พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
คนเถ้าคนเถิบ | ฅ฿นฯเถั้าฅ฿นฯเถิปฯ | [ฅนเถ้าฅนเถิบ] | น.ผู้เฒ่าผู้แก่,ผู้สูงอายุ |
ก๊องคอ | ค้ลฯอฯงฅํอฯ | [คล้องฅอ] | ก.คล้องคอ - สวมเข้าที่คอ เช่น เอาพวงมาลัยคล้องคอ |
กิ๋นจิ๊กิ๋นจำ | กินฯชิกินฯชำ | [กินชิกินชำ] | ก.กินหรือใช้จ่ายอย่างค่อนข้างตระหนี่ |
ม้า | ม้า | [ม้า] | น๑.สัตว์สี่เท้าเลี้ยงลูกด้วยนม เป็นสัตว์กีบเดี่ยว รูปร่างสูงใหญ่ ใช้เป็นพาหนะสำหรับขี่ และใช้เทียมรถ น๒.ไก - สิ่งประดิษฐ์ที่ยื่นออกมาจากระดับ เพื่อรองรับสิ่งอื่น อย่างไกคันร่มที่ดีดตัวออกมาจากคันร่ม เพื่อรับโครงร่มมิให้เลื่อนตก น๓.สิ่งที่ใช้รองนั่ง ทำจากไม้ หรือวัสดุอย่างอื่น มีขา เรียกม้านั่ง |
ป๋ม | ป฿มฯ | [ปม] | น.ปม - ขอดของผ้าหรือเชือก,เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว; เช่น ต๊าวแสนป๋ม - ท้าวแสนปม |
ป้อย ออกเสียง ป้อย | ป้อฯยฯ | [ป้อย] | ว.เด่น,ง่าย,ชัดเจน เช่น เก็๋บไว้ป้อยๆ-เก็บไว้ในที่มองเห็นได้ง่าย,ว่าป้อย-พูดชัด,บ้านตั้งอยู่ตี้ป้อย-บ้านตั้งอยู่ที่มองเห็นได้ชัด/เข้าออกง่าย/ปากซอย เป็นต้น |
อยฺ่างเหยฺ่ง | อยฯางฯเอยฯงฯ | [อฺยฺ่างเอฺยฺ่ง] | ก.โย่งเย่ง - อาการที่เคลื่อนไหวอย่างเก้งก้าง |
คำไวพจน์ | คำฯไวพ฿จ์นฯ | [คำไวพจน์] | น.คำไวพจน์ - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''กำเหมือนกำ''; ดู...กำเหมือนกำ |
สูตรสืบจ๊ะต๋า | สูระฯตสืปฯชตา | [สูตสืบชะตา] | ก.สวดในพิธีทำบุญสืบชะตา เพื่อความเป็นสิริมงคลของบุคคลหรือบ้านเมือง |
อื้ดลืด | อื้ดฯลืดฯ | [อื้ดลืด] | ว.ไม่เรียบร้อย,ไม่เกลี้ยงเกลา |