พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ฮ่วมต๊อง | ร่วฯมท้อฯง | [ร่วมท้อง] | ว.เกิดจากท้องเดียวกัน,มีแม่เดียวกัน |
ลูบ | ลูบ | [ลูบ] | ก.เอาฝ่ามือทาบแล้วเลื่อนไปมา เช่น ลูบหัว ลูบหลัง |
ไล่ยับ | ไล่ยัปฯ | [ไล่ยับ] | ก.ไล่จับ เช่น ตำรวจวิ่งไปติดๆ เพื่อจับขโมย |
โหว้บอกไฟ | โห้วฯบอฯกไฟ | [โหว้บอกไฟ] | น.กระบอกไม้ไผ่ขนาดเล็กหลายๆ ขนาดลดหลั่นกัน ยาวประมาณ ๘ นิ้ว ถึง ๑ ฟุต ติดรอบหัวบ้องไฟ เพื่อให้เกิดเสียงเมื่อบ้องไฟกำลังขึ้นหรือลง ดู... บอกไฟขึ้น |
ฮวบ | รวฯบ | [รวบ] | ก.รวบ - กอด,รัด,อาการที่รวมเอาสิ่งต่างๆ เข้ามาไว้ด้วยกันให้เป็นกองเป็นกลุ่ม เป็นฟ่อน เป็นมัด ด้วยวิธีต่างๆ |
ตั๊ดหนี้ | ทัดฯหี้นฯ | [ทัดหนี้] | ว.ตรงนี้,ณ ที่นี้,จุดนี้ |
เยียด | ยยฯด | [เยียด] | ก.อัดเข้า,ดันเข้า,ยัดเยียด; เยียดย้น,เยียดยู้ ก็ว่า |
อยฺากกั้น | อยฯากฯกั้ลฯร | [อฺยฺากกลั้น] | ก.อดอยาก; กลั้นข้าวกลั้นน้ำ,กลั้นเข้าอยากน้ำ ก็ว่า |
ก๋องอากหยาก | กอฯงอากฯหยฯากฯ | กองอากหยาก | ว.ลักษณะสิ่งของที่กองไว้แต่เกลี่ยกระจายอยู่ |
บัวตอง | บ฿วฯทอฯง | [บัวทอง] | น.ไม้ล้มลุก ใบรูปรี ขอบใบหยักเว้า ผิวใบหยาบมีขนปกคลุม ดอกสีเหลืองสด มีมากที่ดอยแม่อูคอ จังหวัดแม่ฮ่องสอน ออกดอกในช่วงเดือนพฤศจิกายน - ธันวาคม |