พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ยุบๆ | ยุบๆ | [ยุบๆ] | ก.การเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องและสับสน ; ว.ใช้ตามหลังคัน - คันยุบๆ |
เฟ็ด | เฟัดฯ | [เฟ็ด] | ก.รวบ,หด,สั้น,ถลกขึ้นสูง เช่น นุ่งผ้าหยักรั้ง; เคว็ด ก็ว่า |
ค่าวฮ่ำ | ระฯค่าฯวฯรํา | [คร่าวร่ำ] | น.คร่าวที่ประพันธ์ไว้สำหรับพรรณาเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะ |
ตุ่มหุม | ตุ่มหุม | [ตุ่มหุม] | น.ตุ่มเรื้อรัง,แผลเรื้อรัง |
หม๋ดท่า | ห฿มฯดท่าฯ | [หมดท่า] | ว.หมดความสามารถ,หมดปัญญา |
แผวหนิปาน | แผวฯนิพานฯ | [แผวนิพพาน] | ว.ถึงพระนิพพาน |
บ่าเหล้น | บ่าฯเห้ลฯร | [บ่าเหล้น] | ดู...บ่อเหล้น |
เหมี้ยง | ห้มฯยฯง | [เหมี้ยง] | น๑.เมี่ยง - ชื่อพรรณไม้พุ่มขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ยอดอ่อนนึ่งให้สุกแล้ว หมักให้ได้ที่ ใช้ม้วนห่อเกลือเพื่ออมหลังอาหาร และยังนิยมใช้เป็นของต้อนรับ ไม่ว่าการเยี่ยมเยียน การพบปะ งาน ประเพณี งานกุศลต่างๆ น๒.น้ำที่ได้จากการนึ่งยอดเมี่ยงนำมาเคี่ยวให้เหนียวผสมข้าวคั่วบดละเอียดปรุงรส เรียกว่า น้ำเหมี้ยง น๓.เรียกสนิมว่า ขี้เหมี้ยง สำ.เรียกคนที่ไร้ความสามารถว่า ไอ่(อี่)ขี้เหมี้ยง |
ดำมึกกึ๊ก | ดำมึกฯคึกฯ | [ดำมึกคึก] | ว.ดำทึบ. ถ้าจำนวนมากใช้ ดำมึกกึ๊กมักกั๊ก |
ถั๋ด | ถัดฯ | [ถัด] | ว.ต่อไป,รองลงไป |