พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผะตี้บ | ผทีปฯ,ระฯบทีปฯ | [ผะทีป,ประทีป] | ดู...ผะตี้ส |
เนา | เนัาฯ | [เนา] | ก.เย็บผ้าห่างๆ พอเป็นแนวเพื่อเย็บให้เรียบร้อยต่อไป ว.นาน,เนิ่นนาน |
ยฺาเมือง | อยฯาเมิอฯง | [อฺยฺาเมือง] | น.สมุนไพรแบบพื้นเมือง ที่นำมาใช้เป็นยารักษาโรค มีหลายรูปแบบ เช่น ยาต้ม ยาฝน ยาโฮม ยาสัก ยาดอง ยาสูบ ยาผง ยาเม็ด ยาทา ยาจู้ เป็นต้น |
คัวมือ | ระฯค฿วฯมื | [ครัวมือ] | น.เครื่องมือที่ใช้ในการซ่อม สร้าง บำรุง เช่น สว่าน ไขควง เลื่อย มาตรวัดต่างๆ เป็นต้น |
ปิ๋ด | ปิดฯ | [ปิด] | น.ดินสอ ก๑.กั้นไว้,กันไว้,ปิดไว้; หั๋บ ก็ว่า ก๒.หยุด,ดับ |
ลายขุ่ยหยุ่ย | ลายฯขุ่£ยฯ | [ลายขุ่ยอยุ่ย] | ว.ลักษณะของลายทึบที่ไม่มีระเบียบ |
โกมอิ๋ด้า | โค฿มฯอิด้า | [โคมอิด้า] | น.ตะเกียงเจ้าพายุ; เหตุที่เรียกโกมอิด้าก็เพราะว่าตะเกียงเจ้าพายุที่ผลิตจากประเทศเยอรมัน ยี่ห้ออิด้า (IDA) ความสว่าง ๓๐๐-๕๐๐ วัตต์ นิยมใช้กันมากและเป็นที่รู้จักทั่วไป จึงเรียกกันเช่นนั้น เช่นเดียวกับเรียกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปว่า มาม่า |
หัวเตียน | ห฿วฯทยฯร | [หัวเทียน] | น๑.หลอดไฟขนาดเล็กที่ใช้กับไฟฉาย น๒.อุปกรณ์ที่ทำให้เกิดประกายไฟเพื่อจุดระเบิดในเครื่องยนต์ |
ค่าวนางจม | ระฯค่าฯวฯนาฯงฯช฿มฯ | [คร่าวนางชม] | น.ชื่อคร่าวผลงานชิ้นเอกของพระยาพรหมโวหาร (พรหมมินทร์) ที่พรรณนาความในใจถึงความรักอันสุดซึ้ง ครวญหาอาลัยอาวรณ์ที่มีต่อ "ศรีชม" เมียรัก; ค่าวฮ่ำนางจม,ค่าวสี่บท ก็ว่า |
ต๋อนกิ่งไม้ | ตอฯร | [ตอนกิ่งไม้] | ก.รานกิ่งไม้ |