พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สนแส่ว | ส฿นฯแส่วฯ | [สนแส่ว] | ก.ถักร้อย,ปักอย่างปักผ้าให้เป็นลวดลายต่างๆ; ดู...แส่ว |
อยฺู่เดือน | อยฯู่เดิอฯร | [อฺยฺู่เดือน] | ก.อยู่ไฟ - อาการที่สตรีพักผ่อนรักษาตัวหลังคลอดลูกเป็นเวลาหนึ่งเดือน ช่วงเวลานี้ การใช้ชีวิตประจำวันต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เช่น ไม่กินของแสลง ไม่สูดดมกลิ่นที่ไม่ปรกติ รักษาร่างกายให้อบอุ่นเสมอ ทำใจให้สงบ เป็นต้น |
ปุ้ง | พุ่ง | [พุ่ง] | ก.ซัดของยาวๆเช่นหอกออก ไป,อาการที่แล่นออกไปโดยแรงและเร็ว เช่น บ้องไฟพุ่งขึ้นฟ้า เป็นต้น |
หยุ๋บถือ | หยฯบถื | [หยุบถือ] | ก.จับถือ,ถือไว้เป็นกรรมสิทธิ์ |
หนูด | หูด,หด | [หนูด] | น.รอยบวมขนาดเล็ก อย่างที่ถูกไม้เรียว หรือถูกแมลงกัดต่อย ถ้าขนาดใหญ่ใช้ หนาด |
มัดศอกแป้ | มัดฯสอฯกแป้ลฯ | [มัดสอกแปล้] | ก.มัดคนโดยรวบเอาศอกทั้งสองข้างไปมัดไว้ข้างหลัง |
หนาบๆ | หนฯาปฯๆ | [หนาบๆ] | ว.ลักษณะของสิ่งที่ต่อเนื่องกัน เช่น กาวเหนียวหนาบๆ หรืออาการที่กระทำติดต่อเนื่องกัน เช่น เด้าหนาบๆ |
ป่าน | ป่านฯ | [ป่าน] | น.ชื่อพันธุ์ไม้หลายพันธุ์หลายชนิด ที่เปลือกเป็นใยเหนียวใช้ทำเชือก เรียกเจื้อกป่าน - เชือกป่าน |
ขังข้อ | ขังฯขํอฯ | [ขังข้อ] | น.กระบอกไม้ไผ่ที่ตัดให้มีข้อติดอยู่ข้างหนึ่ง;ถ้าตัดให้มีข้อติดไว้ทั้งสองข้างเรียก ขังปล้อง |
แป๋แหว | แปแหวฯ | [แปแหว] | น.สิ่งของเล็กที่มีรูปทรงกลมแบน เรียก แบนแป๋แหว |