พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.หอยนางรม - หอยทะเลกาบ ๒ ฝา หนาแข็ง ฝาทั้งสองมีขนาดไม่เท่ากัน บางชนิดมีสีน้ำตาลหรือสีเทา กาบบนใหญ่และแบนกว่ากาบล่าง ส่วนกาบล่างโค้งเว้า เป็นส่วนที่ตัวหอยติดอยู่ หอยนางรมนิยมรับประทานสดมากกว่าการทำให้สุก โดยรับประทานพร้อมกับเครื่องเคียงต่างๆ เช่น มะนาว ยอดกระถิน น้ำพริกเผา หอมเจียว และน้ำจิ้ม เป็นต้น เพราะมีเนื้อมาก เนื้อนุ่ม รสหวาน ไม่เหนียว ไม่มีกลิ่นคาว แต่ก็นำมาประกอบอาหารบ้าง เช่น หอยทอด แกงจืด เป็นต้น และนำมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์หอยนางรม เช่น ดอง รมควัน นอกจากนั้นยังใช้เป็นวัตถุดิบผลิต น้ำมันหอย ซอสหอย เป็นต้น
หอยนางรม (หอฯยฯนาฯงฯร฿มฯ)