พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ซะเลซะลำ | ซะเลซะลำ | [ซะเลซะลำ] | ก.เซถลำ,โซเซเหมือนจะหกล้ม,ทรงตัวไม่อยู่; สะเลสะลำ ก็ว่า |
เก็๋บผั๋กใส่ซ้าเก็๋บข้าใส่เมือง | เกัปฯผักฯไส่ซ้าเกัปฯข้าไส่เมิอฯง | [เก็บผักใส่ซ้าเก็บข้าใส่เมือง] | น.ยุคการปกครองสมัยพระยากาวิละ เจ้าหลวงเชียงใหม่องค์แรก ซึ่งมีฐานะเป็นเจ้าประเทศราชของไทย เมื่อปีพ.ศ.๒๓๒๓ ได้มีการรวบรวมผู้คนเข้ามา ไว้ในเมืองเชียงใหม่ โดยกวาดต้อนชาวเมืองเชียงใหม่ที่หลบหนีเข้าป่าให้กลับสู่เมือง และเริ่มกวาดต้อนชาวไทลื้อ ไทขึน ไทใหญ่ จากสิบสองพันนา(ปัจจุบันอยู่ในเขตสาธารณรัฐประชาชนจีน) เชียงตุง(ปัจจุบันอยู่ในเขตสหภาพเมียนม่าร์) ให้มา ตั้งถิ่นฐานในเมืองเชียงใหม่ |
คุ้ม | ฅุ้ม | [ฅุ้ม] | น.บ้านของเจ้านายฝ่ายเหนือ เช่น ฅุ้มเจ้าราชบุตร - บ้านของเจ้าราชบุตร; ปัจจุบันที่พักของผู้ปกครองระดับจังหวัดเรียก จวน เช่น จวนผู้ว่าราชการจังหวัด - บ้านพักผู้ว่าราชการจังหวัด |
แข๋บหลัง | แขัปฯหัลฯง | [แข็บหลัง] | น.สะบักหลัง |
กิ๋นเข้าลำน้ำลง | กินฯเขั้าลำนาฯํ้ล฿งฯ | [กินเข้าลำน้ำลง] | สำ.อยู่ดีกินดี มีความสุขสบาย ไม่มีเรื่องจุกจิกกวนใจ |
สั๋กหว่าง | สักฯห่วฯางฯ | [สักหว่าง] | ว.ชั่วคราว,ชั่วระยะ เวลาหนึ่ง,สักระยะหนึ่ง; ซักหว่าง ก็ว่า |
ปุ๊กซุก | พุกซุก | [พุกซุก] | ว.ลักษณะของสิ่งขนาดใหญ่เป็นช่อเป็นพวงยื่นออก; ขนาดกลางใช้ ป๊อกซ้อก; ของเล็กใช้ ปิ๊กซิก |
งง | ง฿งฯ | [งง] | ก.คิดไม่ออก,ทำอะไรไม่ถูก |
ดอกอโศก | ดอฯกอโศ฿กฯ | [ดอกอโศก] | น.ดอกอโศก - เดิมชื่อดอกโศก เปลี่ยนชื่อเป็น ดอกอโศก ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''ดอกส้มสุ๋ก''; ดู...ดอกส้มสุ๋ก |
มะระจีน | มะระชีนฯ | [มะระชีน] | น.มะระจีน ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าห่อยจีน''; ดู...บ่าห่อยจีน |