น.ฝนโบกขรพัส - ฝนที่มีสีแดงเปล่งปลั่งดั่งเมล็ดทับทิมสุกงอม ผู้ใดปรารถนาให้เปียกก็เปียก ผู้ไม่ปรารถนาแม้ละอองก็ไม่สัมผัสผิวกาย ไม่เลอะขังนอง พอฝนหายแผ่นดินก็สะอาด(ปรากฏในธรรมชาดกต่างๆ เช่นมหาเวสสันดรชาดก พระพุทธองค์ต้องการขจัดขัตติยมานะของพระประยูรญาติ ทรงบันดาลให้ ฝนโบกขรพัส ตกลงใน ท่ามกลางหมู่พระญาติ หลังจากที่ลอยขึ้นสู่อากาศ และทรงกระทำยมกปาฏิหาริย์ มีเปลวไฟพุ่งออกจากพระวรกายทั่วทุกทิศทุกทาง เป็นเหตุให้พระประยูรญาติทั้งมวล มีพระเจ้าสุทโธทนะพุทธบิดาเป็นประธาน ต่างพากันก้มเศียรคารวะ แสดงถึงการยอมรับนับถืออย่างจริงใจ); ฝนห่าแก้ว ก็ว่า