พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แล้ | แล้ | [แล้] | ก.ซ่อนตัวรออยู่,ซุ่มรอ ว.เอนไปข้างหลังจนสุดขีด,เงื้อมมืออย่างจะปาก้อนหินจนสุดแขน,สุดกำลังความสามารถ |
เปี๋ยะ | เปยฯะ | [เปียะ] | ก.เปียก - มีน้ำชุ่มปนอยู่ หรือเปียกอยู่ เช่น เปี๋ยะฝน - เปียกฝน ว.ที่ชุ่มน้ำ เช่น เสื้อเปี๋ยะ - เสื้อเปียก |
หอยสังข์ | หอฯยฯสัง์ขฯ | [หอยสังข์] | น.ชื่อหอยกาบม้วนที่ปรากฏในวรรณกรรมและชาดก |
หนึ้งเข้าเป่าไฟ | หึ้นฯงเขั้าเปั่าไฟ | [หนึ้งเข้าเป่าไฟ] | ก.นึ่งข้าวและเป่าไฟ; ดู...เป่าไฟ |
ต๋อง | ตอฯง | [ตอง] | น.เรียกใบไม้ชนิดต่างๆที่มีขนาดใหญ่ ว่า "ต๋อง" เช่น ต๋องตึง-ใบพลวง |
หลุ้ง | ห้ลฯง | [หลุ้ง] | น.เครื่องมือใช้กระทุ้งดินเป็นหลุมปลูกพืช ลักษณะคล้ายลูกดิ่ง ทำด้วยไม้เนื้อแข็งหรือโลหะ มีด้ามยาว |
โล่งข้อ | โล่฿งฯขํอฯ | [โล่งข้อ] | น.ไม้ไผ่ที่ทะลุให้ภายในกลวง; โล่งป้อง ก็ว่า ว.ความคิดตรงกัน,ไม่มีข้อขัดแย้ง |
เข้าม่ำ | เขั้ามา | [เข้าม่ำ] | น.ข้าวที่แม่เคี้ยวให้ละเอียดเพื่อป้อนให้ทารก คนโบราณเลี้ยงลูกด้วยวิธีเคี้ยวข้าวให้ละเอียดป้อนเด็กอ่อน ไม่นิยมใช้ครกใบเล็กๆ บดข้าวกับกล้วยน้ำว้า ดังเช่น ปัจจุบัน; เข้าม่าม ก็ว่า |
สะหล่าส้อมลถเคื่อง | ส่ๆลฯาส้อฯมร฿ถฯเระฯคิ่อฯง | [สล่าส้อมรถเครื่อง] | น.ช่างซ่อมรถจักรยานยนต์ |
หนบ้าน | ห฿นฯบ้าฯนฯ | [หนบ้าน] | น.คามวาสี - พระสงฆ์ที่อยู่ในเขตเมือง เป็นฝ่ายคันถธุระ คือการเรียนพระคัมภีร์ การศึกษาพระปริยัติธรรม |