พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ว่อง | ว่อฯง | [ว่อง] | ก.มอบให้,ให้ปัน,ยกให้เป็นกรรมสิทธิ์; ว่องเวนวาง ก็ว่า ว.คล่องแคล่ว,ปราดเปรียว,ว่องไว; ว่องเวย ก็ว่า |
ผุ๋ก | ผุก | [ผุก] | ดู...ก๋ำผุ๋ก |
ก้นส้ม | ก้฿นฯส้฿มฯ | [ก้นส้ม] | ส.ก้นเปรี้ยว - อาการของคนตระหนี่ถี่เหนียว ไม่ยอมเสียเปรียบใคร |
จะละเดิน | จรเดิ | [จะระเดิน] | ก.เดิน,เดินไป,เที่ยวไป |
ยฺางบ่าหนุน | อยฯางฯบ่าฯหุร | [อฺยฺางบ่าหนุน] | น.ยางขนุน - น้ำยางสีขาวข้นคล้ายน้ำนม ที่ได้จากลำต้น กิ่ง หรือผลของขนุน |
ฮั้งอ๋ก | รั้งฯอ฿กฯ | [รั้งอก] | ก.นุ่งผ้าถุงสูงถึงอก;ฮ้าวอ๋ก ก็ว่า |
เหิ่มเห่อ | เหิ่มฯเหิ่อฯ | [เหิ่มเห่อ] | ว.ห่าม - ภาษาถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''เหิ่มเห่อ''; ห่าม หรือ เหิ่มเห่อ หมายถึง แก่จัด,จวนจะสุก,ใกล้จะสุก (ใช้แก่ผลไม้) เช่น บ่าผางเหิ่มเห่อ - มะปรางห่าม (มะปรางที่จวนจะสุก); ดู...เหิ่ม |
เมียห่อเข้า | เมยฯงฯหํอฯเขั้า | [เมียห่อเข้า] | ดู...เมียพางห่อเข้า |
โอย | โอ฿ยฯ | [โอย] | ก.ให้,มอบให้; โอยตาน ก็ว่า |
หลิ่งจิ๊ง | หิ่ลฯงชิ้งฯ | [หลิ่งชิ้ง] | ว.ลาดชันมากๆ |