พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ป่าดง | ป่าด฿งฯ | [ป่าดง] | น.ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาทึบ |
ยื้อ | ยื้ | [ยื้อ] | ก.แย่งด้วยอาการฉุด,ยุด,ดึง |
ซน | ซ฿นฯ | [ซน] | ก.ผลัก,ดัน เช่น ซนหลั๋วหนึ้งเข้า - ดันท่อนฟืนเข้าเตาไฟนึ่งข้าว; ยู้ ก็ว่า |
เผื่อเหลือ | เผิ่อฯอแผ่ | [เผือแผ่] | ก.เผื่อแผ่ - จุนเจือ,ค้ำจุน,ให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วยความโอบอ้อมอารี |
เดือนกี้กดั๋บกู้ | เดิอฯรคีกฯดัปฯคู่ | [เดือนคีกดับคู่] | น.เดือนคี่มี ๒๙ วัน คือ ขึ้น ๑ - ๑๕ ค่ำ และ แรม ๑ - ๑๔ ค่ำ วันสุดท้ายของเดือนคี่ คือแรม ๑๔ ค่ำ เป็น ดั๋บกู้(ดับคู่) หรือ ดับหน; ดู...ดั๋บกู้,เดือนดั๋บ,ดั๋บหน ประกอบ |
บ่าลัน | บ่าฯลันฯ | [บ่าลัน] | ว.ขนาดโตพอเหมาะ พองาม ถ้าขนาดใหญ่หรือโตมาก เรียก บ่าเหล้น, บ่าเหล๋ะบ่าเหล้น |
อืนอือปือคอ | อืนฯอืพืฅํอฯ | [อืนอือพือฅอ] | ก.คึกคะนองลำพองอย่างไก่ตัวผู้กางกระพือขนคอ |
หย้องแหย้ง | ห้ยฯงแห้ยฯง | [หย้องแหย้ง] | ว.แบบบาง,ไม่แข็งแรง ใช้แก่อาการที่เดินไม่ถนัด เดินทำเอวคดไปมา เรียก เตียวหย้องแหย้ง |
ต้อกว้อง | ทอฯกว้อฯง | [ทอกว้อง] | ดู...ซอกว้อง |
มังลาย | มังฯรายฯ | [มังราย] | น.มังราย - พระนามปฐมกษัตริย์ในราชวงศ์มังราย ผู้สร้างเมืองเชียงรายใน พ.ศ.๑๘๐๕ และสร้างเมืองเชียงใหม่เมื่อ พ.ศ.๑๘๓๙ (ในพงศาวดารโยนกและเอกสารทุติยภูมิมักใช้ เม็งราย) |