สำ.กกหางปล่อยวัด เป็นภาษิตคำสอนโบราณที่ภาษาถิ่นเหนือเรียกว่า ''กำบ่าเก่า''; กกหางปล่อยวัด - หมายถึง ตัดขาดไม่เหลือเยื่อใย,ปล่อยให้ไปตามยถากรรม,ไม่ดูแลเอาใจใส่,ไม่ให้ความช่วยเหลือเลี้ยงดูอีกต่อไป: อาทิ กรณีลูกหลานหรือเครือญาติ ไปก่อเรื่องเสื่อมเสียไว้ ให้ความช่วยเหลือทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังทรัพย์ กำลังสติปัญญา หลายครั้งหลายครา สั่งสอนว่ากล่าวตักเตือนก็ไม่เชื่อฟัง ตามความเชื่อที่ว่า สัตว์เลี้ยงไว้ในบ้านถ้าออกลูกมาพิการ เช่น วัว 5 ขา หมูตาเดียว ถือเป็นสิ่ง ''อัปมงคล'' จะนำไปปล่อยที่วัด คำโบราณจึงกล่าวว่า ''ก๋กหางป่อยวัด''