พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เอิง | เอิงฯ | [เอิง] | ว.เถิก มักใช้กับ หัว เป็น หัวเอิง - หัวเถิกยังไม่ถึงกับล้าน |
โหล่ | โห่ลฯ | [โหล่] | ก.นิยม,คล้อยตาม,รุมทำในสิ่งเดียวกัน; เขือก ก็ว่า |
สอย | สอฯยฯ | [สอย] | ก๑.เย็บผ้าให้เป็นตะเข็บ ก๒.ขวิดหรือต่อยแบบตวัด |
สูตรถอน | สูระฯตถอฯร | [สูตรถอน] | ก.สวดเพื่อถอนอัปมงคลสิ่งชั่วร้ายต่างๆ เช่น สูตถอนขึ๋ด สูตถอนสีมา เป็นต้น |
อยฺู่เฮือนหลุ๋ | อยฯู่เริอฯรหลฯ | [อฺยฺู่เรือนหลุ] | ก.อยู่บ้านเก่าชำรุดคร่ำคร่า |
ต๋องเหียง | ตอฯงหยฯง | [ตองเหียง] | น.ใบเหียง ขนาดเล็กกว่าใบพลวง มีขน ไม่นิยมไพรเป็นตับมุงหลังคา |
ป๋าดุ๋ก | ปลฯาดุก | [ปลาดุก] | น.ปลาดุก - มีหนวด ไม่มีเกล็ด ครีบหูมีเงี่ยง ครีบหลังและครีบก้นยาว มีหลายชนิด |
ใบห้าล้อย | ไบห้าร้อฯยฯ | [ใบห้าร้อย] | น.ธนบัตร ชนิดราคา ๕๐๐ บาท |
สำบาย | สำบาฯยฯ | [สำบาย] | ว.สบาย,สะดวก |
งูเขียวหางแห้ม | งูขยฯวหางฯแห้มฯ | [งูเขียวหางแห้ม] | น.งูเขียวหางไหม้ - ลักษณะหัวเป็นรูปสามเหลี่ยม ลำตัวเขียว หางสั้นสีแดงสด บางตัวหางสีแดงคล้ำเกือบเป็นสีน้ำตาล อันเป็นที่มของชื่อ เป็นงูบกที่มีพิษน้อยที่สุดที่พบในประเทศ อาศัยเกาะตามกิ่งไม้ ใต้ถุนบ้าน กระถางต้นไม้ ชายคา ออกหากินกลางคืน มี จิ้งจก นก ตุุ๊กแก เป็นต้น เป็นอาหาร; งูหางแห้ม ก็ว่า. |