พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ป่ามไข่ | ่ป่ามฯไข่ | [ป่ามไข่] | ก.ตีไข่ผสมน้ำให้ข้นพอประมาณ ปรุงรสด้วยน้ำปลา ต้นหอม ผักชี ใส่กระทงใบตอง (ควัก) หนาหลายชั้น ปิ้งไฟให้สุก |
หละกั๊ด | หลฯะคัดฯ | [หละคัด] | ดู...ด๋อกหู |
วันปากเดือน | วันฯปากฯเดิอฯร | [วันปากเดือน] | น.วันที่ถัดจากวันปากปี๋ไป ๑ วัน |
จ๊างสะดอ | ช้างฯสดํอฯ | [ช้างสะดอ] | น.ช้างสีดอ - ช้างตัวผู้หรือช้างรุ่นที่งายังสั้น |
จ๋นใจ๋ | จ฿นฯไจ | [จนใจ] | ก.หมดหนทางที่จะคิดแก้ไข,หมดปัญญา |
ดั๋กก๊กงก | ดักฯค฿ดฯง฿กฯ | [ดักคกงก] | ว.นิ่งเฉย,เงียบกริบ,ไม่ปริปาก; ดั๋กจื้อกื้อ ก็ว่า |
แส็๋บ | แสัปฯ | [แส็บ] | น.เรียกแมลงสาบชนิดที่มีปีกบินได้ว่า แมงแส๋บ ก๑.ขโมย,ลักไปทีละน้อย ก๒.หากินเก่งอย่างที่ใช้กับสุนัข เป็นต้น ว.เงียบกริบ,เรียบสนิท,หายไป,หายวับไป |
หละม้าย | หลฯะม้ายฯ | [หละม้าย] | ว.ละม้าย,คล้าย |
ล่ำดั๋บล่ำดา | ลําดัปฯลําดา | [ล่ำดับล่ำดา] | ว.เป็นคำที่มักใช้ตามหลัง ล่ำดั๋บ มีความหมายเช่นเดียวกับ ล่ำดั๋บ แต่ความละเอียดพิถีพิถันจะมากกว่า |
อ้งหม้ง | อ้฿งฯห้฿มฯง | [อ้งหม้ง] | น.ที่ซึ่งเป็นแอ่งหรือ หลุมลึกลงไปโดยธรรมชาติที่มีขนาดใหญ่ ถ้าเป็นแอ่งหรือหลุมขนาดเล็ก ใช้ อ้อง หม้อง; โอ้งโหม้ง ก็ว่า |