พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ส๋บทา | ส฿ปฯทาฯ | [สบทา] | น.สบทา - บริเวณที่น้ำแม่ทา ไหลมาบรรจบกับแม่น้ำกวง ที่บ้านสบทา อ.ป่าซาง จ.ลำพูน รวมกันไหลลงสู่แม่น้ำปิง |
บ่าโห่งหิน | บ่าฯฯโห่งฯ฿หินฯ | [บ่าโห่งหิน] | ดู...บ่าหุ่งเห๋บ |
หนาหนำ | หนฯาหนฯา | [หนาหนำ] | ก.มากมาย; หนำหนา ก็ว่า |
ก้น | ค่฿นฯ | [ค่น] | ว.โค่น, ล้มลง; โก้น ก็ว่า |
เล้อ | เลิ้อฯ | [เล้อ] | ก.นอนพังพาบ,นอนคว่ำอย่างงู |
ล้ำคุ่ม | ลําฅุ่ม | [ล้ำฅุ่ม] | สำ.เกินพอ,เลยวัย |
ยฺอย | อยฯอฯย,อยฯอฯยฯ | [อฺยฺอย] | ก.ทยอย - อาการที่เอาไปหรือเอามาทีละน้อยแต่บ่อยๆ; บอย ก็ว่า |
หื้อหน้า | หื้ห้นฯา | [หื้อหน้า] | ก๑.ให้ท่า,พูดหรือแสดงกิริยาให้รู้ว่ายินดีติดต่อด้วย ก๒.เปิดช่องว่างให้ผู้อื่นกระทำต่อตน |
สมเด็๋จ | ส฿มฯเดัจฯ | [สมเด็จ] | คำยกย่อง มีความหมายว่า ยิ่งใหญ่ หรือ ประเสริฐ มักใช้ประกอบหน้าชื่อฐานันดรศักดิ์โดยกำเนิดหรือแต่งตั้ง เช่น สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระสังฆราช สมเด็จอาชญาธรรมพระเจ้าเป็นต้น |
คันตี๋นคันมือต๋าง | ฅันฯตีนฯฅันฯมืตางฯ | [ฅันตีนฅันมือตาง] | ก.อยากทำแทน |