พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น๑.เรียกดอกพิกุลว่า ดอกแก้ว
น๒.ชื่อมะม่วงชนิดหนึ่งว่า บ่าม่วงแก้ว
น๓.ทรายที่หลอมด้วยความร้อนสูง มีลักษณะโปร่งใส/โปร่งแสง ได้แก่ แก้ว และกระจก ชนิดต่างๆ
น๔.เรียกภาชนะที่ทำด้วยแก้วสำหรับใส่น้ำว่าแก้ว หรือแก้วน้ำ
น๕.หินเนื้อแข็ง ใส ได้แก่ เพชรพลอยชนิดต่างๆ
น๖.เรียกสิ่งที่เคารพนับถือ หรือสิ่งที่มีค่า สิ่งที่น่ารัก สิ่งที่ทะนุถนอม เช่น แก้วแก่นต๋า - ลูกรัก, แขกแก้ว - แขกผู้มีเกียรติ, เวียงแก้ว - พระนิพพาน เป็นต้น
แก้ว (แก้วฯ)