พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ดน | ด฿นฯ | [ดน] | ก.กระทบกระทั่ง,กระแทก,ชน; โดน ก็ว่า (นิยมใช้ โดน มากกว่า) |
ต๋าตี๋น | ตาตีนฯ | [ตาตีน] | น.ตาตุ่ม - อวัยวะส่วนที่เป็นปุ่มกระดูกกลมๆ ตรงด้านข้างของข้อเท้าทั้งสองข้าง |
กาปฯ | น. เปลือกหุ้มชั้นนอกของลำต้น ผล หรือช่อดอก ของพืชบางชนิด เช่นกาบกล้วย กาบข้าวโพด,เปลือกแข็งที่หุ้มหอย | ||
ไก่จง | ไก่ช฿งฯ | [ไก่ชง] | น.ไก่อู - ไก่ชนิดหนึ่ง ตัวใหญ่กว่าไก่แจ้ หงอนเล็ก ตัวผู้มีหลายสีแต่สีขนไม่สดเหมือนไก่แจ้ ตัวเมียมีสีดำเหลือบ เขียวเท่านั้น |
อยฺ่างอั้น | อยฯางฯอั้นฯ | [อฺยฺ่างอั้น] | ว.อย่างนั้น,วิธีนั้น,แบบนั้น,ชนิดนั้น |
ก๊อง | ค้ลฯอฯง | [คล้อง] | ก.คล้อง - เอาสิ่งที่เป็นเส้น เป็นบ่วง หรือเป็นวง เกี่ยวหรือสวมลงไป,เกี่ยวรัด,พันกันไว้ |
ยฺาเมือง | อยฯาเมิอฯง | [อฺยฺาเมือง] | น.สมุนไพรแบบพื้นเมือง ที่นำมาใช้เป็นยารักษาโรค มีหลายรูปแบบ เช่น ยาต้ม ยาฝน ยาโฮม ยาสัก ยาดอง ยาสูบ ยาผง ยาเม็ด ยาทา ยาจู้ เป็นต้น |
ใจ๋ก๋าง | ไจกลฯางฯ | [ใจกลาง] | น.ศูนย์กลาง เช่นใจ๋ก๋างบ้าน - ใจกลางหมู่บ้าน |
อะแหล่มแต่มแต๋ะ | อแห่ลฯมแต่มฯแตะ | [อะแหล่มแต่มแตะ] | น.ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน,กระจัดกระจาย,เละเทะ; บ่าแหล่มแต่มแต๋ะ ก็ว่า |
เสี้ยนเก็๋ด | ส้ยฯรเกัลฯด | [เสี้ยนเกล็ด] | น.เศษไม้ที่เกิดจากการถากเป็นชิ้นๆ นิยมใช้จุดไฟ |