พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แว่เยียะหยัง | แว่เยยฯะหัยฯง | [แว่เยียะหยัง] | ก.แวะทำไม |
แอวบางฮ่างแค้ว | แอวฯบาฯงฯร่างฯแฅ้วฯ | [แอวบางร่างแฅ้ว] | น.รูปร่างบอบบาง |
แวดเกี้ยว | แวดฯก้ยฯว | [แวดเกี้ยว] | ก.เวียนรอบ,ห้อมล้อม |
แหนะ | แหนฯะ | [แหนะ] | ก.กระแหนะ,แตะ,เติม,แต่งให้เรียบร้อยโดยการกดให้เข้าที่ |
บิ่นหน้า | บิ่นฯห้นฯา | [บิ่นหน้า] | ก.หันหน้า,เบนหน้า; เบ่นหน้า ก็ว่า |
ซัดต๋าหัน | ซัดฯตาหันฯ | [ซัดตาหัน] | ก.เหลือบไปเห็น |
ปั๋งแป้ | ปังฯแป้ | [ปังแป้] | น.ผักโขมหิน |
มักไม | มักฯไมค์ | [มักไมค์] | สำ.(ปาก) คำใช้เรียกผู้ที่ชอบพูดออกทางเครื่องขยายเสียง เห็นไมโครโฟนเป็นไม่ได้ พูดมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ขอให้ได้พูด; ไมค์ก๊าน ก็ว่า |
ก๋วยสะหลาก | กวฯยฯสๆลฯากฯ | [กวยสลาก] | น.ภาชนะ หรือตะกร้าที่บรรจุเครื่องไทยทานในงานทำบุญสลากภัต |
ขัว | ข฿วฯ | [ขัว] | น.สะพาน ภาษาถิ่นล้านนาเรียก ''ขัว''; สะพาน หรือ ขัว - สิ่งปลูกสร้างที่ทำสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง ถนน ทางรถไฟ เชื่อมต่อระหว่างฝั่งสำหรับข้ามหุบเขา ทำยื่นลงไปในน้ำสำหรับขึ้นลง หรือสร้างทอดยาวออกไปในน้ำ ใช้เป็นท่าเทียบเรือประมงเพื่อขนปลา เป็นต้น; ตะพาน ก็ว่า |