พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น๑.ไม้หรือเหล็กแหลมที่ใช้กลัดหรือเจาะ อย่างไม้ที่ใช้เจาะจมูกควายเพื่อสนตะพาย เรียก ไม้หมาด ถ้าทำ ด้วยเหล็กเรียก เหล๘+กหมาด น๒.เดือย แหลมอย่างที่ติดปลายก้นของแมลงบางชนิด เช่น แมลงวันทองตัวเมีย เป็นต้น มีไว้สำหรับแทงผลไม้เพื่อวางไข่ (ถ้าเป็น ผึ้ง ต่อ แตน แมงป่อง มีไว้เพื่อปล่อยพิษ เรียกไม-เหล็กใน) น๓.เหล็กแหลมที่ใช้แทง ค้นหาปลาไหลในโคลน;ส้อมป๋าเหยี่ยน ก็ว่า น๓.รอยนูนอย่างรอยที่ถูกตีด้วย ไม้เรียว เป็นต้น ว.เกือบแห้ง,แห้งไม่สนิท
หมาด (หมฯาดฯ)