พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หมอนเติก | หมฯอฯรเติกฯ | [หมอนเติก] | น.หมอนสามเหลี่ยม ใช้นั่งพิง; หมอนผา,หมอนอิง ก็ว่า |
ล่าเหล่า | ล่าเหั่ลฯา | [ล่าเหล่า] | ดู...ล่าเถื่อน |
เสาใจ๋บ้าน | ฯเสัาไจบ้าฯนฯ | [เสาใจบ้าน] | น.เสาที่เป็นศูนย์กลางของบ้านเมือง ซึ่งอาจไม่อยู่ตรงกลางของบ้านหรือเมืองก็ได้; เสาหลั๋กบ้านหลั๋กเมือง ก็ว่า |
น้ำหนัว | นาฯห฿นฯวฯ,นาฯห฿นฯวฯฯ | [น้ำหนัว] | น.น้ำข้น,น้ำขุ่นคลั่ก |
ผักกาดเขียวปลี | ผักฯกาดฯขยฯวปลฯฯี | [ผักกาดเขียวปลี] | น.ผักกาดเขียวปลี หรือ ผักโสภณ ภาษาไทยภาคเหนือเรียก ''ผั๋กกาดปั่น/ผั๋กกาดขม''; ดู...ผั๋กกาดขม |
จ๋อก | จัอฯก | [จ็อก] | น๑.เรียกขนมเทียนว่า เข้าหนมจ็๋อก; น๒.กระจุก เช่น กระจุกผม,กระจุกกระเทียม; น๓.ห่อที่ใช้ไม้กลัดปลายใบตองให้เป็นจุก เช่นห่อนึ่งหรือขนมใส่ไส้ |
เถี่ยงต๊า | ถ่ยฯงท้าฯ | [เถี่ยงท้า] | ก.แข่งขัน,ประชัน,พนัน |
เจ้าคุณ | เจั้าคุณ | [เจ้าคุณ] | น๑.(โบ;ปาก) คำเรียกผู้มีบรรดาศักดิ์ตั้งแต่ชั้นพระยาขึ้นไป ถ้ามีบรรดาศักดิ์เป็นพระ เรียก(ปาก) คุณพระ น๒.(ปาก) คำเรียกพระภิกษุที่มีสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะ ตั้งแต่พระราชาคณะชั้นสามัญขึ้นไปถึงชั้นพรหม ส่วนชั้นรองสมเด็จ และสมเด็จ เรียก(ปาก)ว่า เจ้าพระคุณ |
มีดถ๋ะ | มีดฯถะ | [มีดถะ] | น.มีดถางหญ้า - ตัวมีดดัดพับตรงโคนใกล้ที่สอดด้ามประมาณ ๓๐-๔๕ องศา ใส่ด้ามยาว เพื่อจับยืนถางหญ้าได้สะดวก |
แก้สิ้น | แก้สิ้นฯ | [แก้สิ้น] | ก.ถอดผ้าซิ่น |