พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ฝัน | ฝันฯ | [ฝัน] | ก๑.การเห็นเป็นเรื่องเป็นราว เป็นโน่นเป็นนี่ ในขณะที่ยังหลับ ก๒.การระนึกเห็น อยากเป็น อยากได้ ซึ่งไม่อาจเป็นจริงได้ เช่นฝันอยากเป็นนกเพื่อบินวนบนท้องฟ้า เป็นต้น |
คาย | ฅายฯ | [ฅาย] | ก๑.คาย - ทำให้ของขบเคี้ยวออกจากปาก ก๒.ชืด - อาหารที่เปลี่ยนรสไปเมื่อปรุงทิ้งไว้นานๆ ก๓.คลาย - ขยายให้หลวม,อาการของสิ่งที่ติดแน่นเลื่อนออกจากที่เดิม,ลดลง,บรรเทาลง |
จั้งก้อม | ชั่งฯก้อฯม | [ชั่งก้อม] | น.ตาชั่งแบบจีน |
ยฺาปิ๊ | อยฯาปิ | [อฺยฺาปิ] | น.ยาแก้เป็นลม |
เมืองห่าง | เมิอฯงห่างฯ | [เมืองห่าง] | น.เมืองร้าง |
ยัวยาน | ย฿วฯยานฯ | [ยัวยาน] | ดู...ยัว |
วายคัว | วาฯยฯระฯค฿วฯ | [วายครัว] | ก.สมบัติฉิบหาย,ทรัพย์สินเสื่อมไป |
เข้าสาลีเตียน | เขั้าสาลีทยฯร | [เข้าสาลีเทียน] | น.ข้าวโพดเทียน - ข้าวโพดฝักขนาดเล็กฝักยาว ตรงคล้ายลำเทียน ฝักยาวประมาณ ๑๐ - ๑๕ เซนติเมตร เมล็ดสีเหลืองทอง เมื่อต้ม นึ่ง หรือปิ้งสุกแล้วจะมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว รสชาติหวาน เนื้อเหนียวนุ่ม |
หมานี | หมฯานี | [หมานี] | น.แมลงประเภทตั๊กแตนแต่หนวดยาว ร้องเสียงแหลมไพเราะ ชอบแสงไฟ บินออกหากินตอนกลางคืน; จั๋กแต๋นหนวดยาว,แมงหมานี ก็ว่า |
คืบเหยี้ยม | ฅืปฯ£ยฯม | [ฅืบเอฺยฺี้ยม] | น.ระยะจากปลายนิ้วหัวแม่มือถึงปลายนิ้วชี้เมื่อกาง ออกจนสุด (ถ้าไม่กางนิ้ว เพียงแต่จากปลายนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือที่ยกตั้งขึ้นเรียกว่า เหยี้ยม) |