พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เอิ้น | เอิ้นฯ | [เอิ้น] | ก.ตะโกน,ตะโกนเรียก,ตะโกน บอกกล่าว |
หล๋บลี้หนีหน้า | ห฿ลฯบลี้หีนฯห้นฯา | [หลบลี้หนีหน้า] | ก.ไม่ยอมให้ผู้ใดได้พบเห็น |
ปู๋เจ่ | ปูเจ่ | [ปูเจ่] | น.ชื่อกลองชนิดหนึ่ง; ดู...ก๋องปู่เจ่ |
เปี๊ยะฮ่าง | เพยฯะร่างฯ | [เพียะร่าง] | ก.อวดโฉม,อวดเรือนร่าง |
ปาวเตียว | พาวฯทยฯว | [พาวเทียว] | ก.ประคองเดิน |
ลถสองวง | ร฿ถฯสอฯงว฿งฯ | [รถสองวง] | น.รถจักรยานสองล้อ; ลถถีบ ก็ว่า |
ดอกเอื้องเผิ้ง | ดอฯกเอิ้อฯงเผิ้งฯ | [ดอกเอื้องเผิ้ง] | น.ดอกเอื้องผึ้ง ภาษาถิ่นเหนือเรียก ''ดอกเอื้องเผิ้ง'': ดอกเอื้องผึ้ง หรือ ดอกเอื้องเผิ้ง - เป็นดอกกล้วยไม้ สีเหลืองสด หรือเหลืองอมส้ม ออกดอกในช่วงเดือนกุมภาพันธ์-เมษายน; ดู...เอื้องเผิ้ง |
บาย | บาฯยฯ | [บาย] | ก.จับ,จับต้อง,ฉวยเอา,ลูบหยิบ |
ส้อนขวัญ | ส้อฯรขัวฯร | [ส้อนขวัน] | ก.ทำพิธีรับขวัญโดยใช้สวิง หรือ แซะ เป็นต้น ไปตักเอาขวัญของเจ้าชาตาที่เชื่อว่าหล่นอยู่ในที่เกิดเหตุเพื่อนำไปเทใส่ร่างที่ป่วยอยู่; ส้อน เข้าเอาขวัน ก็ว่า |
คนบ่าเต็๋มแถบ | ฅ฿นฯบ่าฯเตัมฯแถปฯ | [ฅนบ่าเต็มแถบ] | น.คนไม่เต็มเต็ง - คนบ้าๆ บอๆ สติไม่สมบูรณ์ มีจิตใจใกล้ไปทางบ้าๆ บอๆ, คนไม่เต็มบาท หรือสามสลึง คือคนที่มีสติปัญญาต่ำกว่ามาตรฐาน ยิ่งกว่าโง่, คนมีพฤติกรรมแปลกจากคนอื่น |