พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไหมมือ | ไหมฯมื | [ไหมมือ] | น.ด้ายมงคลที่ใช้ในการผูกมือทำขวัญ; ฝ้ายไหมมือ ก็ว่า |
แส่ | แส่ | [แส่] | ก.แส่ - แหย่ อาการอย่างเอาปลายไม้เรียวเป็นต้น แหย่เข้าไปในที่ใดที่หนึ่งแล้วส่ายปลายไม้นั้นเล็กน้อย. ถ้าแกว่งอย่างแรง เรียก ส่าย,สฺว่าย; แสฺว่ ก็ว่า |
แมวเผิ้ง | แมวฯเผิ้งฯ | [แมวเผิ้ง] | น.แมวที่มีสีเหลืองทั้งตัว |
อี่ | อี่ | [อี่] | น๑. อี - คำที่ผู้มีอาวุโสกว่า หรือเพื่อนใช้เรียกนำหน้าชื่อคนเพศหญิง เช่น อี่แก้ว-อีแก้ว, อี่คำ-อีคำ; ถ้าเป็นเพศชายใช้ ไอ่ หรือ บ่า แทน เช่น ไอ่แดง-ไอ้แดง หรือบ่าแดง-ไอ้แดง; น๒.ใช้นำหน้าชื่อสัตว์บางชนิด(ทั้งตัวผู้ตัวเมีย) เช่น อี่วอก-ลิง, อี่ฮุย-ชะนี, อี่บี้-แมลงปอ, อี่ฮวก-ลูกอ๊อด เป็นต้น. |
อุ้มฮุ่ม | อุ้มฮุ่ม | [อุ้มฮุ่ม] | ว.ลักษณะของสิ่งที่เขียวเข้ม เช่น น้ำทะเลเขียวอุ้มฮุ่ม |
หมึน | หึมฯร | [หมึน] | น.ผื่น - เม็ดตุ่มหรือแถบแดงๆ ที่ผุดขึ้นตามผิวหนังเป็นพืด; ก.นิ่ง,เฉย,ไม่กระดิก; ว.ดื้อด้าน,ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น,ชาตามเนื้อตามตัว; หมืน,หลืด ก็ว่า |
เยียะไฮ่ | เยยฯะไร่ | [เยียะไร่] | ก.ทำไร่ |
ถ่านหมื้อ | ถ่านฯหื้มฯ | [ถ่านหมื้อ] | น.ปุยหมื้อ - ปุยของผลหมื้อคล้ายปุยนุ่นแต่เป็นสีน้ำตาลอ่อน ใช้เป็นเชื้อไฟรับประกายไฟจากการตีเหล็กกับหิน |
ฮ้องฮ่ำฮิฮ่ำไฮ | ร้อฯงราริราไร | [ร้องร่ำริร่ำไร] | ก.ร้องคร่ำครวญ,ร้องและรำพัน |
เข้ามันบ่าม่วง | เขั้ามันฯบ่าฯม่วฯง | [เข้ามันบ่าม่วง] | น.ข้าวเหนียวมะม่วง - ข้าวเหนียวที่นึ่งแล้วเคล้ากับกะทิ รับประทานพร้อมกับมะม่วงสุก |