พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จิ๊นปิ้ง | ชิ้นฯปิ้งฯ | [ชิ้นปิ้ง] | น.เนื้อที่ปิ้งสุกแล้ว,เนื้อหมูทอด |
หมากเสียบ | หมฯากฯสยฯบ | [หมากเสียบ] | น.หมากดิบผ่าเป็นซีกๆ แล้วร้อยเป็นแถวยาวประมาณ ๑ ศอก ตากแห้งมัดรวมกันไว้กินนานๆ; หมากไหม ก็ว่า |
ตำ | ทำฯ | [ทำ] | ว.ตั้ง,วาง,วางไว้; เช่น ตำไว้หั้น -วางไว้ตรงนั้น, ตำแก้วบนโต๊ะ - วางแก้ว บนโต๊ะ |
แมงบ่าขี้เบ้า | แมงฯบ่าฯขี้เบั้าฯ | [แมงบ่าขี้เบ้า] | น.ด้วงดิน - เมื่อยังเป็นตัวอ่อนอาศัยนอยู่ในดินขี้ช้างหรือขี้ควาย เอาดินนี้หุ้มตัวเองเป็นลูกกลม ตัวโตกว่าด้วงมะพร้าว รับประทานได้ |
หน้าบาง | ห้นฯาบาฯงฯ | [หน้าบาง] | ว.หน้าบาง - ไวต่อความรู้สึกละอาย |
จ้ำน้ำพิก | จํานาฯระฯพิกฯ | [จ้ำน้ำพริก] | ก.ใช้มือจับข้าวหรือผักจิ้มหรือกดลงที่น้ำพริก |
ป้อหละแหม้ | ปํอฯหลฯะแห้มฯ | [ป้อหละแหม้] | ก.นั่งพับเพียบ: ดู...นั่งป้อหละแหม้ |
ถั๋ด | ถัดฯ | [ถัด] | ว.ต่อไป,รองลงไป |
แมงก้นแง่ม | แมงฯก้฿นฯแง่มฯ | [แมงก้นแง่ม] | น.แมงหางหนีบ - เป็นแมงตัวห้ำ ลำตัวสีน้ำตาล แพนหางเป็นง่ามสีน้ำตาลปนดำลำตัวยาวประมาณ ๑.๕ - ๒.๐ ซ.ม. ช่วยทำลายศัตรูพืช โดยใช้แพนหางที่เหมือนคีมหนีบ เหยื่อแล้วกิน แต่ถ้าเป็นเพลี้ยอ่อนจะกัด กินโดยตรง; แมงแง่ม ก็ว่า |
ปึ๋งลูกโป่ง | ปึงฯลูกโป่฿งฯ | [ปึงลูกโป่ง] | ก.เป่าลูกโป่งให้พอง; อู่ลูกโป่ง ก็ว่า |