พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เต็๋กปิม | เตักฯพิม์ | [เต็กพิมพ์] | ก.เอาวัสดุ เช่น ดิน ขี้ผึ้ง ปูนพลาสเตอร์ กดลงในแบบ หรือแม่พิมพ์เพื่อให้ได้รูปตามแบบที่ต้องการ สำ.เหมือนผู้ให้กำเนิดราวกับถอดมาจากพิมพ์เดียวกัน; ถอดเบ้า ก็ว่า |
กิ้วเลือด | กิ้วฯเลิอฯด | [กิ้วเลือด] | ก.ปวดเพราะเลือดออกหรือเลือดขึ้น,ปวดประจำเดือน |
จ๋อมดอย | จอฯมดอฯ | [จอมดอย] | น.ยอดดอย; จิ๋กดอย ก็ว่า |
ยฺอบนั่ง | อยฯอฯบนั่งฯ | [อฺยฺอบนั่ง] | ก.ค่อยๆทรุดตัวนั่งลง |
ไม้ห้า | ไม้ฯห้า | [ไม้ห้า] | น.ไม้หว้า - หว้าเป็นไม้ยืนต้น เนื้อแข็ง ขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ อาจสูงได้ถึง ๓๐ เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดโปร่ง ผลไม้เมื่อสุกสีม่วงเข้มจนถึงดำคล้ายองุ่น รสหวานอมฝาดเล็กน้อย นิยมทำแปรรูปเป็น น้ำลูกหว้า เยลลี่ และแยม ส่วนต่างๆ เช่น ใบ ผล เปลือก เมล็ด ใช้เป็นยารักษาโรคได้หลายชนิด |
หมากเก็๋บ | หมฯากฯเกัปฯ | [หมากเก็บ] | ก.การเล่นของเด็ก ใช้เม็ดมะขามเป็นต้น โยนแล้วเก็บ |
ปลากระทิง | ปลฯฯาระฯกทิงฯ | [ปลากระทิง] | น.ปลากระทิง ภาษาถิ่นพายัพ(คำเมือง)เรียก ''ป๋าหลาด''; ดู...ป๋าหลาด |
เฮอะเหอ | เฮิอฯะเหิอฯ | [เฮอะเหอ] | ว.คำอุทานเชิงดูถูก เยาะเย้ย เย้ยหยัน หรือไม่เชื่อ ว่าจะเป็นไปได้; เฮอะเหอเมอะ ก็ว่า |
ไม้หมื้อ | ไม้หื้มฯ | [ไม้หมื้อ] | น.ไม้ทะลอก - ไม้ต้นขนาดใหญ่ ใช้ทำเครื่องบนและเครื่องล่างของเรือน น้ำมันจากเมล็ดใช้ทากันน้ำซึมและผสมน้ำรักทำเครื่องเขิน ปุยหุ้มเมล็ดคล้ายปุยฝ้ายสีน้ำตาล ใช้เป็นชุดล่อประกายไฟให้ติด; ดู...บ่าหมื้อ |
ลอง | ลอฯง | [ลอง] | ก๑.กระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าจะเป็นจริงตามนั้นหรือไม่ ก๒.ทำร้ายผู้อื่นโดยทางไสยศาสตร์; ตู้ ก็ว่า |