พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
แล่งมีแล่งจิ๊ | แล่งฯมีแล่งฯชิ | [แล่งมีแล่งชิ] | ว.ยิ่งรวยก็ยิ่งตระหนี่ขี้เหนียว |
เอาวัน | ´าวันฯ | [เอาวัน] | ดู...เอามื้อ |
เป๋นของฮา | เปนฯขอฯงรา | [เปนของรา] | ว.เป็นของกู |
ไม้พะยอม | ไม้พะยอฯม | ไม้พะยอม | น.ไม้พะยอม ถิ่นภาคเหนือเรียก ''ไม้ขะยอม''; ดู...ไม้ขะยอม |
จ๊กคอก | ช฿กฯฅอฯก | [ชกฅอก] | ก.ม้าจ๊กคอก - การฟ้อนรำแบบหนึ่ง มีการยกเท้ากระโดดขึ้นลงเป็นจังหวะ มีทั้งจังหวะอ่อนช้อยและตื่นเต้นสนุกสนาน คล้ายกับการเล่นลาวกระทบไม้ เรียก "ฟ้อนม้าจ๊กคอก"; ดู...จ๊ก ก๓.ประกอบ |
เถระวาท | เถรวาฯทฯ,เถรวาฯท | [เถรวาท] | น.เถรวาท - นิกายพระพุทธศาสนาฝ่ายใต้ ซึ่งถือตามลัทธิพระอรหันต์พุทธสาวกได้วางหลักธรรมวินัยไว้เป็นแบบแผนเมื่อสังคายนาครั้งที่ ๑ ภายหลังพุทธปรินิพพาน ๓ เดือน ได้แก่พระพุทธศาสนาอย่างที่นับถือแพร่หลายในประเทศไทย เมียนมาร์ ลังกา ลาว และกัมพูชา |
มอนไข่ | มอฯรไข่ | [มอนไข่] | น1.มอนไข่ - ภาษาถิ่นเหนือเรียก ไข่แดง ว่า ''มอนไข่''; - มอนไข่ เป็นส่วนประกอบของไข่ อยู่ภายในเปลือกไข่ เช่น ไข่ไก่ เป็ด นก เต่า มีสีเหลืองหรือเหลืองอมแดง มีสารอาหารไว้ใช้เลี้ยงตัวอ่อน มีไข่ขาวหุ้มโดยรอบ; น2.มอนไข่ - ชื่อกล้วยไม้ป่าชนิดหนึ่ง ดอกเป็นพวงยาว กลีบดอกสีขาว กลิ่นหอม เรียก ''เอื้องมอนไข่''; ดู...เอื้องมอนไข่ |
ขุ่ย | ขุ่ | [ขุ่ย] | น.ขลุ่ย - เครื่องดนตรีประเภทเป่า ทำด้วยไม้รวกหรือพลาสติก เจาะรูตามยาว ใช้นิ้วปิด-เปิดรูเป่า เพื่อให้เกิดเสียงที่ต้องการ |
ม่อนน้อย | ม่อฯรน้อฯยฯ | [ม่อนน้อย] | ส.ข้าพเจ้าซึ่งเป็นผู้น้อย (สรรพนามบุรุษที่ ๑) |
ก้วยน้ำนม | ก้ลฯวฯยฯนาฯํ้น฿มฯ | [กล้วยน้ำนม] | น.กล้วยคล้ายกล้วยไข่ แต่ลูกโตกว่า รสหวาน หอม |