พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เข้าไฮ่ | เขั้าไร่ | [เข้าไร่] | น.ข้าวไร่ - ที่ปลูกในไร่ เช่นตามไหล่เขาหรือที่ดอนโดยอาศัยน้ำฝน |
ป่อยผีป่อยสาง | ป่ลฯอฯยฯผีป่ลฯอฯยฯสางฯ | [ปล่อยผีป่อยสาง] | ก.ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตายกลางเดือน ๑๒ เหนือ (เดือน ๑๐ ของภาคกลาง) ชาว ล้านนาเชื่อกันว่าพญายมปล่อยผีปล่อยเปรตมารับเอาส่วนบุญที่ลูกหลานทำบุญอุทิศให้ |
ดอกอโศก | ดอฯกอโศ฿กฯ | [ดอกอโศก] | น.ดอกอโศก - เดิมชื่อดอกโศก เปลี่ยนชื่อเป็น ดอกอโศก ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''ดอกส้มสุ๋ก''; ดู...ดอกส้มสุ๋ก |
เตียน | ทยฯร | [เทียน] | น๑.เทียน - เครื่องตามไฟที่ใช้ขี้ผึ้งหรือไขสัตว์ เช่นไขปลาวาฬเป็นเชื้อเพลิง มีไส้อยู่ตรงกลางสำหรับจุด น๒.ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจำพวกหนึ่ง มีขนาดเล็ก รสเผ็ดน้อยๆ ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุกหลายชนิด เช่น เทียน แกลบ เทียนขาว เตียนดำ เป็นต้น ว.ราบเรียบ,ราบเสมอกัน,โล่ง,ไม่รก |
ว(ว) - ออกเสียง วะ | ว | ว | ว (วะ) - เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นทั้งพยัญชนะต้น ตัวตาม ตัวสะกด และอักษรควบ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด "ว" จะใช้พยัญชนะตัวเต็ม (ไม่มีเชิงหรือหาง) และวางได้ทั้ง ๓ ระดับ คือ ระดับ ๐,-๑,-๒ เช่น ก่ยฯวบ฿วฯหลฯวฯง |
เป๋นปั๊วะเป๋นเหง้า | เปนฯพ฿วฯะเปนฯเหั้งฯา | [เปนพัวะเปนเหง้า] | ก.เป็นพวงเป็นเหง้า |
ก้องผู่ | ก้ลฯอฯงผู่ | [กล้องผู่] | น.กล้องเป่าลูกดอก ทำด้วยไม้ไผ่ชนิดปล้องเล็กบางยาว เรียก "ไม้เฮี้ย" ใช้เป็นลำกล้องเป่าลูกดอก |
แป๊แว้ | แพ้แว้ | [แพ้แว้] | ว.ลักษณะสิ่งของขนาดเล็กที่ยื่นกางออกมา เช่น หูบังแป๊แว้ - หูกาง เป็นต้น |
โอวยนอ | โอ฿วฯยฯนํอฯ | [โอวยนอ] | อุ.คำแสดงความรู้สึกสมเพช หรือรันทดใจ |
อือตือ | อืทื | [อือทือ] | ว.เสียงก้องกังวาน,เสียงอึกทึก |