พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
มุ้ยๆ | มุ้ๆ | [มุ้ยๆ] | ดู...มุ่ยๆ |
เฮี่ยเบ๊อ | เร่ยฯเบิ้อฯ | [เรี่ยเบ๊อ] | ว.รกรุงรัง,กระจัดกระจาย,ระเกะระกะ;เฮี่ยเบ๋อะเฮี่ยเบ๋อ,เฮี่ยฟื้น ก็ว่า |
ฟอนหาจิ๊น | ฟอฯรหาชิ้นฯ | [ฟอนหาชิ้น] | ก.ใช้มือหรือช้อนควานหาเนื้อในชามแกง |
บ่าเหม้า | บ่าฯเหั้มฯา | [บ่าเหม้า] | น.หมากเม่า - ไม้ยืนต้น อยู่ในป่าตามธรรมชาติ มีหลายชนิด เช่น เหม้าขน เหม้าจ๊าง เหม้าสาย เป็นต้น ยอดอ่อนมีรสเปรี้ยว ใช้ชูรสอาหาร เช่นแกงเห็ดเผาะ ผลกลมเป็นพวงมีสีเขียวอ่อน รสเปรี้ยว ผลแก่สีแดง ถ้าแก่จัดสีม่วงอมดำ รสหวานอมเปรี้ยว ใช้ทำน้ำดื่ม |
ขำเหล้า | ขำเหั้ลฯา | [ขำเหล้า] | ว.วิงเวียนปวดหัวเพราะพิษสุรา. |
มูลีต๋องจ่อ | มูลีตอฯงจํอฯ | [มูลีตองจ่อ] | น.บุหรี่มวนด้วยใบตองนาบ; ดู...ต๋องจ่อ |
ลากเข้าขึ้นหลอง | ลากฯเขั้าขึ้นฯหลฯอฯง | [ลากเข้าขึ้นหลอง] | ก.ใช้เกวียนบรรทุกข้าวเพื่อนำไปใส่ไว้ในยุ้งฉาง |
กีมปู๋ | คีมฯปู | [คีมปู] | น.ก้ามปู |
เป๋นบ้าเป๋นโจ้ง | เปนฯบ้าฯเปนฯโช่฿งฯ | [เปนบ้าเปนโช่ง] | ว.ร้อนอกร้อนใจ,ทุรนทุราย,กระวนกระวายใจ |
ต้นไม้แพ่ง | ต้฿นฯไม้แภ่งฯ | [ต้นไม้แภ่ง] | น.ต้นสะแก - ไม้ต้น ต้นที่ยังเล็กกิ่งจะมีหนาม ดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน ออกเป็นช่อแบบช่อหางกระรอก เนื้อไม้นิยมใช้ทำฟืน |