พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เข้าข้าง | เขั้าข้างฯ | [เข้าข้าง] | ก.ลำเอียง - มีใจเอนเอียง,ไม่เป็นกลาง,ไม่เที่ยงธรรม,ไม่ยุติธรรม,เลือกเข้ากับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง |
ขี้ย้า | ขี้ย้า | [ขี้ย้า] | น.ชัน,ขี้ใต้ |
ซนหลัว | ซ฿นฯห฿ลฯวฯ | [ซนหลัว] | ดู...ซนไฟ |
เหน็๋บ | เหันฯบ | [เหน็บ] | น.เหน็บ - เสียบ,สอดไว้ในที่บังคับ |
หมาต๋าย | หมฯาตายฯ | [หมาตาย] | มักพบในแง่คำผวนว่า "หมายต๋า - หมายตา คือมองไว้ด้วยความมั่นหมาย" |
จ๋กโจ่ | จ฿กฯโจ่ | [จกโจ่] | ว.จับเจ่า - ซึมเซา,หงอยเหงา |
ผ๋ก | ผ฿กฯ | [ผก] | ก.แอบซุ่ม,ดักรอ,ซ่อนคอยที |
ซุ้ย | ซุ้ | [ซุ้ย] | ก.สูด,ดม,ใช้จมูกสูดกลิ่นด้วยความรัก |
กำเมือง | คำฯเมิอฯง | [คำเมือง] | น.คำเมือง - ราชการไทยเรียก ''ภาษาถิ่นภาคพายัพ'' หรือ ''ภาษาไทยถิ่นเหนือ'' เป็นภาษาถิ่นหรือภาษาพื้นเมืองของชาวไทยวน ที่เรียกว่า ''คนเมือง'' ทางภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย ซึ่งเป็นอาณาจักรล้านนาเดิม ได้แก่ 8 จังหวัดภาคเหนือตอนบนในปัจจุบัน คือ เชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน พะเยา แม่ฮ่องสอน ลำปาง แพร่ และน่าน ซึ่งมีทั้งภาษาพูด(คำเมือง/กำเมือง) และภาษาเขียน(อักษรธรรมล้านนา/ตั๋วเมือง) เป็นของตนเอง |
พัวะ | ระฯพ฿วฯะ | [พรัวะ] | ก.ผุ,ร่วน,ยุ่ย เพราะหมดสภาพ |