พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เวิก | เวิกฯ | [เวิก] | ก.เบิก,เปิด,เลิก หรือ แหวกแต่บางส่วน เช่น สิ้นเวิกเถิงแอว - ผ้าซิ่นถลกขึ้นถึงสะเอว |
ใส่เข้า | ไส่เขั้า | [ใส่เข้า] | ก.กินข้าว,บรรทุกข้าว,ปลูกข้าว |
ไล่ลอ | ไร่ลํอฯ | [ไร่ลอ] | น.ไร่ลอ - ไม้ไผ่ประเภทเดียวกันกับไผ่ไร่ ผิวสีเขียวแกมเทา ไม่มีคายมากนัก |
เติ๊กนา | เทิกฯนาฯ | [เทิกนา] | ก.ไถคราดในนา - อาการที่ใช้วัวหรือควาย เทียมเฝือหรือคราดชักไปในนาที่ไถแล้วเพื่อให้ดินซุย; เฝือนา ก็ว่า |
เนอ,เน้อ | เนิอฯ,เนิ้อฯ | [เนอ,เน้อ] | ว.(ปาก) นะ/หนา/นอ/เนอ/เน้อ เป็นคำสร้อย แต่ละท้องที่พูดไม่เหมือนกัน พูดสับสนกัน เช่น ไปเน้อ-ไปนะ,บ่เอาแต๊เนอ-ไม่เอาเด็ดขาด,งามแต๊นอ-สวยจริงๆ |
เมรุ | เมรุ | [เมรุ] | น.เมรุ - ที่เผาศพ |
ลาบสะดุ้ง | ลาปฯสดุ้ง | [ลาบสะดุ้ง] | น.ลาบคั่วที่ยังไม่ทันสุก กึ่งสุกกึ่งดิบได้รับความร้อนเพียงแค่ "สะดุ้ง" คือสุกบ้างไม่สุกบ้างคละเคล้ากัน |
เก๊าไม้ | เคั้าฯฯไม้ | [เค้าไม้] | น.ต้นไม้ |
เดือนเปงปุ๊ด | เดิอฯรเพงฯพุธ์ | [เดือนเพงพุธ] | น.เดือนเพ็ญพุธ - วันเดือนเพ็ญ หรือวันขึ้น ๑๕ ค่ำ ที่ตรงกับวันพุธ |
ลกงก | ล฿กฯง฿กฯ | [ลกงก] | ว.ลักษณะของสิ่งใหญ่ที่โค้งลุกขึ้นหรือชูขึ้น |