พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แฟกั๋น | แฟกันฯ | [แฟกัน] | ก.เคียงคู่กัน,ชิดกัน |
เส๋าะ | โสอฯะ | [เสาะ] | ก.เซาะ - อาการที่เอาเครื่องมือแบนๆ อย่างเสียมเป็นต้น แทงเบาๆ โดยรอบแล้วช้อนขึ้นให้หลุดล่อนจากที่เดิม,ทำเป็นร่อง |
ปาง | พางฯ | [พาง] | น๑.ขวด - ภาชนะกลวงใน ส่วนมากทำด้วยแก้ว มักมีคอหรือปากแคบ เพื่อบรรจุของเหลว น๒.เครื่องดนตรีประเภทตี; ผ่าง ก็ว่า |
อยฺ่าง | อยฯางฯ | [อฺยฺ่าง] | น๑.แบบ,วิธี,เยี่ยง,ทำนอง เช่น ถืออย่างนี้ เดินอย่างนั้น; น๒.ชนิด,สิ่ง เป็นลักษณะนามบอกจำนวน เช่น ทำกับข้าวหลายอย่าง มีสินค้า ๕ อย่าง: ว.เช่น,เหมือน เช่น อย่างเดิม(เช่นเดิม), อย่างที่เคยเล่น(เหมือนที่เคยเล่น: ใช้ประกอบคำวิเศษณ์ หมายความว่า โดยอาการที่ เช่น กินอย่างเอร็ดอร่อย เดินอย่างระมัดระวัง |
หว้องๆ | ห้วฯอฯงๆ | [หว้องๆ] | ว.หายลับไป,เสียงดังอย่างเสียงยุงบิน |
จ้อน | จ้อฯร | [จ้อน] | น.ดอกไม้ หรือช่อดอกไม้ที่บานไล่กัน เช่น ผักกาดจ้อน |
หละวงขงเขต | หลฯะว฿งฯข฿งฯเขตฯ | [หละวงขงเขต] | น.แว่นแคว้น,อาณาบริเวณ |
แถบแถ้ง | แถปฯแถ้งฯ | [แถบแถ้ง] | ว.สิ่งของขนาดเล็กที่มีลักษณะแบน บาง ยานและเหี่ยวเช่น จิ๊นเกื๋อแบนแถบแถ้ง - เนื้อเค็มที่เป็นแผ่นบางๆมีลักษณะเหี่ยวแห้ง; ถ้าเป็นสิ่งของขนาดใหญ่ ใช้เถิบเถิ้ง เช่น นมยานเถิบเถิ้ง - นมแบนเหี่ยวและหย่อนยาน |
ก๋กโก่ | ก฿กฯโก่ | [กกโก่] | น.ต้นก้ามปู/ฉำฉา/หรือจามจุรี ไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ มีกิ่งก้านสาขามาก ใบขนาดเล็ก ดอกสีชมพู ผลเป็นฝักมีเนื้อสีชมพู รสหวาน สัตว์เคี้ยวเอื้องเช่น วัว ควาย นิยมกิน มีเมล็ดเล็กๆจำนวนมากแข็งคั่วให้สุกกินได้; ต้นสำสา ก็ว่า. |
บ่าฮกฟ้า | บ่าฯร฿กฯฟ้า | [บ่ารกฟ้า] | น.รกฟ้า - ไม้ต้นขนาดใหญ่ เปลือกต้นสีเทาถึงเทาปนดำ แตกเป็นร่องลึกและเป็นสะเก็ดหนาแข็ง กิ่งใบอ่อน และช่อดอกมีขนนุ่มสีสนิมเหล็ก ผลรูปรี มีครีบ ๕ ครีบ เปลือกให้น้ำฝาดสีแดง ใช้ย้อมสี และใช้ทำยา |