พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ปุ๊ทธะ | พุทธฯ | [พุทธ] | น.ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน(หมายถึงพระพุทธเจ้า) |
งูหางแห้ม | งูหางฯแห้มฯ | [งูหางแห้ม] | ดู...งูเขียวหางแห้ม. |
ไก๊ | ไค้ | [ไค้] | น.ปีกุน-ชื่อปีนักษัตรปีที่ ๑๒ ใช้หมู เป็นสัญลักษณ์ แต่ล้านนานิยมใช้ช้าง เป็นสัญลักษณ์ ดู...ปีนักษัตร และ ธาตุประจำปีเกิด ในภาคผนวกท้ายเล่ม |
ก่ำ | กํา | [ก่ำ] | ว.สีคล้ำ,สีม่วงเข้ม เช่น เข้าสาลีก่ำ - ข้าวโพดที่มีสีคล้ำ; หน้าแดงก่ำ - สีหน้าที่โกรธจัด หรือถูกแดดร้อนจัด |
ง้วนหมู | ง้วฯรห | [ง้วนหมู] | น.กระทุ้งหมาบ้า- ไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่ เลื้อยพันขึ้นตามต้นไม้; ดูละเอียดที่ ผั๋กฮ้วนหมู |
โบ๋ะหลัว | โบ฿ะห฿ลฯวฯ | [โบะหลัว] | ก.ผ่าฟืน; ผ่าหลัว ก็ว่า |
ยวบ | ยวฯบ | [ยวบ] | ก.อาการที่ไหวยุบลง |
เป๋นหมึน | เปนฯหึมฯร | [เปนหมึน] | ว.เป็นผื่นขึ้นตามตัว; เป๋นหมืน ก็ว่า |
หอน | หอฯร | [หอน] | ก.(สุนัข) ร้องเสียงยาวโหยหวน |
เบาหย้องๆ | เบัาฯห้ยฯอฯงๆ | [เบาหย้องๆ] | ว.เบามาก ใช้กับของสิ่งเล็กที่มีน้ำหนักเบา เช่น หมอน เป็นต้น |