พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว.ลักษณะสิ่งของที่ขาวหรือขาวขุ่น หรือลักษณะสิ่งของเป็นเส้นพองออกมา มักใช้ตามหลัง ปุ๊ (พอง) เช่น ขี้เขี้ยวปุ๊สุ่นบุ่น - ขี้ฟันเกรอะ, ขนหมา ปุ๊สุ่นบุ่น - ขนหมาพองเป็นปุย
สุ่นบุ่น (สุ่รบุ่ร)