พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ออกเสียงล้านนา | อักษรล้านนา | เทียบอักษรไทย | ความหมาย |
---|---|---|---|
เผ่า | เผั่า | [เผ่า] | น.วงศ์ตระกูล,เชื้อสาย |
ดั๋กหูเยฺ็นใจ๋ | ดักฯหูเ£ันฯไจ | [ดักหูเอฺยฺ็นใจ] | ก.สงบเงียบ,ไร้ความสับสนวุ่นวาย |
โกมลอย | โค฿มฯลอฯยฯ | [โคมลอย] | น.เครื่องเล่นทำด้วยทำด้วยกระดาษว่าว รูปทรงกลมรีคล้ายลูกโป่ง ด้านล่างมีปากกลมใช้ไม้ไผ่เป็นโครง มีหางยาวห้อยลงจากปาก มีกระบะเล็กๆ ใส่เครื่องสักการะแขวนที่ปาก นิยมใช้ประทัดผูกเป็นสายแขวนไว้ เพื่อเป็นสัญญาณให้คนมองดูในขณะที่ลอยขึ้น การปล่อยต้องพัดหรือใช้พัดลมเป่าให้พองตัวยกตั้งขึ้น แล้วบรรจุควันร้อน เพื่อให้พยุงตัวลอยขึ้น โกมลอย ใช้ปล่อยเวลากลางวันที่มีอากาศแจ่มใส ในงานเทศกาลต่างๆ นิยมกันมากในประเพณีลอยกระทง; ว่าวควัน,ว่าวลม,ว่าวฮม ก็ว่า |
ขี้หลอบ | ขี้หลฯอฯบ | [ขี้หลอบ] | น.ด้วงขี้ควาย อาศัยอยู่ตามมูลวัวมูลควาย; จิ๋หลอบ,จี้หลอบ ก็ว่า |
เอือน | เอิอฯร | [เอือน] | ว.เอียน - กลิ่นเหม็นชวนให้คลื่นไส้ |
ย่ำ | ยา | [ย่ำ] | ก.เหยียบซ้ำไปซ้ำมา; ซอกๆย่ำๆ ก็ว่า |
หม้อเข้าเต๋าไฟ | หํมฯอฯมฯอฯเขั้า | [หม้อเข้าหม่า] | ดู...หม้อเข้าแจ้ |
น้อง | น้อฯง | [น้อง] | น๑.ผู้ที่เกิดทีหลังร่วมพ่อแม่เดียวกัน น๒.สรรพนามบุรุษที่ ๒ เรียกผู้ที่อายุน้อยกว่า |
กำอู้แหลวแล็ด | คำฯอู้แหลฯวแลัดฯ | [คำอู้แหลวแล็ด] | ดู...กำฟู่แหลวแล็ด |