พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
อี่ก้าง | อี่ค่าฯงฯ | อี่ค่าง | น.ค่าง - ลิงชนิดหนึ่ง ลำตัว แขน ขา และหางยาวกว่าลิงทั่วไป ตัวสีเทาหรือดำ กินใบไม้และผลไม้. |
ต๋ำหลั๋ด | ตำรัสฯฯ | [ตำรัส] | ดู...ต่ำหลั๋ด |
หมากสุ๋บ | หมฯากฯสุบ,-สุ | [หมากสุบ] | น.หมากที่ทำไว้เป็นคำๆ มักพบคู่กับ ปูแหล้ม เป็นหมากสุ๋บปูแหล้ม |
นกจิ๋บ | น฿กฯจิปฯ | [นกจิบ] | น.นกกระจิบ - นกขนาดเล็ก ปากเล็กบาง ขายาวเรียว ชอบกระดกหางขึ้นลง และกระโดดไปมาตลอดเวลา ทำรังอยู่ด้วยกันเป็นคู่ หากินตามกิ่งไม้ มีหลายชนิด |
เติ่ย | เติ่ยฯ | [เติ่ย] | ว.ห้อยลง,หย่อนลง เช่น ปากเติ่ย - ริมฝีปากหย่อน |
เอ็๋ด | เอัดฯ | [เอ็ด] | ว.หนึ่ง,ใช้เรียกจำนวนที่มีเลข ๑ อยู่ท้าย เช่น ๒๑ - ซาวเอ๋ด, ๑๐๑ - ร้อยเอ๋ด เป็นต้น |
อยฺากเหล้น | อยฯากฯเห้ลฯร | [อฺยฺากเหล้น] | ก.อยากเล่น |
ป้วง | พ่วฯง | [พ่วง] | น.เรียกรถหรือเรือที่พ่วงท้ายให้รถหรือเรืออื่นลากจูงไปว่า รถพ่วง เรือพ่วง ก.ตามติด,ห้อยท้าย,ห้อยติดกันไป,ต่อท้าย |
แคว้ง | แฅ้วฯง | [แฅว้ง] | น.มะเขือพวง - ไม้พุ่ม ผลกลมผิวเรียบ สีเขียวแก่ ออกเป็นพวง กินได้; บ่าแฅว้งกูลวา ก็ว่า |
สว๋ะบ่ได้ | สวฯะบํได้ | [สวะบ่ได้] | ก.ปล่อยไม่ได้,ต้องดูแลอยู่ |