พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ่าดอกบ่าดาย | บ่าฯดอฯกบ่าฯดายฯ | [บ่าดอกบ่าดาย] | ว.เปล่าประโยชน์,ไม่มีประโยชน์ |
หม๋ดใสไวยะ | ห฿มฯดไสไววะ | [หมดใสไววะ] | ก.หมดจดสดใส |
หนูปุ๊ก | หูพุก | [หนูพุก] | น.หนูชนิดหนึ่ง พบ ตามไร่นาทั่วไป หน้าสั้น ขนสีน้ำตาล ดำ เทา มีทั้งขนาดเล็กและใหญ่ นิยมบริโภค เป็นอาหาร |
หวาว | หวฯาวฯ | [หวาว] | ก.หวาม,รู้สึกวาบหวิว อย่างยืนอยู่บนตึกสูงๆ |
ควายแม่เบ๋อะ | ฅวฯายฯแม่เบิอฯะ | [ฅวายแม่เบอะ] | น.ควายตัวเมียที่เขากางกว้างมาก ถ้าตัวผู้เรียกควายปู๊เบ๋อะ |
จ่มแบ๊บแบ๊บ | จ่฿แบัปฯๆ | [จ่มแบ๊บๆ] | ก.บ่นไม่รู้จักจบ |
เมือมรณ์ | เมิอฯอมอฯร์ณฯ | [เมือมรณ์] | ก.ตายไปแล้ว,เสียชีวิตแล้ว,หมดกรรมแล้ว |
พ่วม | ระฯพ่วฯม | [พร่วม] | ว.ร่วม,พร้อมเพรียง,ทันกัน; พุ่ม,ฮ่วม ก็ว่า |
บ่าหุ่ง | บ่าฯหุ่ง | [บ่าหุ่ง] | น.ละหุ่ง - ไม้พุ่ม มียางใส ผลไม่มีหนาม มักปลูกเป็นรั้วบ้าน ทุกส่วนเป็นพิษ น้ำมันที่หีบจากเมล็ดใช้เป็นเชื้อเพลิงและหล่อลื่นได้; บ่าหุ่งฮั้ว,บ่าโห่ง,บ่าโห่งฮั้ว ก็ว่า |
แหม็๋บ | แห้มฯบ | [แหม็บ] | ว.ลักษณะที่ยุบลงหรือแบนกว่าปกติ มักใช้กับจมูก เช่น ฮูดังแหม๘+บ - จมูกแฟบ; แม็บ ก็ว่า |