พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
วิดขี้ | วิดฯขี้ | [วิดขี้] | น.ส้วม - ที่ถ่ายอุจจาระ: ถ้าเป็นบรรพชิตใช้ เวจกุฎี |
เปิบ | เปิบฯฯ | [เปิบ] | ก.กระโดดเข้าใส่,ถลาเข้าหา,กระโจนเข้าหา,ปรี่เข้าหา,ทำท่าหลอก; เผิบ ก็ว่า |
ต้นเสี้ยวดอกแดง | ต้฿นฯส้ยฯวดอฯกแดงฯ | [ต้นเสี้ยวดอกแดง] | น.ต้นชงโค ไม้พุ่มกึ่งยืนต้น ดอกสีม่วงแดง ออกเดี่ยวๆ ตามง่ามใบ |
สองใจ๋สองคอ | สอฯงไจสอฯงฅํอฯ | [สองใจสองฅอ] | ว.สองจิตสองใจ, ลังเล, ตัดสินใจไม่ถูก, ตะขิดตะขวงใจ |
หั้น | หั้นฯ | [หั้น] | น.นั่น,นั้น |
ขี้แข๋ะ | ขี้แขะ | [ขี้แขะ] | ว.ขี้ขลาด,ใจเสาะใจไม่สู้; ขี้แหล๋ะ ก็ว่า |
ไม้หมายเมือง | ไม้หมฯายฯเมิอฯง | [ไม้หมายเมือง] | น.ไม้หมายเมือง - ต้นไม้ที่ใช้บ่งบอกถึงที่ตั้งของเมือง เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น ตามลักษณะภูมิประเทศที่มีพันธุ์ไม้นั้นๆ มักเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่และสูง โดดเด่น มองเห็นได้ชัดเจน แม้อยู่ระยะไกล เช่น ต้นยางนาขนาดใหญ่ ๙ คนโอบรอบ สูง ๒๑๘ ฟุต(กว่า ๖๖ เมตร) อายุ ๒๖๘ ปี (พ.ศ.๒๕๖๔) เจ้าอลองพญา กษัตริย์พม่าปลูกเมื่อ พ.ศ.๒๒๙๖ เป็นไม้หมายเมืองของนครเชียงตุง; หรือ ไม้หมายเมืองเชียงใหม่ ไม้ยางนาขนาดใหญ่และสูง พระเจ้ากาวิละ เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์ที่ ๑ ปลูกไว้ใกล้เสาหลักเมืองเชียงใหม่ (เสาอินทขีล) ในวัดเจดีย์หลวง วรวิหาร ซึ่งตั้งอยู่กลางกำแพงเมืองเชียงใหม่ เป็นต้น |
อะหลากสากเสก | อหลฯากฯสากฯเสกฯ | [อะหลากสากเสก] | ว.ผสมปนเปทั้งรีบร้อนและไม่เรียบร้อย,ลวกๆ ลนๆ; บ่าหลากสากเสก ก็ว่า |
หลั๋บแต๊ | หัลฯบแท้ | [หลับแท้] | ก.หลับจริง |
เสี้ยว | ส้ยฯว | [เสี้ยว] | น.ชื่อเรียกพรรณไม้หลายชนิด จำพวกต้นชงโค ก.ว.เฉ,ไม่ตรง มักใช้เมื่อใช้ของมีคมตัดสิ่งที่เป็นแผ่น อย่างเอากรรไกรตัดกระดาษ มีดกรีดใบตอง เป็นต้น; จ๊วย,ส้วย ก็ว่า |