พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.เพรี้ย/ขี้เพรี้ย - กากอาหารที่ค้างอยู่ในไส้อ่อนของวัวหรือควาย รสขม นิยมเอามาปรุงกับลาบวัวลาบควาย แยกเป็น ๒ ส่วน: ๑]ส่วนของขี้เพี้ยที่อยู่ต้นๆ ต่อจากถุงน้ำดีลงมา เรียกว่า "เพี้ยหัวดี" น้ำเพี้ยจะมีความละเอียด ไม่มีกากอาหาร และขมมากๆ ความยาวไม่มากนัก ถ้าได้ส่วนนี้ปรุงอาหารถือว่า ยอดเยี่ยม รสเด็ด ๒]ขี้เพี้ยที่เราเห็นทั่วไป บรรจุในลำไส้เป็นน้ำเหลวๆ ผูกเป็นท่อนๆ มีกากอาหาร (ขี้อ่อน) ค่อนข้างเยอะ ขมเหมือนกันแต่ขมไม่สนิท ถ้าใครเจอแล้วขมสนิท ไม่ใช่ขี้เพี้ย พ่อค้าเขามีวิธีการของเขา
เพี้ย (เระฯพ้ยฯ,เภ้ยฯ)