หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
เฮี่ยเบ๊อเร่ยฯเบิ้อฯ[เรี่ยเบ๊อ]ว.รกรุงรัง,กระจัดกระจาย,ระเกะระกะ;เฮี่ยเบ๋อะเฮี่ยเบ๋อ,เฮี่ยฟื้น ก็ว่า
ซ้าลอมซ้าลอฯม[ซ้าลอม]น.ชะลอม
แลบแควแยว(ว สะกด)แลปฯแฅวฯแยวฯ[แลบแฅวแยว]ว.ผอมบาง
แหลวและแหลวแลว่นแหลฯวฯและแหลฯวฯแล่วฯร[แหลวและแหลวแลว่น]ว.พินาศป่นปี้,แหลกลานไม่มีชิ้นดี; แหลวแหลว๋ะแหลวแลว่น ก็ว่า
นอนมื้อนอฯรมื้[นอนมื้อ]ก.นอนเวร
บ่าฟักแก้วบ่าฯฟักฯแก้วฯ[บ่าฟักแก้ว]น.ฟักทอง ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าฟักแก้ว''; ฟักทอง หรือ บ่าฟักแก้ว - เป็นไม้เถาเลื้อยไปตามดิน มีมือสำหรับยึดเกาะ ลำต้นอวบน้ำ ใบเดี่ยวรูป 5 เหลี่ยม มีขนทั้ง 2 ด้าน ดอกสีเหลืองรูประฆัง ผลมีหลายลักษณะ เกือบกลมก็มี แต่โดยทั่วไปเป็นรูปทรงกลมแป้น ผิวขรุขระเล็กน้อย เป็นพูโดยรอบ ผิวมักขรุขระเป็นตุ่มนูน เนื้อในสีเหลือง เหลืองอมเขียว หรือเหลืองอมส้ม มีเมล็ดจำนวนมาก รูปไข่ แบน ยอดอ่อน ใบอ่อน ดอกตูม และผลอ่อน ลวกหรือนึ่งรับประทานร่วมกับน้ำพริก หรือประกอบอาหาร เช่น แกงเลียง แกงส้ม ผลแก่ใช้ประกอบอาหารหลายชนิด หรือของหวาน เช่น ฟัหทองบวด เป็นต้น เมล็ดกินได้
หม้อซ่วยตี๋นหํมฯอฯมฯอฯ[หม้อซ่วยตีน]น.หม้อบรรจุน้ำสำหรับล้างเท้า มักจะอยู่ที่เชิงบันไดหน้าหรือหลังบ้าน
ควัดฅัวฯด[ฅวัด]ก.ควัก,คุ้ยออก,แกะสลัก; ขวั๋ก ก็ว่า
เป๋นไก้เป๋นปองเปนฯไค่เปนพอฯง[เปนไค่เปนพอง]ว.บวม,พอง
ขี้เต้าขี้เทัาฯ[ขี้เท่า]น.ขี้เถ้า - ฝุ่นผง หรือเศษผงที่เหลือจากการเผาไหม้,เศษเถ้าถ่าน; เต้าไฟ ก็ว่า