พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
สะปายแหล้ง | สพายฯแห้ลฯง | [สะพายแหล้ง] | ก.สะพายแล่ง - สะพายเฉียงบ่า; สะหว้ายแหล้ง ก็ว่า |
โฮงตะหาร | โร฿งฯทหารฯ | [โรงทหาร] | น.ค่ายทหาร |
ดอก | ดอฯก | [ดอก] | น๑.ดอก - ส่วนประกอบของพืช กำเนิดจากตาที่กิ่งหรือลำต้น มีหน้าที่เกี่ยวกับการสืบพันธุ์ เรียกเต็มๆ ว่าดอกไม้ น๒.ลวดลายที่เป็นดอกเป็นดวง |
เอื้อน | เอิ้อฯร | [เอื้อน] | ก.หยุดตก (ใช้กับฝน) เช่น ฝนเอื้อนแล้ว - ฝนหยุดแล้ว |
จีดหลีด | หีลฯด | [จีดหลีด] | ว.ลักษณะของรสที่เปรี้ยวจัดหรือเปรี้ยวมาก เช่น บ่านาวส้มจีดหลีด-มะนาวเปรี้ยวมาก; จี้หลี้จีดหลีด ก็ว่า |
ปิ๋ด | ปิดฯ | [ปิด] | น.ดินสอ ก๑.กั้นไว้,กันไว้,ปิดไว้; หั๋บ ก็ว่า ก๒.หยุด,ดับ |
เมาลม | เมัาล฿มฯ | [เมาลม] | ก.หลงคารม,หลงรักอย่างลมๆแล้งๆ |
เพี้ยงหูบ | ระฯพ้ยฯงหูบ | [เพรี้ยงหูบ] | ก.อาการที่เพลี้ยแมลงศัตรูพืชจำนวนมากรุมตอมกินพืชจนได้รับความเสียหาย ว.เรียกคนที่ตายด้วยโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง(เอดส์) |
หาใจ๋ใหญ่ | หาไจไห่ยฯ | [หาไจไหย่] | ก.ถอนหายใจ - หายใจแรงและยาวในขณะที่รู้สึกกลุ้ม หรือ โล่งใจ เป็นต้น; หายใจ๋ใหย่ ก็ว่า |
บู้บี้บูบบีบ | บู้บี้บูบีปฯ | [บู้บี้บูบบีบ] | ดู...บู้บี้บูบีบ, ดู...บ้วม |