พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สุ่นอ๋ก | สุ่รอ฿กฯ | [สุ่นอก] | ก.ซบอยู่ในอก อย่างเด็กทารกซบอกแม่ |
เหล้นโก๋งก๋ง | เห้ลฯรโก฿งฯเกงฯ | [เหล้นโกงเกง] | ก.เล่นไม้สูง |
บ่ได้อยฺู่ | บได้อยฯู่ | [บ่ได้อฺยฺู่] | ว.มีธุระยุ่ง,ไม่มีเวลา |
ข๋บหัวกั๋น | ข฿ปฯห฿วฯกันฯ | [ขบหัวกัน] | ก.ทะเลาะกัน,วิวาทกัน |
นวน | นวฯร | [นวน] | ว๑.นุ่ม - นุ่มนวล,อ่อนนิ่ม,อ่อนละมุน ว๒.นวล - สีขาวปนเหลืองเล็กน้อย อย่างสียอดตองอ่อน,ผิวผ่องเป็นยองใย |
ห่อหมาด | หํอฯหมฯาดฯ | [ห่อหมาด] | ดู...ห่อเหนียบ |
ก๋วงหลืดหลึ้ง | กลฯวฯงหืลฯดหึ้ลฯง | [กลวงหลืดหลึ้ง] | ว.ลักษณะของสิ่งใหญ่ที่กลวงโล่งตลอด |
ออกบ้าน | ออฯกบ้าฯนฯ | [ออกบ้าน] | ก.ออกจากบ้าน |
จิ๊น | ชิ้นฯ | [ชิ้น] | น.เนื้อ - ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป เช่น จิ๊นคน-เนื้อคน,จิ๊นหละอ่อน-เนื้อเด็ก,จิ๊นควาย-เนื้อควาย,จิ๊นหมา-เนื้อสุนัข; จิ๊นไก่จิ๊นควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แก๋งอ่อมจิ๊นไก่-แกงอ่อมเนื้อไก่,ลาบจิ๊นควาย-ลาบเนื้อควาย เป็นต้น |
เปี่ยงขึ้น | ป่ยฯงขึ้นฯ | [เปี่ยงขึ้น] | ก.ปีนขึ้น,ตะกายขึ้น |