พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สะบันงา | สบันฯงา | [สะบันงา] | น.กระดังงา - ไม้ต้น กลีบดอกบิดเกลียว ๖ กลีบ เมื่อบานมีเสียงเหลืองอ่อน กลิ่นหอมเย็น นิยมนำมาลนไฟ ใช้อบน้ำร่วมกับดอกไม้หอมชนิดอื่น. |
แป๋ง | แปลฯง | [แปลง] | ก.แปลง - ทำ,สร้าง,ประดิษฐ์ |
บ่าหุ่งเห็๋บ | บ่าฯหุ่งเหัปฯ | [บ่าหุ่งเห็บ] | น.ละหุ่งชนิดที่ผลมีหนามสั้น; บ่าหุ่งหิน,บ่าโห่งหิน,บ่าโห่งเห๋บ ก็ว่า |
แหล่ | แห่ลฯ | [แหล่] | น.บ่า,ไหล่; หัวแหล่ ก็ว่า ก.ประจาน,ตระเวนเพื่อประจานความผิด |
จานแบน | ชานฯแบนฯ | [ชานแบน] | น.ภาชนะรูปกลมแบน ใช้ใส่ข้าว อาหาร เป็นต้น |
บ่แกว่น | บแก่วฯร | [บ่แกว่น] | ก.ไม่ชำนาญ |
ลุกๆนั่งๆ | ลุกๆนั่งฯๆ | [ลุกๆนั่งๆ] | ก.นั่งๆ ยืนๆ |
เป๋นเจื่อง | เปนฯเจิ่อฯง | [เปนเจื่อง] | ก.เป็นใหญ่,ว.มีอานุภาพมาก |
หมั๋ด | หัมฯด | [หมัด] | น๑.ตัวหมัด - ชื่อแมลงขนาดเล็ก ไม่มีปีก กระโดดไกล ปาก เป็นชนิดเจาะดูด ดูดเลือดคนและสัตว์ เป็นอาหาร น๒.ฝุ่นผงชิ้นเล็กๆ,ละออง |
หมอมๆ | หมฯอฯมๆ | [หมอมๆ] | ว.บ่อยๆ,เรื่อยๆ |