พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผาบ | ผาปฯ | [ผาบ] | ก.ปราบ,ทำให้อยู่ในอำนาจ |
กึ่งดึ่งก่างด่าง | กึ่งฯดึ่งฯก่างฯด่างฯ | [กึ่งดึ่งก่างด่าง] | ดู...กึ่งดึ่ง |
เถง | เถงฯ | [เถง] | ก.กด,ทับ,วางไว้ข้างบน; เต๋ง ก็ว่า |
ปอบจ๊าง | ปอฯบช้างฯ | [ปอบช้าง] | น.กระแจะ หรือ บ่วงบาศสำหรับผูกคล้องช้าง : คำพังเพย "จ๊างออกปอบมันตึงฮ้าย - ช้างหลุดจากบ่วงบาศมันร้ายนัก" |
โลม | โล฿มฯ | [โลม] | ก.ปลอบ,พูดให้ชอบใจ,เอาใจ; เล้าโลม ก็ว่า |
นกก๋าระวีก | น฿กฯการวีกฯ | [นกการะวีก] | น.นกการะเวก - นกในนิยายปรัมปรา เชื่อกันว่าอาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ ที่ทิวเขาการวิก บินสูงเหนือเมฆ ร้องมีเสียงไพเราะ สัตว์ทั้งหลายได้ยินเสียงนกนี้ก็จะหยุดชะงัก |
ต๊ายลถ | ท้าฯยฯพ้าวฯ | [ท้ายพ้าว] | น.วันอันดับที่ ๑๑ ในระบบวันเก้าก๋อง ดู...วันเก้าก๋อง ในภาคผนวก ประกอบ |
ขี้เหล้น | ขี้เห้ลฯร | [ขี้เหล้น] | น๑. คนเล่นตลกเฮฮา น๒.เรียกนักเลงการพนันทุกชนิดว่าขี้เหล้น มีชื่อเรียกเฉพาะของพนันแต่ละอย่าง เช่น ขี้ภ้าย - นักเลงไพ่,ขี้จุ๋ - โกหก |
สั๋บปะหลี้ | สับปฯหี้ลฯ | [สับปะหลี้] | ก.สับปลับ,หน้าไหว้หลังหลอก,พูดจากลับกลอก |
ขี้แหลว | ขี้แหลฯว | [ขี้แหลว] | น.ท้องร่วง; หลุ๋ต๊อง ก็ว่า; ดู...หลุ๋ต๊อง |