พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ผ่า | ผ่า | [ผ่า] | ก๑.ทำให้แยกจากกันตามยาวด้วยของมีคม ก๒.เจือ,ผสม เช่น ลูกผ่า - ลูกผสม, เอาน้ำผ่าหื้อจ๋าง - เอาน้ำผสมให้เจือจาง เป็นต้น |
ไปเซาะไปหา | ไพโซอฯะไพหา | [ไพเซาะไพหา] | ก.ไปเสาะหา |
มันแก๋วหละแวก | มันฯแกวฯลแวกฯ | [มันแกวละแวก] | น.มันแกว; มันละแวก ก็ว่า |
แดดฮ้อนแดดวอน | แดดฯร้อฯรแดดฯวอฯร | [แดดร้อนแดดวอน] | ว.แดดร้อนจัด |
แม่อี่หลุ้ม | แม่อี่ห้ลฯม | [แม่อี่หลุ้ม] | น.เรียกกว่างตัวเมียว่า กว่างแม่อี่หลุ้ม; กว่างแม่อู้ด ก็ว่า |
บ่ากุ๋กบ่ากุ๋ย | บ่าฯกุกบ่าฯกุ | [บ่ากุกบ่ากุย] | ว.โบร่ำโบราณ,รุงรังเป็นกระเซิง |
ข๋ะ - ขะ | ข | [ข] | ข (ออกเสียง ข๋ะ) เป็นอักษรสูง ใช้เป็นพยัญชนะต้น และตัวตาม ตามหลักของภาษาบาลีสันสกฤต สำหรับ ระฯก - กร เป็นพยัญชนะควบกล้ำ ออกเสียงเป็นพยัญชนะตัวถัดไปในวรรคเดียวกันคือ ระฯก ออกเสียงเป็น ข |
ไม้กี้บ | ไม้คีปฯ | [ไม้คีบ] | น.ตะเกียบอย่างที่คีบอาหาร; ไม้ถู่ ก็ว่า |
จิ่ม | จิ่มฯ | [จิ่ม] | ก.กับ/ด้วย/พร้อมด้วย/อีก - คำประกอบกริยาหรือวิเศษณ์ เพื่อให้รู้ว่าเป็นการรวม เพิ่ม ทำร่วมกัน หรือแสดงความขอร้อง เช่น จ้วยจิ่ม-ช่วยด้วย,มาจิ่มเน้อ-มาอีกน๊ะ |
หางปลากระเบน | หางฯปลฯฯาระฯกเบนฯ | [หางปลากระเบน] | น.หางปลากระเบน - ภาษาถิ่นล้านนาเรียกว่า ''หางป๋าไม''; ดู...หางป๋าไม |