พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เมาหัว | เมัาห฿วฯ | [เมาหัว] | ก.วิงวียนศีรษะ; มึ่งมั่งมึงมัง ก็ว่า |
โป่งดอก | โป่฿งฯดอฯก | [โป่งดอก] | ก.ผลิดอก |
อี่ดอกสะเลียมบาน | อี่ดอฯกสลยฯมบาฯนฯ | [อี่ดอกสะเลียมบาน] | สำ.ผู้หญิงที่มีความประพฤติไม่ดี ไม่มีอาชีพเป็นหลักแหล่ง เทียบกับดอกสะเลียม (ดอกสะเดา) เมื่อบานแล้วไม่มีประโยชน์ ไม่นิยมบริโภค เมื่อร่วงหล่นจากต้น แม้สัตว์เล็กสัตว์สัตว์ใหญ่ อย่างมด ปลวก อีเก้ง ยังไม่ยอมกิน; ดู...ดอกสะเลียมบาน: (ถ้าเป็นชายใช้ ไอ่ แทน อี่). |
สีต๋าย | สีตายฯ | [สีตาย] | ว.สีซีด |
บั้น | บั้นฯ | [บั้น] | ว.ด้าน,ฝ่าย,ส่วน |
กะลามะพร้าว | กะลามะระฯพ้าวฯ | [กะลามะพร้าว] | น.กะลามะพร้าว ชาวล้านนาเรียก ''กะโหล้งบ่าป๊าว''; ดู...กะโหล้งบ่าป๊าว |
ลับมืนหลวง | ลัปฯมืนฯหลฯวฯง | [ลับมืนหลวง] | น.ชุมเห็ดเทศ - ชื่อพรรณไม้พุ่มขนาดกลาง สูงประมาณ ๑ - ๕ เมตร เป็นพืชสมุนไพร มีแขนงมาก ใบเรียงตัวกันเป็นคู่อยู่ในระนาบเดียวกัน ประมาณ ๔ - ๒๐ คู่ ดอกเป็นช่อใหญ่สีเหลืองผลเป็นฝักแบน มี ๔ ปีก คล้ายถั่วพู; เล็บมืนหลวง ก็ว่า |
ลิดสะหนา | ริªๆนฯา | [ริสสนา] | ก.ตกแต่ง,ประดับ,รจนา; เลสะนา,เลดสะหนา ก็ว่า |
หน่าย | ห่นฯายฯ | [หน่าย] | ก.หน่าย - เบื่อ,คลายความสัมพันธ์,คลายจากความรัก |
ต๋ำต๋า | ตำตา | [ตำตา] | ว.เห็นกับตา,เห็นตำตา,เห็นต่อหน้าต่อตา,คาหนังคาเขา; ต๋ำหูต๋ำต๋า ก็ว่า |