หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
บอกไฟดอกบอฯกไฟดอฯก[บอกไฟดอก]น.บอกไม้ไฟ ที่มีส่วนผสมประกอบด้วย ดินปืน ดินประสิว กำมะถัน และขี้เหล็ก (เศษเหล็กจากการกลึง) บรรจุในกระบอกไม้ไผ่ หรือวัตถุรูปทรงกระบอกชนิดอื่น เวลาจุดต้องฝังดินให้โผล่แต่ปลายกระบอก มีประกายไฟที่พุ่งขึ้นจากปากกระบอกเป็นพุ่มกว้างลักษณะคล้ายดอกไม้
ดนด฿นฯ[ดน]ก.กระทบกระทั่ง,กระแทก,ชน; โดน ก็ว่า (นิยมใช้ โดน มากกว่า)
เหม็นบึ๋เหม็นบึ๊งเหัมฯรบึเหัมฯรบึ้งฯ[เหม็นบึเหม็นบึ้ง]ดู...เหม็นตึ๋เหม็นตึ๊ง
ไม้ขอไม้ขํอฯ[ไม้ขอ]น.ไม้ตะขอ - ไม้ที่มีปลายงอใช้เกี่ยวสิ่งของ; ไม้ขอเก๊าะ ก็ว่า
ถุ่ยดินถุ่ดิ[ถุ่ยดิน]ก.ฉุยดินให้ละเอียด; ผุ่ย ก็ว่า
ก้อนแก้ว(กวี)ก้อฯรแก้วฯ[ก้อนแก้ว]น.ดวงเดือน ส.เรียกบุคคลที่รัก
น้ำป่วนนาฯป่วฯร[น้ำป่วน]น.น้ำคลั่ง - น้ำที่ไหลแรงและวนเวียน
ดอกเอื้องเผิ้งดอฯกเอิ้อฯงเผิ้งฯ[ดอกเอื้องเผิ้ง]น.ดอกเอื้องผึ้ง ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ดอกเอื้องเผิ้ง'': ดอกเอื้องผึ้ง หรือ ดอกเอื้องเผิ้ง - เป็นดอกกล้วยไม้ สีเหลืองสด หรือเหลืองอมส้ม ออกดอกในช่วงเดือนกุมภาพันธ์-เมษายน; ดู...เอื้องเผิ้ง
ผ้าเหลืองผ้าเหิลฯอฯง[ผ้าเหลือง]น๑.ผ้าสีเหลือง น๒.ผ้านุ่งห่มของพระภิกษุสามเณร; ดู...ผ้าไก
ป้อเสี่ยวพํอฯส่ยฯว[พ่อเสี่ยว]น.เพื่อนของพ่อที่มีอายุเท่ากับพ่อ (ถิ่นล้านนาเรียกคนที่มีอายุเท่ากัน คือเกิดปีเดียวกันเท่านั้นว่า เสี่ยว ถ้าแก่กว่าหรืออ่อนกว่าจะไม่ใช้คำนี้)