พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ก๑.อาการที่ใช้ลิ้นแยกเอาเมล็ดในผลไม้ออกจากเนื้อเพื่อกิน เช่น น้อยหน่า,ละมุด เป็นต้น; บ้อนแบ้น ก็ว่า ก๒.ใช้นิ้วมือ หรืออุปกรณ์ชนิดอื่น ควักหรือแคะเอาสิ่งที่อยู่ภายใน อย่างเม็ดในผลไม้ออก แคะเม็ดลำไย เม็ดขนุน เม็ดมะปราง
บ้อนในออก (บ้อฯรในออฯก)