พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
กอก | กอฯก | [กอก] | น.มะกอก - ไม้ต้นขนาดใหญ่ใบอ่อนมีรสเปรี้ยว นิยมใช้กินกับลาบ ผลสุกมีรสเปรี้ยวเจือฝาด ใช้ปรุงอาหาร เมล็ดใช้ทำยาได้ |
เดือ | เดิอฯอ | [เดือ] | น๑.เดือย - อวัยวะของไก่หรือนกตัวผู้ มีลักษณะคล้ายเขาแหลม เรียวขึ้นเหนือข้อเท้าด้านหลัง น๒.สลักเดือย - แกนที่ยื่นออกมาเพื่อเอาของอื่นสวม |
ผั๋กกะถิน | ผักฯกถินฯ | [ผักกะถิน] | น.ผักกระถิน - ไม้พุ่มยืนต้น สูงประมาณ ๑.๕-๕ เมตร ลำต้นกลม แข็งและเหนียว เป็นพืชผักสมุนไพร ใบประกอบแบบขนนกสองชั้น เรียงสลับ ปลายและโคนใบมน ดอกเป็นช่อแบบช่อกระจุกแน่น ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง สีขาวนวล รูปร่างกลม ฝักออกเป็นพวง ใช้ยอดอ่อน ฝักอ่อน เป็นผักและเครื่องเคียงในการรับประทาน; ผั๋กกั๋นถิน ก็ว่า |
ปุ้น | พุ่ร | [พุ่น] | น.กอง,ส่วน,ส่วนย่อย,ส่วนแบ่ง เช่น แบ่งเป๋นปุ้น - แบ่งเป็นกองๆ หรือแบ่งเป็นส่วนๆ, บ่าเขือ ๕ ปุ้น - มะเขือ ๕ กอง |
แบ็๋ด | แบัดฯ | [แบ็ด] | ก.เบน,เลี่ยง,หลบมิให้กระทบ |
ตั่งอี่ | ตั่งฯอี่ | [ตั่งอี่] | น.เก้าอี้ - ที่นั่งมีขา ยกหรือย้ายได้; ตั่งอี้ ก็ว่า |
ส้างสม | ระฯส้างฯส฿มฯ | [สร้างสม] | ก.สั่งสม,สะสม |
คิงๆ - ฮาๆ | ฅิๆงฯ-ราๆ | [ฅิงๆ - ราๆ] | ส.มึงๆ - กูๆ (สรรพนามที่เพื่อนสนิทใช้สนทนากัน) |
ดอกค่ำคืน | ดอฯกฅําฅืนฯ | [ดอกฅ่ำฅืน] | น.ดอกราตรี หรือ ดอกหอมดึก ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ดอกค่ำคืน'' - เป็นไม้พุ่มไม่ผลัดใบ ลำต้นเปลือกสีเทาอ่อนเกือบขาว ใบเดี่ยวรูปหอกแคบเรียบเป็นมัน ดอกเป็นช่อสีขาว วงกลีบดอกรูปหลอดผอม บานตอนกลางคืน กลิ่นหอมแรง มักส่งกลิ่นตอนกลางคืน ผลค่อนข้างกลม สีขาวขุ่น นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ |
ถงเป๋อ | ถ฿งฯเปิอฯ | [ถงเปอ] | น.ย่าม,ย่ามสะพายขนาดใหญ่ |