น.เครื่องประดับ,เครื่องใช้ที่ทำด้วยทอง (มักเป็นทองเหลือง) เช่น ดอกไม้ไหวที่ใช้แต่งศีรษะช่างฟ้อน เล็บที่ใช้สวมนิ้วในการฟ้อนเล็บ ขันน้ำ เป็นต้น
คัวตอง (ระฯค฿วฯทอฯง)