พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เมื่อซ้อย | เมิ่อฯอซ้อฯยฯ | [เมื่อซ้อย] | ว.ตอนท้าย,ในที่สุด,ภายหลัง |
เปี๋ย | เปยฯ | [เปี๋ย] | ก.จับ,คว้า,ฉวย; หยุ๋บ ก็ว่า |
สุน | สุร | [สุน] | ก.คลุกเคล้าให้เข้ากัน,ระคนกัน,ผสมกัน; สูน ก็ว่า |
ต่ำค้อยน้อยใจ๋ | ตําค้ลฯอฯยฯน้อฯยฯไจ | [ต่ำคล้อยน้อยใจ] | ก.รู้สึกเสียใจ |
จิ๋บอกไฟ | จิบอฯกไฟ | [จิบอกไฟ] | ก.จุดบ้องไฟ - ใช้ไฟจุดชนวนบ้องไฟเพื่อให้ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า; ดู...บอกไฟขึ้น ประกอบ |
หลุ๋ก | หลฯก | [หลุก] | น๑.ระหัดวิดน้ำ - เครื่องชักน้ำอย่างหนึ่ง สำหรับวิดน้ำจากที่ต่ำขึ้นสู่ที่สูงลักษณะเป็นวงล้อหมุนไปด้วยกำลังน้ำไหล; ก๋งปั๊ด ก็ว่า น๒.ภาชนะสาน ใช้ม้วนเก็บเส้นด้ายก่อนที่จะจัดเข้ากี่ทอผ้า ก.หมุนไปรอบๆ อย่างวงล้อ |
จุ๋กเซา | จุกเซัา | [จุกเซา] | ก.หงอยเหงา |
เล้าหมู | เลั้าหู | [เล้าหมู] | น.ที่ขังหมู,โรงเลี้ยงหมู; คอกหมู ก็ว่า |
เหวิ้ง | เหิ้วฯง | [เหวิ้ง] | ก.เปิดออก,เอนจวนเจียนจะล้ม,เอียง |
ฝ้ายจู๋ง | ฝ้ายฯจูง | [ฝ้ายจูง] | น.ฝ้ายดิบจำนวน ๙ ห่วง สำหรับพระสงฆ์จูงนำศพไปสู่ป่าช้า; ฝ้ายจู๋งหัว ก็ว่า |