เป็นชาดกเรื่องหนึ่งในทศชาติ กล่าวถึงพระชาติสุดท้ายของพระโพธิสัตว์ในการบำเพ็ญทานบารมี ก่อนจะทรงอุบ้ติเป็นพระโคตมพุทธเจ้า |
ปํ้าต้นลำไย | ปํลฯาต้฿นฯลำไย | [ปล้ำต้นลำไย] | ก.โค่นต้นลำไย |
เต้าไฟ | เทัาฯฯไฟ | [เท่าไฟ] | น.ขี้เถ้า - ฝุ่นผง หรือเศษผงที่เหลือจากการเผาไหม้,เศษเถ้าถ่าน; ขี้เต้า ก็ว่า |
น้ำหยฺาด | นาฯอยฯาดฯ | [น้ำอฺยฺาด] | น.น้ำที่บรรจุภาชนะขนาดเล็ก ใช้สำหรับรินเพื่ออุทิศส่วนกุศล ขณะที่พระสงฆ์ให้พร |
ผีเยน | ผีเยนฯ | [ผีเยน] | น.เสือสมิง - ผู้มีอาถาอาคมแก่กล้า สามารถจำแลงแปลงกายเป็นเสือ มีความดุร้าย ชอบกินเนื้อดิบๆ เป็นอาหาร; เสือเยน ก็ว่า |
แป๋งหน้าไก้ | แปลฯงห้นฯาไค่ | [แปลงหน้าไค่] | ก.ทำหน้าบูด,ทำหน้าบึ้ง,ทำหน้าตึง; แป๋งหน้าบืน ก็ว่า |