พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เข้าวัดเข้าวา | เขั้าวัดฯเขั้าวาฯ | [เข้าวัดเข้าวา] | ก.เข้าไปในวัด ว.ใฝ่ใจในการศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ทำบุญสุนทาน และทะนุบำรุงพระพุทธศาสนา |
ก้นฮั่ว | ก้฿นฯร่฿วฯ | [ก้นรั่ว] | น.ก้นทะลุ (ใช้กับภาชนะ); ใช้กับหญิงมีประจำเดือนว่า แม่ยิงก้นฮั่ว |
เหล้นเซอะเหล้นง่าว | เห้ลฯรเซิอฯะเห้ลฯรง่าวฯ | [เหล้นเซอะเหล้นง่าว] | ดู...เหล้นง่าว |
ฮ่องขี้ไถ | ร่อฯงขี้ไถ | [ร่องขี้ไถ] | น.รอยไถ |
กั้นน้ำ | กั้ลฯรนาฯ | [กลั้นน้ำ] | ก.อดน้ำ,ไม่มีน้ำกินน้ำใช้ |
หญ้าสะลาบหน้อย | ห้ยฯาสลาปฯห้นฯอฯย | [หย้าสะลาบหน้อย] | น.กกกลม; หย้าสะแล็บ ก็ว่า |
ผ้าพิดาน | ผ้าพิดานฯ | [ผ้าพิดาน] | น.ผ้าที่ขึงคร่อมบนเมรุ หรือสถานที่เผาศพของพระภิกษุ (ปกติเป็นผ้าจีวรของผู้มรณภาพ) มีไม้ไผ่เป็นเสารองรับทั้งสี่มุม |
หมายุย | หมฯายุ | [หมายุย] | ว.สุนัขที่มีขนยาวปุกปุย อย่างสุนัขที่ชาวเขาชอบเลี้ยงบนดอยที่มีอากาศหนาวเย็น; หมาแม้ว ก็ว่า |
เจี้อกดัง | เชิอฯกดังฯ | [เชือกดัง] | น.ตะพาย - เชือกที่ร้อยจมูกวัวหรือควาย; เจี้อกสายดังก็ว่า. ก.เรียกกิริยาที่เอาเชือกร้อยจมูกวัวควายว่า "ฮ้อยสายดัง - สนตะพาย" |
เป๋นสาวเป๋นนาง | เปนฯสาวฯเปนฯนาฯงฯ | [เปนสาวเปนนาง] | ว.เป็นสาวเป็นแส้,เป็นสาวแล้ว |