พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เมือเกิด | เมิอฯอเกิดฯ | [เมือเกิด] | ก.ไปผุดไปเกิด |
ฝัง | ฝังฯ | [ฝัง] | ก.ทำให้จมลงจากระดับพื้นทั้งหมดหรือบางส่วน เช่น ฝังศพ ฝังสมบัติ ฝังเสา |
สามล้อ | สามฯลํอฯ | [สามล้อ] | น.รถจักรยานสามล้อ (แรงคน) รับจ้าง |
ขี้สุ่ย | ขี้สุ่ | [ขี้สุ่ย] | น.คนหรือสัตว์ที่ถูกยุชักชวนให้คล้อยตามเพื่อทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น สุ่ยหมาหื้อข็บกั๋น - ยุสุนัขให้กัดกัน, สุ่ยละอ่อนหื้อตี๋กั๋น - ยุเด็กให้ต่อยกัน (ทั้งสุนัข และเด็กเหล่านี้ เรียกว่าเป็น ขี้สุ่ย) |
จุ่มน้ำ | จุ่ม¢ | [จุ่มน้ำ] | ก.แช่น้ำ สำ.แสดงความไม่ประมาทในการกระทำสิ่งใดๆ เช่น ตรวจเช็คเครื่องยนต์ ลม น้ำ ก่อนออกเดินทาง เรียกวิธีการทำเช่นนี้ว่า - เอาตี๋นจุ่มน้ำไว้ก่อน |
ขวาง | ขวฯางฯ | [ขวาง] | ก.กีดกั้น,สกัด |
สอนปาก | สอฯรปากฯ | [สอนปาก] | ก.สอนพูด - ฝึกหัดพูด อย่างเด็กทารก |
หม้อง | ห้มฯอฯง | [หม้อง] | น๑.แอ่ง,เวิ้ง,ลาน,หลุม,บริเวณขนาดเล็กๆ; ถ้าขนาดใหญ่ใช้ โหม้ง น๒.เรียกฆ้องกระแตว่า ก๊องหม้อง |
มักจ๋าง | มักฯจางฯ | [มักจาง] | ก.ชอบรสจืด (ไม่ชอบรสเผ็ดหรือเค็ม) |
โอย | โอ฿ยฯ | [โอย] | ก.ให้,มอบให้; โอยตาน ก็ว่า |