พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เม่ย | เมิ่ยฯ | [เมิ่ย] | ก.เมื่อย,ป่วย,เป็นไข้; ดู...เมื่อย |
เอาเหีย | ´าเหยฯ | [เอาเหีย] | ก.จงรับไว้,เอาเถอะ |
ผาชญ์ | ผาช์ญฯ,ระฯบาฯช์ญฯ | [ผาชญ์,ปราชญ์] | น.ปราชญ์ - ผู้รู้,ผู้ฉลาด; เกิดจากการออกเสียงของ ปร (![) เป็น ผ(z) ตามอักขรวิธีของอักษรล้านนา |
กิ๋ว | กิวฯ | [กิว] | น.ขนที่งอกบนไฝ มักเกิดบริเวณคาง หรือแก้ม เป็นต้น; จิ๋ว ก็ว่า |
หวิ๋ดจ้วด | หิวฯดชวฯด | [หวิดชวด] | ว.พลาดโอกาส,ไม่ครบ |
เต้าไฟ | เทัาฯฯไฟ | [เท่าไฟ] | น.ขี้เถ้า - ฝุ่นผง หรือเศษผงที่เหลือจากการเผาไหม้,เศษเถ้าถ่าน; ขี้เต้า ก็ว่า |
บุ่ง | บุ่ง | [บุ่ง] | น.ภาชนะไม้ไผ่สานทรงสูงขนาดใหญ่ ใช้เก็บสิ่งของ อย่างข้าวเปลือก เป็นต้น ปุ่ม ก็ว่า |
ซอล่องน่าน | ซํอฯล่อฯงน่าฯนฯ | [ซอล่องน่าน] | ก.ซอระบำเมืองน่าน |
จ่า | จ่า | [จ่า] | น.ส่วนนำ,ส่วนหน้า,ส่วนหุ้ม,ผู้บังคับบัญชา,ผู้ดูแลสิ่งใดสิ่งหนึ่ง น๒.ยศทหารตำรวจชั้นประทวน เป็นหัวหน้านายสิบอีกชั้นหนึ่ง น๓.เรียกปูที่อยู่ตามห้วยว่า ปู๋จ่า ก.นาบลง หรือทาบลงด้วยของร้อน (ใช้กับของร้อนที่มีขนาดเล็กกว่าสิ่งที่ต้องการนาบ ถ้าของร้อนที่ใช้นาบโตกว่า เรียก จ่อ) |
กำลม | คำฯล฿มฯ | [คำลม] | น.คำพูดที่ลมๆแล้งๆ เชื่อไม่ได้,คำพูดไม่จริง |