พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
กวี้ | คี่วฯ | [ควี่] | ก.คลี่ - คลาย,บาน,แย้ม |
เป๋นสึ่งตึง | เปนฯสึ่งฯทึงฯ | [เปนสึ่งทึง] | ก.ไม่เต็มเต็ง,เป็นงั่ง,สมองไม่ปรกติ,โง่เง่าเต่าตุ่น : เพลงคนสึ่งตึง "...เขาว่าตั๋วอ้ายเป๋นคนสึ่งตึง มีสองสลึงป๋ายแหมซาวห้า.....ฮักเต๊อะอี่นายอ้ายคนสื่งตึง" ; เป๋นสึ่งเป๋นหลึ่ง ก็ว่า |
ขนปาก | ข฿นฯปากฯ | [ขนปาก] | น.หนวด; หมุยปาก ก็ว่า |
ฮางเข้าหมู | รางฯเขั้าหู | [รางเข้าหมู] | น.ราง-ข้าวหมู - รางที่ใช้ใส่อาหารเลี้ยงหมู |
ผิ๋ดเมีย | ผิดฯเมยฯ | [ผิดเมีย] | ก.ล่วงประเวณีกับภรรยาของผู้อื่น |
เซาะเงินเซาะตอง | โซอฯะเงินฯโซอฯะทอฯง | [เซาะเงินเซาะทอง] | ก.หาเงินหาทอง |
กล้วยน้ำว้า | ก้ลฯวฯยนํ้าฯว้าฯ | [กล้วยน้ำว้า] | น.กล้วยน้ำว้า ภาษาถิ่นเหนือหรือคำเมือง เรียก ''ก้วยใต้''; ดู...ก้วยใต้ |
เปิ้มเขิ้มเหลิ้ม | เปิ้มฯเขิ้มฯเหิ้ลฯม | [เปิ้มเขิ้มเหลิ้ม] | ว.ลักษณะสิ่งของขนาดใหญ่ที่มีลักษณะแบนหนา |
จิ๋ง | จิงฯ | [จิง] | น.เรียกไม้หรือไม้เนื้อแข็งว่า ไม้จิ๋ง; เรียกน้ำเย็นสำหรับดื่มว่า น้ำจิ๋ง; เรียกเขียดชนิดหนึ่งว่า เขียดจิ๋ง ว.แท้,บริสุทธิ์ เช่น ใจ๋จิ๋ง-ใจจริง,ใจซื่อ,ใจบริสุทธิ์; น้ำจิ๋ง-น้ำบริสุทธิ์,น้ำสะอาด |
ยีก | ยีกฯ | [ยีก] | ก.แหวะออก,แยกออก: งีก ก็ว่า |