พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ถาก | ถากฯ | [ถาก] | ก.ทำให้เป็นรอยลึกลงไปในทางยาว,ฟันเอาเปลือกหรือส่วนนอกออก; ถ๋ะ,ถ๋ะออก ก็ว่า |
วุ่นวะวุ่นวาย | วุ่รววุ่รวาฯยฯ | [วุ่นวะวุ่นวาย] | ว.วุ่นวายไปหมด,สับสนอลเวง; วุ่นวาย ก็ว่า |
หม๋ดเขี้ยวหม๋ดงา | ห฿มฯดข้ยฯวห฿มฯดงา | [หมดเขี้ยวหมดงา] | ว.(สำ) หมดอำนาจวาสนา, หมดอิทธิพล, สิ้นฤทธิ์. |
อำก๋ะ | อำกลฯะ | [อำกละ] | ก.ปกปิดความตะกละของตนไว้ |
ตึ๊กแล้ว | ทึกฯ§วฯ | [ทึกแล้ว] | ว.สุดแล้ว,ถึงที่สุดแล้ว |
ต๋ำหนั๋ก | ตำหันฯก | [ตำหนัก] | ดู...ต่ำหนั๋ก |
แหย่วๆ | แห่ยฯวฯๆ | [แหย่วๆ] | ว.มักใช้ประกอบหลังกาย และ คัน ดู...กายแหย่วๆ, คันแหย่วๆ |
หมอไป่หมอแป๋ง | หํมฯอฯไป่ลฯหํมฯอฯแปลฯง | [หมอไปล่หมอแปลง] | น.หมอเสน่ห์ - ผู้ใช้คาถาอาคมทำให้คนรักหรือเกลียดกันได้ |
เหล้นกิ๋นแต๊ | เห้ลฯรกินฯแท้ | [เหล้นกินแท้] | ก.เล่นพนันเอาเงินหรือทรัพย์กันจริงๆ |
ก้องเป่าไฟ | ก้ลฯอฯงเปั่าไฟ | [กล้องเป่าไฟ] | น.กล้องเป่าไฟ; ดู...ก้องเป่า |