พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ตาดเหมย | ตาดฯเหิมฯอฯยฯ | [ตาดเหมย] | น.ลานหินที่มีน้ำตกเป็นละอองฟุ้งกระจายคล้ายหมอก |
เออ | เอิอฯ | [เออ] | ก.ส่งเสียงเป็นระยะๆ ด้วยความพอใจ |
ดู่ | ดู่ | [ดู่] | น.ประดู่ -ไม้ต้นขนาดใหญ่ มีหลายชนิด บางชนิดปลูกเป็นไม้ให้ร่มเงาตามถนนและสวนสาธารณะ บางชนิดขึ้นตาม ป่า ใช้ทำเครื่องเรือน |
งูเปา | งูเพัา | [งูเพา] | น.งูกะปะ ถิ่นล้านนาเรียก ''งูเปา'' - ลำตัวสีน้ำตาลแดง หรือน้ำตาลอมเทา ยาวประมาณ ๑ เมตร หัวเป็นรูปสามเหลี่ยม มีลายเหลี่ยมสีน้ำตาลเข้มขอบขาว เรียงเป็นแถวอยู่สองฝั่งลำตัว เป็นงูที่มีพิษรุนแรงมาก ออกหากินกลางคืน ชอบขดตัวนิ่งอยู่ตามซอกหิน ใต้กองใบไม้ และพื้นที่ลุ่มในป่าชื้น |
ต๋ำเข้า | ตำเขั้า | [ตำเข้า] | น.ตำข้าว - ใช้สากครกกระเดื่อง(มอง)ทิ่มกระแทกข้าวเปลือก เพื่อให้เปลือกข้าวกระเทาะออก |
หย้ามเก่า | ห้ยฯามฯเกั่า | [หย้ามเก่า] | ว.เคยตัว |
เตียม | ทยฯม | [เทียม] | น.เรียกกระเทียมว่า หอมเตียม; ก.เทียบ,เอามาติด,เอามาเทียมกัน; ว.ใกล้,ชิด,เคียง |
สำเพ็ง | สำเภังฯ | [สำเภ็ง] | น.โสเภณี,สำเพ็ง,ผู้หญิงหากิน,หญิงที่ค้าประเวณี |
เยียะนา | ฿งฯเยยฯะนาฯ | [เยียะนา] | ดู...เยียะเข้า |
ดาบแลว | ดาปฯแลวฯ | [ดาบแลว] | ...ดู ดาบลา |