พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ก.หมดกรรม - พ้นหรือสิ้นสุดในการรับทุกข์อีกต่อไป; เสี้ยงเวรเสี้ยงกั๋มม์-สิ้นเวรสิ้นกรรม ก็ว่า: (ปาก) ต๋าย-ตาย เช่น เขาเสี้ยงกั๋มม์เสี้ยงเวรไปแล้ว-เขาสิ้นกรรมสิ้นเวรไปแล้ว.
หม๋ดกั๋มม์ (ห฿มฯดกัม์มฯ)