พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หัวตั๊บ | ห฿วฯทัปฯ | [หัวทับ] | น.แม่ทัพ,ผู้นำกองทัพ; หัวเสิ๋ก ก็ว่า |
เปิม | เพิมฯ | [เพิม] | ว.ลาดเกินไป,มีความลาดชันน้อย เช่น หลังคาเปิม - หลังคาที่มีความลาดชันน้อยเกินไปมักจะรั่วง่าย เพราะน้ำไหลไม่สะดวก |
ยว่า | ย่วฯา | [ยว่า] | ว.วุ่นวาย,สับสน |
ไม้ฉำฉา | ไม้ฉำฉา | [ไม้ฉำฉา] | น.ไม้ฉำฉา ถิ่นภาคเหนือเรียก ''ไม้สำสา''; ดู...ไม้สำสา |
ผมแบ๋ะ | ผ฿มฯแบะ | [ผมแบะ] | น.ทรงผมที่ผู้ชายหวีแสกกลาง |
มอกจั๋บ | มอฯกจัปฯ | [มอกจับ] | ว.พอเหมาะพอดี,ขนาดพอดี,รสพอดี |
เยฺ็นซุ้ยๆ | เอยฯนฯซุ้ยๆ | [เอฺยฺ็นซุ้ยๆ] | ดู...เอฺยนซุ้ย |
บ่ผ่อบ่กอย | บผอฯบคอฯยฯ | [บ่ผ่อบ่คอย] | ก.ไม่ดูไม่แล,ไม่เอาใจใส่,ละทิ้ง |
เมง | เมงฯ | [เมง] | น๑.ชื่อกลุ่มชนเผ่าหนึ่งเป็นบรรพบุรุษของมอญ น๒.ชื่อผีบรรพบุรุษคู่กับ ผีมด ซึ่งมักเรียกคู่กันเสมอว่า ผีมดผีเมง |
หนั๋กหัว | หันฯกห฿วฯ | [หนักหัว] | ว.คิดไม่ออก,มึนหัว |