พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
โยะๆ | โย฿ะๆ | [โยะๆ] | ก.อาการขย่มยวบๆ เช่น สะพานขย่ม |
หมากสุ๋ก | หมฯากฯสุก | [หมากสุก] | น.ผลหมากที่สุกแล้ว ว.สีเหลืองปนแดง |
เป๋นปู้ดเป๋นเป๋า | เปนฯพูดเปนฯเปัา | [เปนพูดเปนเปา] | ว.เป็นตะปุ่มตะป่ำ |
องอาจ | อ฿งฯอาจฯ | [องอาจ] | ว.องอาจ - กล้าหาญ,ผึ่งผาย,สง่างาม |
ยืดยาด | ยืดฯยาดฯ | [ยืดยาด] | ว.ชักช้า,นาน,ไม่ทันใจ,อืดเอื่อย เช่น เดินยืดยาด ทำอะไรยืดยาด |
บ๋ก | บ฿กฯ | [บก] | น.พื้นผิวโลกส่วนที่ไม่ใช่เป็นทะเลหรือแม่น้ำ เป็นต้น,ส่วนที่เป็นพื้นดิน,ภาคพื้นดิน,ส่วนที่พ้นจากน้ำ,ที่ที่แห้ง; ก.ขุด,ใช้จอบขุดดิน,เจาะให้เป็นรูหรือโพรง, ว.แห้ง,พร่อง,ลดลง(ใช้กับน้ำ) |
ลางก้นหม้อ | ลางฯก้฿นฯหํมฯอฯ | [ลางก้นหม้อ] | ก.ใช้ครั่งถูก้นหม้อดินที่ตั้งไฟให้ร้อนเพื่อให้หม้อใหม่นั้นทนทาน |
แป๋งหน้าเค่ง | แปลฯงห้นฯาเระฯค่งฯ | [แปลงหน้าเคร่ง] | ก.ทำหน้าเครียด,ทำหน้าบึ้ง |
สะหลิ๋ด | สิลฯๆด | [สลิด] | น๑.ปลาสลิด - ปลาน้ำจืดรูปร่างคล้ายปลากระดี่ แต่ลำตัวหนาและยาวกว่า ตัวสีน้ำตาลคล้ำหรือสีเขียวมะกอก มีแถบสีคล้ำพาดยาวตามลำตัว และมีแถบสีขาวพาดเฉียงตลอดข้างลำตัว ราชาศัพท์เรียกปลาใบไม้ น๒.ต้นสลิด - พรรณไม้เลื้อย ดอกสีเหลืองอมเขียว กลิ่นหอม กินได้ ราชาศัพท์เรียกดอกขจร ก๑.จริต,กิริยา,มารยาท เช่น สะหลิ๋ดบ่ดี - กิริยามารยาทไม่ดี ก๒.ดัดจริต - แสร้งทำกิริยาหรือวาจาเกินงามหรือเกินพอดี (ใช้ในการด่าว่าหรือเชิงสัพยอก) |
เงิบผา | เงิปฯผา | [เงิบผา] | น.ชะเงื้อมผา |