พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
บ่าฟักเข้า | บ่าฯฟักฯเขั้า | [บ่าฟักเข้า] | น.ฟักข้าว ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าฟักเข้า''; ฟักข้าว หรือ บ่าฟักเข้า - พืช สมุนไพรไม้เถาเลื้อยพัน เป็นพืชประเภทฟักแฟง มีมือเกาะ พาดพันกับต้นไม้ หรือขึ้นตามร้านที่ทำไว้ให้ ใบรูปหัวใจหรือรูปไข่ ขอบใบหยักลึกเข้าเป็น ๓ แฉก หรือ ๕ แฉก กลีบดอกสีขาวแกมเหลือง ตรงกลางมีสีน้ำตาลแกมม่วง ผลมี ๒ ชนิด ยาวรีและกลม มีหนามเล็กๆ รอบผล ผลอ่อนสีเขียวอมเหลือง เมื่อสุกสีแดง เรียกยอดอ่อนว่า ผั๋กเข้า ทั้งยอดและผลกินได้; บ่าฟักเข้า,ฟักเข้า ก็ว่า |
หลั๋กฝาย | หัลฯกฝายฯ | [หลักฝาย] | น.ไม้หลักที่ใช้ในการซ่อมสร้างฝายหรือเขื่อนกั้นน้ำ |
หม่าง | ฯห่มฯางฯ | [หม่าง] | ก.พยายามทำสิ่งที่เกินกำลังความสามารถ ว.จางลง,ซีดลง,น้อยลง,อ่อนลง เช่น สีเสื้อหม่าง - สีเสื้อซีดลง |
ตั๋วป่อย | ต฿วฯป่ลฯอฯยฯ | [ตัวปล่อย] | น.เรียกวิธีการเขียนตัวสะกดการันต์ตามความเข้าใจของตนเองโดยไม่คำนึงถึงกฎหรือที่มาของศัพท์ |
ลายมือ | ลายฯมื | [ลายมือ] | น.รอยเส้นที่ฝ่ามือ,ตัวหนังสือเขียน,ตัวหนังสือเขียนที่แสดงลักษณะว่าเป็นของผู้หนึ่งผู้ใดโดยเฉพาะ |
เฮา | เรัา | [เรา] | ส.เรา - สรรพนามบุรุษที่ ๑ พหูพจน์ ใช้แทนตัวผู้พูดหรือกลุ่มของผู้พูด เช่น หมู่เฮา - พวกเรา: ถ้าเอกพจน์ เป็นคำที่พระภิกษุหรือกษัตริย์ใช้แทนตนเอง. |
เนื่อง | เนิ่อฯง | [เนื่อง] | ก.เติม,เพิ่ม,หนุน ว.ติดกัน,สัมพันธ์กัน |
ดอกสารภี | ดอฯกสารภี | [ดอกสารภี] | น.ดอกสารภี ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ดอกสาหละปี''; ดู...ดอกสาหละปี |
ด้อยปาก | ด้อฯปากฯ | [ด้อยปาก] | ก.อาการที่พูดโผงผางจนเคยตัว |
เปิบกั๊น | เปิบฯฯคั้นฯ | [เปิบคั้น] | ก.กระโจนเข้าปลุกปล้ำ,กระโจนเข้าทำร้าย |