พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เลี้ยงคาบอาบคิง | ล้ยฯงชีวิตฯ | [เลี้ยงฅาบอาบฅิง] | ก.เลี้ยงชีวิต |
อั๊บ | อั้ปฯ | [อั้บ] | น.ยกให้,มอบให้; อั๊บหื้อ ก็ว่า |
หนวก | หนฯวฯฯก | [หนวก] | ก. หนวก - ไม่ได้ยิน (ใช้กับหู) |
ขัวหน่องแนง | ข฿วฯห่นฯอฯงแนงฯ | [ขัวหน่องแนง] | น.สะพานที่ทำด้วยไม้ไผ่สองลำที่ทอดขนานกัน และมัดไว้พอไม่ให้แยกจากกัน |
ย่างสามขุม | ย่างฯสามฯชุม | [ย่างสามขุม] | ก.เดินย่องๆ แต่องอาจแบบเสือ |
หอ | หํอฯ | [หอ] | น๑.เรือนหรืออาคารที่สร้างขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์เฉพาะในกิจการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น หอจดหมายเหตุ หอสมุด หอพัก หอระฆัง เรือนหอ น๒.โรคน้ำกัดเท้า; หอกิ๋นตี๋น,เฮื้อนน้ำ ก็ว่า น๓.โรคที่เกิดกับพืชมีหัวเป็นรอยเจาะที่ผิว มีลัษณะเป็นแผลหรือพรุน |
อื่น | อื่นฯ | [อื่น] | ว.ต่างออกไป,นอกออกไป |
สีเปิด | สีเปิดฯ | [สีเปิด] | น.สีขาวซีด - ขาวอย่างไม่มีน้ำมีนวล ไม่เปล่งปลั่ง,สีไม่สดใส เพราะสีจางลง เช่น ผ้าสีเปิด - ผ้าสีซีด; สีเปิด เจิ๋ดเผิ๋ด ก็ว่า |
บ่ากอก | บ่าฯกอฯก | [บ่ากอก] | น๑.มะกอก - ไม้ต้นขนาดใหญ่ใบอ่อนมีรสเปรี้ยว นิยมใช้กินกับลาบ ผลสุกมีรสเปรี้ยวเจือฝาด ใช้ปรุงอาหาร เมล็ดใช้ทำยาได้ น๒.มะเหงก,กำปั้น; ลูกกุย ก็ว่า |
กิ๋นดีกิ๋นลำ | กินฯดีกินฯลำ | [กินดีกินลำ] | ก.กินอร่อย (อาจเป็นเพราะรสอาหารถูกปาก หรือหิวจัด) |