พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไฟเยน | ไฟเอยฯนฯ | [ไฟเอฺยฺน] | น.การเล่นแกล้งกันโดยใช้ก้านไม้ขีดไฟที่ดับแล้วไปสอดไว้ง่ามเท้า(หรือส่วนอื่นของร่างกาย)แล้วจุดไฟ เมื่อไฟลามไปถึงเนื้อจะสะดุ้งเพราะความร้อน |
ดอกแก | ดอฯกแค | [ดอกแค] | น.ดอกแค คล้ายดอกเพกา แต่กลีบดอกบางกว่า และมีรสขมน้อยกว่าดอกเพกา กินได้ ถ้าใช้ห่อหมูสับคลุกเครื่องปรุงรส แล้วนำไปปิ้งหรือนึ่งให้สุก เรียก ดอกแกอั่วจิ๊น |
กำฟู่ | คำฯฟู่ | [คำฟู่] | น.คำพูด; กำอู้ ก็ว่า |
แก่งแก๊ะแก่งแก | แก่งฯแคะแก่งฯแค | [แก่งแคะแก่งแค] | ก.อาการที่ยกหรือแบกของหนักและออกแรงมาก เกือบทนไม่ไหว |
บ่าถั่วซั้ง | บ่าฯถ฿วฯซั้งฯ | [บ่าถั่วซั้ง] | น.ถั่วฝักยาว - ไม้เถา ฝักกลมยาว ฝักอ่อนกินเป็นผักสด และใช้ปรุงเป็นอาหารได้หลายชนิด ถั่วก๊าง-ถั่วค้าง ก็ว่า |
หลึ่ง | หึ่ลฯง | [หลึ่ง] | น.ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มี ๒ ชนิด คือ หลึ่งหมา และหลึ่งหมู ก.ดื้อ,รั้น,ไม่เชื่อฟัง ว๑.เรียก หูตึง ว่า หูหลึ่ง. ถ้าไม่ได้ยินเลย เรียก หูหนวก ว๒.เรียกนอนขี้เซาปลุกไม่ยอมตื่นว่า หลั๋บหลึ่ง |
อะหลูบบูบบาบ | อหลฯบบูบบาฯปฯ | [อะหลูบบูบบาบ] | ว.ไม่ละเอียด |
เห็๋ดหำหมา | เหัดฯหำหมฯา | [เห็ดหำหมา] | น.เห็ดที่มีลักษณะเป็นก้อนคล้ายลูกอัณฑะของสุนัข เปลือกสีเหลืองบาง เนื้อในนิ่ม สีน้ำตาลคล้ำ กินได้ |
ซุบซาบ | ซุบซาปฯ | [ซุบซาบ] | ดู...ซาบ |
ก๋ฎหมาย | ก฿ฏฯหมฯายฯ | [กฎหมาย] | น.กฎหมาย-บทบัญญัติที่ผู้มีอำนาจสูงสุดตราขึ้นเพื่อใช้ในการปกครองบ้านเมือง และกำหนดโทษไว้สำหรับผู้ฝ่าฝืน |