หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
เฮี่ยเร่ยฯ[เรี่ย]เรี่ย - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''เฮี่ย''; เรี่ย หรือ เฮี่ย หมายถึง: ว.เรี่ยราด - กระจัดกระจาย,เกลื่อนกลาด,กระจายไปอย่างเลอะเทอะ,กระจายอย่างไม่มีระเบียบ เช่น เยี่ยวเฮี่ย(ปัสสาวะเรี่ยราด เลอะเทอะไม่เป็นที่เป็นทาง); ก.ทอดทิ้ง - ทิ้งขว้าง ไม่ใส่ใจ ละเลย ไม่เอาธุระ ไม่นำพา เช่น ไข่เฮี่ย (ปาก) - ทำผู้หญิงท้องแล้วทอดทิ้ง ไม่ใส่ใจ ไม่เลี้ยงดู เป็นต้น
ไม้ดู่ไม้ดู่[ไม้ดู่]น.ไม้ประดู่ - ไม้ต้นขนาดใหญ่ เปลือกต้นสีเทา แตกเป็นร่องตื้นๆ ตามยาว กิ่งทอดย้อยต่ำลง ผลเป็นฝักกลมแบนมีปีกโดยรอบ มีเมล็ด ๑ เมล็ดนูนออกมา ปลูกเป็นไม้ให้ร่มเงาตามถนนและสวนสาธารณะ
ฟอนหาจิ๊นฟอฯรหาชิ้นฯ[ฟอนหาชิ้น]ก.ใช้มือหรือช้อนควานหาเนื้อในชามแกง
ล่ำบากราบาฯกฯ,ลาบาฯกฯ[ร่ำบาก,ล่ำบาก]ว.ลำบาก - เดือดร้อน,ยาก,ไม่สะดวก
นกก๋กน฿กฯก฿กฯ[นกกก]น.นกเงือก ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''นกก๋ก''; - นกขนาดใหญ่ โดยมากมีลำตัวสีดำและขาว หางยาว ปากหนาใหญ่ ปีกกว้างใหญ่เวลาบินเสียงดังมาก อยู่รวมกันเป็นฝูงในป่าลึก ขณะตกไข่ตัวเมียจะขังตัวอยู่ในโพรงไม้ ให้เหลือเพียงช่องพอที่ตัวผู้จะส่งอาหารเข้าไปได้ กินเนื้อสัตว์และผลไม้เป็นอาหาร
ซิๆซิๆ[ซิๆ]ว.ฝนตกปรอยๆ เช่น ฝนต๋กซิๆ - ฝน ตกปรอยๆ; ฝนตกซิกๆ ก็ว่า
ไก่ขันเลยไก่ขันฯเลิยฯ[ไก่ขันเลย]ก.ช่วงเวลาที่ไก่ขันรับกันเป็นทอดๆ เรื่อยไปตั้งแต่เวลาประมาณตีสี่ไปจนสว่าง
ฝั๋ดเข้าฝัดฯเขั้า[ฝัดเข้า]ก.กระพือข้าวด้วยกระด้ง เป็นต้นเพื่อให้แกลบ รำ หรือผงอื่นปลิวแยกออกไป
ออกป๊าวออฯกพ้ลฯฯาวฯ[ออกพล้าว]น.ออกพล้าว - เนื้ออ่อนส่วนคอของต้นมะพร้าว ใช้ทำเป็นอาหารได้.
ตุ้มทุ่ม[ทุ่ม]น.เรียกไม้ตะกูยักษ์ว่าไม้ตุ้ม