พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ว่าแล้วบ่าเฮ่ย | ว่าฯแลฯวฯบ่าฯเฮิ่ยฯ | [ว่าแล้วบ่าเฮ่ย] | ว.คำรำพึง - ว่ากันว่าเป็นยาบำรุงจิตใจ ถ้านำเข้าสู่จิตใจเป็นประจำสุขภาพจะดี(คือจิตดำรงอยู่ทางสายกลาง รู้ทันสภาวธรรมถ้ารำพึงว่า "ฮาว่าแล้วบ่าเฮ่ย" พร้อมกับทำใจให้สบาย ต่อมต่างๆในร่างกายจะทำงานดี) |
ส ออกเสียง ส๋ะ | ส | ส | (ส๋ะ) เป็นอักษรสูง เป็นทั้งพยัญชนะต้น ตัวสะกด และตัวตามในภาษาบาลีสันสหฤต เป็นต้น |
บ่าลำไยกะโหลก | บ่าฯลำไยกโห฿ลฯก | [บ่าลำไยกะโหลก] | น.ลำยกะโหลก - ลำไยที่ให้ผลขนาดใหญ่ มีเนื้อหนา รสหวาน: แบ่งเป็นสายพันธุ์ย่อยคือ ลำไยสีชมพู มีผลใหญ่/เนื้อหนา/เมล็ดเล็ก/เนื้อสีชมพูเรื่อๆ/รสดีมาก เป็นต้น |
ลถแม่ | ร฿ถฯแม่ | [รถแม่] | น.รถจักรยานสองล้อแบบหญิง |
เก๊ากิ๋น | เคั้าฯฯกินฯ | [เค้ากิน] | ก.ออกหากินในเวลากลางคืน |
ต่ำเนิน | ตําเนิ | [ต่ำเนิน] | น.ดำเนิน; ต๋ำเนิน ก็ว่า |
กิ๋นอ้อผะหยา | กินฯอ๊อฯระฯบยฯา,-ผๆยฯา | [กินอ้อประหยา] | น.กินอ้อผญา - กินน้ำผึ้งที่ใส่ในท่อนอ้อ; ดู...อ้อผะหยา |
เหว๋กๆ | เหัวฯกๆ | [เหว็กๆ] | ว.อาการเคลื่อนที่โดยไม่มีสิ่งติดข้องกังวล อย่าง ไปเหว๘+กๆ - ไปอย่างสบายใจไร้กังวล |
จิ๋กโมฬี | จิกฯโมฬี | [จิกโมฬี] | ดู...จิ๋กพะเจ้า |
สีเสียด | สีสยฯด | [สีเสียด] | ดู...ขี้เสียด |