พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
อะแหล่มแต่มแต๋ะ | อแห่ลฯมแต่มฯแตะ | [อะแหล่มแต่มแตะ] | น.ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน,กระจัดกระจาย,เละเทะ; บ่าแหล่มแต่มแต๋ะ ก็ว่า |
ต้นจี้ | ต้฿นฯชี่ | [ต้นชี่] | น.คนทา - ไม้พุ่ม มักขึ้นในป่าโปร่ง มีหนามทั่วต้น ใบคล้ายมะขวิดแต่เขื่องกว่า ดอกขาว ผลกลมแป้นขนาดราวหัวแม่มือ ทุกส่วนมีรสขม ใช้ทำยาได้ |
มือเยน | มืเอยฯนฯ | [มือเอฺยฺน] | น.มือเย็น - เรียกผู้ที่ปลูกต้นไม้ได้งอกงามดีว่า ฅนมือเอยน - คนมือเย็น; ถ้าปลูกไม้ไม่ค่อยขึ้น หรือไม่งาม เรียกว่า ฅนมือฮ้อน - คนมือร้อน |
ก้า | ก้ลฯา | [กล้า] | น๑.ต้นพืชที่เพาะไว้สำหรับย้ายไปปลูกที่อื่นเช่นก้าผั๋กกาด - กล้าผั๋กกาด น๒.ต้นข้าวที่เพาะไว้บนแปลงเพื่อนำไปปลูกในนา เรียกต้นก้า,ก้าผั๋กกาด - กล้าผักกาด ก.กล้าหาญ,ไม่กลัว |
เข้าเงี้ยว | เขั้าง้ยฯว | [เข้าเงี้ยว] | ดู...เข้ากั๊นจิ๊น |
เบี้ยวหล้องหง้อง | บ้ยฯวห้ลฯอฯงห้งฯอฯง | [เบี้ยวหล้องหง้อง] | ว.บิดเบี้ยว,คดงอ ใช้กับของสิ่งขนาดเล็ก เช่น วงรถถีบเบี้ยวหล้องหง้อง - ล้อรถจักรยานบิดเบี้ยว |
ปีบทอง | ปีปฯทอฯง | [ปีบทอง] | น.ปีบทอง ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ก๋าสะลองคำ''; ปีบทอง หรือ ก๋าสะลองคำ เป็นต้นไม้ประจำจังหวัดเชียงราย; ดู...ก๋าสะลองคำ |
บ่าจี้ | บ่าฯชี่ | [บ่าชี่] | น.ผลคนทา - ผลกลมแป้น ขนาดราวหัวแม่มือมีรสขม ใช้ทำยาได้ |
คนหมั่น | ฅ฿นฯหั่มฯร | [ฅนหมั่น] | น.คนขยัน |
มักขี้ด้อย | มักฯขี้ด้อฯยฯ | [มักขี้ด้อย] | ก.ตะกละ |