พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ล่ำ | ลํา | [ล่ำ] | น.เรียกลำต้นไม้ขนาดย่อมประมาณสองกำโอบ ที่ใช้ทำหลักหรืออุปกรณ์ก่อสร้างว่า ไม้ล่ำ ว.อ้วน เนื้อแข็งสมบูรณ์ |
ยามออนก่อนเนิ้น | ยามฯออฯรก่อฯรเนิ้นฯ | [ยามออนก่อนเนิ้น] | น.ครั้งกระโน้น |
แหม๋ะ | แหมฯะ | [แหมะ] | ว.ใกล้,เคียง,ชิด,แฝง,แอบ เช่น นั่งแหม๋ะกั๋น - นั่งใกล้กัน,นั่งชิดกัน |
กระเจี๊ยบแดง | ระฯกชยฯบแดงฯ | [กระเชียบแดง] | น.กระเจี๊ยบแดง ภาคเหนือเรียก ''ส้มปู๋ หรือ บ่าเก๋งเค็ง''; ดู...บ่าเก๋งเค็ง |
หว่ายหลังหื้อ | ห่วฯายฯหัลฯงหื้ | [หว่ายหลังหื้อ] | ก.หันหลังให้ |
ใส่โต้ง | ไส่โท่฿งฯ | [ใส่โท่ง] | ดู...ใส่นา |
นงจ๋าว | น฿งฯจาวฯ | [นงจาว] | น.สาวรุ่น; นงถ่าว ก็ว่า |
วันศุ๋กร์ | วันฯสุระฯก์ | [วันศุกร์] | น.วันศุกร์ |
ไม้จะเคียน | ไม้จฅยฯร | [ไม้จะเฅียน] | น.ไม้ตะเคียน/ไม้ตะเคียนทอง - ไม้ต้นขนาดใหญ่ เปลือกหนา แตกเป็นสะเก็ดสีน้ำตาลดำ เนื้อไม้แข็ง ใช้เลื่อยเป็นไม้กระดานสำหรับสร้างบ้าน หรือใช้ทำเรือขุด ลำต้นมีน้ำยางชัน ใช้ยาแนวเรือและทำน้ำมันชักเงา |
หม้อขาง | หํมฯอฯขางฯ | [หม้อขาง] | น.กระทะ ภาษาถิ่นล้านนาเรียก ''หม้อขาง''; กระทะ หรือ หม้อขาง ในอดีตทำด้วยเหล็กหล่อ(ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ขาง'') ปัจจุบันแม้จะทำด้วยโลหะชนิดอื่นก็ยังคงเรียก ''หม้อขาง'': กระทะ หรือ หม้อขาง - คือ ภาชนะหุงต้ม ลักษณะเป็นแอ่งปากกว้างผายออก ทำด้วยโลหะ เช่น เหล็ก อะลูมิเนียม ทองเหลือง เป็นต้น มีทั้งชนิดก้นลึก ก้นตื้น ก้นแบน ส่วนใหญ่มีหูจับ หรือด้ามจับ |