พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
มาลุมกั๋นตุ้ม | มารุมกันฯตุ้ม | [มารุมกันตุ้ม] | น.ไม้ยืนต้น ๓ ชนิด ได้แก่ มะรุม กันเกรา และตะกูยักษ์(ไม้ตุ้ม) ปลูกในป่าบริเวณเดียวกัน จะช่วยให้ป่าบริเวณนั้นอุดมสมบูรณ์ได้อย่างรวดเร็ว (พระอาจารย์ ดร.สิงห์ทน นราสโภ) |
ติ๋ดตั๋ง | ติดฯตังฯ | [ติดตัง] | ก.ใช้ตั๋งดักจับสัตว์ ดู...ตั๋ง |
ขี้โยฺ | ขี้โอยฯ | [ขี้โอฺยฺ] | น.แก่นไม้ข่อยหั่นแล้วบดให้เป็นลักษณะขี้เลื่อยหยาบคั่วผสมกับน้ำอ้อยงบ หรือใช้เปลือกมะขามแห้งตำหรือบดก็ได้, ซีโอย ก็ว่า; ใช้ปนกับยาฉุนมวนด้วยตองอ่อนนาบหรือเยื่อกาบหมาก ทำให้รสยาฉุนอ่อนลง เมื่อเป็นมวนแล้วเรียกว่า มูลีขี้โอย หรือ มูลีซีโอย |
หญ้าหนวดเสือ | ห้ยฯาหนฯวฯฯดเสิอฯอ | [หย้าหนวดเสือ] | น.พันงูเขียว |
ปั๋งปุ๊ก | ปังฯพุก | [ปังพุก] | น.ผักปลังชนิดที่มีดอกเป็นช่อพวง |
แป๋แหว | แปแหวฯ | [แปแหว] | น.สิ่งของเล็กที่มีรูปทรงกลมแบน เรียก แบนแป๋แหว |
สะเหลื่อมสะเกื่อม | เสิลฯอฯๆมสเกิ่อฯม | [เสลื่อมสะเกื่อม] | ว.รสชาติอาหารที่ไม่เข้ากัน,สีหน้ากะเรี่ยกะราด; จะเหลื่อมจะเกื่อม ก็ว่า |
ฟก | ฟ฿กฯ | [ฟก] | ว.ฟก/ฟกช้ำ - บวมช้ำเพราะถูกตีหรือกระทบกับของแข็งอย่างแรง เช่น เป็นแผลฟกช้ำ |
อะหลิ๋ดจิ๋ดจ็๋อด | อหิลฯดจิดฯจัอฯด | [อะหลิดจิดจ็อด] | ว.กระจุ๋มกระจิ๋ม; อะหลิ๋ดอะหล๋อด, บ่าหลิ๋ดจิ๋ดจ๋อด ก็ว่า |
เหลื้อน | เหิ้ลฯอฯร | [เหลื้อน] | ว.สีน้ำเงิน,สีเทาปนน้ำเงิน |