พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ส็๋อก | สัอฯก | [ส็อก] | น.รองเท้าไม้; ก๊อบแก๊บ, กว๊านตี๋น ก็ว่า |
โฮงงาน | โร฿งฯงานฯ | [โรงงาน] | น.อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ผลิต ซ่อม แปรรูป เป็นต้น |
สังก๋า | สังกฯา,สํฯกา | [สังกา] | น.ความงุนงง,ความสงสัย ก.สงสัย |
ลัก | ลักฯ | [ลัก] | ก.ลอบทำในสิ่งที่ตนไม่มีสิทธิ์ หรือไม่ได้รับอนุญาต,ทำด้วยอาการเช่นนั้นโดยทุจริตผิดกฎหมาย เช่นลักทรัพย์ |
ก้ายง่าว | ค่าฯยฯง่าวฯ | [ค่ายง่าว] | ก.เบื่อหน่ายเป็นที่สุด |
น่อง | น่อฯง | [น่อง] | น.ส่วนที่อยู่ด้านหลังของหน้าแข้ง |
ฮู้กุน | รู้คุณ | [รู้คุณ] | ก.กตัญญู - ระลึกถึงความดี ที่ผู้อื่นทำให้แก่ตน |
สิ้นตอ | สิ้นฯทํอฯ | [สิ้นทอ] | น๑.ผ้าถุงที่ทอแบบพื้นบ้าน (มิใช่ผ้าซิ่นที่ทอจากโรงงาน) |
ผ - ผ๋ะ | ผ | [ผ] | ผ-ผ๋ะ เทียบตัว ผ เป็นอักษรสูง ออกเสียง ผ๋ะ ในระดับเสียงวรรณยุกต์จัตวา ใช้เป็นพยัญชนะต้น มักมีการใช้ ระฯบ-ปร เขียนแทน ผ-ผ๋ะ เพราะว่า บ อยู่ในระโฮง ระฯ ออกเสียงเป็น ผ ซึ่งเป็นพยัญชนะตัวถัดไปในวรรคเดียวกัน (บ ผ พ ภ ม) เช่น ปราสาท-ระฯบาฯสาทฯ ออกเสียง ผาสาท-ผาสาทฯ ปรารถนา-ระฯบาฯถๆนฯา ออกเสียง ผาถนา - ผาถนาฯ เป็นต้น |
เมาเก๋า | เมัาเกัลฯา | [เมาเกลา] | ก.มัวเมาคลุกเคล้าอย่างผึ้งมัวเมาเกสรดอกไม้ |