พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เกิ๋ดบ่าตู๋ | เกิ้ดฯบ่าฯตู | [เกิด็บ่าตู] | ก.ดักรอที่ประตู เพื่อทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น เก็บบัตรผ่านโรงภาพยนต์ เป็นต้น |
ป๋าง | ปางฯ | [ปาง] | น๑.ที่พักในป่า,ที่พักชั่วคราว,ที่พักระหว่างทาง น๒.ครั้ง,คราว,เมื่อ |
จาวไตลื้อ | ชาวฯไทลื้ | [ชาวใตลื้อ] | น.คนไทลื้อ/ชาวลื้อ - กลุ่มชนที่อยู่ในสิบสองปันนา สาธารณรัฐประชาชนจีน มีภาษาพูด ภาษาเขียน เป็นของตนเอง |
ไพแพะ | ไระฯพแระฯพะ | [ไพรแพระ] | น.ป่าละเมาะ,ป่าโปร่ง |
ตานเข้าใหม่ | ทาฯนฯเขั้าไห่มฯ | [ทานเข้าใหม่] | ก.ถวายข้าวที่เก็บเกี่ยวมาใหม่ในปีนั้น เพื่ออุทิศส่วนกุศลแด่เทวดาผู้รักษาขุนน้ำ และปู่ย่าตายายเจ้าของนาที่ตกทอดมา ถือว่าเป็นพิธีสำคัญที่ต้องทำก่อนที่จะบริโภคข้าวใหม่นั้น |
เหลิ๋ด | เหิลฯด | [เหลิด] | ว.มีเมือกลื่นอย่างปลาไหล |
ต้องสะหลุง | ต้อฯงสุๆลฯง | [ต้องสลุง] | ก.สลักลวดลายบนสลุง; ดู...สลุง |
เติ้งเหยิ้ง | เติ้งฯเหิ้ยฯง | [เติ้งเยิ้ง] | ก.อาการที่แขย่งเท้าเอื้อมจับสิ่งของในที่สูง ว.ลักษณะสิ่งของผอมสูงตั้งอยู่หรือแขวนอยู่ |
คนไตขึน | ฅ฿นฯไทขึนฯ | [ฅนไทขึน] | น.คนเชื้อชาติตระกูลไทที่อาศัยอยู่บนที่ราบลุ่มแม่น้ำขึน นครเชียงตุง รัฐฉาน ประเทศเมียนม่าร์ มีภาษาพูดและภาษาเขียน คล้ายกับคนไทยในล้านนา; คนไตเขินก็ว่า; ดู...เขิน |
นกพิราบ | น฿กฯพิราปฯ | [นกพิราบ] | น.นกพิราบ ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''นกก๋าแก๋''; ดู...นกก๋าแก๋ |