พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สะบั๋ด | สบัดฯ | [สบัด] | ก.เคลื่อนไหว,ทำให้เคลื่อนไหวไปเร็วและแรง |
วอนหู | วอฯรหู | [วอนหู] | ว.ไพเราะ,น่าฟัง |
ก้วยงวงจ๊าง | ก้ลฯวฯยงวฯงช้างฯ | [กล้วยงวงช้าง] | น.ก้วยงวงจ๊าง เป็นอีกชือหนึ่งที่ชาวถิ่นเหนือใช้เรียก ก ''ก้วยงวงจ๊าง''; ดู...ก้วยล้อยหวี |
แหน้นอ๋กแหน้นใจ๋ | แห้นฯรอ฿กฯแห้นฯรไจ | [แหน้นอ๋กแหน้นใจ] | ว.ถูกใจเป็นอย่างยิ่ง,เต็มใจเป็นที่สุด |
พานแว่นฟ้า | ภานฯแว่นฯฟ้า | [ภานแว่นฟ้า] | น.พานที่ซ้อนกันสองชั้นรูปทรงสี่เหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสองใบบนเป็นพานทรงสูง ซ้อน กันอยู่ มีขนาดเล็กกว่าใบล่าง |
มีต้นว่า | มีต้฿นฯว่าฯ | [มีต้นว่า] | ว.เป็นต้นว่า |
หย้าน | ห้ยฯานฯ | [หย้าน] | น.ส่วนที่ฟ่าม,ฟู,ไม่แน่น ทำให้มีรสจืดไม่อร่อย อย่างในส้มโอ เป็นต้น; ต้าง ก็ว่า ดู...ต้าง น๒. (ถ้า หย้าน ิhkน หมายถึง กลัว,ขี้ขลาด) |
เต๊าะสาว | โทอฯะสาวฯ | [เทาะสาว] | ก.จีบสาว - เกี้ยวพาราสีเพื่อให้สาวรัก; อู้สาว ก็ว่า |
ติ๋ดจ่าก๋อง | ติดฯจ่ากลฯอฯง | [ติดจ่ากลอง] | ก.อาการที่ใช้ จ่าก๋อง ติดตรงกลางหน้ากลอง เพื่อตีให้มีเสียงดังกังวาน; ดู...จ่าก๋อง |
ขม | ข฿มฯ | [ขม] | น๑.ชื่อของพืชหลายชนิด เช่น ผักขม,ผักโหม,หวายขม เป็นต้น น๒.ชื่อของหอยน้ำจืดชนิดหนึ่ง เรียกหอยขม ตัวขนาดปลายนิ้วก้อยถึงปลายนิ้วหัวแม่มือ อาศัยอยู่ตาม หนอง คลอง บึง ทุ่งนา นิยมนำมาแกง ว.รสขม อย่างรสของบอระเพ็ดหรือสะเดา |