หน้าหลัก

เรียน 10 คำใหม่

ออกเสียงล้านนาอักษรล้านนาเทียบอักษรไทยความหมาย
หวันหัวฯร[หวัน]ก.กอดรัด,พัน,พัวพัน
ยุ้มยุ้ม[ยุ้ม]ก.ขมิบ,กระหมิบ -
เมาขำเมัาขำ[เมาขำ]ก.เมาค้าง - เมาสุราไม่สร่าง
เจี้อหน้าเชิ่อฯอห้นฯา[เชื่อหน้า]ก.รักษาเกียรติของผู้อื่นไม่ให้เขาอับอายขายหน้า,ไม่หักหน้าผู้อื่น,เห็นแก่หน้า; ไว้หน้า ก็ว่า
ด๋ะ - ดะ ด ฎ ฑด (ด๋ะ) เป็นอักษรกลาง เทียบตัว ด เป็นพยัญชนะ ๒ เสียงใช้เป็นพยัญชนะต้นและตัวสะกดในมาตราแม่กดของคำในภาษาล้านนา นอกจากนี้ ด ยังใช้เทียบกับ ฎ ฑ ของอักษรไทยอีกด้วย
ตองทอฯง[ทอง]ตอง - น๑.ชื่อของโลหะหลายชนิด เช่น ตองแดง(ทองแดง) ตองเหลือง(ทองเหลือง); น๒.ตองเหล้า - ภาชนะขนาดเล็กใช้ตวงสุรา ทำด้วยทองเหลือง มีหูจับ ความจุ ๕๐ มิลลิลิตร เรียกสุราที่ตวงด้วยภาชนะนี้ว่า ''เหล้าตอง''; น๓.ไพ่ตอง - ไพ่ไทยชนิดหนึ่ง รูป ๔ เหลี่ยมผืนผ้า ทำด้วยกระดาษแข็งอัดหนา ชุดหนึ่งมี ๑๒๐ ใบ ประกอบด้วย ๑๐ พวก พวกละ ๑๒ ตัว; ไพ่ผ่องไทย ก็ว่า; น๔.ตอง - ไพ่ ๓ ใบในมือ เป็นเลขเดียวกันทั้ง ๓ ใบ เช่น ตอง ๕ ตอง เค
บ่าหุ่งบ่าฯหุ่ง[บ่าหุ่ง]น.ละหุ่ง - ไม้พุ่ม มียางใส ผลไม่มีหนาม มักปลูกเป็นรั้วบ้าน ทุกส่วนเป็นพิษ น้ำมันที่หีบจากเมล็ดใช้เป็นเชื้อเพลิงและหล่อลื่นได้; บ่าหุ่งฮั้ว,บ่าโห่ง,บ่าโห่งฮั้ว ก็ว่า
ถะหลาระฯตา,ถๆลฯา[ตรา,ถะหลา]น.ดวงตรา - เครื่องหมายสำคัญที่มีลวดลายและทำเป็นรูปต่างๆ หรือเพื่อประทับ; ถา ก็ว่า ว.ขนาด,ตรา,ตรึง
ล้านนาล้านฯนาฯ[ล้านนา]น.ล้านนา - ในสมัยโบราณหมายถึงอาณาบริเวณที่ประกอบด้วยเมืองกลุ่มหนึ่ง ได้แก่บริเวณภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย รวมทั้งดินแดนบางส่วนของประเทศพม่า ประเทศจีน และประเทศลาว เมืองหลวงของล้านนาคือเชียงใหม่ มีชื่อเป็นภาษาบาลีว่า "ทสลกฺขเขตฺตนครํ - ทสลกขฯเขตตฯนครํ" ทส แปลว่าสิบ ลกฺข แปลว่าแสน เขตฺต แปลว่าพื้นที่หรือนา นคร แปลว่าเมือง รวมความแล้วแปลว่า "เมืองสิบแสนนา" หรือ "ล้านนา" ปัจจุบันหมายถึงอาณาเขต ๘ จังหวัดภาคเหนือของประเทศไทย ได้แก่ เชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง เชียงราย พะเยา แพร่ น่าน และแม่ฮ่องสอน
ลมเตวดีล฿มฯทยฯวดี[ลมเทียวดี]ก.อาการที่ลมภายใน อาทิ ลมในท้อง ลมในไส้ ลมพัดไปตามตัวเดินสะดวก มักเป็นคำอ้างของผู้สูงอายุที่เผลอเรอ หรือผายลมมีเสียงดังต่อหน้าเด็กว่า "ลมเตียวดี"