รก - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียก ''ฮก''; น1.รก หรือ ฮก - อวัยวะพิเศษที่สร้างขึ้นมาในช่วงตั้งครรภ์ ทำหน้าที่ส่งอาหารและออกซิเจนไปเลี้ยงทารก และกำจัดของเสีย ด้านหนึ่งของรกต่อกับเส้นเลือดที่สายสะดือของทารก เรียก ''สายดือ'' หรือ ''สายแห่'' อีกด้านหนึ่งของรกเกาะกับผนังมดลูก เลือดลูกกับแม่จะไม่ผสมกัน แต่มีการแลกเปลี่ยนสารต่างๆ ระหว่างกัน; น2.สิ่งที่งอกขึ้นหรือรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น หญ้าฮก(หญ้ารก) ป่าฮก(ป่ารก); ก.รก - ทิ้งกระจัดกระจายเกลื่อนกลาด เช่น ขว้างขี้เหยื้อฮกบ้าน(ทิ้งขยะรกบ้าน); ว.น่ารำคาญเพราะไม่เป๊นระเบียบ เช่น ฮกหู ฮกต๋า ฮกอ่องออ(รกหู รกตา รกสมอง)