พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สึง | สึงฯ | [สึง] | ก.อาการชา ติดขัด หรือแน่นตามร่างกาย |
ถิ้มต๋ำ | ถิ้มฯตำ | [ถิ้มตำ] | ดู...ถิ้ม |
หุมไก่ | หุมไก่ | [หุมไก่] | ดู...หมไก่ |
หูบัง | หูบังฯ | [หูบัง] | ว.หูกาง - ลักษณะหูที่ยื่นกางออกไปไม่แนบกับศีรษะ; หูบังแป๊แว้ ก็ว่า: ถ้าใบหูกางออกมากๆ เรียกหูบังเป๊อเว้อ |
นายอ่าย | นาฯยฯอ่ายฯ | [นายอ่าย] | น.นายด่าน,คนเก็บภาษี,คนเก็บผลประโชน์,คนเก็บส่วย: อ่าย มาจากภาษาบาลี อายะ-อาย แปลว่า กำไร,ผลประโยชน์,รายได้ |
ผีบ้าผีบิ๋ด | ผีบ้าฯผีบิดฯ | [ผีบ้าผีบิด] | ว.บ้าๆ บอๆ |
ยำบ่าม่วง | ยำบ่าฯม่วฯง | [ยำบ่าม่วง] | น.มะม่วงแก่สับหรือหั่นคลุกขยำกับเครื่องปรุง |
หั๋ตถี (บาลี) | หตีถฯฯ | [หัตถี] | น.ช้าง - สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เป็นสัตว์ป่าขนาดใหญ่ที่สุด หนังหนาและมีขนแข็งกระจายห่างๆ ผิวสีเทาแก่หรือน้ำตาล จมูกยื่นยาวเรียกว่า งวง ตัวผู้มีงายาวเรียกว่าช้างพลาย ถ้ามีงาสั้นเรียกว่า ช้างสีดอ ตัวเมียเรียกว่า ช้างพัง โดยมากไม่มีงา บางตัวอาจมีงาสั้นๆ แต่ไม่โผล่ออกมานอกปาก เรียกว่า ขนาย กินพืช อยู่รวมกันเป็นโขลงใหญ่ โดยมีช้างพังอายุมากเป็นจ่าโขลง |
อ่อนอ้วน | อ่อฯรอ้วฯร | [อ่อนอ้วน] | ว.นิ่มนวล,งดงาม |