พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผ่าจ้าน | ผ่าจ้านฯ | [ผ่าจ้าน] | ก.การทำโดยใช้ไสยศาสตร์ ที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้คนที่รักกันแหนงหน่ายจากกัน มักเป็นการใช้ไสยศาสตร์ใน ๒ กรณี คือ ๑] สามีหรือภรรยาที่มีหญิงหรือชายคนใหม่ อันอาจเป็นความสัมพันธ์ทางใจหรือทางกาย หรือทั้งกายทั้งใจ ทั้งเปิดเผยและซ่อนเร้น จนทำให้ครอบครัวเกิดความเดือดร้อน หญิงหรือชายผู้นั้นจึงต้องการให้คู่นอนของตนแหนงหน่ายเริกร้างกับบุคคลที่สามของครอบครัว ๒] หญิงหรือชายอื่นมีความสัมพันธ์ทางกายหรือใจ หรือทั้งกายและใจกับชายหรือหญิงที่มีครอบครัวแล้ว และต้องการให้ชายหรือหญิงนั้น แหนงหน่ายกับภรรยาหรือสามีมาอยู่กินกับตน |
ปิ๋กหลิ๋ก | ปิกฯหิลฯก | [ปิกหลิก] | ว.เตี้ย,สั้น;ใช้กับสิ่งที่มีขนาดเล็ก เช่น สั้นปิ๋กหลิ๋ก - สั้นนิดเดียว |
หีหนู | หีหู | [หีหนู] | สำ.เล็กมาก,ไม่มีความสำคัญ เช่น มีดบาดเป็นรอยเท่าหีหนู (เป็นรอยนิดเดียวไม่มีอันตราย) |
ปลาบึก | ปลฯฯาบึกฯ | [ปลาบึก] | น.ปลาบึก ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ป๋าบึ๋ก''; ดู...ป๋าบึ๋ก |
ต๋าฝ้าต๋าฟาง | ตาฝ้าตาฟางฯ | [ตาฝ้าตาฟาง] | น.ตาพร่า,ตามัว; ต๋าฟาง ก็ว่า |
ขี้หน่อ | ขี้หํนฯอฯ | [ขี้หน่อ] | น.เรียกคนที่นิ้วมือนิ้วเท้าเป็นติ่งเป็นตุ่ม |
จ๋ำจื่อ | จำจื่ | [จำจื่อ] | ก.จดจำ - กำหนดไว้ในใจ,จำไว้ในใจ; จื่อจ๋ำ ก็ว่า |
ว่าใส่หน้า | ว่าฯไส่ห้นฯา | [ว่าไส่หน้า] | ก.ต่อว่าหรือตำหนิซึ่งๆ หน้า |
เหล้นฮะ | เห้ลฯรฮะ | [เหล้นฮะ] | ก.กระทำในสิ่งไม่ดี; เหล้นอ่วย ก็ว่า |
ขะหม่อม | ขห่มฯอฯม,ข่ๆมฯอฯม,ระฯกห่มฯอฯม | [ขม่อม] | น.กระหม่อม - ส่วนของกะโหลกศีรษะถัดจากตรงกลางลงมาใกล้หน้าผาก |