พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หยฺอกเหยฺ๋าะ | อยฯอฯกโอยฯอฯะ | [อฺยฺอกเอฺยฺาะ] | ก.หยอกเย้า,แหย่เล่น; เหย๋าะไย (โอยฯ฿อฯะไอยฯ-เอยาะไอย) ก็ว่า |
ลมปิ๊ชจ๊ะขอด | ล฿มฯพิชฌฯขอฯด | [ลมพิชฌขอด] | น.ลมเพชรหึง - ลมที่พัดอยู่ระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์ หากใครเหาะไปถึงระดับนี้จะถูกลมพัดให้คอขาด; ลมมีดขูด ก็ว่า |
ฮอด้าย | ฮํอฯด้ายฯ | [ฮอด้าย] | น.กรอด้าย |
บ่าถั่วเน่าแข๋บ | บ่าฯถ฿วฯเนาฯแขัปฯ | [บ่าถั่วเน่าแข็บ] | น.ถั่วเหลืองต้มเปื่อย หมักให้ได้ที่ ตำให้ละเอียดปรุงรสเผ็ด หวาน มัน เค็ม ตามใจชอบ ทำเป็นแผ่นกลมประมาณ ๓ - ๔ นิ้วบางๆ ตากให้แห้งเก็บไว้ได้นาน ใช้ปรุงรสอาหาร เช่น ผักกาดจอ |
ห้ามดุม | ห้ามฯดุม | [ห้ามดุม] | ก.ห้ามล้อรถจักรยานชนิดที่ทำให้เกิดความฝืดที่ดุมล้อ |
เหงย | เหิงฯ | [เหงย] | น.เงย - ยกหน้าขึ้น,แหงนหน้าขึ้น; เหงยหน้า ก็ว่า |
เป๋นใจ๋กั๋น | เปนฯไจกันฯ | [เปนใจกัน] | ก.สมคบกัน,เข้าข้างกัน |
อ่องต่อง | อ่อฯงต่อฯง | [อ่องต่อง] | ว.เปล่งปลั่ง (ใช้กับของขนาดเล็ก) เช่น แก้มใสอ่องต่อง - แก้มใสเปล่งปลั่ง; อ้องต้อง ก็ว่า |
โยนกหนะกอน | โยน฿กฯนคอฯร | [โยนกนคร] | น.โยนกนคร/แคว้นโยนก เป็นรัฐของชาวไทยวน ที่ตั้งอยู่ลุ่มน้ำโขงตอนกลาง อันเป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำกก เป็นที่ตั้งของชุมชนที่มีมาช้านาน แม้จะเป็นรัฐชายขอบที่ตั้งอยู่ใกล้กับอาณาจักรขนาดใหญ่ ขอม พุกาม และยูนนาน แต่ก็ได้พัฒนาการอย่างรวดเร็วช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๗ |
โก๋น | โก฿นฯ | [โกน] | น.โพรง เช่น โก๋นนก - โพรงนก,โก๋นเหม้น - โพรงเม่น; ก๋น ก็ว่า |