พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เหมียดตี๋นสิ้น | หมฯยฯดตีนฯสิ้นฯ | [เหมียดตีนสิ้น] | ก.จัดชายผ้าซิ่นให้เรียบร้อย |
วำ | วำฯ | [วำ] | ก.ขะมำ,ถลำตัว,ค่อนไปข้างหน้า,ป่วยใกล้จะตาย |
กิ๋นสะหลาก | กินฯสๆลฯากฯ | [กินสลาก] | น.งานทำบุญสลากภัต; ดู...กิ๋นก๋วยสะหลาก |
เล่ง | เล่งฯ | [เล่ง] | ก๑.เร่ง - อาการที่ทำให้น้ำไหลไปอย่างรวดเร็ว ก๒.กวดให้ตึงอย่างการขึงหน้ากลอง ว.ลักษณะเป็นโพรงหรือรูโล่ง,เปิดกว้าง; ล่ง,โล่ง ก็ว่า |
แก้ว | แก้วฯ | [แก้ว] | น๖.เรียกสิ่งที่เคารพนับถือ หรือสิ่งที่มีค่า สิ่งที่น่ารัก สิ่งที่ทะนุถนอม เช่น แก้วแก่นต๋า - ลูกรัก, แขกแก้ว - แขกผู้มีเกียรติ, เวียงแก้ว - พระนิพพาน เป็นต้น |
เปา | เพัา | [เพา] | น๑.ชื่องู: ดู...งูเปา, น๒.ชื่อต้นไม้: ดู...ไม้เปา - ต้นรัง, น๓.มัด,ฟ่อน อย่างมัดหญ้าคาก่อนนำไปกรองเป็นตับ |
เมาะม่อยเนื้อ | โมอฯะม่อฯยฯเนิ้อฯอ | [เมาะม่อยเนื้อ] | ก.กายซบกาย |
งง | ง฿งฯ | [งง] | ก.คิดไม่ออก,ทำอะไรไม่ถูก |
หิ้งปู่จา | หิ้งฯปูชา | [หิ้งปูชา] | น.หิ้งบูชา - หิ้งสำหรับวางวัตถุมงคล |
ปากเปี๋ยะ | ปากฯเปยฯะ | [ปากเปียะ] | ก.พูดมาก,พูดจนปากเปียกปากแฉะ |