น.แผ่นไม้ หรือ ซีเมนต์ หรือโลหะ ลักษณะเป็นรูปนาคชูหัวลงด้านล่าง ส่วนหางบรรจบกันบนยอดหลังคา ติดอยู่บริเวณหน้าบันของวิหารหรือโบสถ์ เป็นต้น
จ้อฟ้า (ชํอฯฟ้า)