พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เฮี่ยเบ๊อ | เร่ยฯเบิ้อฯ | [เรี่ยเบ๊อ] | ว.รกรุงรัง,กระจัดกระจาย,ระเกะระกะ;เฮี่ยเบ๋อะเฮี่ยเบ๋อ,เฮี่ยฟื้น ก็ว่า |
ซ้าลอม | ซ้าลอฯม | [ซ้าลอม] | น.ชะลอม |
แลบแควแยว(ว สะกด) | แลปฯแฅวฯแยวฯ | [แลบแฅวแยว] | ว.ผอมบาง |
แหลวและแหลวแลว่น | แหลฯวฯและแหลฯวฯแล่วฯร | [แหลวและแหลวแลว่น] | ว.พินาศป่นปี้,แหลกลานไม่มีชิ้นดี; แหลวแหลว๋ะแหลวแลว่น ก็ว่า |
นอนมื้อ | นอฯรมื้ | [นอนมื้อ] | ก.นอนเวร |
บ่าฟักแก้ว | บ่าฯฟักฯแก้วฯ | [บ่าฟักแก้ว] | น.ฟักทอง ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าฟักแก้ว''; ฟักทอง หรือ บ่าฟักแก้ว - เป็นไม้เถาเลื้อยไปตามดิน มีมือสำหรับยึดเกาะ ลำต้นอวบน้ำ ใบเดี่ยวรูป 5 เหลี่ยม มีขนทั้ง 2 ด้าน ดอกสีเหลืองรูประฆัง ผลมีหลายลักษณะ เกือบกลมก็มี แต่โดยทั่วไปเป็นรูปทรงกลมแป้น ผิวขรุขระเล็กน้อย เป็นพูโดยรอบ ผิวมักขรุขระเป็นตุ่มนูน เนื้อในสีเหลือง เหลืองอมเขียว หรือเหลืองอมส้ม มีเมล็ดจำนวนมาก รูปไข่ แบน ยอดอ่อน ใบอ่อน ดอกตูม และผลอ่อน ลวกหรือนึ่งรับประทานร่วมกับน้ำพริก หรือประกอบอาหาร เช่น แกงเลียง แกงส้ม ผลแก่ใช้ประกอบอาหารหลายชนิด หรือของหวาน เช่น ฟัหทองบวด เป็นต้น เมล็ดกินได้ |
หม้อซ่วยตี๋น | หํมฯอฯมฯอฯ | [หม้อซ่วยตีน] | น.หม้อบรรจุน้ำสำหรับล้างเท้า มักจะอยู่ที่เชิงบันไดหน้าหรือหลังบ้าน |
ควัด | ฅัวฯด | [ฅวัด] | ก.ควัก,คุ้ยออก,แกะสลัก; ขวั๋ก ก็ว่า |
เป๋นไก้เป๋นปอง | เปนฯไค่เปนพอฯง | [เปนไค่เปนพอง] | ว.บวม,พอง |
ขี้เต้า | ขี้เทัาฯ | [ขี้เท่า] | น.ขี้เถ้า - ฝุ่นผง หรือเศษผงที่เหลือจากการเผาไหม้,เศษเถ้าถ่าน; เต้าไฟ ก็ว่า |