พจนานุกรมภาษาล้านนา-ไทย ฉบับมรดกล้านนา
เวอร์ชัน 2, ม.ค. 65 โดย อ.จรีย์ สุนทรสิงห์
ว.อยู่นาน,คง,ทน เช่น อายุยืน ยั่งยืน ยืนยง (ถ้าเขียน อฺยฺืน หมายถึง ตั้งตัวตรงโดยใช้เท้าเหยียบพื้นไว้ เช่น อฺยฺืนงำหัว)
ก.อาการที่เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวขึ้นไป,ตั้งขึ้น,ตั้งอยู่. (ถ้าเขียน ยืนฯ-ยืน หมายถึง อยู่นาน,คง,ทน; ดู...ยืน)
ยืน (อยฯนฯ)