พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หมาน | หมฯานฯ | [หมาน] | ว.ฉมัง,มีโชคดี,แม่น เช่น ก๊าแม่นขายหมาน - ซื้อง่ายขายคล่อง |
ล้ง | ล้฿งฯ | [ล้ง] | ก.ทะลุ,เป็นรู,รั่ว เช่น หม้อก้นล้ง-หม้อก้นรั่ว; โล้ง ก็ว่า |
เหยื้อ | เหิ้ยฯอ | [เหยื้อ] | ดู...หยากเหยื้อ |
อร่อยมาก | อร่อฯยฯมากฯ | [อร่อยมาก] | ว.อร่อยมาก - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''ลำขนาด,จ้าดลำ,ลำแต๊แต๊,ลำแต๊ลำว่า''; ดู...ลำขนาด |
ยฺืม | อยฯมฯ | [อฺยฺืม] | ก.เอาเงินหรือสิ่งของผู้อื่นมาใช้เป็นการชั่วคราว |
ปากล้ำกำเหลือ | ปากฯล้ำคำฯเหิลฯอฯอ | [ปากล้ำคำเหลือ] | ก.ล่วงเกินด้วยคำพูด |
เล้ย | เลิ้ยฯ | [เล้ย] | น.เลื้อย - เรียกพรรณไม้เถาที่เกาะวกวนทอดไปว่า ไม้เล้ย - ไม้เลื้อย ก.เสือกไปด้วยอก อย่างงู ว.ยาว,ยาวเฟื้อย เช่น หมาหางเล้ย - หมาหางยาวเฟื้อย |
หนุ้งๆ | ห้นฯงๆ | [หนุ้งๆ] | ดู...หนึ๋กๆ |
ลูกใต้ใบ | ลูกไต้ไบ | [ลูกใต้ใบ] | น.ลูกใต้ใบ - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''บ่าขามป้อมดิน/หน่วยลุ่มใบ''; ดู...บ่าขามป้อมดิน |
เผ่อ | เผิ่อฯ | [เผ่อ] | ก.อาการอย่างแม่ไก่กางปีกออกพร้อมส่งเสียงไล่จิก; ดู...ไก่เผ่อ |