พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผ้าสะโหล่ง | ผ้าสโระฯห่฿งฯ | [ผ้าสะโหร่ง] | น.ผ้าโสร่ง,ผ้านุ่งของชาย |
ดอกต๋ายเหิน | ดอฯกตายฯเหินฯ | [ดอกตายเหิน] | น.ดอกมหาหงส์/หางหงส์ - ไม้ล้มลุกลำต้นอยู่ใต้ดิน ใบรูปหอกแกมขอขขนาน ยาว ๓๐-๕๐ เซนติเมตร ใบผิวเกลี้ยงเป็นมัน หลังใบมีขนนุ่มบางๆ ส่วนของก้านใบห่อเป็นลำชูขึ้นมาเหนือพื้นดินเป็นกอหลายลำ ดอกสีขาว มีกลิ่นหอม |
ป๊ะซะป้างซ่าง | พชพ่างฯช่างฯ | [พะซะพ่างซ่าง] | ว.ไม่เรียบร้อย,เป็นกระเซิง |
ต่าไผต่ามัน | ต่าไผต่ามันฯ | [ต่าไผต่ามัน] | ว.ทีใครทีมัน |
เบ้า | เบั้าฯ | [เบ้า] | ก.ขุดพืชขึ้นจากพื้น โดยมีรากและดินติด เพื่อย้ายไปปลูกที่อื่น ล.มวน - ลักษณะนามที่ใช้เรียกจำนวนบุหรี่ เช่น มูลี ๒ เบ้า - บุหรี่ ๒ มวน |
โธ้งน้ำ | โธ้฿งฯ¢ | [โธ้งน้ำ] | น.คุ้งน้ำ; โท้งน้ำ ก็ว่า |
กำอู้แหลวแล็ด | คำฯอู้แหลฯวแลัดฯ | [คำอู้แหลวแล็ด] | ดู...กำฟู่แหลวแล็ด |
หยอมแหยม | หยฯมแหยฯม | [หยอมแหยม] | ว.หย็อมแหย็ม,หร็อมแหร็ม - มีเล็กน้อย,มีบ้างประปราย,มีห่างๆ เช่น มีผมหยอมแหยม (ผมบางไม่ถึงกับล้าน) |
แข๋บหลัง | แขัปฯหัลฯง | [แข็บหลัง] | น.สะบักหลัง |
ผางโกม | ผางฯโค฿มฯ | [ผางโคม] | น.โคม,ตะเกียง; ผางมัน ก็ว่า |