พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
คว่าง | ฅ่วฯางฯ | [ฅว่าง] | ก๑.ขว้าง - เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปข้างหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไป ก๒. ละ,ทิ้ง,ไม่เอาเป็นธุระ |
หน้าแห้มแก้มไหม้ | ห้นฯาแห้มฯแก้มฯไห้มฯ | [หน้าแห้มแก้มไหม้] | ดู...หน้าแห้ม |
ขะโยมโค่ง | ขโย฿มฯโฅ่฿งฯ,-ระฯค่฿งฯ | [ขะโยมโฅ่ง] | น.ศิษย์วัด ตัวโต |
ม้อนๆ | ม้อฯรๆ | [ม้อนๆ] | ว.ล้วนๆ,ไม่มีสิ่งอื่นเจือปน |
แมงป๋อ | แมงฯปํอฯ | [แมงปอ] | น.แมลงชนิดหนึ่งตัวยาวประมาณ ๑ - ๑.๕ ซ.ม. ปีกสีส้มอมแดง มีจุดสีดำ ๒ จุด คล้ายตาอยู่บนปีก อาศัยอยู่ตามต้นปอ และลูกปอ |
เหลิมหน้า | เหิลฯมห้นฯา | [เหลิมหน้า] | น.กระบังหน้า,กรอบประดับใบหน้า |
ด่า | ด่า | [ด่า] | ก.ใช้ถ้อยคำว่าคนอื่นด้วยคำหยาบช้า |
ลายกะวุกกะวุ้ย | ลายฯกวุกกวุ้ | [ลายกะวุกกะวุ้ย] | ว.มีลักษณะลวดลายขนาดค่อนข้างเล็กและสับสน,สกปรกมอมแมม; ลายพ้อย ก็ว่า |
ดงอ้อ | ด฿งฯอํอฯ | [ดงอ้อ] | น.ที่ที่มีต้นอ้อขึ้นหนาแน่น |
กํ๋าผ๋อก | กำผัอฯก | [กำผ็อก] | ก.เอามือกำสิ่งที่เป็นฝุ่นผงอย่าง ทราย แป้ง หรือสิ่งของที่เป็นชิ้นเป็นก้อนหรือเม็ดเล็กๆ อย่างข้าวสาร เป็นต้น ซัดในปริมาณน้อย; ถ้าซัดด้วยปริมาณมาก เรียก ก๋ำผุ๋ก |