พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ฟ้อนแวด | ฟ้อฯรแวดฯ | [ฟ้อนแวด] | ก.ฟ้อนวนเวียนไปมาโดยรอบ |
ฝ่า | ฝ่า | [ฝ่า] | น.พื้นของมือและเท้า ปกติใช้ อ้ง เช่น อ้งมือ - อุ้งมือ, อ้งตี๋น - อุ้งเท้า |
นอกใจ๋ | นอฯก | [นอกใจ] | ก.ไม่ซื่อสัตย์ต่อคู่ครองหรือคนรักด้วยการคบชู้ |
บ่าป๊าว | บ่าฯพ้ลฯาวฯ | [บ่าพล้าว] | น.มะพร้าว ภาษาเหนือ (กำเมือง) เรียก ''บ่าป๊าว'': มะพร้าว หรือ บ่าป๊าว - เป็นไม้ต้น สูง 20-30 เมตร ลำต้นกลม ตั้งตรง ไม่แตกกิ่งก้าน เปลือกต้นแข็ง ขรุขระ สีเทา ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ออกเรียงเวียนรูปพัดจีบ ดอกเป็นช่อแขนงออกตามซอกใบ ผลรูปทรงกลมหรือรีแกมรูปสามเหลี่ยม ผิวเรียบ ผลออกเป็นช่อขนาดใหญ่เรียกว่า ทะลาย (ขะแนง) ผลอ่อนสีเขียวพอแก่เป็นสีน้ำตาล เปลือกชั้นกลางเป็นเส้นใยนุ่ม ชั้นในแข็งเป็นกะลา ชั้นต่อไปเป็นเนื้อสีขาวนุ่ม ข้างในมีน้ำใส น้ำคั้นจากเนื้อมะพร้าวห้าวเรียกว่า ''กะทิ'' ใช้ปรุงอาหาร ขนม และสกัดเป็น ''น้ำมันมะพร้าว'' |
แผ้ว | แผ้วฯ | [แผ้ว] | ดู...เผี้ยว |
อือ | อื | [อือ] | ว.เสียงขานรับ,เสียงขานตอบ; บ่หือบ่อือ - ไม่มีเสียงตอบรับ: หือ ก็ว่า |
ผ่าจิ๋กผ่าจ๋อก | ผ่าจิกฯผ่าจัอฯก | [ผ่าจิกผ่าจ็อก] | ก.สับหรือหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ; ผ่าย่อยผ่ายำ ก็ว่า |
จะจ้อน | ชช่อฯร | [ชะช่อน] | ว.งดงาม,น่ารัก,สวยงาม; มักใช้ตามหลัง งาม เป็น งามจะจ้อน |
เป๋นปิ๋ | เปนฯปิ | [เปนปิ] | ว.เป็นลม,หมดสติ,กระสับกระส่าย |
หยอยๆ | หยฯย | [หยอยๆ] | ว.เงื่องหงอย,ไม่ร่าเริง |