พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จี้หู | จี้ | [จี้หู] | น.ตุ้มหู,ต่างหู ด็๋อกหู,ว้องหู ก็ว่า |
สีตุ๊เจ้าไค่สิ๋กข์ | สีธุเจั้าระฯไค่สิก์ขฯ | [สีธุเจ้าใคร่สิกข์] | ดู...สีบ่าตันดิ๋บ |
เป๋ว | เปลฯวฯ,เปลฯว | [เปลว] | น.เปลว - ลักษณะที่พวยพุ่งอย่างไฟ หรือกระแสน้ำ,สิ่งที่มียอดแหลมยาวสบัดได้อย่าวเปลวไฟ |
จน | ช฿นฯ | [ชน] | ก๑.ต่อสู้ เช่น ไก่จน - ไก่ที่เลี้ยงไว้สำหรับชน ก๒.โดนแรงๆ เช่นรถจนกั๋น - รถชนกัน ก๓.บรรจบ เช่นวางโต๊ะหื้อจนกั๋น - วางโต๊ะให้บรรจบกัน |
จ้ำน้ำพิก | จํานาฯระฯพิกฯ | [จ้ำน้ำพริก] | ก.ใช้มือจับข้าวหรือผักจิ้มหรือกดลงที่น้ำพริก |
เมือตางลุ่ม | เมิอฯอทาฯงฯลุ่ม | [เมือทางลุ่ม] | ก.น้อยกว่า,น้อยกว่านั้น,ลงไป,ลงไปข้างล่าง |
ห้ามไค่หัว | ห้ามฯระฯค่ห฿วฯ | [ห้ามไคร่หัว] | ก.ห้ามหัวเราะ |
แบ่ง | แบ่งฯ | [แบ่ง] | ก.แยกจากส่วนรวมออกเป็นส่วนๆ เช่น แบ่งเงิน แบ่งหน้าที่ |
คะแนง | ฅแนงฯ | [ฅะแนง] | น.ทะลายอย่างทะลาย มะพร้าว ทะลายตาล; ขะแนง ก็ว่า |
อ๋ดเผ็๋ดกิ๋นหวาน | อ฿ดฯเผัดฯกินฯหวฯานฯ | [อดเผ็ดกินหวาน] | สำ.อ๋ดเผ็๋ดกิ๋นหวาน เป็นสุภาษิตคำสอนโบราณ ที่ชาวถิ่นเหนือเรียกว่า ''กำบ่าเก่า'' ตรงกับสุภาษิตภาคกลางคือ ''อดเปรี้ยวไว้กินหวาน''; มึความหมายว่า อดทนกินเผ็ดในวันนี้ เพื่อจะได้กินหวานในวันข้างหน้า เปรียบกับคนที่มีความขยันหมั่นเพียร ทนต่อการทำงาน ความยากลำบาก และอุปสรรคที่เกิดขึ้น ย่อมทำให้เป็นคนมีจิตใจเข้มแข็ง ต่อไปจะประสบความสุขสบายในภายหลัง |