พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สว้าย | ส้วฯายฯ | [สว้าย] | ก.ชดใช้ - ทดแทนสิ่งที่ใช้หรือเสียไป; ส้าย ก็ว่า |
หูก | หูก | [หูก] | น.เครื่องทอผ้า ดู...กี่ |
ดอกจ๋ำป๋า | ดอฯกจำปา | [ดอกจำปา] | น.ดอกจำปา ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''ดอกจ๋ำป๋า'': จำปา หรือ จ๋ำป๋า - ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูง 15-30 เมตร ทรงพุ่มโปร่งเป็นยอดกรวยคว่ำ ใบรูปรีแกมรูปขอบขนาน สีเขียวใหญ่เป็นมัน ดอกเป็นดอกเดี่ยวสีเหลืองอมส้ม ออกตามง่ามใบ กลีบดอกยาวรี ปลายเรียวแหลม กลิ่นหอมแรง ออกดอกเกือบตลอดปี ฝัก/ผล รูปรี หรือรูปไข่ เปลือกแข็ง เมล็ดสีดำค่อนข้างกลม ดอกจุ๋มป๋า ก็ว่า |
ลูกน้ำผ่า | ลูกนาฯผ่า | [ลูกน้ำผ่า] | น.ลูกครึ่ง - ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ต่างเผ่าพันธุ์กัน |
ปากหม๋ด | ปากฯห฿มฯด | [ปากหมด] | ก.พูดเก่ง |
ปื๊นเมือง | พื้นฯเมิอฯง | [พื้นเมือง] | ว.พื้นเมือง - เฉพาะเมือง,เฉพาะถิ่น,เฉพาะท้องที่ เช่น อาหารพื้นเมือง,คนพื้นเมือง |
ฟ่อง | ฟ่อฯง | [ฟ่อง] | ว.ลอยเด่น,ลอยสูง,ลอยอยู่ตามลำพัง |
หลังฝาย | หัลฯงฝายฯ | [หลังฝาย] | น.หน้าเขื่อน - ส่วนของน้ำที่เอ่อขึ้นทั้งหมดที่อยู่เหนือเขื่อน; ถ้าเป็นด้านใต้เขื่อน เรียก ต๊องฝาย |
ตี๋หละกุย | ตีหลฯะคุ | [ตีหละคุย] | ดู...ตี๋ลูกกุย |
บั๋ก | บักฯ | [บัก] | น.รอยบาก,ส่วนที่คอดเข้าไป ก๑.หยัก,บาก,ทำเป็นรอยคอดหรือแง่ ก๒.กำหนดเฉพาะ,เจาะจง ว.ขั้นตอน, ระยะ,จังหวะ |