พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หอยแมลงภู่ | หอฯแมๆลฯงภู่ | [หอยแมลงภู่] | น.หอยแมลงภู่ ภาษาถิ่นล้านนาเรียก ''หอยแมงปู้''; - เป็นหอยทะเลที่นิยมบริโภคกันมาก เพราะมีรสอร่อย ใช้ทำอาหารได้หลายอย่าง; ดู...หอยแมงปู้ |
หลูบหลาบ | หลฯบหลฯาบฯฯ | [หลูบหลาบ] | ว.เหี่ยวเฉา,เทิบทาบ |
สีมา | สีมา | [สีมา] | น.เขตแดนที่ศักดิ์สิทธิ์และสำคัญที่สุดของพระสงฆ์ คู่กับพระอุโบสถใช้เป็นที่ทำสังฆกรรม; เสมา ก็ว่า |
จ๋างใจ๋ | จางฯไจ | [จางใจ] | ก.เสื่อมคลายความรู้สึกผูกพัน |
ผาหมาน | ผา(ระฯบาฯ)หมฯานฯ | [ผา(ปรา)หมาน] | ว.ประมาณ,ราวๆ |
เหวิ้นๆ | เหิ้วฯรๆ | [เหวิ้นๆ] | ก.อาการที่ของสิ่งใหญ่และแบนหมุน หรือลอยไปในอากาศ หรือเคลื่อนที่ไปกับพื้นด้วยความเร็ว; ดู...ผั๋ดเหวิ้นๆ |
สืบหื้อกั๋น | สืปฯหื้กันฯ | [สืบหื้อกัน] | ก.จัดให้หนุ่มสาวแต่งงานกัน โดยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเป็นผู้จับคู่ให้ (มักเป็นเครือญาติกัน); ยับหื้อกั๋น,ยับใส่กั๋น ก็ว่า |
อึ้ยึ | อึ้ยึ | [อึ้ยึ] | ว.เลี่ยน - ลักษณะที่มีมันมากเกินไป; อึ๊ยึอ๊ะยะ ก็ว่า |
เส็ง | เสังฯ | [เส็ง] | ก.แข่งขันในการส่งเสียง,โต้แย้ง,หารือ,ประชัน |
สู่ปู๋น | สู่ปูร | [สู่ปูน] | ก.เอาน้ำราดหินปูนที่เผาสุกแล้วแต่ยังเป็นก้อน เพื่อให้กลายเป็นผงปูน |