พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ส่าบ่าหนุน | ส่าบ่าฯหุร | [ส่าบ่าหนุน] | น.ผลขนุนอ่อนขนาดเล็ก นิยมกินกับแก๋งโฮะ หรือจิ้มน้ำพริก |
ปู่จา | ปู่ชา | [ปู่ชา] | ก.บูชา,สักการะ; ปู๋จา ก็ว่า |
ไธ้ | ไธ้ | [ไธ้] | น.ผู้มีศักดิ์สูง; ท่านไธ้,เจ้าไธ้ ก็ว่า ว.สง่างาม,น่ารัก,ยิ่งใหญ่; แก่นไธ้ ก็ว่า เช่น มหาชาติภาคพายัพ ฉบับสร้อยสังกร กัณฑ์มัทรี ตอนพระนางมัทรีกลับจากหาหัวมันลูกไม้ในป่ามาถึงอาศรมไม่เห็นสองลูกรักชาลีกัณหา พระนางจึงสิ้นสติสลบไปว่า : "...ส่วนนางมัทรีศรีแก่นไธ้ ร่ำร้องไห้ผ่อเล็งหา ก็บ่หันสองปุตต๋าปี้น้อง ในแห่งห้องอาาศรม นางยอประนมนบพระบาท มรณาตติ๋งต๋าย.....พระเวสสันดรเสียพระทัยคิดว่าพระนางมัทรีตายแล้ว จึงรีบไปอุ้มพระนางไว้บนตัก คำนึงในพระทัยว่า....มัทรีกูนี้นา ต๋ายแต๊ฤๅว่าไป่ต๋าย เป๋นสันได พระจอมไจ๋แก่นไธ้ ก็เอามือวางไว้เหนืออ๋กนางพระยาก็ยังดูอุ่น มะมุ่นต้องมือต๋น..." |
โงกเงก | โง฿กฯเงกฯ | [โงกเงก] | ก.โคลงเคลง ว.ไม่มั่นคง |
ใจ๋ห้อย | ไจห้อฯยฯ | [ใจห้อย] | ว.คิดถึง,คนึงหา |
สายแห่ | สายฯแห่ | [สายแห่] | น.สายรกที่พันตัวเด็กในครรภ์มารดา |
หลุ๋หล๋ะ | หลฯหลฯะ | [หลุหละ] | ว.โกโรโกโส จวนจะพัง ทรุดโทรม; หลุ๋หล๋ะเหล๋ะ ก็ว่า |
เอาเหีย | ´าเหยฯ | [เอาเหีย] | ก.จงรับไว้,เอาเถอะ |
สั๋บบ่ากอก | สัปฯบ่าฯกอฯก | [สับบ่ากอก] | ก.ใช้มะเหงกเขกศีรษะ |
ฮังดา | รังฯดา | [รังดา] | ก.จัดเตรียม,ตกแต่ง |