พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ปื๊นตี๋น | พื้นฯตีนฯ | [พื้นตีน] | น.อุ้งเท้า,ฝ่าเท้า |
กาดแลง | กาดฯแลงฯ | [กาดแลง] | น.ตลาดที่มีการซื้อขายเฉพาะตอนเย็น |
เป๋นเปิดเป๋นเหลือง | เปนฯเปิดฯเปนฯเหิลฯอฯง | [เปนเปิดเปนเหลือง] | ว.ผิวซีดเหลือง |
จั๋กดา | จักฯดา | [จักดา] | ว.เกือบจะ,จวนจะ |
อุ้มโหบ | อุ้มโห฿ปฯ | [อุ้มโหบ] | ก.อุ้มโอบ |
ตี้นั่ง | ที่นั่งฯ | [ที่นั่ง] | น๑.ที่สำหรับนั่ง,คนที่เป็นร่างให้เจ้าเข้าทรง(ร่างทรง หรือม้าขี่) น๒.(จังหวัดน่าน)เรียกพระสงฆ์นักเทศน์ธรรมมหาชาติที่มีความชำนาญ เช่น ตี้นั่งตุ๊จ๋ก - พระสงฆ์ที่ชำนาญเทศน์กัณฑ์ชูชก เป็นต้น(เชียงใหม่ใช้ กิ๋น เช่น กิ๋นมัทรีกิ๋นนคร) |
หวดเหล้า | หวฯดเหั้ลฯา | [หวดเหล้า] | ก.ดื่มสุรา |
สะวึดสะวัด | สวึดฯสวัดฯ | [สะวึดสะวัด] | ก.กระฟัดกระเฟียด,ฮึดฮัด |
น้ำหม้อซ่วยตี๋น | นาฯหํมฯอฯซ่วฯตีนฯ | [น้ำหม้อซ่วยตีน] | น.หม้อบรรจุน้ำสำหรับใช้ล้างเท้า มักอยู่ใกล้เชิงบันไดหน้าบ้าน สมัยโบราณคนส่วนมากไม่ใส่รองเท้า ถนนหนทางมีแต่ฝุ่นโคลนตม ทุกหลังคาเรือนจึงต้องมี น้ำหม้อซ่วยตี๋น |
กวน | ควฯร | [ควร] | ว.ถูกต้อง,พอควร,เหมาะสม: ปกติใช้เป็น เปิงกวน - เพิงควร; ดู...เปิง |