พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ก๋าฝาก | กาฝากฯ | [กาฝาก] | น.กาฝาก - ชื่อพืชเบียนหลายชนิด อาศัยดูดน้ำ แร่ธาตุ หรือสารอาหารจากพืชอื่น; ต๋าฝาก ก็ว่า |
กิ๋นแอบ | กินฯแอปฯ | [กินแอบ] | ก.กินแรง,อาศัยเกาะผู้อื่นในการทำงาน,เอาเปรียบ |
คนปากปิ๊ด | ฅ฿นฯปากฯพิษฯฯ | [ฅนปากพิษ] | น.คนมีวาจาอาญาสิทธิ์ พูดเช่นไรเป็นจริงเช่นนั้น |
เป๋นเอ๋อ | เปนฯเอิอฯ | [เปนเอ๋อ] | ว.เป็นใบ้,สติไม่สมประกอบ |
ผั๋กง้วนหมู | ผักฯง้วฯรหู | [ผักง้วนหมู] | ดู...ผั๋กฮ้วนหมู |
จีหื้อผ๋ดหล่าย | ชีหื้ผ฿ดฯห่ลฯายฯ | [ชีหื้อผดหล่าย] | ก.เจาะให้ทะลุไปถึงอีกด้านหนึ่ง |
เค่ง | เระฯค่งฯ | [เคร่ง] | ก.ทำให้ตึง ว.ตึง,ไม่หย่อน |
ดอกด้าย | ดอฯกด้ายฯ | [ดอกด้าย] | น.ดอกฟอน/หงอนไก่ไทย - ไม้พุ่มล้มลุกเนื้ออ่อนขนาดเล็ก ขนาดเล็ก สูงประมาณ ๓๐-๖๐ เซนติเมตร ลำต้นอาจมีสีเขียวอ่อน เขียวแก่ หรือแดง เป็นสัน แตกกิ่งก้านสาขามาก ใบเดี่ยวเรียงสลับ ช่อดอกเป็นรูปทรงกระบอกดอกเป็นช่อตั้งขึ้นตรง กลีบดอกมีหลายสี เช่น แดงสด ขาว และเหลือง |
แจ๋ | แจ | [แจ] | น๑.จักจั่นขนาดเล็กชนิดหนึ่ง ตัวยาวประมาณ ๑.๕ ซ.ม. ตอนกลางคืนชอบบินลงกินน้ำตามโป่งเป็นกลุ่มๆ; จั่นแจ๋, อี่แจ๋ ก็ว่า น๒.มุม อย่างมุมกำแพง มุมบ้าน มุมรั้ว เป็นต้น |
หวูด | หวฯด | [หวูด] | น.เขาควายที่ใช้เป่าให้มีเสียงดัง,เครื่องทำให้เกิดเสียง อย่างรถไฟ ว.เสียงที่ดังเช่นนั้น |