พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เมินล้ำเมินเหลือ | เมินฯลาเมินฯเหิลฯอฯอ | [เมินล้ำเมินเหลือ] | ว.นานเหลือเกิน |
แก่ฅ้าว | แก่ฅ้าวฯ | [แก่ฅ้าว] | ว.แก่หง่อม |
ป๋กหล๋กปั๋กหลั๋ก | ป฿กฯห฿ลฯกปักฯหัลฯก | [ปกหลกปักหลัก] | ก.ลักษณะสิ่งของที่เป็นปุ่มปมขรุขระทั่วไป |
แลบ | แลปฯ | [แลบ] | ว๑.บอบบาง,ผอมบาง,เพรียว ว๒.มีลักษณะเป็นเส้นเล็กยาว เช่น เส้นด้าย,เส้นลวดเล็กๆ ว๓.ละเอียดอ่อน,ลึกซึ้ง |
ลักผ่อ | ลักฯผํอฯ | [ลักผ่อ] | ก.แอบดู |
หน้าโจ่ | ห้นฯาโจ่ | [หน้าโจ่] | ว.หน้าบึ้ง,หน้าเครียด |
ไม้เฮี้ย | ไม้เฮ้ยฯ | [ไม้เฮี้ย] | น.ไม้ไผ่ชนิดหนึ่งลำปล้องเล็ก ยาว เนื้อไม้บาง |
กั้นน้ำ | กั้นฯนาฯ | [กั้นน้ำ] | ก.กั้นไม่ให้น้ำไหล |
เข้า | เขั้า | [เข้า] | น.ข้าว - พืชที่ชาวเอเชียและชาวโลกใช้เมล็ดบริโภคเป็นอาหารหลักมาแต่โบราณ มีหลายชนิด หลายพันธุ์ ปัจจุบันบริเวณลุ่มน้ำโขงเป็นพื้นที่ปลูกข้าว มากที่สุดในโลก |
ปันเมา | พันฯเมัา | [พันเมา] | น.เรียกชื่อระฆังที่ใช้แขวนคอสัตว์ว่า เดงปันเมา; ก.อาการที่ ดื่มเหล้าแล้วเมาเร็วกว่าปกติเรียก ปันเมา; เมาเวย,เมาโวย ก็ว่า |