พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
หอยเหล็๋กจ๋าร | หอฯยฯเหัลฯกจารฯ | [หอยเหล็กจาร] | ดู...หอยก้นบิ๋ด |
ไม้บ่าโจ้ก | ไม้บ่าฯโช฿กฯ | [บ่าโชก] | น.ไม้สะคร้อ - ไม้ต้นขนาดกลางถึงใหญ่ สูง ๑๕-๒๕ เมตร แตกกิ่งตามลำต้น ดอกเป็นช่อสีขาวอมเขียว ออกตามซอกใบ ผลมีเนื้อเมล็ดเดี่ยว ทรงไข่ เมื่อสุกรสเปรี้ยวอมหวาน |
ฟัน | ฟันฯ | [ฟัน] | ก.เอาของมีคม เช่นมีดฟาดลงไปอย่างแรง โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงนั้น |
หละอ่อนต่อนแต่น | หลฯะอ่อฯรต่อฯรแต่นฯ | [หละอ่อนต่อนแต่น] | น.เด็กๆ,เด็กๆ ทั้งหลาย; หละอ่อนหละแอ่น,หละเอ๋กหละอ่อน ก็ว่า. |
หุ่นขี้เผิ้ง | หุ่รขี้เผิ้งฯ | [หุ่นขี้เผิ้ง] | น.หุ่นขี้ผึ้ง - หุ่นที่ทำด้วยขี้ผึ้งผสมสารเคมีบางชนิด ปั้นเป็นรูปคนสัตว์ ผลไม้ สิ่งของ คล้ายของจริงมาก |
เล่งจึ่งปึ่ง | เล่งฯจึ่งฯปึ่งฯ | [เล่งจึ่งปึ่ง] | ว.เป็นรูโล่งตลอด; ล่งลึ้ง,เล่งตึ่งปึ่ง,โล่งลึ้ง ก็ว่า |
หอมป้อมเป้อ | หอฯมป้อฯมเปิ้อฯ | [หอมป้อมเป้อ] | น.ผักชีฝรั่ง; ดู...หอมป้อมกูลฺวา. |
นอกนึ่ง | นอฯกนึ่งฯ | [นอกนึ่ง] | ก.ส่วนหนึ่ง |
สัน | สันฯ | [สัน] | น๑.ปีวอก - ชื่อปีนักษัตรปีที่ ๙ ใช้ ลิงเป็นสัญลักษณ์ น๒.สัน - สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหนังสือ น๒.ส่วนหนาของมีดหรือขวานที่อยู่ตรงข้ามกับคม น๓.คำนำหน้าเรียกชื่อสถานที่แสดงว่าที่นั้นเป็นเนินและมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากจนเป็นลักษณะเด่น เช่น สันกำแพง สันคะยอม สันต้นดู่ สันป่าสัก สันปูเลย สันโป่ง เป็นต้น |
ว้อมแว้ม | ว้อฯมแว้มฯ | [ว้อมแว้ม] | ว.ลักษณะปากของคนที่ฟันร่วงไปหมดแล้ว;ดู...ปากแว้ม |