พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไผ่ซางหนาม | ไผ่ซางฯหนฯามฯ | [ไผ่ซางหนาม] | น.ไม้ไผ่ซางที่ขึ้นตามป่า แต่มีหนามออกตามกิ่ง |
สู่แคบหมู | สู่แฅปฯหู | [สู่แฅบหมู] | ก.นำหนังหมูที่รวนแล้วมาทอดในน้ำมันร้อนเพื่อให้พองตัวและกรอบ |
ฝาตึ๋ด | ฝาตึดฯ | [ฝาตึด] | น.ภาชนะที่มักเป็นแผ่นแบน มีที่จับถือ เมื่อปิดแล้วแล้วมักจะสวมสอดลงไปในปากของภาชนะนั้นๆ; ฝาอึ๋ด ก็ว่า |
ก้าบตื๊น | คาฯปฯทื้นฯ | [คาบทื้น] | ก.คาบแล้วสะบัด หรือทึ้งเพื่อให้ขาดหรือหลุดออกมา |
ยีย่อย | ยีย่อฯยฯ | [ยีย่อย] | ว.ย่อยยับ,ละเอียด |
ไขปะตู๋ | ไขระฯบตู | [ไขปะตู] | ก.เปิดประตู |
อวาย | อวฯายฯ | [อวาย] | น.ไอ อย่างไอน้ำ ก๑.ระบายออก,ผ่อนออก,หายใจออก ก๒.แบ่ง,ปัน,ถอด,ให้ |
หนป่าแดง | ห฿นฯป่าแดงฯ | [หนป่าแดง] | น.พระสงฆ์ในสำนัก หรือเชื่อตามคำสั่งสอนแบบวัดป่าป่าแดง (ปัจจุบันอยู่ในเขตตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่) ซึ่งเเป็นลัทธิลังกาวงศ์ |
อยฺู่เฮือนแป | อยฯู่เริอฯรแพ | [อฺยฺู่เรือนแพ] | ก.อยู่บ้านไม้ชั้นเดียวเตี้ยๆ พอนั่งหรือคลานมุดเข้าใต้ถุนได้ มักสร้างไว้ติดกับถนน ทำเป็นร้านขายชองชำ (ไม่ได้หมายถึงเรือนแพที่ลอยอยู่ในน้ำ) |
อือ | อื | [อือ] | ว.เสียงขานรับ,เสียงขานตอบ; บ่หือบ่อือ - ไม่มีเสียงตอบรับ: หือ ก็ว่า |