พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผมจ๋อก | ผ฿มฯจัอฯก | [ผมจ็อก] | น.ผมจุก - ผมเด็กที่บิดขมวดกลมๆ ไว้กลางศีรษะ; จุก หรือ หัวจุก ก็ว่า |
แก้ด | แคดฯ | [แคด] | ว.แคระ,แกรน,เตี้ยผิดธรรมดา |
เซาะว่าหากิ๋น | โซอฯะว่าฯหากินฯ | [เซาะว่าหากิน] | ดู...เซาะกิ๋นเซาะว่า |
ผิ๋ดเดือน | ผิดฯเดิอฯร | [ผิดเดือน] | น.อาการไม่สบายเช่น วิงเวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลีย ซูบซีด ผอมเหลือง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ อันเกิดขึ้นเนื่องจากสาเหตุขณะที่อยู่ไฟ หลังคลอดลูก ไม่ปกปิดร่างกายให้อบอุ่น เป็นประจำ กินอาหารแสลง สูดดมกลิ่นเหม็นผิดปกติ (กิ๋นผิ๋ดสาบผิ๋ด) เป็นต้น มักเรียก เป๋นลมผิ๋ดเดือน ถ้าแก้ไขหรือรักษาไม่ดี ภายหลังมักจะมีอาการเหมือนกับคนเสียจริต เป็นบ้าไปก็มี |
มอกปอดี | มอฯกพํอฯดี | [มอกพอดี] | ว.ขนาดพอดี,ไม่ขาดไม่เหลือ |
จ่ำเลิน | จําเรินฯ | [จ่ำเริน] | ว.เจริญงอกงาม; จ๋ำเลิน ก็ว่า |
แดน | แดนฯ | [แดน] | น.อาณาเขตที่กำหนด หรือแบ่งไว้อย่างชัดเจน ว.จาก,ตั้งแต่ |
ก่องเบ็๋ด | ก่อฯงเบัดฯ | [ก่องเบ็ด] | ก.เอาเบ็ดราว- ไปปักตามชายน้ำตื้นๆ เพื่อจับปลา; ดู... เบ๋ดก่อง |
หิงหนาว | หิงฯหนฯาวฯ | [หิงหนาว] | ก.ผิงไฟแก้หนาว |
ผ้าไก | ผ้าไค | [ผ้าไค] | น.ผ้าไตร - ผ้าสามผืน ที่พระวินัยอนุญาตให้ภิกษุมีไว้ใช้ประจำตัว คือ ๑.สังฆาฏิ ผ้าทาบ เรียกสามัญว่า ผ้าพาดไหล่,ผ้าพาดบ่า ๒.อุตราสงค์ ผ้าห่ม เรียกสามัญว่า ผ้าจีวร ๓.อันตร--วาสก ผ้านุ่ง เรียกสามัญว่า ผ้าสบง |