พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
นอนเล้อนอนเลิด | นอฯรเลิ้อฯนอฯรเลิดฯ | [นอนเล้อนอนเลิด] | ก.นอนเหยียดยาวด้วยท่าทางขี้เกียจ |
เหล้นขี้แนด | เห้ลฯรขี้แนดฯ | [เหล้นขี้แนด] | ก.เล่นเอาเถิด,เล่นไล่จับ |
หำ | หำ | [หำ] | น๑.ลูกอัณฑะ; ขะหลำ ก็ว่า น๒.ตุ้ม - ของที่มัลักษณะกลมๆ ห้อยลงมา เช่น หำฮอก ว.ยังไม่ผ่านการตอน ใช้เป็นพ่อพันธุ์ได้ ใช้แก่สัตว์ เช่น ฅวายหำ งัวหำ. ถ้าตอนแล้ว เรียก ลัด หรือ ต้อง เช่น ฅวายลัด งัวลัด หรือ ฅวายต้อง งัวต้อง |
ไห | ไห | [ไห] | น.ภาชนะไม้หรือดินเผาทรงสูง มีปากเล็ก กลางป่อง ก้นสอบ ใช้บรรจุน้ำ หรือใส่ของที่ต้องการเก็บไว้กินนานๆ เช่นของหมักดอง เป็นต้น |
จ๋ำหื้อผ่อ | จำหื้ผํอฯ | [จำหื้อผ่อ] | ก.บังคับให้ดู |
หลังมือหลังตี๋น | หัลฯงมืหัลฯงตีนฯ | [หลังมือหลังตีน] | น.หลังมือหลังเท้า |
เยิ้ง | เยิ้งฯ | [เยิ้ง] | ก.ชลอ,ชัก,ฉุด,ดึง,ลาก; เหยิง ก็ว่า |
จ่าว | จ่าวฯ | [จ่าว] | น.เรียกวิธีนำเอาแกงหรืออาหารลงผัดน้ำมันกระเทียมเจียวที่กำลังร้อนอย่างรวดเร็ว คนให้ทั่วแล้วยกขึ้นทันทีเป็นการชูรสอาหาร และมีกลิ่นหอมชวนรับประทาน; โซ้,สฺว้า ก็ว่า เช่นจ่าวผักจอ,โซ้ผักจอ |
ลอดจ้อง | ลอฯดช่อฯง | [ลอดช่อง] | น.ลอดช่อง - ชื่อขนมทำด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมน้ำใบเตยกวนพอสุก นำมาเทหรือกดลงในกะโหลกมะพร้าว หรือภาขนะอื่นที่เจาะรูไว้แล้ว ให้แป้งหยดออกมาเป็นตัวๆ ในน้ำเย็น กินกับน้ำกะทิและน้ำแข็งป่น |
เล็บ | เลัปฯ | [เล็บ] | น.ส่วนที่เป็นแผ่นแข็งคลุมบนปลายนิ้ว |