พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
วันศีลหลวง | วันฯสีลฯฯหลฯวฯง | [วันสีลหลวง] | น.วันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ และแรม ๑๔ ค่ำ เดือนคี่ หรือแรม ๑๕ ค่ำ เดือนคู่ |
ตึ๊กกึ๊ก | ทึกฯคึกฯ | [ทึกคึก] | ว.คำเสริมท้ายคำว่าหนั๋ก เพื่อแสดงว่าหนักพอประมาณเช่น หนั๋กตึ๊กกึ๊ก - หนักพอประมาณ ถ้าหนักเพียงนิดหน่อย เรียกหนั๋กต๊อกก๊อก เช่น แมวหน้อยตั๋วนี้หนั๋กต๊อกก๊อก |
หยุ๋บถือ | หยฯบถื | [หยุบถือ] | ก.จับถือ,ถือไว้เป็นกรรมสิทธิ์ |
ห่มตุ๊ม | ห฿มฯทุ้ม | [ห่มทุ้ม] | ก.ห่อหุ้ม |
นกแล | น฿กฯแล | [นกแล] | น.นกแก้ว คนเมืองเรียก ''นกแล'' - มีหลายชนิด ตั้งแต่ขนาดเล็กจนถึงใหญ่มาก ประมาณ 19-100 ซ.ม. มีจะงอยปากสั้นหนางองุ้มเป็นตะขอหุ้มปากล่าง มีความคมและแข็งแรง หัวกลมโต ลำตัวเรียวยาว มีขนอุยปกคลุมหนาแน่น อยู่เป็นฝูง ทำรังและหากินบนต้นไม้ กินเมล็ดพืชและผลไม้ จากการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์พบว่า นกแก้วขนาดใหญ่มีความเฉลียวฉลาดเทียบเท่ากับเด็กอายุ 4 ขวบ นิยมใช้เลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงที่สามารถฝึกหัดให้เลียนเสียงภาษาคนได้ และมีสีต่างๆ สวยงาม |
ตูบอย่างฮ่างเฮือน | ตูอยฯางฯร่างฯเริอฯร | [ตูบอฺย่างร่างเรือน] | ดู...ตูบอย่าง |
กูด | กูด | [กูด] | น.พืชขึ้นตามที่ชื้นแฉะตามลำห้วย ใบมีลักษณะหงิกงอ ยอดอ่อนกินได้ เรียก ผักกูด ว.หงิกงอ,หยิก |
ฮ้าวลูกกุย | ร้าวฯลูกคุ | [ร้าวลูกคุย] | ก.ชกต่อย |
บ่าเหล๋ะบ่าเหล้น | บ่าฯเหลฯะบ่าฯฯเห้ลฯร | [บ่าเหละบ่าเหล้น] | ว.ขนาดใหญ่มาก บ่าเหล๋ะบ่าเหล้น ก็ว่า; ดู...บ่อเหล้น |
ซีเนาะซีแน | ซีโนอฯะซีแน | [ซีเนาะซีแน] | ก.เคล้าเคลีย,กระจู๋กระจี๋ |