พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จ๊ะไจ้ | ชไจ้ | [ชะไจ้] | ว.เป็นไปเรื่อยๆ,บ่อยๆ,เนืองๆ; ไจ้ๆ ก็ว่า เช่น กะตำบุญหื้อตานไปจ๊ะไจ้ - ทำบุญให้ทานไปเรื่อยๆ |
เข้าวิตู | เขั้าวิทู | [เข้าวิทู] | น.ข้าวเหนียวแดงโรยมะพร้าวขูด; เข้าอี่ตู ก็ว่า |
ฟู่ | ฟู่ | [ฟู่] | ก๑.เจรจา,พูด; อู้,โฟ่ ก็ว่า ก๒.พ่นออกมาอย่างงูพ่นพิษ; ผู่ ก็ว่า |
กวั๊ก | คัวฯก | [ควัก] | ก.อาการที่ใช้อวัยวะ หรือสิ่งของพุ้ยเข้าเข้าหาตัว เช่น ช้างใช้ปลาย งวงพุ้ยอาหารใส่ปาก |
หนึ้ง | หึ้นฯง | [หนึ้ง] | ก.นึ่ง - ทำให้สุกหรือร้อนด้วยไอน้ำร้อน เช่น นึ่งขนม |
ไหนๆ | ไหๆนฯ | [ไหนๆ] | ว.คำแสดงถึงความปลงใจหรือทำใจได้ในสิ่งที่แล้วมา หรือเป็นการตัดพ้อต่อว่าเป็นต้น เช่น ไหนๆก็แต่ง(งาน)ไปแล้ว |
ห้วน | ห้วฯร | [ห้วน] | ก.ขาด,ระงับ,หยุด ว.ขาด,ด้วน |
แป๋งโต้ษ | แปลฯงโท฿ษฯฯ | [แปลงโทษ] | ก.ใส่โทษ,ใส่ร้าย,กล่าวหา; แป๋งโต๊ดแป๋งต๋า,แป๋งโต๊ดใส่ ก็ว่า |
ไปตวย | ไพทวฯยฯ | [ไพทวย] | ก.ไปด้วย |
ศรี | ระฯศี | [ศรี] | น.ศรี - ความงาม,ความเจริญ,ความรุ่งเรือง,ความสว่างสุกใส,มิ่งขวัญ,สิริมงคล เช่น ศรีเรือน เป็นศรีแก่ตัว: ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น พระยาศรีสุนทรโวหาร |