พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
วะว่อย | วว่อฯยฯ | [วะว่อย] | ดู...วอยๆ |
ปึ๊ง | พึ้งฯ | [พึ้ง] | ก๑.โหม,กระหน่ำ,พัด,กระโชก,กระชาก อย่าง ลมปึ้ง - ลมกระโชก; ก๒. ลุแก่อารมณ์,โกรธจัด,ใจเตลิด |
ไม้ป๋านเถื่อน | ไม้ป่านฯเถิ่อฯร | [ไม้ป่านเถื่อน] | น.ต้นดอกรัก - ไม้พุ่มขนาดเล็ก ใบใหญ่ หนา มีขนละเอียดสีขาวนวลคลุมใบ ดอกสีขาวหรือม่วง กลางดอกเป็นสันสูง ๕ แฉกคล้ายมงกุฎ ทุกส่วนของต้นมียางสีขาวข้น เป็นพิษ นิยมใช้ดอกร้อยมาลัย ทำอุบะ พานพุ่ม เป็นต้น |
ไฟไหม้หลองเข้า | ไฟไห้มฯหลฯอฯงเขั้า | [ไฟไหม้หลองเข้า] | สำ.ไฟไหม้ยุ้งข้าว - หิวมากจนแสบท้อง |
ขี้คู้ | ขี้ฅู้ | [ขี้ฅู้] | น.ไส้เดือน ตัวสีน้ำตาลเมื่อถูกกระทบตัวจะคู้หรืองอทันที นิยมใช้เป็นเหยื่อตกปลา |
อี่ปู่ | อี่ปู่ | [อี่ปู่] | น.ปู่,คุณปู่,พ่อของพ่อ. |
ป๋ะก๋ะติ๋มาส(บาลี) | บกติมาส | [ปกติมาส] | ดู...อธิกมาส |
สะหลีกั๋ญไจ | ระฯสีกัไญชฯ | [สรีกัญไชย] | น.พระขรรค์ชัยศรี - ดาบทิพย์ที่มีอำนาจยิ่งกว่าดาบธรรมดาทั่วไป |
ฮากไม้ | รากฯไม้ | [รากไม้] | น.รากไม้ - รากของต้นไม้ มีหน้าที่ยึดลำต้นให้ติดกับพื้นดิน ดูดน้ำและเกลือแร่สู่ลำต้น |
ฮั้วตั้งบ่อง | รั้วฯทั่งฯบ่อฯง | [รั้วทั่งบ่อง] | น.รั้วที่ทำด้วยไม้ไผ่หรือไม้เนื้อแข็งเป็นเสายาวประมาณ ๒ เมตร เจาะรู ๓-๔ รู สำหรับ สำหรับสอดท่อนไม้หรือกิ่งไม้ยาวๆหรือไม้ไผ่ขนาดพอเหมาะกับรู; ฮั้วฮาว ก็ว่า |