พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จั๋งก๋อน | จังฯกอฯร | [จังกร] | น.จังกร/จงกลนี - บัวสาย/ดอกป๊าน บัวชนิดหนึ่ง ใบเป็นแผ่นกลม ขอบใบจักรถี่ห่างไม่มีระเบียบ ก้านใบและดอกไม่มีหนาม ใบลอยบนผิวน้ำ ดอกชูพ้นผิวน้ำ มีหลายสี : พรรณนาดอกไม้ในสระโบกขรณี มหาชาติฉบับสร้อยสังกร กัณฑ์มหาพน...ดอกบัวขาวตังห้า ขาวดั่งผ้าโขมา งามตาทังดอกใบก้าน ดอกป๊านชื่อจั๋งก๋อน ผักต๋บจอนตังผักคราด หันมีมากเหลือต๋า... |
ฟังกำหัวบ้านหางบ้าน | ฟังฯคำฯห฿วฯบ้าฯนฯหางฯบ้าฯนฯ | [ฟังคำหัวบ้านหางบ้าน] | ก.เชื่อข่าวลือ,เชื่อคำพูดยุยง; ฟังกำเหนือกำใต้ ก็ว่า |
เก็ม | เคัมฯ | [เค็ม] | ว.รสเค็มอย่างเกลือ |
ฮากหอม | รากฯ | [รากหอม] | น.พยาธิเส้นด้าย; ดู...แมงฮากหอม |
ดั๋กหูเยฺ็นใจ๋ | ดักฯหูเ£ันฯไจ | [ดักหูเอฺยฺ็นใจ] | ก.สงบเงียบ,ไร้ความสับสนวุ่นวาย |
ฝิ่น | ฝิ่นฯ | [ฝิ่น] | น.ไม้ล้มลุก ขึ้นได้ดีบนเขาที่มีอากาศเย็น ทุกส่วนให้ยางสีขาว เมื่อถูกอากาศจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ออกดอกเดี่ยวสีสด เช่น ชมพู แดง ม่วง ยางที่กรีดจากผลนำมาเคี่ยวให้เหนียวเป็นยา และใช้ทำยาได้ |
หมุ้ยๆ | หุ้ยๆ | [หมุ้ยๆ] | ว.ใช้ตามหลัง เป่ย เป็น เป่ยหมุ้ยๆ; ดู...เป่ยหมุ้ยๆ |
โหล่ง | โห่ลฯง | [โหล่ง] | น.ตอน,บริเวณ,ย่าน,ละแวก,ที่ราบระหว่างภูเขา,ระยะทางตามความกว้างหรือยาวจากที่หนึ่งไปยังที่อีกแห่งหนึ่ง; หล่ง ก็ว่า |
ตั๋วหยุ้ง | ต฿วฯ£ง | [ตัวยุ่ง] | น.ตัวยุ่ง,คนที่ชอบรบกวนให้เกิดความปั่นป่วน |
หมาแม่ด้อง | หมฯาแม่ด้อฯง | [หมาแม่ด้อง] | น.สุนัขตัวเมียที่ยังให้นมลูกอยู่ มักผอมและนมยาน |