หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
อะแหล่มแต่มแต๋ะอแห่ลฯมแต่มฯแตะ[อะแหล่มแต่มแตะ]น.ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน,กระจัดกระจาย,เละเทะ; บ่าแหล่มแต่มแต๋ะ ก็ว่า
ต้นจี้ต้฿นฯชี่[ต้นชี่]น.คนทา - ไม้พุ่ม มักขึ้นในป่าโปร่ง มีหนามทั่วต้น ใบคล้ายมะขวิดแต่เขื่องกว่า ดอกขาว ผลกลมแป้นขนาดราวหัวแม่มือ ทุกส่วนมีรสขม ใช้ทำยาได้
มือเยนมืเอยฯนฯ[มือเอฺยฺน]น.มือเย็น - เรียกผู้ที่ปลูกต้นไม้ได้งอกงามดีว่า ฅนมือเอยน - คนมือเย็น; ถ้าปลูกไม้ไม่ค่อยขึ้น หรือไม่งาม เรียกว่า ฅนมือฮ้อน - คนมือร้อน
ก้าก้ลฯา[กล้า]น๑.ต้นพืชที่เพาะไว้สำหรับย้ายไปปลูกที่อื่นเช่นก้าผั๋กกาด - กล้าผั๋กกาด น๒.ต้นข้าวที่เพาะไว้บนแปลงเพื่อนำไปปลูกในนา เรียกต้นก้า,ก้าผั๋กกาด - กล้าผักกาด ก.กล้าหาญ,ไม่กลัว
เข้าเงี้ยวเขั้าง้ยฯว[เข้าเงี้ยว]ดู...เข้ากั๊นจิ๊น
เบี้ยวหล้องหง้องบ้ยฯวห้ลฯอฯงห้งฯอฯง[เบี้ยวหล้องหง้อง]ว.บิดเบี้ยว,คดงอ ใช้กับของสิ่งขนาดเล็ก เช่น วงรถถีบเบี้ยวหล้องหง้อง - ล้อรถจักรยานบิดเบี้ยว
ปีบทองปีปฯทอฯง[ปีบทอง]น.ปีบทอง ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ก๋าสะลองคำ''; ปีบทอง หรือ ก๋าสะลองคำ เป็นต้นไม้ประจำจังหวัดเชียงราย; ดู...ก๋าสะลองคำ
บ่าจี้บ่าฯชี่[บ่าชี่]น.ผลคนทา - ผลกลมแป้น ขนาดราวหัวแม่มือมีรสขม ใช้ทำยาได้
คนหมั่นฅ฿นฯหั่มฯร[ฅนหมั่น]น.คนขยัน
มักขี้ด้อยมักฯขี้ด้อฯยฯ[มักขี้ด้อย]ก.ตะกละ