พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สุ๋ดหัวสุ๋ดตี๋น | สุดห฿วฯสุดตีนฯ | [สุดหัวสุดตีน] | ว.ตั้งแต่หัวถึงเท้า |
เป๋นก้า | เปนฯค่าฯ | [เปนค่า] | ว.มีราคา; เป๋นก้าเป๋นสิน ก็ว่า |
ยฺาขาง | อยฯาขางฯ | [อฺยฺาขาง] | ดู...ยาแก้ซาง |
สวาด | สวฯาดฯ | [สวาด] | น.ศาสตร์,วิชา,ความรู้ ว.เสกคาถาอาคม |
หัวไชเท้า | ห฿วฯไชเทั้าฯ | [หัวไชเท้า] | น.หัวไชเท้า หรือ ผักกาดหัว ภาษาไทยภาคเหนือเรียก ''ผั๋กกาดโป้ง''; ดู...ผั๋กกาดโป้ง |
แหก | แหกฯ | [แหก] | น.เรียก ไม้ งาช้าง เป็นต้น ที่ทำเป็นมีดขนาดเล็กลงคาถาอาคมเพื่อใช้ในการปราบผี หรือรักษาโรคว่ามีดแหก; ก๑.ตัดแล่ง,แถก,แยกออก,ถ่างออก เช่น แหกต๋อง ใช้มีดแล่งใบตองออกจากก้าน ก๒.อาการที่หมอเมืองใช้มีดหมอที่ ทำด้วยงาช้าง เขี้ยวเสือ เป็นต้น มาเสกคาถาอาคมแล้วไปขูด ขีด ถู หรือลูบตาม ส่วนของร่าง กายบริเวณที่เจ็บปวดซ้ำกันหลายๆ ครั้ง สลับกับการเสกคาถากำกับ; แฮก ก็ว่า |
ผ้าหม้อห้อม | ผ้าหํมฯอฯห้อฯม | [ผ้าหม้อห้อม] | น.ผ้าหม้อห้อม - เป็นผ้าพื้นเมืองที่เกิดจากภูมิปัญญาของชาวบ้าน ที่รังสรรค์โดยการเอาวัตถุดิบจากธรรมชาติ (ใบห้อม) มาย้อมผ้าฝ้ายสีขาวธรรมดา ให้กลายเป็นผ้าสีน้ำเงินเข้ม สวยงามแบบธรรมชาติ มีเอกลักษณ์ น่าสวมใส่ เนื้อผ้ามีน้ำหนักเบา รักษาง่าย ไม่เปื้อนง่าย ราคาไม่แพง ใช้ได้ในหลายโอกาส และเป็นผ้าที่ีควรแก่การอนุรักษ์ไว้ให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้สืบทอดต่อไป |
ห่วย | ห่วฯยฯ | [ห่วย] | ว.ไม่ดี,ไม่งาม,ไม่มีคุณภาพ |
ล่ำมึกกึ๊ก | ลํามึกฯคึกฯ | [ล่ำมึกคึก] | ว.ลักษณะของคนที่เตี้ยส่ำสัน |
หลามบอน | หลฯามฯบอฯร | [หลามบอน] | น.แกงยอดบอนอ่อนที่สุกจนเละ |