พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ก่องด่อง | ก่อฯงด่อฯง | [ก่องด่อง] | ว๑.ลักษณะของ สิ่งเล็กที่มักจะโค้งงอ ถูกทิ้งไว้หรือวางอยู่ ว๒.เรียกคนที่ตายโดยปัจจุบันทันด่วน เช่น ตายเพราะเกิดอุบัติเหตุว่า แล้วบ่าก่อง ด่อง เป็นต้น |
เก้าผมวิดว้อง | [เกล้าผมวิดว้อง] | น.ลักษณะของการเกล้าผมที่เหน็บปลายผมไว้เป็นวงเล็กๆ | |
เบียน | บยฯร | [เบียน] | น.ภาชนะรูปแบน ขอบกลม มักใช้ปิดปากกระบุง หรือฝัดข้าว ถ้าขนาดโต เรียกด้ง - กระด้ง; ถ้ามีตาห่างเรียก เหิง - ตะแกรง |
หยฺาดน้ำหมายตาน | อยฯาดฯนาฯหมฯายฯทาฯนฯ | [อฺยฺาดน้ำหมายทาน] | ก.กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล |
กุ๋มป้อน | กุมป้อฯร | [กุมป้อน] | ก.บังคับให้กินข้าว |
ถงยฺาง | ถ฿งฯอยฯางฯ | [ถงอฺยฺาง] | น.ถุงบรรจุของที่ทำจากพลาสติก |
สุ๋บกั๋น | สุบกันฯ,สุกันฯ | [สุบกัน] | ก.พบกัน,บรรจบกัน |
เขี้ยวซาว | ข้ยฯวซาวฯ | [เขี้ยวซาว] | น.ฟันกราม - เหตุที่เรียกว่าเขี้ยวซาวคงเนื่องมาจากฟันกรามนี้ขึ้นเมื่อเป็นหนุ่มสาวอายุใกล้ ๒๐ (ซาว - ๒๐). เขี้ยวเก๊า ก็ว่า |
จื๋น | จืนฯ | [จืน] | ก๑.ทอดเปลวสัตว์หรือผลไม้บางชนิดเพื่อเอาน้ำมัน เรียก จื๋นน้ำมัน เช่นจื๋นน้ำมันหมู,จื๋นน้ำมันบ่าป๊าว ก๒.ทอดอาหารโดยใส่น้ำมันค่อนข้างมากจนท่วมสิ่งที่จะทอด เช่น จื๋นเข้าแต๋น, จื๋นแคบหมู เป็นต้น |
ม้ำปาก | มาปากฯ | [ม้ำปาก] | ก.เม้มปาก |