พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จื้นย้าว | ชื่นฯย้าวฯ | [ชื่นย้าว] | ว.สุขใจ,เบิกบานใจ |
เมือป่าเฮ่วเหีย | เมิอฯอป่าเฮ่วฯเหยฯ | [เมือป่าเฮ่วเหีย] | ก.ไปตายเสียเถิด (ใช้เป็นคำด่า) |
บ่าขี้หูด | บ่าฯขี้หูด | [บ่าขี้หูด] | ๒.พืชล้มลุก ใบคล้ายใบผักกาด ฝักเป็นปล้องๆ ปลายแหลม กินได้ เรียก ผั๋กขี้หูด,ผั๋กบ่าขี้หูด หรือ ผั๋กเปิ๊ก |
เว่อ | เวิ่อฯ | [เว่อ] | ว.ขยายออก,เจ่อ,บวม,พอง เช่นตุ่มเว่อ - ตุ่มบวมพอง |
หายใจ๋ย่งซัด | หายฯไจย่฿งฯซัดฯ | [หายใจย่งซัด] | ก.หอบ,หายใจถี่ด้วยความเหน็ดเหนื่อย |
เต๊าะตี๋นผม | โทอฯะตีนฯผ฿มฯ | [เทาะตีนผม] | ก.กันผม - ใช้ใบมีดโกนตกแต่งชายผม |
ต๋ายขำตี้ | ตายฯขำที่ | [ตายขำที่] | ดู...ต๋ายกาตี้ |
จุ๊จั๊น | ชุชั้นฯ | [ชุชั้น] | ว.ทุกชั้น |
บ้วม | บ้วฯม | [บ้วม] | ก.บุบ,ยุบลงเพียงเล็กน้อย เช่น ขันน้ำบ้วม - ขันน้ำบุบไปนิดหนึ่ง; ถ้าบุบหรือยุบลงมาก เรียก บูบ; เช่น รถจนจ๋นบูบ - รถชนจนบุบไปตั้งเยอะ. บุ้ม ก็ว่า. ถ้ายุบจนแบนหนือเกือบจะแบนใช้แบบ เช่น รถทับหมาแบบ - รถทับสุนัขจนแบนแต๊ดแต๋ |
โหยก | โห฿ยฯก | [โหยก] | ว.คำที่ใช้ระบุลักษณะของสิ่งใหญ่ที่เป็นกองสุม; โอกโหยก ก็ว่า ดู...ก๋องโอกโหยก |