เรี่ย - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''เฮี่ย''; เรี่ย หรือ เฮี่ย หมายถึง: ว.เรี่ยราด - กระจัดกระจาย,เกลื่อนกลาด,กระจายไปอย่างเลอะเทอะ,กระจายอย่างไม่มีระเบียบ เช่น เยี่ยวเฮี่ย(ปัสสาวะเรี่ยราด เลอะเทอะไม่เป็นที่เป็นทาง); ก.ทอดทิ้ง - ทิ้งขว้าง ไม่ใส่ใจ ละเลย ไม่เอาธุระ ไม่นำพา เช่น ไข่เฮี่ย (ปาก) - ทำผู้หญิงท้องแล้วทอดทิ้ง ไม่ใส่ใจ ไม่เลี้ยงดู เป็นต้น