พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ไผ่เฮี้ย | ไผ่เฮ้ยฯ | [ไผ่เฮี้ย] | น.ไม้ไผ่ชนิดหนึ่งลำปล้องเล็ก ยาว เนื้อไม้บาง ใช้เป็นลำกล้องเป่าลูกดอก หรือกระสุนดินเหนียว |
ลัก | ลักฯ | [ลัก] | ก.ลอบทำในสิ่งที่ตนไม่มีสิทธิ์ หรือไม่ได้รับอนุญาต,ทำด้วยอาการเช่นนั้นโดยทุจริตผิดกฎหมาย เช่นลักทรัพย์ |
จีด | จีดฯ | [จีด] | ก.กรีด,แต้ม,บัดกรี,วาด,ลงตรา,อุดหรือยาให้มั่นคง ว.ผอม,แลบ |
เล้า | เรั้า | [เร้า] | น๑.ปีระกา - ชื่อปีนักษัตรปีที่ ๑๐ ใช้ไก่เป็นสัญลักษณ์ |
กั๋วสี | ก฿ลฯวฯสี | [กลัวสี] | ก.เกรงขาม,เกรงในศักดิ์ศรี |
หมิ๋บปาก | หิมฯบปากฯ | [หมิบปาก] | ก.เม้มปาก |
ตรีเพี้ยน | ระฯตีพ้ยฯร | [ตรีเพี้ยน] | ตรีเพี้ยน - คือคำที่ออกเสียงสูงกว่าโท แต่ต่ำกว่าตรี เสียงระดับนี้ไม่มีใช้ในภาษาไทย ในพจนานุกรมนี้ [๑]. ใช้ ''ตัวเอน ผันด้วยเครื่องหมายวรรณยุกต์โท'' แทน [๒]. ตัว ยะ (เทียบ ย ยักษ์) ออกเสียงขึ้นจมูก; ดูรายละเอียดที่...ยยะ [๓]. ตัว อย เป็นพย้ญชนะ ๒ เสียง ออกเสียง อยฺะ และ หยฺ๋ะ ออกเสียงไม่ขึ้นจมูก อักษรตัวนี้ไม่มีในภาษาไทย การออกเสียงแทนด้วย ยฺ (ตัวหนา) ส่วนการเขียน/พิมพ์แทนด้วย อฺยฺ; ดูรายละเอียดที่...อยะ |
หญ้าเมืองวาย | ห้ยฯาเมิอฯงวาฯยฯ | [หย้าเมืองวาย] | น.หญ้าสาบเสือ |
เฮี่ยเบ๋อะเฮี่ยเบ๋อ | เร่ยฯเบิอฯะเร่ยฯเบิอฯ | [เรี่ยเบอะเรี่ยเบอ] | ดู...เฮี่ยเบ้อ |
เจิงดาบ | เชิงฯดาปฯ | [เชิงดาบ] | น.วิชาฟันดาบ - กลยุทธ์ ชั้นเชิง ทีเด็ด ไม้ตาย รวมถึงลวดลาย และจิตวิทยาในการฟันดาบ เป็นการข่มขวัญเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ เชิงดาบอาจมีทั้งเล่มเดียว สองเล่ม ส่วนใหญ่จะเป็นดาบสองเล่ม เพราะให้ประโยชน์ด้านปัดป้อง ฟัน และแทงได้มากกว่า |