พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ภาษามคธ (มะคด) | ภาษามค฿ธฯ | [ภาษามคธ] | น.(บ)ภาษามคธ - ภาษาที่ใช้พูดกันในแคว้นมคธ ประเทศอินเดีย หมายถึง"ภาษาบาลี" |
อ็๋อกปู๋ | อัอฯกปู | [อ็อกปู] | น.แกงที่ใช้เนื้อปูนาโขลกผสมกับข้าวคั่ว ตั้งบนไฟอ่อนๆ จนน้ำ ขลุกขลิกข้น ชูรสด้วยผักเผ็ด(ผักคราด) |
จั๋บยับ | จัปฯยัปฯ | [จับยับ] | ก.ควบคุมตัวไว้,จับตัวไว้ไม่ให้หนี |
นับได้นับเยียะ | นัปฯได้นัปฯเยยฯะ | [นับได้นับเยียะ] | ก.ทำอะไรโดยขาดการไตร่ตรอง |
ต๊องข่วง | ท้อฯงข่วฯง | [ท้องข่วง] | น.กลางสนาม; ก๋างข่วง-กลางข่วง ก็ว่า |
ห๋ะเข้า | หะเขั้า | [หะเข้า] | ก.โปรยเมล็ดข้าวเปลือกที่ได้จากการตีข้าว เพื่อให้ลมพัดเอาข้าวลีบหรือสิ่งปลอมปนปลิวแยกออกจากเมล็ดข้าว; หลางเข้า ก็ว่า |
เยียะบ่ลุก | เยยฯะบํลุก | [เยียะบ่ลุก] | ก.ทำไม่สำเร็จ |
หม้อ | หํมฯอฯ | [หม้อ] | น.ภาชนะสำหรับหุงต้มใส่น้ำ หรือสิ่งของอย่างอื่น ทำด้วยดินเผา โลหะ หรือวัสดุชนิดอื่น มีหลายขนาด หลายแบบรูปทรงต่างๆ |
ตี๋น | ตีนฯ | [ตีน] | น.เท้า - อวัยวะส่วนล่างสุดสำหรับยืนหรือเดินของคนและสัตว์, ส่วนล่างสุดของสิ่งบางอย่าง เช่น ตี๋นสิ้น - ชายผ้าซิ่น,ชื่อปลาชนิดหนึ่ง อาศัยอยู่ตามป่าชายเลนใช้คีบยึดเกาะและปีนป่ายต่างตีน เรียกป๋าตี๋น - ปลาตีน |
หัวหางก๋างบ้าน | ห฿วฯหางฯกลฯางฯบ้าฯนฯ | [หัวหางกลางบ้าน] | น.เรียกคำนินทาว่า กำหัวหางก๋างบ้าน - คำหัวหางกลางบ้าน |