พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
ก๋องมองเซิง | กลฯอฯงมอฯงเซิงฯ | [กลองมองเซิง] | น.กลองสองหน้าขนาดกลาง มีสายโยง เร่งเสียงคล้ายตะโพนมอญ หน้ากลองไม่มีจ่ากลอง มีสายร้อยสำหรับคล้องคอ เวลาตี ชื่อกลองมองเซิงเป็นภาษาไทใหญ่ แปลว่าฆ้องชุด จึงหมายถึงกลองที่ใช้ฆ้องเป็นชุด เพราะกลองมองเซิงจะใช้เสียงฆ้องเป็นหลัก กลองมองเซิงจะตีรับกับฉาบ โดยลักษณะอาการล้อทางเสียงหลอกล่อกันไป ในลักษณะที่มีเสียงฆ้องเป็นตัวกำกับจังหวะ ซึ่งมีบางแห่งเพิ่มฉิ่งตีกำกับจังหวะร่วมไปกับฆ้องด้วย ปัจจุบันกลองมองเซิงนิยมตีในการแห่ครัวทานและประกอบการฟ้อนก๋ายลาย |
ผ้ากะลอมว๊อก | ผ้ากลอฯมวัอฯก | [ผ้ากะลอมว๊อก] | ดู...ผ้ากะลอม |
เจี๋อจ๋าน | เจิอฯอจานฯ | [เจือจาน] | ก.เกื้อกูล,เผื่อแผ่,อุดหนุน,เอื้อเฟื้อ; จ๋านเจื๋อ ก็ว่า |
งูจงอาง | งูช฿งฯอางฯ | [งูชงอาง] | น.งูจงอาง ถิ่นเหนือเรียก ''งูจ๋องละอาง''; ดู...งูจ๋องละอาง |
เอามือกะแหล้งก้น | ´ามืกะแห้ลฯงก้฿นฯ | [เอามือกะแหล้งก้น] | ก.เอามือไพล่หลัง,ไม่ยอมทำงาน |
อวดสะหาว | อวฯดสหาวฯ | [อวดสะหาว] | ก.ทะนงว่าตัวเก่ง,ผยอง,หยิ่ง |
ต๋าแหลวเมือง | ตาแหลฯวฯเมิอฯง | [ตาแหลวเมือง] | ดู...ต๋าแหลวบ้านต๋าแหลวเมือง |
บ่ละบ่คว่าง | บลบฅ่วฯางฯ | [บ่ละบ่ฅว่าง] | ก.ไม่ทอดทิ้ง,ไม่หนีจาก |
ยวม | ยวฯม | [ยวม] | ดู...ยม |
แม่เลี้ยง | แม่ล้ยฯง | [แม่เลี้ยง] | น.สตรีที่มีเงินหรือมีอิทธิพลมาก, เมียของพ่อเลี้ยง,เมียของหมอยา หมอผี |