พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ป๊กคก | พ฿กฯฅ฿กฯ | [พกฅก] | ว.ลักษณะสิ่งของขนาดใหญ่ที่นูนขึ้นหรือต่อเนื่องกับส่วนคอด. ถ้าสิ่งของขนาดเล็กใช้ ป ๘+อกค๘+อก |
หน้าดำก่้ำเส้า | ห้นฯาดำกาเสั้า | [หน้าดำก่ำเส้า] | ว.สีหน้าแสดงความรู้สึกถึงความทุกข์หรือความโลภ |
ห่อมหาย | ห่อฯมหายฯ | [ห่อมหาย] | ดู...ห่อม |
เป๋วแดด | เปลฯวฯแดดฯ | [เปลวแดด] | น.พยับแดด |
มุย | มุย,มุย์,มุ | [มุย] | น.ขวาน - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''มุย''; ขวาน หรือ มุย เป็นเครื่องมือสำหรับตัด ฟัน ผ่า หรือถากไม้ เป็นต้น ประกอบด้วยส่วนสำคัญ 2 ส่วน ตัวขวานหรือมุย และด้ามขวานคือด้ามมุย: ตัวมุย ทำด้วยเหล็กมีสันหนาเรียวสอบบางลงเป็นคม มีด้ามจับทำด้วยไม้ พลาสติก เป็นต้น มีช่องสำหรับสอดด้ามอยู่ที่ส่วนบน ส่วนที่เป็นตัวขวานนั้นอาจทำให้เป็นรูปลิ่มตรงๆลงไป หรือทำส่วนคมให้กว้างกว่าส่วนสัน หรืออาจทำให้ส่วนที่เป็นตัวของขวานนั้นป่องตรงส่วนกลางก็ได้: ลักษณะโดยทั่วไปของขวาน อาจแบ่งได้เป็น 2 แบบ คือ ขวานหงอน(มุยแง่ม) คือขวานที่มีส่วนปลายของหงอนแยกเป็น 2 แฉก และขวานม่าน(มุยแม่) คือขวานที่ทำเป็นรูปลิ่ม ไม่มีส่วนโค้งและไม่มีหงอน ใช้ได้เฉพาะการฟัน ผ่า ถาก ทุบ เท่านั้น |
ขี้นอก | ขี้นอฯก | [ขี้นอก] | ว.เชย,ไม่ทันสมัย |
เผิดหน้าอายต๋า | เผิดฯห้นฯาอายฯตา | [เผิดหน้าอายตา] | ก.อับอาย,อับอายขายหน้า |
สั๋กหว่าง | สักฯห่วฯางฯ | [สักหว่าง] | ว.ชั่วคราว,ชั่วระยะ เวลาหนึ่ง,สักระยะหนึ่ง; ซักหว่าง ก็ว่า |
จองสังฆ์ | ชอฯงสัง์ฆฯฯ | [ชองสังฆ์] | น.อาสน์สงฆ์ - ที่ยกพื้นสำหรับพระสงฆ์นั่ง |
ส้นมือ | ส้฿นฯมื | [ส้นมือ] | น.ส่วนท้ายของฝ่ามือ |