พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น๑.สรรพนามบุรุษที่ ๑ แทนตัวผู้พูดว่า เปิ้น ใช้เฉพาะผู้ที่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน เช่นเพื่อนสนิท สามีภรรยา [เพื่อนสนิทใช้ เปิ้น - ตั๋ว; เมียใช้กับผัว เปิ้น - ตั๋ว หรือ เปิ้น - อ้าย] น๒.สรรพนามบุรุษที่ ๒ ซึ่งห่างจากตัว เช่น เปิ้นไปแล้ว - เขาไปแล้ว,ท่านไปแล้ว; ของเปิ้น - ของเขา,ของท่าน เป็นต้น : เพลง น้อยไจยา - แว่นแก้ว ".....ตั๋วปี้น้อยจั๋กขอถาม ต๋ามกำลมเปิ้นมาเล่าอู้ ว่านายมีจู๊อยู่บ้านวังสิงห์คำ ฝ่ายตังปู๊นเปิ้นมาใส่ประจ๋ำ บ้านวังสิงห์คำเปิ้นมาหมั้นก็ไว้แล้ว....."
น.ปื้น,แผ่นหนา
เปิ้น (เปิ้นฯ)