พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ฮกปึ๋ง | ร฿กฯปึงฯ | [รกปึง] | น.กระเพาะปัสสาวะของหมู เป่าลมใส่จนตึง มีลักษณะเหนียวมาก พวกเด็กๆ ใช้เตะเล่นแทนฟุตบอล; ดู...บ่าปุงหมู |
หูผึ่ง | หูผึ่งฯ | [หูผึ่ง] | ว.พยายามตั้งใจฟัง,ฟังอย่างสนใจเป็นอย่างยิ่ง |
นกบ่าแห้ | น฿กฯบ่าฯแห้ | [นกบ่าแห้] | น.นกหัวขวาน/นกหงอนขวาน - ส่วนใหญ่มีขนตั้งที่หัว ชอบไต่ต้นไม้ในแนวตั้งและใช้ปากเจาะต้นไม้เพื่อหาแมลง โดยมีขนหางแข็งช่วยพยุงตัว ทำรังในโพรงไม้ สีสวย มีหลายชนิด |
โจก | โจ฿กฯ | [โจก] | ก.เทลง เช่น โจกน้ำลงดิน - เทน้ำลงดิน; ลักษณะของน้ำที่พุ่งลงจากที่สูง เช่น น้ำโจกลงลิน - น้ำพุ่งลงสู่รางลิน |
กิ๋นอ่วย | กินฯอ่วฯยฯ | [กินอ่วย] | ว.สุรุ่ยสุร่าย |
ฝ้า | ฝ้า | [ฝ้า] | น๑.เมฆ,ก้อนเมฆ น๒.อนุภาคเล็กๆที่รวมตัวกันเป็นแผ่นบางๆ ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ หรือติดบริเวณหน้า เป็นต้น ว.ลักษณะขุ่นมัว เป็นจุด เป็นรอย หรือรอยผื่นสีคล้ำ เป็นต้น |
เอี่ยน | อ่ร | [เอี่ยน] | น.ปลาไหล - เรียกปลาไหลว่า ป๋าเอี่ยน; ป๋าเหยี่ยน ก็ว่า |
ซุย | ซุ,ซุย | [ซุย] | น.เรียกมีดสั้นๆว่า มีดซุย ก.ผลักดันให้เคลื่อนหรือไหลไปตามน้ำ |
เมิบเอา | เมิปฯฯ´า | [เมิบเอา] | ก.ตู่เอา,เท็จเอา,อ้างว่าเป็นของตน |
อื่อ | อื่ | [อื่อ] | น.เพลงกล่อมเด็ก เรียกว่า "อื่อ" หรือ "เพลงอื่อ" ชื่อทำนองการขับเพลงหรือการซอ เพื่อส่งเสียงเป็นการกล่อม เห่ หรือขับร้องเพลงให้เด็กทารกหลับ. |