พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ป่าดงดิ๋บ | ป่าด฿งฯดิปฯ | [ป่าดงดิบ] | น.ป่าดงดิบ - ป่าไม่ผลัดใบ เป็นป่ารกทึบเขียวชอุ่มตลอดปี มีพรรณไม้ขึ้นหลากหลาย |
หยั๋วะ | ห฿ยฯวฯะ | [หยัวะ] | ว.หยดลง,เคลื่อนที่ลง,ตกลง,ไหลลง |
สะจี | สชี | [สะชี] | น.ฝาชี - เครื่องจักสานที่ใช้ครอบสำรับอาหาร; ฝาจี ก็ว่า |
สว้ายหลว้าย | ส้วฯายฯห้ลฯวฯายฯ | [สว้ายหลว้าย] | ว.งามสลวย เช่น ผมงามสลวย,ใบหน้าผุดผ่อง |
ขูดบ่าป๊าว | ขูดบ่าฯพ้ลฯาวฯ | [ขูดบ่าพล้าว] | ก.ขูดมะพร้าว-เอามะพร้าวไปขูดกับกระต่ายขูดมะพร้าว (บางที่เรียก "แมว" หรือ "งอง" ขูดมะพร้าว) |
โหย้น | โห้฿ยฯร | [โหย้น] | ก.แกว่ง,ไกว,โล้; โต้น โหย้น ก็ว่า |
ขำก๊ะขำกา | ขำคะขำคาฯ | [ขำคะขำคา] | ว.คาราคาซัง,ติดข้องค้างอยู่,ยังไม่เรียบร้อยสมบูรณ์ |
ลัว | ล฿วฯ | [ลัว] | น.ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายชาย มักปรากฏเฉพาะ อาลัว ญาติของฝ่ายชายผู้มีศักดิ์เป็นอา; บางท้องถิ่นว่า อาไป๊ หรือ อายิง |
เต็๋กเต๋ง | เตักฯเตงฯ | [เต็กเตง] | ก.กดขี่,ข่มขี่,บีบคั้น |
หู่ | หู่ | [หู่] | ว.ย่น,ย่นเข้า,หดเข้า,ยู่ยี่ |