หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
หละกังระคังฯ[ระคัง]น.ระฆัง ภาษาเหนือ(คำเมือง)เรียก ''หละกัง'' - เป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง ใช้การตี เคาะ กระทบ หรือกระทุ้ง ให้เกิดเสียง ลักษณะรูปร่างคล้ายชมพู่เพชรสายรุ้ง มีตั้งแต่ขนาดจิ๋วไปจนถึงขนาดใหญ่ มักทำด้วยทองเหลือง (ทองแดง+สังกะสี) ส่วนมากจะใช้ระฆังเป็นเครื่องบอกเวลา เป็นสัญญาณเพื่อปฏิบัติสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น บอกเวลาเข้าเรียน-เลิกเรียน, ทำวัตร-สวดมนต์, เวลาเข้า-ออกสมาธิในการปฏิบัติภาวนา, ระฆังเล็กๆที่แขวนไว้รอบๆชายคาโบสถ์ วิหาร ยามเมื่อลูกกระทบที่อยู่ด้านในส่วนมากเป็นรูปใบโพธิ์แขวนติดอยู่ส่วนล่างต้องลม จะเกิดเสียงไพเราะราวกับดนตรีจากสรวงสวรรค์, เท่านั้นยังไม่พอยังมีการใช้ ระฆังจิ๋ว ประดับเครื่องแต่งกายตามชายเสื้อ เป็นต้น
เจี่ยก้องเจ่ยฯค่อฯง[เจี่ยค่อง]ดู...เก๋าะก้อง
หลิ่งดูหิ่ลฯงดู[หลิ่งดู]ก.ชำเลืองดู,มองดู,เล็งดู
ขะแลขะแจขแลขแช[ขะแลขะแช]ว.กระจัดกระจาย,ระส่ำระสาย
กว๊านจอดค้วฯาฯนฯจอฯด[คว้านจอด]น.ที่พัก,ที่พักแรม
บัวผั๋ดบ฿วฯผัดฯ[บัวผัด]น.ทานตะวัน - ไม้ล้มลุก ลำต้นมีขนสาก ใบเดี่ยวขนาดใหญ่รูปหัวใจ ปลายใบแหลม โคนใบเว้า ขอบใบจักฟันเลื่อย ช่อดอกกลมใหญ่ กลีบสีเหลืองเรียงซ้อนกันเป็นระเบียบ เมล็ดให้น้ำมัน กินได้
โว่โว่[โว่]ก.ลุกลาม,ขยายตัว เช่น ฝีโว่ออก- ฝีอักเสบขยายตัวออกไปเรื่อยๆ
กั๋บไฟก๋าป๋ากัปฯไฟกาปลฯา[กับไฟกาปลา]น.ไม้ขีดไฟตราปลา, กล่องไม้ขีดไฟตราปลา
ไปแพะไพแภะ,ไพแระฯพะ[ไพแภะ,ไพแพระ]ก.ไปป่าละเมาะ(ป่าที่ไม่ทึบอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ถ้าป่าทึบเรียก เหล่า),ไปถ่ายอุจจาระ
ลั่นลั่นฯ[ลั่น]ก.ตัด,ฟาด,ร้าว,แตก อาการของต้นไม้เป็นต้น ซึ่งมีเสียงแตกหัก แสดงอาการว่าจะล้มเมื่อถูกโค่น ว.เสียงดังก้องอย่าง เสียงปืนลั่น,เสียงฟ้าลั่น เป็นต้น