พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
คาง | ฅางฯ | [ฅาง] | ก.คราง - ร้องเสียงเบาๆ เป็นระยะๆ ด้วยความเจ็บปวด |
เก๊าแฮ้ | เคั้าฯฯแร้ | [เค้าแร้] | น.ซอกรักแร้,รักแร้; แฮ้ ก็ว่า |
ผ้าย | ผ้ายฯ | [ผ้าย] | ก.เดินทาง,เคลื่อนจากที่,ผ่านไปมา |
แก้ | แก้ | [แก้] | น.เรียกยาสมุนไพรที่ใช้รักษาโรคทั่วไปว่า อยาแก้ ก.ทำให้หลุดออกจากที่หรือสภาวะที่จำกัด |
ถ๋กหญ้า | ถ฿กฯห้ยฯา | [ถกหย้า] | ก.ถอนหญ้า |
เตปอย | เทพอฯยฯ | [เทพอย] | ก.ทำลายงาน,ทำให้งานฉลองหรืองานชุมนุมล้มหรือเลิกกลางคัน |
หินส้ม | หินฯส้฿มฯ | [หินส้ม] | น.สารส้ม - เกลือเคมีที่มีลักษณะเป็นก้อนแข็งสีขาว รสเปรี้ยวฝาด ใช้กวนน้ำให้ใสสะอาดเป็นต้น |
แป๋งหน้าดำ | แปลฯงห้นฯาดำ | [แปลงหน้าดำ] | ก.ทำสีหน้าแสดงความรู้สึกถึงความโกรธ,โกรธจัด หรือ โลภ,โลภมาก |
บ่าโห่งหิน | บ่าฯฯโห่งฯ฿หินฯ | [บ่าโห่งหิน] | ดู...บ่าหุ่งเห๋บ |
ก้อย | ค่อฯยฯ | [ค่อย] | ว.เบา,ไม่ดัง,ไม่แรง,ไม่หนัก เช่น อู้ก้อย - พูดเบา,ไห้ก้อย - ร้องไห้ไม่ดัง สัน.ใช้เชื่อมประโยค เช่น อาบน้ำแล้วก้อยแต่งตั๋ว - อาบน้ำแล้วค่อยแต่งตัว |