พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เป๋นนา | เปนฯนาฯ | [เปนนา] | ว.วัวควายที่ฝึกจนสามารถใช้ไถนาได้, |
ปึ๋ | ปึ | [ปึ] | ก.เปิดโดยเร็วอย่างเปิดผ้าห่ม โดยปริยายหมายถึงการที่เผ่นไปอย่างรวดเร็ว ถ้าเปิดอย่างไม่รีบเร่งใช้ ปืด |
มักแสว ("ว" สะกด) | มักฯแสวฯ | [มักแสว] | ก.ชอบกินของคาว(อาหาร) |
ไม้บ่าซัก | ไม้บ่าฯซักฯ | [บ่าซัก] | น.ต้นประคำดีควาย - ไม้ต้นเปลือกต้นสีเทา ดอกสีขาว ออกเป็นช่อใหญ่ที่ปลายกิ่ง ผลกลมสีเขียวสด เมื่อแก่ผิวผลจะย่นมีสีน้ำตาลเข้ม ผลแก่นำมาทุบแช่น้ำตีให้เกิดฟอง ใช้ซักผ้าไหมหรือทำความสะอาดเครื่องทองรูปพรรณ ใช้ทำยาได้ |
ใส่เอา | ไส่´า | [ใส่เอา] | ก.การเสียผีหรือใส่ผีที่ฝ่ายชายถูกปรับไหมจากฝ่ายหญิงในฐานผิดประเพณี เมื่อฝ่ายชายเสียผีแล้วฝ่ายหญิงยินยอมที่จะร่วมชีวิตเป็นสามีภรรยากัน. ถ้าใส่บ่เอา หมายถึงเมื่อเสียผี แล้วฝ่ายหญิงไม่รับฝ่ายชายเป็นสามี |
ผีต๋าย | ผีตายฯ | [ผีตาย] | น.ศพ - คนตาย,ร่างคนที่ตายแล้ว |
ข้ามกำผี | ข้ามฯคำฯผี | [ข้ามคำผี] | ก.ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้ตาย |
เฮ็ดม่ำ | เฯฮัดฯมํา | [เฮ็ดม่ำ] | ก.นุ่งผ้าหยักรั้ง - นุ่งผ้าถุงหรือโสร่งโดยขมวดรั้งชายผ้าทางด้านหน้ามาเหน็บเอวด้านหลัง; เฅว็ดม่ำ,เฟ็ดม่ำ ก็ว่า. ดู...เคว็ดม่ำ ประกอบ. |
สันฝาย | สันฯฝายฯ | [สันฝาย] | น.ส่วนบนสุดของทำนบที่ทำขึ้นให้น้ำไหลข้ามไป |
เมือง | เมิอฯง | [เมือง] | น.เมือง - ชื่อของ ''แม่วัน'' ที่เรียกว่า ''แม่มื้อ'' อันดับที่ 4 ในจำนวน 10 ได้แก่ กาบ ดับ รวาย เมือง เปิก กัด กด ร้วง เต่า ก่า; ดู...วันไท |