ก.รัก/ชอบ/พอใจ - ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''หุม/หม'' เช่น หุมกิ๋นหุมตาน(ชอบทำบุญทำทาน),หละอ่อนคนนี้ัหมหมานักกว่าแมว(เด็กคนนี้รักสุนัขมากกว่าแมว); ว.เรื้อรัง,ยืดเยื้อ,เป็นนาน (ใช้แก่โรค) ภาษาไทยถิ่นเหนือ (คำเมือง) เรียกว่า ''หุม'' เช่น ตุ่มหุม(ตุ่มเรื้อรัง), แผลหุม(แผลเรื้อรัง-แผลรักษาไม่หายนานกว่า 4 สัปดาห์)