พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ลถแม่ | ร฿ถฯแม่ | [รถแม่] | น.รถจักรยานสองล้อแบบหญิง |
ไข | ไข | [ไข] | น.น้ำมันพืชหรือสัตว์ที่แข็งตัว ก.เปิด เช่น ไขหีด-เปิดหีบ,ไขป่อง-เปิดหน้าต่าง |
คนไต | ฅ฿นฯไท | [ฅนไท] | น.คนเชื้อชาติตระกูลไท ได้แก่ ไทขึนหรือไทเขิน ไทใหญ่ ไทลื้อ ไทเหนือ ไทยวน ไทยอง |
ต๊ายกำหัวกำ | ท้าฯยฯคำฯห฿วฯคำฯ | [ท้ายคำหัวคำ] | ว.ท้ายทีหัวที,ปลายทีต้นที |
จ้อฟ้า | ชํอฯฟ้า | [ช่อฟ้า] | น.แผ่นไม้ หรือ ซีเมนต์ หรือโลหะ ลักษณะเป็นรูปนาคชูหัวลงด้านล่าง ส่วนหางบรรจบกันบนยอดหลังคา ติดอยู่บริเวณหน้าบันของวิหารหรือโบสถ์ เป็นต้น |
คาบแลง | ฅาปฯแลงฯ | [ฅาบแลง] | น.อาหารมื้อเย็น |
ว่าแล้วบ่าเฮ่ย | ว่าฯแลฯวฯบ่าฯเฮิ่ยฯ | [ว่าแล้วบ่าเฮ่ย] | ว.คำรำพึง - ว่ากันว่าเป็นยาบำรุงจิตใจ ถ้านำเข้าสู่จิตใจเป็นประจำสุขภาพจะดี(คือจิตดำรงอยู่ทางสายกลาง รู้ทันสภาวธรรมถ้ารำพึงว่า "ฮาว่าแล้วบ่าเฮ่ย" พร้อมกับทำใจให้สบาย ต่อมต่างๆในร่างกายจะทำงานดี) |
ออกแขก | ออฯก | [ออกแขก] | ก.ต้อนรับแขก,การเริ่มแสดงของลิเก ที่มีแขกออกมากล่าวอารัมภบท บอกเรื่องที่จะแสดง |
ไม้สีเขี้ยว | ไม้สีข้ยฯว | [ไม้สีเขี้ยว] | น.ไม้ชำระฟัน ทำด้วยกิ่งข่อย หรือไม้สีสุกอ่อน ยาวพอจับได้ ทุบปลายให้แตก |
งูหลังจ๋อง | งูหัลฯงจอฯง | [งูหลังจอง] | ดู...งูจ๋องละอาง |