พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สั๋กยันต์ | สักฯยัน์ตฯ | [สักยันต์] | ก.สักยันต์ - สักลวดลายและอักขระบนร่างกาย นิยมสักเป็นยันต์ต่างๆ เพื่อความคงกระพันชาตรี ใช้ป้องกันตัวยามศึกสงคราม ตลอดจนป้อง กันพิษสัตว์ต่างๆ เช่น งู ตะขาบ เป็นต้น |
เป๋นใหญ่เป๋นหลวง | เปนฯไห่ยฯเปนฯหลฯวฯง | [เปนใหย่เปนหลวง] | ว.เป็นใหญ่,มีอำนาจ |
เพกา | เพกา | [เพกา] | น.เพกา ภาษาถิ่นล้านนาเรียก ''บ่าลิดไม้ หรือ บ่าลิ้นไม้''; ดู...บ่าลิดไม้ |
ยงๆ | ย฿งฯๆ | [ยงๆ] | ว.ใช้ตามหลังคุณศัพท์เพื่อแสดงความชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น หัวล้านใสยงๆ |
เมืองกิ่ง | เมิอฯงกิ่งฯ | [เมืองกิ่ง] | น.เมืองที่อยู่ในปกครองของเมืองอื่น |
กำลื้อ | คำฯลื้ | [คำลื้อ] | น.ภาษาพูดของชนชาวลื้อ ที่สืบเชื้อสายจากสิบสองปันนา ประเทศจีน มีอยู่หลายอำเภอในจังหวัดน่าน และที่อำเภอสันป่าตอง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ |
บ่ต๊า | บท้าฯ | [บ่ท้า] | ก.ไม่นับ,ไม่สู้,ยอมแพ้ |
จ๋างพิกจ๋างเกื๋อ | จางฯระฯพิกฯจางฯเกิลฯอฯอ | [จางพริกจางเกลือ] | ว.ขาดรสเผ็ดหรือรสเค็มตามควร,อาหารที่จืดชืดไม่มีรสชาติ. |
อะเละ | อเละ | [อะเละ] | ว.องอาจ,ผึ่งผาย |
โง้ง | โง้฿งฯ | [โง้ง] | ว.โง้ง,งอ,คด (ใช้กับของใหญ่) เช่น ควายเขาโง้ง, แขนโง้ง. ถ้าเป็นของเล็ก ใช้ ง้อง เช่น บ่าขามง้อง - มะขามฝักคดงอ |