พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
มือดี | มืดี | [มือดี] | ว.มือเก่า - มีความชำนาญหรือช่ำชองมาก |
เตี่ยวลิง | ต่ยฯวลิงฯ | [เตี่ยวลิง] | ดู...เตี่ยวใน |
ใส่เข้าปู่จา | ไส่เขั้าปู่ชา | [ใส่เข้าบูชา] | ก.นำ ข้าว อาหาร ของหวาน และน้ำ อย่างละเล็กน้อย ใส่ชุดภาชนะเล็กๆ ไปถวายพระพุทธรูปบน หิ้งบูชา หรือหิ้งพระเจ้า; ใส่เข้าปู่จา; ใส่เข้าพะเจ้า ก็ว่า |
ขี้ตืกฟ้า | ขี้ตืกฯฟ้า | [ขี้ตืกฟ้า] | น.ตัวลิ้นหมา - บ้างเรียกปลิงบกบ้าง ทากฟ้าบ้าง ลำตัวแผ่แบนไม่มีเปลือก ยาวประมาณ ๒-๓ นิ้ว กินใบไม้เน่า เลื้อยไปทางไหนก็ทิ้งรอยเมือกไว้เป็นทาง ไม่มีพิษ |
เล้มคัว | เล้มฯระฯค฿วฯ,เล้มฯฅ฿วฯ | [เล้มครัว,เล้มฅัว] | น.ที่เก็บสิ่งของ |
แก่นหมั้น | แก่นฯหั้มฯร | [แก่นหมั้น] | ว.มั่นคง,แข็งแรง |
ตวยกั๋น | ทวฯยฯกันฯ | [ทวยก้น] | ก.ตามหลัง,เดินตามหลัง |
ปี๋ซืน | ปีซืนฯ | [ปีซืน] | น.ปีก่อนปีที่แล้ว |
เกิ๋ด | เกิ้ดฯ | [เกิด็] | ก.ดัก,ขวาง,ต้อน,สกัดกั้น. เขิ๋ด ก็ว่า |
หย้าง ออกเสียง หยฺ้าง | อยฯ้างฯ | [อฺยฺ้าง] | ก.ย่าง - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (เรียกว่า) ''หยฺ้าง''; ย่าง/หย้าง คือการทำอาหารให้สุกโดยอาหารนั้นเป็นของสด เช่น เนื้อสดๆ หมูสดๆ เนื้อแดงๆ ไก่สดๆ เป็ดสดๆ โดยการวางไว้เหนือไฟที่ต้องใช้เวลาในการย่างนานจนกว่าจะสุกถึงเนื้อใน ถึงแม้ว่าเนื้อนั้นจะสุกแล้วก็ตามเนื้อด้านในยังคงอ่อนนุ่ม ฉ่ำน้ำเล็กน้อย ใช้เวลานานกว่าปิ้ง มักใช้กับของขนาดใหญ่ เช่น หย้างไก่ - ย่างไก่, หย้างจิ๊น - ย่างเนื้อ; ดู...ปิ้ง |