พจนานุกรม
ภาษาล้านนา-ไทย, ไทย-ล้านนา
โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
น.ฟักทอง ภาษาถิ่นเหนือ(กำเมือง) เรียก ''บ่าฟักแก้ว''; ฟักทอง หรือ บ่าฟักแก้ว - เป็นไม้เถาเลื้อยไปตามดิน มีมือสำหรับยึดเกาะ ลำต้นอวบน้ำ ใบเดี่ยวรูป 5 เหลี่ยม มีขนทั้ง 2 ด้าน ดอกสีเหลืองรูประฆัง ผลมีหลายลักษณะ เกือบกลมก็มี แต่โดยทั่วไปเป็นรูปทรงกลมแป้น ผิวขรุขระเล็กน้อย เป็นพูโดยรอบ ผิวมักขรุขระเป็นตุ่มนูน เนื้อในสีเหลือง เหลืองอมเขียว หรือเหลืองอมส้ม มีเมล็ดจำนวนมาก รูปไข่ แบน ยอดอ่อน ใบอ่อน ดอกตูม และผลอ่อน ลวกหรือนึ่งรับประทานร่วมกับน้ำพริก หรือประกอบอาหาร เช่น แกงเลียง แกงส้ม ผลแก่ใช้ประกอบอาหารหลายชนิด หรือของหวาน เช่น ฟัหทองบวด เป็นต้น เมล็ดกินได้
บ่าฟักแก้ว (บ่าฯฟักฯแก้วฯ)