พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ขี้จุ๋ | ขี้จุ | [ขี้จุ] | ก.โกหก,พูดเท็จ,สร้างเรื่อง; ขี้จุ๋ขี้ล่าย,อุ๋ผิ๋ ก็ว่า |
ข้องหล้อง | ข้อฯงห้ลฯอฯง | [ข้องหล้อง] | ว.งอพับไปมา,ลักษณะที่เป็นแอ่งเล็กๆ |
เดงหลวง | เดงฯหลฯวฯง | [เดงหลวง] | น.ระฆังใหญ่ |
เหล้นบ่าต้อ | เห้ลฯรบ่าฯตํอฯ | [เหล้นบ่าต้อ] | ก.เล่นตะกร้อ |
เลาเลิง | เลัาเลิงฯ | [เลาเลิง] | ว.ลักษณะอย่างต้นไม้ที่ลำต้นตรงและไม่มีกิ่งตามลำต้น |
แมวสุ่นเต้า | แมวฯสุ่รเทั่าฯ | [แมวสุ่นเท่า] | น.แมวคลุกขี้เถ้า - ใช้เรียกในเชิงประชดหรือล้อเล่นกับคนที่ทาแป้งจนหน้าขาวว่า "หน้าอย่างแมวสุ่นเต้า" |
ต๋กลงลุ่มต๋า | ต฿กฯล฿งฯลุ่มตา | [ตกลงลุ่มตา] | ว.เข้าตาจน - จนตรอก,หมดทางหากิน,หมดทางไป,หมดหนทางแก้ไข |
ตะไหล | ตไหลฯ | [ตะไหล] | น.ถาด,จานแบน,ภาชนะแบนขนาดใหญ่; ถะไหล ก็ว่า |
หมอนห๋ก | หมฯอฯรห฿กฯ | [หมอนหก] | น.หมอนหนุน ที่มีช่องยัดนุ่น๖ ช่อง |
ยุง | ยุง | [ยุง] | น.ยุง - เป็นแมลงขนาดเล็กที่พบได้ทั่วโลก แต่พบมากในเขตร้อนและเขตอบอุ่น ในประเทศไทยพบว่ามียุงมากกว่า 400 ชนิด เช่น ยุงลาย ยุงรำคาญ ยุงก้นปล่อง ยุงเสือ และยุงยักษ์หรือยุงช้าง วงจรชีวิตของยุงประกอบด้วย ไข่-ลูกน้ำ-ตัวโม่ง-และตัวแก่, อาหารหลักของยุงมิใช่เลือด ยุงตัวผู้มักจะกินน้ำหวานจากดอกไม้ ยุงที่กัดเรา คือยุงตัวเมียจะกินน้ำหวานและเลือด เพราะยุงตัวเมียต้องการเลือดจากคนและสัตว์หลังจากผสมพันธุ์แล้ว เพื่อให้ได้โปรตีนที่จำเป็นสำหรับการสร้างไข่ ยิ่งดูดกินเลือดได้มาก ก็จะยิ่งวางไข่ได้มากฟองขึ้น ยุงยังเป็นแมลงที่เป็นพาหะแพร่เชื้อโรคอีกด้วย เช่น ยุงลายนำโรคไข้เลือดออก ยุงก้นปล่องนำโรคมาลาเรีย ยุงเสือนำโรคเท้าช้าง เป็นต้น |