พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ตี้ดั๋กหูเยฺ็นใจ๋ | ที่ดักฯหูเอยฯันฯไจ | [ที่ดักหูเอฺยฺ็นใจ] | น.ที่ที่มีความสงบ,เงียบสงัดไม่มีเสียงรบกวน สบายกายสบายใจ |
กั๋นท่า | กันฯท่าฯ | [กันท่า] | ก.ขัดขวางไม่ให้ทำบางอย่างโดยสะดวก เช่น พ่อกันท่าผู้ชายที่มาจีบลูกสาว |
ตั๋บไหวใจ๋สั่น | ตับฯฯไหวฯไจสั่นฯ | [ตับไหวใจสั่น] | ก.ปั่นป่วน,กระวนกระวาย |
อาละ | อาละ | [อาละ] | ว.เก่ง,มีความสามารถ |
ดีน้ำต๋าล | ดี¢ตาลฯฯ | [ดีน้ำตาล] | น.ขัณฑสกร -สารให้ความหวานที่เป็นสารสังเคราะห์ หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า "น้ำตาลเทียม" เป็นผงผลึกสีขาวมีความหวานมากกว่าน้ำตาลทราย ๓๐๐-๗๐๐ ไม่มีคุณค่าทางอาหาร |
ไล่ | ไล่ | [ไล่] | ก.ไล่ - ตามไปอย่างกระชั้นชิดเพื่อกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ไล่จับ ไล่ยิง: ขับ,บังคับให้ไปหรือออกไปจากที่เดิม เช่น ไล่ออกจากบ้าน |
สะง้า | สง้า | [สะง้า] | น.ปีมะเมีย - ชื่อปีนักษัตรปีที่ ๗ ใช้ ม้า เป็นสัญลักษณ์ |
สะลีนอน | สลีนอฯร | [สะลีนอน] | ดู...สะลี |
เกื๋อเข้าหมู | เกิอฯอเขั้าหู | [เกือเข้าหมู] | ก.ให้อาหารหมู; เกื๋อหมู,อ่อยเข้าหมู ก็ว่า |
ก่อเดือย | กํอฯเดิอฯยฯ | [ก่อเดือย] | น.ไม้ยืนต้น ผลคล้ายเม็ดเดือย ขนาดพอๆกับเม็ดเดือย มีเปลือกแข็งหุ้ม คั่วให้สุกกินได้ รสมัน |