พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
มะ - มะ | ม | [ม] | ม (มะ) เป็นอักษรต่ำ เทียบตัว "ม" ออกเสียงเป็น มะ มีพื้นเสียงเท่ากับอักษร "ม" ในภาษาไทย ใช้เป็นพยัญชนะต้น ตัวสะกด และตัวตามในแม่กม ในภาษาบาลี สันสกฤต: ม - ม ผันได้ ๓ ระดับเสียง ใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์ได้เพียง ๒ ตัว คือวรรณยุกต์ เอก และ โท เช่น มา ม่า ม้า อีก ๓ ระดับเสียง หมา หม่า หม้า จัดไว้ในหมวด ห นำ ม (หม๋ะ-หมฯ) เมื่อจัดรวมเข้าด้วยกันก็ออกเสียงได้ครบ ๖ ระดับเสียงคือ มา หม่า ม่า หม้า ม้า หมา - มา ห่มฯา ม่า ห้ฯมฯา ม้า หมฯา |
ด่ำ | ดํา | [ด่ำ] | น.ระยะ,ขอบเขต,ก้นบึ้ง,ที่สิ้นสุด,วิสัยความสามารถ ก.จมลง,ลึกลงไป,ปักหัวลง |
จ๋ดกำเมือง | จ฿ดฯคำฯเมิอฯง | [จดคำเมือง] | ก๑.เขียนคำเมือง,.เขียนภาษาล้านนา,.เขียนภาษาถิ่นเหนือ ก๒.(ปาก)พูดคำเมือง,พูดภาษาล้านนา,พูดภาษาถิ่นเหนือ; อู้กำเมือง ก็ว่า |
ซ้าหวด | ซ้าหวฯด | [ซ้าหวด] | น.ภาชนะไม้ไผ่สานคล้ายกระบุงแต่ขนาดเล็กกว่า ใช้ล้าง"เข้าหม่า" หรือ "เข้าแจ้" ก่อนที่จะนำไปนึ่ง |
แขกแก้ว | แขกฯแก้วฯ | [แขกแก้ว] | น.แขกผู้มีเกียรติ |
ก๊าลูกกุย | ค้าฯลูกคุยฯ | [ค้าลูกคุย] | ก.ชกมวยเป็นอาชีพ |
หน่อง | ห่นฯอฯง | [หน่อง] | ดู...หน่วง |
ยุบ | ยุบ,ยุ | [ยุบ] | ก.ยอบลง,ทรุดลง,ลดลง,เลิก,เมา |
ม่ายต๋า | ม่ายฯตา | [ม่ายตา] | ก.ชายตาเพื่อให้ผู้อื่นสนใจ |
ขวยปู๋ | ขวฯปู | [ขวยปู] | น.มูลดินที่ปิดปากรูปู |