พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไว้เงิน | ไว้เงินฯ | [ไว้เงิน] | ก.ประหยัด,ไม่ต้องใช้จ่าย |
เผียก | ผยฯก | [เผียก] | น.เทือก,แปลง อย่างแปลงปลูกผัก; เติ้ก ก็ว่า |
เหิ่น | เหิ่นฯ | [เหิ่น] | ดู...เหิด |
ก้าหลั๋กก้าต๋อ | ค่าหัลฯกค่าฯตํอฯ | [ค่าหลักค่าตอ] | ดู...ก้าต๋อ |
ป๋กเหมียด | ป฿กฯหมฯด | [ปกเหมียด] | ก.เก็บรักษาให้มิดชิด,ปกปิด |
น้ำย้อยสอก | นาฯย้อฯยฯสอฯก | [น้ำย้อยสอก] | สำ.น้ำใต้ศอก - เป็นรองจากผู้อื่น เช่นเป็นเมียน้อย |
พิก | ฯระฯพิกฯ | [พริก] | น.พริก - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''พิก''; พริก -ไม้ล้มลุก เป็นพืชผักสมุนไพร ทรงพุ่มขนาดเล็ก ดอกสีขาวอมเขียวอ่อน ผลเป็นผลเดี่ยว ทรงรี กลมรี ปลายเรียว ขนาดเล็กหรือใหญ่ตามสายพันธุ์ ผิวเปลือกหนาลื่นเป็นมัน ผลดิบสีเขียวอ่อน เมื่อสุกสีเหลือง ส้ม หรือแดง ตามสายพันธุ์ ภายในผลกลวงมีแกนกลาง มีเมล็ดเม็ดเล็กๆ สีเหลืองอ่อนหรือน้ำตาลอ่อนเกาะแกนกลางอยู่มากมาย มีรสชาติหวานกรอบ เผ็ดน้อย หรือเผ็ดมาก ตามชนิดและสายพันธุ์ เช่น พริกหยวก พริกก้นชี้ พริกขี้หนู พริกหนุ่ม พริกกระเหรี่ยง พริกจักรพรรดิ์ ปัจจุบันมีการปลูกพริกในหลายประเทศทั่วโลก คนไทยนิยมรับประทานพริกมาตั้งแต่โบราณ มีการปลูกหลายพันธุ์ มีประโยชน์และสรรพคุณทางยาหลายอย่าง เป็นเครื่องเทศชนิดหนึ่ง ใช้รับประทานสดๆ ที่จะขาดไม่ได้คือ ''น้ำพริก'' ชนิดต่างๆ โดยเฉพาะในถิ่นล้านนา เช่น น้ำพริกหนุ่ม น้ำพริกตาแดง น้ำพริกแมงดา น้ำพริกน้ำปู น้ำพริกอ่อง เป็นต้น และนำมาประกอบปรุงอาหารได้สารพัดชนิด |
หล๋กก้า | ห฿ลฯกก้ลฯา | [หลกกล้า] | ก.ถอนข้าวกล้า |
โฮงห่าง | โร฿งฯห่างฯ | [โรงห่าง] | น.โรงร้าง |
ต๊องข่วง | ท้อฯงข่วฯง | [ท้องข่วง] | น.กลางสนาม; ก๋างข่วง-กลางข่วง ก็ว่า |