พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ่าวจี๋ | บ่าฯวฯจี | [บ่าวจี] | น.หนุ่มแรกรุ่น; ถ้าเป็นสตรีเรียก สาวจี๋ - สาวแรกรุ่น,สาวแรกแย้ม |
ดาน | ดานฯ | [ดาน] | ว.แข็ง,แน่น เช่น ดินดาน - ดินแข็ง |
ต้าด | ทาฯดฯ | [ทาด] | ก.แตะ,สัมผัสด้วยของร้อนหรือสิ่งที่ทำให้เกิดความแสบร้อนระคายเคือง; จาด ก็ว่า |
ผะหยาปึ๋ก | ผๆยฯาปึกฯ,ระฯบยฯาปึกฯ | [ผยาปึก,ประยาปึก] | ดู...ผะหยาหลึ๋ก |
หลุ้ยออก | ห้ลฯยออฯก | [หลุ้ยออก] | ก.คลายออก,หลุดออกกว่าเนื้อ คือมีเลือดสดเคล้าใบตะไคร้ผสมอยู่มาก ปรุงให้รสจัด; หลู้เลือด ก็ว่า ว.ลู่ - อาการที่เอนไปตามกระแสลมอย่างยอดสนลู่ลม เป็นต้น |
ต๋ายกั้น | ตายฯกั้ลฯร | [ตายกลั้น] | ก.ตายเพราะอดอาหาร; ต๋ายกั้นต๋ายอยาก ก็ว่า |
หัวใหม่ | ห฿วฯไห่มฯ | [หัวใหม่] | ว.นิยมตามสมัยใหม่ |
ไว้เสีย | ไว้เสยฯ | [ไว้เสีย] | ก.เว้นเสีย,ยกเว้นเสีย |
ปู๋นขาว | ปูรขาวฯ | [ปูนขาว] | น.ปูนขาว |
ก่ำปอหวาน | กําพํอฯหวฯานฯ | [ก่ำพอหวาน] | ว.อมหวานอมเปรี้ยว(ออกทางรสหวานมาก กว่ารสเปรี้ยว); ก๋ำปอหวาน ก็ว่า |