พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หยอยๆ | หยฯย | [หยอยๆ] | ว.เงื่องหงอย,ไม่ร่าเริง |
ปั๋นปุ้น | ปันฯพุ่ร | [ปันพุ่น] | ก.แบ่งเป็นกองๆ |
บ่ากอง | บ่าฯคอฯง | [บ่าคอง] | ดู...บ่กอง |
สุ๋ขขะเสม | สุขส฿มฯ | [สุขเสม] | ก.สุขสำราญ |
ถั่วปากอ้า | ถ฿วฯปากฯอ้า | [ถั่วปากอ้า] | น.ถั่วชนิดหนึ่ง ดอกสีขาวอมม่วง ฝักใหญ่ เมล็ดกลมแบ กินได้ |
เป๋อะ | เปิอฯะ | [เปอะ] | น.โคลน,ตม,เปือก,เลน; ขี้เป๋อะ ก็ว่า |
วอยๆ | วอฯยฯๆ | [วอยๆ] | ว.เสียงที่ได้ยินมาแต่ไกล,เสียงแผ่ว,บ่อยๆ; วะว่อย ก็ว่า |
ฝ้า | ฝ้า | [ฝ้า] | น๑.เมฆ,ก้อนเมฆ น๒.อนุภาคเล็กๆที่รวมตัวกันเป็นแผ่นบางๆ ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ หรือติดบริเวณหน้า เป็นต้น ว.ลักษณะขุ่นมัว เป็นจุด เป็นรอย หรือรอยผื่นสีคล้ำ เป็นต้น |
มันแก๋ว | มันฯแกวฯ | [มันแกว] | น.มันชนิดหนึ่งหัวกินได้ทั้งดิบและทำให้สุก ยอดอ่อนทำให้สุกแล้วกินได้ |
ขัว | ข฿วฯ | [ขัว] | น.สะพาน ภาษาถิ่นล้านนาเรียก ''ขัว''; สะพาน หรือ ขัว - สิ่งปลูกสร้างที่ทำสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง ถนน ทางรถไฟ เชื่อมต่อระหว่างฝั่งสำหรับข้ามหุบเขา ทำยื่นลงไปในน้ำสำหรับขึ้นลง หรือสร้างทอดยาวออกไปในน้ำ ใช้เป็นท่าเทียบเรือประมงเพื่อขนปลา เป็นต้น; ตะพาน ก็ว่า |