พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
จูเปิ้น | ชูเพิ่นฯ | [ชูเพิ่น] | ก.ไปหาท่านผู้อื่น,ยอมรับตามที่ผู้อื่นเสนอ |
หือ | หื | [หือ] | ว.เสียงขานรับ,เสียงขานตอบ; บ่หือบ่อือ - ไม่มีเสียงตอบรับ: อือ ก็ว่า |
อ่างย่าง | อ่างฯย่างฯ | [อ่างย่าง] | ว.ลักษณะที่โตกว่าปกติ และเกะกะทำให้ไม่สะดวก; อ้างย่าง ก็ว่า |
หลั๋กตั้งบ่อง | หัลฯกทั่งฯบ่อฯง | [หลักทั่งบ่อง] | น.หลักที่เจาะรูสำหรับสอดไม้รวกทั้งลำเพื่อทำเป็นรั้ว |
ต๋าบอดน้ำใส | ตาบอฯดนาฯไส | [ตาบอดน้ำใส] | น.ตาบอดตาใส - ตาที่ดูเหมือนคนปกติ แต่มองไม่เห็น |
ก่อนกี้ | ก่อฯรกี้ | [ก่อนกี้] | ว.เก่าก่อน,โบราณ |
เฮือนเยฺ็น | เริอฯรเอยฯันฯ | [เรือนเอฺยฺ็น] | น.บ้านที่มีคนตาย(ช่วงที่นำศพไปฌาปนกิจแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำบุญสังคหะ); ถ้าศพยังอยู่ในบ้าน เรียก บ้านศพ. บางท้องที่ เฮือนเยน หมายถึงบ้านที่มีคนตาย (ในช่วงที่ตั้งศพทำบุญอุทิศส่วนกุศล) เมื่อนำศพออกจากบ้านไปฌาปนกิจ ก็หมดสภาพการเป็น เฮือนเยน |
ซอก | ซอฯก | [ซอก] | ก.ย่ำ,เหยียบย่ำ - เหยียบลงซ้ำๆ ในที่เดิม |
เจ้าหัววัด | เจั้าห฿วฯวัดฯ | [เจ้าหัววัด] | น.พระภิกษุผู้เป็นประธานของวัดทั้งหลายในกลุ่มที่ใช้อุโบสถเดียวกัน |
สะดุ๋ด | สดุด | [สะดุด] | ก.สะดุด - เดินหรือวิ่งเอาปลายเท้าไปกระทบสิ่งที่ขวางหน้าทำให้ก้าวผิด ได้รับบาดเจ็บหรือหกล้ม |