พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ถาก | ถากฯ | [ถาก] | ก.ทำให้เป็นรอยลึกลงไปในทางยาว,ฟันเอาเปลือกหรือส่วนนอกออก; ถ๋ะ,ถ๋ะออก ก็ว่า |
โต้ง | โท่฿งฯ | [โท่ง] | น.ทุ่ง,นา; ต้ง ก็ว่า |
หลำต๋า | หํลฯาตา | [หลำต๋า] | ก.พลาดสายตา,เล็ดลอดสายตา |
ก๊องปากแตก | ค้ลฯอฯงปากฯแตกฯ | [ค้องปากแตก] | สำ.ปากโป้ง ชอบนำความลับของผู้อื่นไปโพนทะนา |
บ่านับ | บ่าฯนัปฯ | [บ่านับ] | ดู...บ่ากำ |
ขะหนั๋ด | ขหันฯด | [ขะหนัด] | น.สับปะรด; บ่าหนั๋ด,บ่าขะหนัด ก็ว่า |
โหวก | โห่วฯกหวฯากฯ | [โหวก] | ว.มีรอยแตก หรือเป็นรูฉีกขาดขนาดใหญ่ |
แหม่ | แห่มฯ | [แหม่] | ก๑.ปรับปรุง,ขยายออก,จัดให้เป็นระเบียบ,เก็บไว้อย่างดี ก๒.สังเวย เช่น แหม่ด้ำแม่ผี - สังเวยผีบรรพบุรุษ |
หน่อซากไฟ | หนฯอฯซากฯไฟ | [หน่อซากไฟ] | น.หน่อไม้ไผ่ที่งอกจากกอที่ถูกไฟไหม้ |
สะแหล | แสๆลฯ | [แสล] | ดู...สะแล |